Weer thuis!

Op 2 augustus was ik na een lange reis weer terug in Nederland. De reis zit er op en ik kan eindelijk met vakantie. Dat was tijdens onze trip in Afrika wel anders; bijna een militaire excercitie met zware tenten, elke dag opbouwen en afbreken en in de truck sjouwen, corveediensten draaien en militaire verplaatsingen in zeer vroege ochtend omdat de afstanden enorm waren. je kunt de lengte van de reis ongeveer vergelijken met de afstand Amsterdam - Noordpool.

Na aankomst in Nederland was het reden om eerst maar eens vakantie te nemen en uit te rusten. Geen reisblogs, geen vroege verplaatsingen en geen corvee! Het is geweldig. Daar kan Djoser dus ook mee adverteren. Doe waar je zin in hebt thuis en slaap eens uit. Geniet van deze vakantie.

We mogen achteraf gezien niet mopperen; we hebben geen materiaalpecht gehad, altijd mooi weer (na zuid-afrika) en heel veel dieren gezien. De foto's en de video zijn prachting en daar gaat het om. Of ik zo'n reis weer zou maken? Ik moet Rene dan weerspreken. Nee dat was mooi maar niet weer. Het genieten werd getemperd door het vele gesjouw, het stof wat je maar niet kon wegspoelen en de verschrikkelijke wasborden in de woestijn, de weinige internetpunten..

Komend jaar zien we maar weer; in ieder geval bedankt voor je reacties; de links voor de foto's zijn inmiddles verzonden en Rene komt ook nog aan de beurt. Ook de eerste video staat al op het Net : de Victoriawatervallen! De koppeling mail ik nog wel!

Victoria Watervallen

Vandaag is de laatste echte reisdag! Het is alweer 1 augustus en vanavond nemen we de A380 terug naar Europa. Op dit moment nog even een korte blog vanuit Victoria Falls in Zimbabwe.

Van Chobe naaer Victoria Falls

Heel vroeg zijn we vanuit Botswana vertrokken naar de Zimbabwaanse grens. De overgang is lastig en tijdrovend. Verder onder geen beding over politiek praten, was de boodschap. Het enige wat de beambten interesseerde was de 30 US dollard wie we als een douceurtje in ons paspoort moesten stoppen. De grensovergang was dermate armetierig dat we toch even moesten slikken. Bij de grensboom zat een aantal beambten zich te warmen aan een houtvuurtje, In het gebouwtje werd onze ' bijdrage' met een vriendelijke glimlach ontvangen onder : ' how is your day today sir?' Dat liet ik maar in het midden. De paspoorten verdwenen en tenslote kreeeg ik een verzoek over mijn adres. Dat was niet goed want er stond geen straat in. Toen ik toch maande dat het niet anders was kreeg ik alsnog mijn visum en konden we verder.

Over een ontzettend hobbelige en stoffige weg reden we richting Victoria Falls. In de verte steeg de damop van de watervallen al boven de bomen uit. Wekwamen we rond 10:00 uur op het :'Restcamp' aan. Eindelijk geen tenten opzetten. Ze stonden al klaar met een echt bed erin ! Wat een luxe! Enkelen waarionder ik besloten een helicoptervlucht boven de watervallen te maken. Iets unieks want dan zie alle in een oogopslag. Rond twee uur vertrokken we in een goedgekeurde helicopter; tenminste daar gingen wee vanuit. 15 minuten boven de watervallen waren geweldig. Maar ze waren ook zo weer voorbij. Tijd om daarna maar even het ijskoude water van het zwembad op te zoeken. De boy kwam langs met drank. Twee dollar voor een biertje..

Victoria watervallen

Vandag is een dag vrij! We zijn eerst wat gaan kopen voor onderweg in de superhangaar. Alles natuurlijk heerlijk rommelig en alles door elkaar. Na de proviand vertrokken we naar het Park onder begeleiding van vele straatverkoper. Van kroks tot 500 billioen zimbabwaanse dollars kwam langs Een woordje met ze wisselen betekent een vaste begeleider tot de entree van het park.

Natuurlijk weer 30 US dollar schokken voor de entree, maar dan heb je ook wat. De taferelen zijn adembenemend. Over een enorme afstand stort de Zambesi zich in een diepe kloof. Op sommige punten zie je niets meer door de mist. Het geluid is oorverdovend. Over een confortabel pad loop je langs het 3D spectakel. De mist is als een heerlijkse fijne douche Op hety hoogste punt van 100 meter is het spectakel als een droom. Het hoogtepunt van de reis

Tijd om wat te kopen voor de thuisblijvers. In de arme houtsnijkampen is elke dollar welkom Ze willen ook onze kleren en petjes hebben, onze sokken en schoenen. Uiteindelijk nog even een victoria T-shirt gekocght en op weer naar het zwembad. In de avond nog gespeeched voor Mandy onze begeleidster bij het collectief diner

Victoria Falls Johannesburg

Het is afgelopen We moeten terug. Helaas geen tijd voor nieuwe foto's op deze pagina. Alle lezers bedankt en thuis komt er op Picasa een fotoreportage !

Tot ziens in Holland !

Peterbaas

In de Delta!

Vanochtend zijn we teruggekeerd van ons driedaags bezoek aan de Okavangodelta; dus weer in Maun. Morgen begint de laatste fase van de reis: naar Chobe met het olifantenpark en tenslotte naar Victoriafalls in Zimbabwe

Van Maun naar de Delta

In alle vroegte werden wer op een open truck geladenom naar het begin van de Delta te rijden. Hier eindigt een rivier zomaar in het landscahp omdat hij niet verder kan. Met gevolg een flinke overstroming waar nu vissers wonen. De rit in de truck deed nog het meest aan een tocht door Afganistan lijken, stoffige bruine wegen, overal hutjes en daarna nog een uurtje door een bosgebied. De roeiers stonden ons al op te wachten ana de rand van de Delta. Hele smalle kano's waar je bijna in het water zit. De hele keuken, tenten en manmschappen moesten mee evansl de bomers natuurlijk. In het begin wat Botswaanse verwarring met wat gebrabbel. Gelukkig bracht de roodgemutste vrouwelijke boss oplossing door haar ordner in het zand te lezen.

De tocht was een belevenis; overal stilte alleen het geplons van de stok waarmee de bomers de comorro voortduwen. Mert z' n tweeen in de kano en niet te veel wiebelen. Je vaart als het ware door een grasgebied met water en dat voor bijna drie uur. Aangekomen op een schaduwplekje op een verafgelegen eiland werd het kampement ingericht. Een makkie want e bushmen hielpen mee! daarna het hout voor het kampvuur en de inrichting van de keuken.Er was een dame meegereis om te koken voor de bushmen.

In de middag konden we zwemmen in het ijskoude water van de Dlta waarna de meeste dames gingen zonnen. In de avond was er een loopsafari ndoor de achterliggende bush. hier waren we niet beschermd door een truck dus uiterste voorzichtigheid; achter ons kamp lagen al flinke gedroogde olifantendrollen. Doordstil en fluisternd trokken we door het eiland en zagen in de verte een groep olifanten. Ze roken ons al want hun slurven waren in de lucht. Maar we waren te ver om gezien te worden; de olifant of Tho in het Botswaans ziet slecht

We vonden een bavianenschedel en steenharde drollen van een wilde beest of Gnoe. Daarna kwamen hordes zebra's langs (Zie Pietsjie in Botswaans) Ongelooflijk mooi met die springbokken ertussen. Na een bloedrode zonsondergang gingen we terug naar het kamp De nacht is gerweldig De maan wordt hier langzam vol aan de onderkant (bij ons aan de zijkant) en de heleMelkweg komt in zicht . Een lange sliert sterrenstof met miljoenen grote sterren erin. Wat anders dan de grote Beer!

Okavangodelta

De tweede dag was voor bij een rustdag. Een groep die weer beestjes ging kijken liet ik gaan samen met Hanneke en ik kletste maar wat met de Bushmen. Ze waren gek op mijn foto's van de reis op mijun toestel. In no time leerde ik de Botswaanse woorden.Daarna voer ik met een Botswanees nog even naar de overkant waar een reusachtige olifant op de waterkant stond. Enig getrompetter deed ons maar weer teruggaan. In de middag weer relaxen. De WC-plaats was al ingericht (gat in de grond) maar dat liet ik ook aan me voorbij gaan.

In de avond vertrokken we naar de nijlpaarden per commorro.Nu was het zaaks om doodstil te zijn want deze beesten zijn enorm agressief en lomp. Overdag en in de avond zitten ze in het water en komen om devijf minuten boven om te happen ondere leuk gesnork en geblaas. Van een grote afstand zagen we er drie. Het fotograferen was erg lastig want als je afdrukt, dukt de tweetonner onder. Als de zon weg is en ze dus niet verbranden met hun rossige huid gaan ze uit het water om te grazen. Daarna was er weer een prachtige zonsondergang. Het weer is geweldig want we zien al twee weken enkel een staalblauwe lucht.

De Bushmen hadden in de avond een optreden; onder luid gezang en dans zorden ze voor veel plezier. Daarna het diner voor hen; maispap en thilapia Voor ons was er versgebakken worst met bloemkool; in de Delta smaakte dat, gezeten op een boomstrong geweldig.

Terug naar Maun

Vandaag in alle vroegte bij dageraad opgestaan. De bushmen haddern het vuur al gfedoofd en de pannen werden geschrobd. Na een sober ontbijt met melk en Cornflakes boomde ons peloton weer weg. Weer twee en een half huur door de grazige natte Delta. Aan het eindpunt kregen de bomers hun fooi en traktement en zijn we weer opp de militaire truck gestapty; terug naar de camping. Eindelijk een redelijk toilet en de mogelijkheid om het stof af te spoelen !

Bush Bush

Algemeen

Na Swakopmund was het internetgebruik ondoenlijk. Djoser stuurt ons naar de meest afgelegen plek op elke camping waar trouwens het woord Internet een magische betekenis heeft. Maar goed; we zijn voor een boodschappenstop even in de bewoonde wereld (Maun Botswana) en daar maak ik na het wisselen van Rand in Pula maar snel gebruik van; onze camping hier heeft weer echts veel met de bush te maken. Verder zijn er wat problemen met de MAN truck en Zanelli kon van mijn meegebrachte isolatietape gebruik maken.

Swakopmund - Twijfelfontijn

Een droge kale en dorre tocht door een onontgonnen gebied waardoor iedereen aan het einde van de dag er finaal doorheen zat. Natuurlijk weer een bushcamping waar ik de naam maar gauw van ben vergeten. Snel tenten opbouwen van hietr is het om half zes al weer helemaal donker met het tijdverschil. Gelukkig had Mandy tussen det fijne woestijnstof weer een lekkere maaltijd tevoorschijn getoverd. 's Nachs begonnen de jakhalzen al te huilen en rond te lopen

Twijfelkfontijn - Etosha

Eindelijk gaat er iets gebeuren met ons reisdoel, de safari. Ook vandaag weer een lange dag door een maanlandschap arriveerden we bij de poort van Etosha National Parc. Dat gebied is zo groot als de helft van ons land en kent een savannegebied en een enorme zoutpan in het midden; net een meer. Voor het donker gauw de tenten opgezet en daarna snel naar de drinkplaats vlakbij. Enkele lampen zorgden ervoor dat we meteean al enkele drinkende giraffen zagen, met daarop een aantal neushoorns en dan weer spring- en gemsbokken. Het meest frappante was dat alle beesten na elkaar kwamen; alles in opperste alertheid voor mogelijke leeuwen.

Etoscha dag 1

In de ochtend werd iedereen gewekt door een aantal zwarebrulstoten van een leeuw. Gelukkig was het kampterrein afgezet zodat deze grote katten hun kop niet door onze tentopening konden steken. Iedereen snelde naar de drinkplaats behalve ik; er zouden nog meer kansen komen. Opo die dag waren er twee gamedrives in de truck; langzaam rijden door het park mop zoek naar wild. Al snel kwamen de springbokken,m giraffen en zebra's in beeld gevolgd door koedoe's en wilde beesten. Tijdnes de pauze in de middag was het een waar olifantencirkus bij de drinkplaats. Ik telde er meer dan twintig . Alle bokken en anmdere beesten werden weggejaagd en de grootse olifant kiet zich midden in de vijver vallen onder luid getrompetter. Daarna kwamen de reguliere stofbaden en nog wat gescharrel. Mandy stond al weer klaar voor de tweede gamedrive., Die was geweldig. Bij een andere drinkplaats zagen we een leeuwenkoppelk en twee olifanten die helemaal onder de witte klei zaten; net beelden. Hartebeesten en dikdiks maakten deze tocht tot een succes. Gelukkig kon ik daarna het stofnog afspoelen in het zwembad dat alleen uit koud leidingwater bestaat. IJskoud in het begin..

Etosha dag 2

Vandaag was het vertrek van hetr ene kamp naar het andere, aan de oostkant Door het vele gamedriven kwamen we laat aan en viel de duisternis al in. Gauw onder de douche want je haar staat steil overeind en je niest de hele dag door. Maar de beeldopname's zijn geweldig. Helaas geen tijd meer om de Namibische dollars op te maken; alle kampwinkels waren we weer gesloten. Ook Internet is hier een onbekend fenomeen.

Etosha - Rundu - ??

Deze tocht begon alweer vroeg net zoals alle andere. Mandy wil graag vroeg weg dus vroeg naar bed. De einbestemming lag dit keer ergens langs de Angolese grens aan de Okavango De naam is me ontschoten. De weg was ontzettend lang; enkel een kaarsrechte weg omzoomd door rode aarde en geelbruine grassen. Langs de weg enkel Kralen met omgeining en grijze ronde hutjes in het midden. Eeen van de armste delen van Namibie. In Rundu hebben we wat gekocht in de super. Eindelijk eens yoghurt met melk en chips! Na Rundu ging het verder richting Botswaanse grens. Te midden van de meest dichte bush die ik ooit zag doemde ineens een soort Indiana Jones kamping op aan de Okavango. Omdat ik vooraan in de truck zat wilde ik welk even zwemmen na opztten van de tend maar gesnorkel van hippo's en aanwezigheid van krokodillen deden me het minikampzwembad opzoken. Weer ijskoud water, maar geen probleem deze keer.

Botswana Maun

Om 7 uur vertrek dus vroeg opstaan; de nachten zijn bittrerkoud en donker; de dagen nu behoorlijk warm. Ik begin dat nu ondeerhand wel gezien te hebben

Vandaag zijn we de grens overgetrokken; de passages waren probleemloos en enkel onderwerg in Botswana waren er roadblocks met af en toe een mond- en klauwzeer ontsmettingtsplaats. Iedereen de bus uit mjet alle schoenen die je bet en vore een maedlopen en deppen. Ook weer hier die lange weg door de bush met ditmaal talrijke ezelkarren, voetgangers met kruiken op het hoofd en de bekende Kralen. Nergens was een busstiop omdat het Botswaanse zand hoog werd opogeblazen. Uiteindelijk raakte we op de camping waar iets niet klopte; we konden de tenten nog niet opzetten dus dan maar naar het shoppingcentere. De Randen en dollars omgewisseld naar Pula en op naar de Choppies en de Pep; twee grote hangaars waar je je geld kwijt kon. Morgen duiken we voor twee dagen de Okavangodelta in en zijn we weer onbereikbaar.Op bezoek bij krokodillen en nijlpaarden in kleine bootjes. Dus gauw wat snbacks en drankjes ! De reis raakt al op haar einde. De bush heb ik nu wel gezien en ook de zebra's en de hartebeesten! Nog even en dan op weg naar het stofvrije Nederland..

Namische woestijnen

Zoals beloofd gaan we vandaag weer verder met het reisverslag. Hierna wordt het weer een stuk moeilijker, want Wendy sleurt ons weer de bush in.

1. You smoke weed?

Maandag in alle vroegtre was het vertrek vanuit Oranjerivier naar Namibie. Gelukkig kunnen we de Randen houden want in Namibie is deze munt gelijk aan de Nam. Dollar. Rond 8 ur vertrok de zware truk over de stoffige wegen naar de grens. Geen kamera's en continu lachen naar de beambtes is de boodschap. Uiteraard weer het bekende paspoortstempelen in Zuid Afrika en dan in Namibie. De grensovergang is vrij nieuw en de passage duurde maar drie kwartier. Niet filmen was wel te veel gezegd, want vanuit de truck staat er toch wat op. Aan het eind kwam toch een extra controle. Een douanier wilde onze paspoorten weer zien. Toen hij de truck inklom,snuffelde hij met zijn platte neus en riep uit: I smell hash.. Wendy stelede hem gerust De rook van de barbecue hing nog in de truck en zat in onze kleren. Na wat gerommel en weer een paspoortcheck mochten we verder...

De asfaltwegen houden hier op en ook het landschap wordt platter. Over stoffige wegen rijdt de truck nu naar de Fishriver Canyon, een diepe groeve in het platte landschap. We komen geen enkel bewoonbaar gebied meer tegen en kreunend rammelt de truck langzaam omhoog richting Canyon. De camping was redelijk snel bereikt en na het tentenritueel konden we de truck weer in naar de Canyon, een van de grootste na de Grand Canyon in de VS. De zon ging wl wat naar beneden en vanaf de rand keken we de zeer diepe groeve in. Beneden sijpelde het riviertje. De oranje gloed van de zon tegen de wanden maakte het tot een belevenis.

Bij de zonsondergang had Mandy voor roze champagne en toast met smeerkaas gezorgd. Snelle zwarte vogels met witte strepen op de vleugels probeerden de stukjes uit je vingers te halen al vliegend. De steeds meer oranje wordende zon verdween achter de horizon de de Canyon kreeg een steeds spookachtiger kleur. Tijd om het diner van Mandy op de camping op te zoeken. Tot mijn verrasing was mijn 5 literbidon in de truck verdwenen, ondanks mijn naam erop. Natuurlijk wist niemand wat...

2. Oceaan van aarde

Dinsdag was een hele lange dag, riching Sesriem Iets van 600 km door de woestijn. De schoonmaak ploeg had de truck zxuiver gemaakt en de afwas van het ontbijt was klaar. Rond half zes in de ohtend vertrok de ploeg voor een loodzware dag. Na enkele uren door een landschap dat bestond uit plukken helmgras en bruinrode grond stopte de truck in Bethanie voor een plaspauze. Voor bij de kans om weer wat water te scoren Nu in een anderhalfliterefles en verstopt op de bagageplankjes bovenin tussen mijn jas.

Verder denderde de truck en de wegen werden steeds slechter. Onophoudelijke wasborden op de gravelweg deden de truck rammelen en donderen. De snelhweid liep natuurlijk terug. Na enige tijd werden de eerste gems- en spiesbokken gesignaleerd . De camera's snorden. Sommige beesten schrokken en renden weg anderen liepen hard met de truck mee. Wat een grote beesten! Ik dacht aan de kinderboerderij maar dit is wel iets anders. De vlaktes werden eindeloos over honderden kilometers. Enige stops werden plasstops meer was er niet. Uitkijken voor slangen voor de dames!

Tegen de middag zagen we de eerste kuddes zebra's. Zanelli stopte gelukkig meteen om ze niet op te jagen. Prachtige plaatjes werden gemaakt! Aan het einde van de weg bereikten we Sesriem. We hadden nauwelijks bewoning gezien langs de weg endat was wel even wennen; een aantal huisjes langs de weg! We reden tot achteraan de camping en weer was het tenten opzetten. De avond brachten we door in het restaurant wat was gedecoreerd met oude auto's uit de Duitse tijd.

3. Duintje op en duintje af

Vandaag was het tijd voor de Sossuvlei! Weer vroeg op en meteen in de truck voor de zonsopkomst nabij Duin 45, een van de hoogste ter wereld. Om de andere trucks te snel af te zijn vertrokken we als eerste. Onderweg passeerden weer enkele ander karren als was het een wedstrijd. Het licht kwam steeds meer op en net optijd breikten we de rand na een uur denderen door een valei met oranje rode zandduinen.

Om mijn Vietnamreisgenoot Ruud af te troeven besloot ik te gaan voor de top van de duin. Na wat vlotte meters in het beging werd het toch loodzwaar. Je wilt te snel naar boven en je zakt weg in het zand. Je loopt over de rand van de oranje duin en de wind stak ineens op om het nog lastiger te maken. De jongsten die niks wogen vlogen naar boven en de rest sjokte er achteraan. Onderweg tussen het opwaaiende zand zag ik en versufte Hanneke, 67 jaar oud. Ik maande haar te stoppen, wat ik ook deed. De zon was eral ! Vlug wat vastleggen, Hanneke naar beneden sturen en dan weer verder.

Overzal zit nu het zand; in je schoenen, in je mond, neus en oren en de rustpauzes worden steeds kleiner net als de mensjes beneden. Ik was boven ! Maar nee hoor, daarachter was weer die duin die opliep naar 75 meter. Tegen de wind inleunend, hijgend naar adem en zand was ik uiteindelijk op de noordwand waar de rest stond. Het uitzicht was ook adembenemend; je keek recht de oranje Namib in met zijn felle contouren. Naar beneden was een eitje. De wind en de berg blazen je naar beneden. Onderaan stond Mandy's ontbijt al klaar scrambled egg met sausages. We hadden het gehaald!

Op verzoek van Carla bezochten we daarna nod de Dodenvallei, bekend van een film (de Cell?) Daar was vroeger een moeras wat nu helemaal was verworden tot een harde leemplaat met absurdische stronken. Ook daar joeg de sterke wind ons weer weg. Na bezoek aan een meertje dropte de shuttle ons weer bij de truck. Onderweg werd nog een 4-wheel car uit gegraven die tot de assen in jet zachte zand zat.

Tijd op de tenten weer af te breken, nog even langs een andere canyon te rijden en daarna ging het circus weer verder richting Solitaire, bekend van het boek van Ton van der Lee. Uiteraard weer hetzelfde landschap met onderweg een roedel jakhalzen, die ik net op tijd kon snappen. Solitaire is een tank- en pleisterplaats in de woestijn op weg naar Windhoek en Swakopmund. Tegen de avond warenb we er. De plek leek in niets meer op de beschrijving in het boek. Een zwembad, uitgezette wandelingen en appelgebak begroetten ons

s' Avonds was er Stew van Mandy, iets wat ik minder vond dus de dozen gebak kwamen goed uit. De dorts dreef me naar de truck, maar ook daar weer was mijn water verdwenen van het bagageplankje. Tch niet want Hanneke vond na wat zoekwerk mijn practisch lege fles terug. Niemand wist natuurlijk van iets.. Nu hou ik mijn water maar voortaan op een andere plek in de truck; wie die waterdief is, is tot nu nog niet bekend. Maar leuk is anders...

4. Duitse luchten

Knalvroeg was het weer bij het neerhalen van de tenet in het donker. Het koplampje van de Lidl bewijst goede diensten. Een vlagerige koude wind doet iedereen in de jassen schieten. Vlug weg van Solitaire naar Swakopmund, een van de meest Duitse stadjes van Namibie. Nu begon de woestijn pas goed. Alle heuvels waren ineens weg en enkel een wasbordweg dwars door een gele zandwoestenij bracht ons naar het westen. We bereikten uiteindelijk de steenbokskeerkring en de temperatuur steeg naar nu aangename waarden. (Het schijnt dat het nu in Zuidafrika heeft gesneeuwd, dus Rob en Mary, neem iets warms mee!)

Onderweg weer meerennende speisbokken maar die kennen we nu onderhand. Ik zat nu voorin aan tafel in de truck en Hanneke zat er helemaal doorheen. Dat gesodemieter met die k**tenten en die ellende in de truck doen me naar huis verlangen, zo sprak ze boven het gedender van de truck van Afrikatravelco.com. Ik deelde wat mentosjes uit en ook anderen lieten snoep rondgaan. Het ging weer wat beter..

Rond twee uur bereikten we Walvisbaai, de haven onder Swakopmund. Flamingo's en pelicanen vlogen over ons heen, de zilte luct van de Oceaan deed ons de rookvuren en de zandlucht vergeten. Jair liep al blootvoets door het water, hoewel dat hier steenkoud is. Snel naar Swakopmund, de monding van de Swakop. Gusthous Wiese verwelkomde ons met driepersoonskamers zodat Hanneke haar k**tenten kon vergeten en Milou met ons de kamer deelde. Eindelijk andere praat dan klompendansen en accordeon. Trouwens, van Arjen moet ik ook melden dat hij bij de Belastingen (zorgtoeslag werkt)

Arjen ging Skydiven (tandemparachute springen) en ik lekker de stad in voor het Internet.s' Avonds was het geen Mandy gekokkerel maar een heelrijke versgebakken pizza.

5. Quad en Himba

Vandaag was het een rustdag in Swakopmund. Ik besloot vanochtend te kaan quadrijden in de woestijn. Ik dacht dat dit me erg makkelijk zou afgaan, maar het tegendeel is waar. Alle gevoel van evenwicht moet je vergeten, geen benen aan de grond en meeleunen bij het sturen. In het begin draaide ik rond als een dronken tor. Na wat gezoek en gescharrel ging het na een halfuur wat beter. Na een uur lukte het me op scherpe afdalingen en bochten te maken, maar dat dit nu mijn meestgeliefde bezigheden wordt...

In de middag even broodjes op het strand gegeten onder luid geschooi van de meeuwen. Er was verde niemand. Het is wintertijd en de scholen zijn ook weer begonnen. Toen de eerste crafts-vertegenwoordigers kwamen met snuisterijnen was het tijd om naar de vuurtoren te gaan. Iets verderop zat een Himbagroepje, bekend van de tv bij SBS6 in het uitwisselingsprogramma. De Himba wilden uiteraard enkel tegen betaling van 30 Nam. dolalr op de foto. (3 euro) Na dit enorme bedrag te hebben gedoneerd mocht ineens alles. De roodbruine vrouwen kenden geen remmingen en vlochten hun droge haar tot fijne vlechtjes gedrapeerd mer roodbruine modder. Aan het einde een zwart flosje..

Okk daar kwamen vele Zwarten met beeldjes op me af zodat ik een goed heenkomen zocht in het Internetcafe ! Hier mogen ze niet komen, gelukkig....

Morgfen naar Twijfelfontijn en daan naar Etosha! Dam komen de wilde beesten van broer Wim! Voorlopig geen slangen of schorpioenen gezien. Arno, mij reisleider uit Vietnam die ik plotsklaps in Solitaire tegenkwam, stelde me gerust. Het is gewoon leuk om er te zijn !

De volgende mail is ongewis. Vandaar deze lange blog. Schrijffouten controleer ik niet, want de tijd zit er nu bijna op !

Struisvogel aan zee

Eindelijk is der de mogelijkheid voor een reisverslag. De zeer beperkte mogelijkheden onderweg maakten voor iedereen telefoon en internet zo goed als onmogelijk. Na Kaapstad zaten we in de bush vanwege deze Kampeerreis. Nu zit ik in Swakopmund aan de kust waar we even in een guesthouse zitten.

1. Kaapstad

De reis er heen was zonder problemen. Van de luxe A380 merkten we enkel het bijna onmerkbare opstijgen en de prachtige vluchtinformatie met de vele buitencamera's. In Kaapstad stond de Safaribus met Wendy en chauffeur Zanelli ons al op te wachten. Het was er na weken regen eindelijk droog maar erg koud. Eigenlijk geen verschil met Holland.. Na alle bagage te hebben geladen vertrok te truck naar het hotelletje. De kar kraakte aan alle kanten zoals dat een truck betaamd, maar de zitplaatsen en voorin een tafel met buitenpanoram waren geweldig.

Omdat bij twee reisgenoten de bagage in Frankfurt was achtergebleven (Lufthansa staat daarom bekend) moesten we lang wachten bij de luchthaven en waren we laat in het hotel; eigenlijk een drietal villa's waar we werden ondereverdeeld. Omdat we toch nog iets van de stad wilden zien was de keuze de haven of de Tafelberg. Het was gemeen koud en ook nog eens bewolkt zodat de meesten net als ik even naar de haven reden in een aantal taxi's

Onderweg zag je dat het hier winter is, kale bomen maar ook subtopische zoals vele ficussen. De parassolbomen deden me aan Rome denken, en dat was het.. Rome in de winter. De have was aardig maar niets bijzonders. Gaus wat speciale stopcontacten en wijn gekocht bij de Pick and Pay en toen terug naar het hotel. Haast door die bagage deed ons daarna snel naar een restaurant gaan. Inmiddels was het al donker ronf half zeven. Het eten was geweldig. Van spiesbok tot krokodil, je koos maar uit. De kamer moest ik delen met een vrolijke accordeonist uit Twente die op de kamer hondereduit kletste over de klompendansers...

2. Naar de Zuidkaap

Woensdag was het mooi weer De villa lag bijna aan de voet van de Tafelberg, waar de jongsten gisteren waren. Het was erboven snerpend koud en het uitzicht was ook maar zozo..Maar gauw aan het ontbijt begonnen waarna de groep de hoge truck kon beklimmen. De straten hebben allemaal Nederlandse namen zoals Weltevreden straat enz. Beetje vreemd maar het went snel. Snel verlieten we de stad waarbij Wendy druk belde met het vliegveld voor de bagae van twee deelnemers die met de handbagage moesten improviseren.

Vorodat we bij het zuidelijkste puntje van de streek waren bezochten we eerst een pinguinkolonie; best grappig al die ronddartelende obers. Alles was voorzien op toeristen en goed afgemaakt. Maar je kon er toch vlakbij komen. De zuidkaap was natuurijk erg winderig en fris maar zonnig. Struisvogels in het wild kwamen vlak langs de truc. De beesten waren aan het grazen en waren nauwelijks schuw. Daarna nog wat geklim en plots zagen we als een driehoek het einde van het Afrikaans continent. Borden wezen erop dat de Zuidpool nog 6000 km weg was.

Omdat het al weer snel donker werd was het tijd voor onze eerste kampeerplaats aan de baai boven de zuidkaap nabij Simonstown. De camping bestond uit terassen en op het bovenste kwamen de tenten. Eerts kregen we les in het opzetten van Wendy en Zanelli Daarna konden we aan de slag. De tenten zijn log en zwaar met metalen bogen. Gelukkig geen haringen. De wind stak ineens op zodat het ene koude bedoeling werd. Maar opzetten maakt warm en ondertussen was Wendy al aan het koken naast de truck. Deze neemt echt alles mee, bagage, tenten, slaapmatjes en een complete keuken..

Onder een schitterende sterrenhemel klapten we kleine stoeltjes uit en konden we de kip met groeten en aardappelen naar binnen werken. De meegebrachte wijn van een van onze reisgenoten kwam goed uit in de aantrekkende wind. In de tent vile je natuurlijk meteen in slaap

3. Naar Cederberg

Een snelle truck bracht s morgens deel 1 van de vermiste bagage op het campingadres. Eeen meisje dad nog niets en moest wachten. Gelukkig kreeg ze al wat toegestopt. Daarna de lange busrit door het zuidelijk gedeelte. Dat deed me eerst aan zuid-engeland denken, met cottages en oude treintjes. De weg naar Cederberg was erg lang en noopte tot verschillende stops Mandy raadde ons aan 5 literbidons te kopen met water en daar je naam op te schrijven voor water onderweg. De groep die trouwens best aardig is, was erg dorstig. Waarom zal later blijken

Na wat stops raakten we halverwege in het land richting Namibie. Nabij een wijnboerderij konden we de tenten weer opzetten, ik geluukig weer samen met Arjan, die nog steeds doorpraatte over accordeonfeesten en klopendansen. Op de boerderij was een wijnproeverij voor ons georganiseerd, iets wat de meesten goed uitkwam. De warmte van de wijn deed de koude verdrijven en sommigen hadden nog wat voor in de tent.

De keuken van Mandy was weer open. De dappere Zuidafrikaanse kookte dat het een lieve lust was op haar tweepittertje. Op de grote tafel stonden weer de metalen mokken en borden. De corveelijst was gemaakt waarbij er een busdienst was (reiniging) en een afwasdienst. Na de heerlijke maaltijd was het vroeg slapen want de volgende ochtend gingen we naar de Namibische grens bij Oranjerivier

4. Langs de grens

Na weer een zeer lange reis door een steeds kaler woirdend Zuidafrika bereikten we de grens die we nog niet overstaken. De camping was verderop gelegen langs de Oranjerivier in een prachtig gebied. Het was laagseizoen zoals op alle camings want het is hartje winter hier. Toch trekt de temperatuur aan bij het stijgen naar het noorden Was het eerst zo rond de 15 graden, dan zaren we nu al aan de twintig zodat de korte broeken aankonden! Je kon met een kano over de rivier varen maar ik besloot zoals de meesten heerlijk in de zon te zitten op een vlot in de rivier, lezend en wachtend op de kanoers die 20 km verderop gedropt waren,

Het was zondag dus in de avond had mandy een barbecuefeest georganiseerd. Tijdens de vele stops onderweg koopt ze spullen in In Springbok had ze drie karren vol bij de supermarkt ingeslagen. In de truck kon onderin natuurlijk veel geladen worden. In Springbok spreken ze Nederlands maar heel vreemd. Wij = ons en huisdieren zijn troeteldiere. Maar bij de kassa vroeg een caissiere: ' Komt u maar' erg vreemd als je zo ver weg bent. Voor het plezier heb ik maar een paar kranten gekocht met dit wonderlijke taaltje.

Morgengaan we de grens over waar we gelukkig ook in Rand kunnen betalen. Eerst nog even nagenieten van de koffie. Het water werd warmgestookt boven het kampvuur waarvan de rook ons soms deed tranen en in onze fleecejacks kroop. Ook in de bus kroop de lucht wat morgen bij ene douanier tot vreemde conclusies zal lijden. De avonden blijven nog steeds koud...

Ziezo dat was deel 1 In Swakopmund zitten we nu gelukkig in een guesthouse en hebben we bedden ! De kamer deel ik nu met Milou maar die is haar benen scheren. Dat is niks voor mij dus heb ik morgen een quad gehuurd voor anderhalf uur in de woestijn. Anderen zijn parachutespringen of naar de Townships.

Morgenavond hoop ik de rest van de reis te maken tot deze plaats !

Op naar Zuid-Afrika!

Morgen begint de lange reis door vier landen in het zuiden van Afrika! Zuid-Afrika, Namibie, Botswana en Zimbabwe staan op het menu. Niet Zambia zoals de reisoperator adverteert; daar is de Gele Koorts uitgebroken en zonder vaccinatie kom je Zuid Afrika niet meer in...

Het wordt een lange reis vanuit Schiphol naar Frankfurt; vandaar als prineur voor mij de vlucht naar Johannesburg in een Airbus A380; een groot vliegendfort met twee etages. In de top zijn de lounges, de bars en de winkels. Helaas reizen wij weer in de economyclass waar de stoelen wel 4 cm breder zijn de ook de beenruimte groter is. Je moet toch wat...

Na een lange vlucht door de nacht met een uur tijdverschil komen we in Johannesburg aan en ja hoor, daar is het winter op het zuidelijk halfrond. Om te nog gekker te maken vliegen we verder naar het zuiden: Kaapstad, waar het nu overdag 15 graden is. Wie moppert er nog over onze prutszomer ?

Maar na wat dagen in onze oude kolonie, waar je met Nederlands nog iets kunt, gaan we naar het noorden. Het is een campingreis dus alles gaat in de grote truck; een omgebouwde vrachtwagen. In Namibie (foto bovenaan) is alles kaal, en koud in de nacht. Grote canyons, enorme zandduinen en oud-duitse stadjes met biertuinen verwelkomen ons.

Na Etosha national park komen we in de buurt van Angola en Zambia maar die landen laten we links liggen.De temperatuur is dan inmiddels gestegen want de malariamug dreigt. Vanuit Rundu duiken we Botswana in naar de Okavangodelta. Een rivier stroomt een valei in maar kan er niet weg; in het immense moeras leven veel dieren die komen drinken in deze droge tijd.

Tenslotte naar de Victoriawatervallen. De Zambezi stort zich over honderden meters naar beneden zodat je tegen een enorme watermuur aankijkt. Tenslotte hopen we weer in Johannesburg te arriveren voor de terugvlucht. We gaan kamperen dus er zal zo nu en dan een reisverhaal verschijnen. Veel leesplezier!

Mes goed meneer?

De laatste echte dag in SaiGon is aangebroken! Ook de heftige temperaturen zijn als vanouds aanwezig. Wat moet ik toch met een warme jas, zo vraag ik me af . De stoom slaat zo onderhand uit mijn oren. Eerst maar naar de kapper om dat laatste stuk dons weg te halen. De kapsalon is niets minder dan de smalle pijpela van Kapper Kolen die vroeger Korrekt Kapte.De herinneringaan deze kaalscheerde gebukte baas boezemde me angst in. Kapper Laus ging echt tot het gaatje met knippen. Ik werd verwelkomd door een bijna kaalgeschoren Vietnamees en een lui in de stoel achteroverhangende roodgelipstickte en blondgekleurde Vietnamese schone. De rol van die dame zou me rap duidelijk worden.

Na een dringend verzoek: 'Not too short please' ving de skinhead aan met knipppen, terwijl ik hem in de spiegelnadrukkelijk volgde. Er moest wel wat af en.. ik knapte er van op. Zo, dacht ik, betalen, wegwezen en naar de Ben Thanh Markt. Niets was minder waar. De Vietnamees vroeg om een kleine extra service dus .. tijd genoeg en uitproberen maar. Dat was hetteken voor de wulpse dame om in actie te komen. Mijn stoel vloog naar achteren en er volgde een ouderwetsche scheerbeurt, zoals mijn opa dat 50 jaar geleden kreeg bij kapper Kappé in de Kerkstraat. 'Mes goed meneer' ? Daarnavolgde een waxbeurt met gelaatsmasker en tenslotte spande de blonde tijgerin zich in met een felle lamp en pincetten. De hele gehoorgang werd leeggehaald en schoolgespoeld, toch wel met enige spanning van mijn kant. Enkele flinke propjes verraadden me dat ik bijna bij Dr. van Rooij moest zijn voor een gehoorspoeling. Tenslotte hadMiss Saigon nog iets aparts: een soort trilapparaat in de hand die mijn hele schouderpartij door elkaar gooide. Na het peelen van het witte masker wat aardig pijnlijk was, knipoogde de baas:'Handsome Boy'. 150.000 dong afrekenen(iets van 7 dollar) en gauw wegwezen. Niet slecht voor een uurtje exotische fun.

Daarna na de Markt voor wat boodschappen, een warme jas op aanraden van Janen nog gauw wat Long An vruchten kopen; die drakenogen zijn superlekker en niet te versmaden. Natuurlijk kreeg ik weer veel oudere dames om me heen die mee wilden smikkelen. De buil was zo leeg en de dag half voorbij. 's Middags nog even terug voor die Cache in het park. Op Geocaching stond dat begin maart nog iemand wat had gevonden. Ook even in het Khmertempeltje gekeken, tot grote verbazing van wat studenten. Niets.

Daarnanog even in de garagewijk geweest. Dat doet mijn zwager goed om al die machines op straat te zien. Overal werd gelast, vrachtwagendoek genaaid en brommers hersteld. Bij een enorme bloemenuitstalling vermoedde ik een trouwpartij. En overbuurman legde zijn hoofd te ruste om te duiden dat het een uitvaart betrof Ik kan me herinneren dat we met Djoser in Saigon ook zoiets hadden bezocht. Het knipperende rondje boven de kist deed me de herinnering herleven. Vlug weg langs de afbrokkelende Franse gebouwen, nog even naar de Vietnamese Mediamart. Uiteraard om even bij te tanken; de airco was fantastisch.

Op weg naar huis, ging er een Middelbare school uit. Kinderen in schooluniform werden afgehaald of bestegen een brommer. Daardoor onstond een verkeersinfarct; de toch al enorm drukke brommerspits kreeg er nog eens een lading bij. Er was voor de agent eerst geen beginnen meer aan. Alles stroomde door elkaar op het kruispunt van de Loi Street. Een chaos die door enkele Japanners met grimasjes werd bekeken. De camera heeft het vastgelegd voor het thuisfront.

Vanavond de dames van Universal maar even gedag gezegd en wat foto's van ze gemaakt. De zageres en haar begeleider deden hun best en de hitte steeg naar een climax,. Wat moet ik toch met die warme jas van North Face van 25 dollar??? De verkoopsters in de straak liepen in rij langs de terrasjesmensen met schaartjes, waaiers en sigaretten. Snel naar de kamer voor de airco en Lan gebeld. Morgen zie ik ze weer want het is weekend en we gaannaar het cafe. Eerst het hotel dan betalen en een taxi roepen envervolgens naar de ICT-toren. Het reisje SaiGon zit er bijna op.