De laatste echte dag in SaiGon is aangebroken! Ook de heftige temperaturen zijn als vanouds aanwezig. Wat moet ik toch met een warme jas, zo vraag ik me af . De stoom slaat zo onderhand uit mijn oren. Eerst maar naar de kapper om dat laatste stuk dons weg te halen. De kapsalon is niets minder dan de smalle pijpela van Kapper Kolen die vroeger Korrekt Kapte.De herinneringaan deze kaalscheerde gebukte baas boezemde me angst in. Kapper Laus ging echt tot het gaatje met knippen. Ik werd verwelkomd door een bijna kaalgeschoren Vietnamees en een lui in de stoel achteroverhangende roodgelipstickte en blondgekleurde Vietnamese schone. De rol van die dame zou me rap duidelijk worden.

Na een dringend verzoek: 'Not too short please' ving de skinhead aan met knipppen, terwijl ik hem in de spiegelnadrukkelijk volgde. Er moest wel wat af en.. ik knapte er van op. Zo, dacht ik, betalen, wegwezen en naar de Ben Thanh Markt. Niets was minder waar. De Vietnamees vroeg om een kleine extra service dus .. tijd genoeg en uitproberen maar. Dat was hetteken voor de wulpse dame om in actie te komen. Mijn stoel vloog naar achteren en er volgde een ouderwetsche scheerbeurt, zoals mijn opa dat 50 jaar geleden kreeg bij kapper Kappé in de Kerkstraat. 'Mes goed meneer' ? Daarnavolgde een waxbeurt met gelaatsmasker en tenslotte spande de blonde tijgerin zich in met een felle lamp en pincetten. De hele gehoorgang werd leeggehaald en schoolgespoeld, toch wel met enige spanning van mijn kant. Enkele flinke propjes verraadden me dat ik bijna bij Dr. van Rooij moest zijn voor een gehoorspoeling. Tenslotte hadMiss Saigon nog iets aparts: een soort trilapparaat in de hand die mijn hele schouderpartij door elkaar gooide. Na het peelen van het witte masker wat aardig pijnlijk was, knipoogde de baas:'Handsome Boy'. 150.000 dong afrekenen(iets van 7 dollar) en gauw wegwezen. Niet slecht voor een uurtje exotische fun.

Daarna na de Markt voor wat boodschappen, een warme jas op aanraden van Janen nog gauw wat Long An vruchten kopen; die drakenogen zijn superlekker en niet te versmaden. Natuurlijk kreeg ik weer veel oudere dames om me heen die mee wilden smikkelen. De buil was zo leeg en de dag half voorbij. 's Middags nog even terug voor die Cache in het park. Op Geocaching stond dat begin maart nog iemand wat had gevonden. Ook even in het Khmertempeltje gekeken, tot grote verbazing van wat studenten. Niets.

Daarnanog even in de garagewijk geweest. Dat doet mijn zwager goed om al die machines op straat te zien. Overal werd gelast, vrachtwagendoek genaaid en brommers hersteld. Bij een enorme bloemenuitstalling vermoedde ik een trouwpartij. En overbuurman legde zijn hoofd te ruste om te duiden dat het een uitvaart betrof Ik kan me herinneren dat we met Djoser in Saigon ook zoiets hadden bezocht. Het knipperende rondje boven de kist deed me de herinnering herleven. Vlug weg langs de afbrokkelende Franse gebouwen, nog even naar de Vietnamese Mediamart. Uiteraard om even bij te tanken; de airco was fantastisch.

Op weg naar huis, ging er een Middelbare school uit. Kinderen in schooluniform werden afgehaald of bestegen een brommer. Daardoor onstond een verkeersinfarct; de toch al enorm drukke brommerspits kreeg er nog eens een lading bij. Er was voor de agent eerst geen beginnen meer aan. Alles stroomde door elkaar op het kruispunt van de Loi Street. Een chaos die door enkele Japanners met grimasjes werd bekeken. De camera heeft het vastgelegd voor het thuisfront.

Vanavond de dames van Universal maar even gedag gezegd en wat foto's van ze gemaakt. De zageres en haar begeleider deden hun best en de hitte steeg naar een climax,. Wat moet ik toch met die warme jas van North Face van 25 dollar??? De verkoopsters in de straak liepen in rij langs de terrasjesmensen met schaartjes, waaiers en sigaretten. Snel naar de kamer voor de airco en Lan gebeld. Morgen zie ik ze weer want het is weekend en we gaannaar het cafe. Eerst het hotel dan betalen en een taxi roepen envervolgens naar de ICT-toren. Het reisje SaiGon zit er bijna op.