Eindelijk is der de mogelijkheid voor een reisverslag. De zeer beperkte mogelijkheden onderweg maakten voor iedereen telefoon en internet zo goed als onmogelijk. Na Kaapstad zaten we in de bush vanwege deze Kampeerreis. Nu zit ik in Swakopmund aan de kust waar we even in een guesthouse zitten.

1. Kaapstad

De reis er heen was zonder problemen. Van de luxe A380 merkten we enkel het bijna onmerkbare opstijgen en de prachtige vluchtinformatie met de vele buitencamera's. In Kaapstad stond de Safaribus met Wendy en chauffeur Zanelli ons al op te wachten. Het was er na weken regen eindelijk droog maar erg koud. Eigenlijk geen verschil met Holland.. Na alle bagage te hebben geladen vertrok te truck naar het hotelletje. De kar kraakte aan alle kanten zoals dat een truck betaamd, maar de zitplaatsen en voorin een tafel met buitenpanoram waren geweldig.

Omdat bij twee reisgenoten de bagage in Frankfurt was achtergebleven (Lufthansa staat daarom bekend) moesten we lang wachten bij de luchthaven en waren we laat in het hotel; eigenlijk een drietal villa's waar we werden ondereverdeeld. Omdat we toch nog iets van de stad wilden zien was de keuze de haven of de Tafelberg. Het was gemeen koud en ook nog eens bewolkt zodat de meesten net als ik even naar de haven reden in een aantal taxi's

Onderweg zag je dat het hier winter is, kale bomen maar ook subtopische zoals vele ficussen. De parassolbomen deden me aan Rome denken, en dat was het.. Rome in de winter. De have was aardig maar niets bijzonders. Gaus wat speciale stopcontacten en wijn gekocht bij de Pick and Pay en toen terug naar het hotel. Haast door die bagage deed ons daarna snel naar een restaurant gaan. Inmiddels was het al donker ronf half zeven. Het eten was geweldig. Van spiesbok tot krokodil, je koos maar uit. De kamer moest ik delen met een vrolijke accordeonist uit Twente die op de kamer hondereduit kletste over de klompendansers...

2. Naar de Zuidkaap

Woensdag was het mooi weer De villa lag bijna aan de voet van de Tafelberg, waar de jongsten gisteren waren. Het was erboven snerpend koud en het uitzicht was ook maar zozo..Maar gauw aan het ontbijt begonnen waarna de groep de hoge truck kon beklimmen. De straten hebben allemaal Nederlandse namen zoals Weltevreden straat enz. Beetje vreemd maar het went snel. Snel verlieten we de stad waarbij Wendy druk belde met het vliegveld voor de bagae van twee deelnemers die met de handbagage moesten improviseren.

Vorodat we bij het zuidelijkste puntje van de streek waren bezochten we eerst een pinguinkolonie; best grappig al die ronddartelende obers. Alles was voorzien op toeristen en goed afgemaakt. Maar je kon er toch vlakbij komen. De zuidkaap was natuurijk erg winderig en fris maar zonnig. Struisvogels in het wild kwamen vlak langs de truc. De beesten waren aan het grazen en waren nauwelijks schuw. Daarna nog wat geklim en plots zagen we als een driehoek het einde van het Afrikaans continent. Borden wezen erop dat de Zuidpool nog 6000 km weg was.

Omdat het al weer snel donker werd was het tijd voor onze eerste kampeerplaats aan de baai boven de zuidkaap nabij Simonstown. De camping bestond uit terassen en op het bovenste kwamen de tenten. Eerts kregen we les in het opzetten van Wendy en Zanelli Daarna konden we aan de slag. De tenten zijn log en zwaar met metalen bogen. Gelukkig geen haringen. De wind stak ineens op zodat het ene koude bedoeling werd. Maar opzetten maakt warm en ondertussen was Wendy al aan het koken naast de truck. Deze neemt echt alles mee, bagage, tenten, slaapmatjes en een complete keuken..

Onder een schitterende sterrenhemel klapten we kleine stoeltjes uit en konden we de kip met groeten en aardappelen naar binnen werken. De meegebrachte wijn van een van onze reisgenoten kwam goed uit in de aantrekkende wind. In de tent vile je natuurlijk meteen in slaap

3. Naar Cederberg

Een snelle truck bracht s morgens deel 1 van de vermiste bagage op het campingadres. Eeen meisje dad nog niets en moest wachten. Gelukkig kreeg ze al wat toegestopt. Daarna de lange busrit door het zuidelijk gedeelte. Dat deed me eerst aan zuid-engeland denken, met cottages en oude treintjes. De weg naar Cederberg was erg lang en noopte tot verschillende stops Mandy raadde ons aan 5 literbidons te kopen met water en daar je naam op te schrijven voor water onderweg. De groep die trouwens best aardig is, was erg dorstig. Waarom zal later blijken

Na wat stops raakten we halverwege in het land richting Namibie. Nabij een wijnboerderij konden we de tenten weer opzetten, ik geluukig weer samen met Arjan, die nog steeds doorpraatte over accordeonfeesten en klopendansen. Op de boerderij was een wijnproeverij voor ons georganiseerd, iets wat de meesten goed uitkwam. De warmte van de wijn deed de koude verdrijven en sommigen hadden nog wat voor in de tent.

De keuken van Mandy was weer open. De dappere Zuidafrikaanse kookte dat het een lieve lust was op haar tweepittertje. Op de grote tafel stonden weer de metalen mokken en borden. De corveelijst was gemaakt waarbij er een busdienst was (reiniging) en een afwasdienst. Na de heerlijke maaltijd was het vroeg slapen want de volgende ochtend gingen we naar de Namibische grens bij Oranjerivier

4. Langs de grens

Na weer een zeer lange reis door een steeds kaler woirdend Zuidafrika bereikten we de grens die we nog niet overstaken. De camping was verderop gelegen langs de Oranjerivier in een prachtig gebied. Het was laagseizoen zoals op alle camings want het is hartje winter hier. Toch trekt de temperatuur aan bij het stijgen naar het noorden Was het eerst zo rond de 15 graden, dan zaren we nu al aan de twintig zodat de korte broeken aankonden! Je kon met een kano over de rivier varen maar ik besloot zoals de meesten heerlijk in de zon te zitten op een vlot in de rivier, lezend en wachtend op de kanoers die 20 km verderop gedropt waren,

Het was zondag dus in de avond had mandy een barbecuefeest georganiseerd. Tijdens de vele stops onderweg koopt ze spullen in In Springbok had ze drie karren vol bij de supermarkt ingeslagen. In de truck kon onderin natuurlijk veel geladen worden. In Springbok spreken ze Nederlands maar heel vreemd. Wij = ons en huisdieren zijn troeteldiere. Maar bij de kassa vroeg een caissiere: ' Komt u maar' erg vreemd als je zo ver weg bent. Voor het plezier heb ik maar een paar kranten gekocht met dit wonderlijke taaltje.

Morgengaan we de grens over waar we gelukkig ook in Rand kunnen betalen. Eerst nog even nagenieten van de koffie. Het water werd warmgestookt boven het kampvuur waarvan de rook ons soms deed tranen en in onze fleecejacks kroop. Ook in de bus kroop de lucht wat morgen bij ene douanier tot vreemde conclusies zal lijden. De avonden blijven nog steeds koud...

Ziezo dat was deel 1 In Swakopmund zitten we nu gelukkig in een guesthouse en hebben we bedden ! De kamer deel ik nu met Milou maar die is haar benen scheren. Dat is niks voor mij dus heb ik morgen een quad gehuurd voor anderhalf uur in de woestijn. Anderen zijn parachutespringen of naar de Townships.

Morgenavond hoop ik de rest van de reis te maken tot deze plaats !