Geboorteplaats van het weer

Vandaag is het weer zover, op naar de Azoren,waar het weer vandaankomt. Iets van 4 uur vliegen naar het eiland Sao Miguel met als hoofdstad Ponta Delgada. Een kleine eilandengroep midden in de Atlantische Oceaan met veel vulkanisme. Men zegt ook dat Atlantis zich hier ergens moet bevinden, de mysterieuze verdronken wereld. Voor ons wordt het echter veel wandelen, rondrijden en een vulkaan beklimmen. Daarnaast gaan we walvissen spotten op zee.

In tegenstelling tot New York een avontuurlijke reis met veel natuur. Hopelijk is het weer beter dan hier. Op en top kommer en kwel hier met die koude temperaturen.

Ik meld me weer als we er zijn Morgenvroeg de vlucht en vandaag reizen naar Schiphol!

Brooklyn

Brooklyn in New York is afgeleid van Breukelen. Broekgronden zijn lage waterige gronden. Denk maatr aan Broek op Waterland. In New York lag in de Nederlandse tijd met Peter Stuyvesant dit gebied er onontgonnen bij. Naar Brooklyn zijn we vandaag via de Manhattan Bridge gelopen. Dus een echte Lower Manhattendag.

Eerst met de Subway naar Wallstreet. De metro is toch niet zxo vanzelfsprekend hier.Ze werken met kleuren en nummers maar alles is warrig door de local- en expresstreinen die naast elkaar lopen. Als die treinen dan ook nog eens ramvol zitten zoals vandaag... Maar niet getreurd. Laurens had om 11 uur via Internet een rondleiding gepland door het financiele district. Een kolfje naar zijn hand omdat hijzelf belegd en Trump vandaag de beurs weer een boost heeft gegeven En maar mopperen op die grappenmaker..

Zoals gezegd is Peter Styvesant begonnen met het ontginnen van dit gebied Omdat hij invallen van andere kolonisten duchtte bouwde hij een muur om het uiterste puntje van Manhatten. Daarvan is Wallstreet afgeleid. De kolonisten kwamen echter gewoon via zee...Daarna kwamen de Engelsen. In plaats van Nieuw Amsterdam werd het New York. Veel later werd hier onder een boom een aandelenhandel op gezet. Later in houten huisjes en na een grote brand in stenen gebouwen Wall Street 14 is hier ontstaan. Helaas mag je de beurs na 9-11 niet meer bezoeken. De hele straat ervoor is afgezet. Big Shots today meldde de gids Hij bedoelde de vele dikke SUV' s die voor de deur staan.

Daarna lopen naar tal van oude gebouwen uit de beginjaren. Zelfs de eerste verharde straat van New York gezien met een kroeg van de Dublinners. De Ieren hebben hier ook een grote rol gespeeld denk maar aan de St Patricks Cathedral. Banken van JP Morgan en Chase zijn hier te vinden in de enorm contrasterende torens. In de straten een warboel van rustig rijdende taxis. Hier houdt Manhatten op In de verte zie je Brooklyn. Als laatste naar de Memorial Hier waren we al maar de gids vertelde over de velke schade aan de omliggende gebouwen na de aanslagen van 9-11. Het meeste is afgebroken maar een oude toren van beton staat nog overeind. Verder bouwen ze nog aan tal van andere torens en een Orthodoxe kerk.

Op naar het Skyscrapermuseum Je verwacht een enorme tent maar het is maar karig. Lou was toch gelukkig want weer werd de NY pass ingzet Veel info over de oude torens in NY en daarbuiten. Daarna met de metro naar City Hall, het Stadhuis. Gelegen aan een park kijkt het uit op de enorme bogen van de Manhatten Bridge in de verte. We gaan hier Manhatten even verlaten lopens over houden vlonders de brug op. Links en rechts beneden ons drie rijbanen voor verkeer. Het trillen daarvan op de brug is merkbaar. je loopt langs de vele tuien van staalkabels aan de brug en moet letten op de langs scheurende Citybikes die je kunt huren Ze staan gewoon aan paaltjes langs de weg. Maestrokaart is genoeg.

Midden op de brug is het uitzicht op Manhatten overweldigend. Dat valt af te leiden aan de vele foto`s die Lau van zich wil hebben, poserend voor de highlights. Daarna gaat het weer naar beneden en komen we in Brooklyn. Alleen even een glimpse opgedaan en dan weer terug omhoog. In de verte werd het donker. Het weer is hier ontzettend veranderlijk Was het de afgelopen dagen steenkoud, is het nu weer 18 graden met regen. Over een paar dagen gaat het weer vriezen. Tijd om de Chinese wijk op te zoeken Pingelen wordt hier de boodschap. Tijd voor de presents! Yess! Laurens is hier steengemakkelijk Hij hoeft NIETS. Het liefst snoept hij. Pakken Haribo's zijn al verslonden en al winkelend maakte hij achteloos een rol Mentos soldaat.

Daarna door de Italiaanse wijk die weer veel duurder is Weinig af te pingelen en drukke Italianen. Snel de metro opgesnord. We kwamen in de avondspits. Na wat verkeerde ritjes belandden we uiteindijk op een green line die in de buurt van ons hotel kwam Helaas een express trein dus daarna weer terug karren Ik voel mijn voeten nu niet meer en jaaaa zelfs Laurens klaagt over de afstanden Bijna 16 km vandaag Met mijn zus wordt dat straks wat minder denk ik zo.. We zitten nu aan 75 km in 5 dagen

Vandaag gaan we naar de Chinees De Uncle Bens aan de balie heeft al een adres gegeven Dit was de laatste volle dag Morgen gaan we de stad weer verlaten Om 2 uur naar het vliegveld.

Kaartrecords

Vandaag hopelijk een rustige dag. De feestneuzen drogen op in Nederland . Wij gaan hier nog even door. Net een heerlijke Budweiser draught op. Toch weer bijna 13 km gelopen. In de ochtend met de metro naar Tussaud's en Peterbaas leverde Lau voor de ingang af. Heel veel amerikaanse celebrities hier waarvan we de meeste niet kennen. Lucille Ball kwam ik tegen en Bruce Willice. Natuurlijk Lady Gaga en Jeniffer Lopez. De royal British family was er ook net als Reagan en Gorbatchov. Maar geen spoor van Maxima of Rutte.

En ja hoor. Daar sttond-ie dan in een hoekje in de halve Oval Office Nors en stoer kijkend beide handen op zijn broekriem Donald Trump Een enkeling waagde zich in zijn nabijheid. Maar Obama en de Clintons trokken meer belangstelling. Peterbaas heeft tot schande van velen toch maar even de relaties met de VS aangehaald. In de nagemaakte metro was het schrikken voor Laurens. Een achteloze pop die in een hoek hing kwam ineens tot leven en een dame zat bijna op Laurens's schoot.

Het was op en top Gostbusters vandaag. Machines om ze te vangen, motoren en kastjes waar ze inzaten knappe 3D projecties. Verder veel filmacteurs en showbizz. na een uurtje stonden we weer buiten. Een Capucchino en dan naar de Gugenheim. Goedkoop is het hier niet in de omgeving van Trumptower. 5 dollar voor een kleine capuchino.. Dan maar taxi uitsparen en lopen naar Gugenheim. Langs de Trumptower. Soms wordt de straat die vol hekken en politie staat ineens afgezet Dan komt die rakker weer langs. Laurens heeft zijn Motorcade, een optocht van 6 UV's gezien langs de Hudson.

Het is best een tijdje lopen langgs de oostkant van Central Park. Hier woonden tal van bekenden voordat ze persident werden zoals Nixon. Je bent drie kwartier onder weg voordat je langs de Metropolitan bent en Gugenheim in de verte ziet. Een enorme witte slak naast de bomen van het park. De vuurproef voor Laurens Dit is dus helemaal weer niet zijn ding. Het museum is prachtig gemaakt Je loopt in het ronde slakachtig gebouw in rondes steeds verder naar boven zonder je het echt merkt Toen Lau Pizzaro met voetballers ging verwarren en constant naar de prijzen van de kunstwerken vroeg heb ik hem iets verderop gestuurd. Verder heeft hij zich goed gedragen.

Eindelijk even genieten van de vele Franse werken van Cezanne, Chagall Monet enz. Er hing een enkele van Gogh die ik niet kende. Verder stond er in een immense vitrine een robot die kunst maakte Op de vloer rode waterverf Het enorme beest veegde de verf naar achter en wierp die op tegen een wand. Laurens was weer life and kicking. Na een uur hadden we het gezien. Tegen een suppost had ik ons verhaal verteld over Madonna Met kind, een schilderij uit onze familie uit de school van Rubens, dat was ontvreemd. De man stond perplex.

Laurens wilde dolgraag de NY pas besteden ook al was het maar even. Dus zijn we het aanpalende Metropolitan ingeweest Weer 30 dollar op de teller erbij. We dwaalden door Egyptische en oud Amerikaanse exposities. Na een half uur vond Lau het welletjes en stonden we weer buiten. We hadden vandag 80 euro met de kaart uitgegeven. De kaart is er nu uit. Op naar de downtown Het hele end weer teruglopen. Met sierlijk tred wipte lau over de trotoirs. Ik vond het nu wel welletjes. Langs de Apple Store om mijn neefje e plezieren en dan met de metro terug 13 km afgetikt. Naast het hotel bij de pizzeria een heerlijk biertje uit de tap gehad. Vanavond een king Size pizza bij dezelfder Italiaan Morgen naar Wallstreet en Chinatown Het begint al aardig op te schieten. Even de voetjees in het water nu!

Top of the Rock

Vandaag was het een topdag. Weeer koud maar droog en soms zonnig. Onze bus pas moer er doorheen dus we gaan weer in die ellendige rode bussen Maar eerst Laurens` wens laten uitkomen Een bezoek aan Madison Square Garden. In die sporttempel is naast veel sport zoals Cassius Clay, New York Knicks ook gezongen door Prince en Lau`s idool Justin Bieber. Ook de Paus is hier geweest met een mis. Helaas stond de rondleiding pas om 12.15 gepland en het was pas half tien Gewoon die bus in en maar zien wat er van komt Het is maandag en nog rustig. De bus hebben we gewoon midden op de 6th Avenue aangehouden in de file

De dikke donkere gids zou ons begeleiden boven in de bijna lege dubbeldekker. Maar na een halte moesten we er weer uit. De ronde zat er op. Een eind lopen naar de volgende Ook die was tot onze verbazing nog aardig leeg. Wel de tijd in de gaten houden voor de rondleiding De dikke donkere man was er weer en begon door der speaker meteen allerlei negerliedjes te zingen Hij jubbelde het gewoon uit. Geewon meerijden en maar niks zeggen. Langs Flat Iron waarvan in Eindhoven een kopie staat naar de Chinese wijk. Daar moesten we er uit om via de metro op tijd in de Sporttempel te zijn.

Dat lukte vrij snel We beginnen het systeem hier al aardig door te krijgen. Kiezen voor Up town en Down town. De rondleiding in het reusachtige ronde gebouw begon met de ruimtes achter de arena. Annonces van oude sporthelden, worstelaars en ook zangers hingen aan de wanden. De donkere gids vertelde met vuur en vlam over de tijden van weleer Sportpakjes hangen in de vitrines Daarna traden we het heilige der heiligen binnen op de 6e etage. Je kijkt in een enorme overdekte ruimte. Gewoon een ronde arena met tal van ringen voor de toeschouwers. De lodges bovenin zijn superdeluxe met keukentjes en barbecue. Diep beneden speelden wat veteraanen basketbal Laurens sond in vuur en vlam en wilde tientallen foto's met zijn gezicht voor de arena. Uren kunnen we hierover praten maar ik vond het welletjes.

Tweede attractie de Top of The Rock in Rockefeller Centre. Tal van enorme gebouwen van deze naam staan bij elkaar met een heel hoge toren De top of the Rock. Het was helder weer dus op naar boven!! Iets minder hoog dan Empire maar daarom niet getreurd. In de lift wordt je naar boven geslingerd in een half minuutje Door het dakje van de lift zie je een blauw kruis van de top zeer snelnaderen De Top komt er aan! Met dichte oren stap je uit en ziet meteen het spektakel van de stad om je heen Central park is een klein parkje geworden en de wolkenkrabbers lijken molshoopjes. In de verte ook de baas Empire. Je kijkt over heel Manhattan heen achter grote glazen ruiten op het buitendek. Je ziet de Hudson en in de verte de wijk Harlem. De ervaring kost normaal 35 dollar en Laurens jubelde dat we onze pas er al bijna uit hadden. In een zucht weer naar beneden in het ontzettend luxe uitgevoerde gebouw

Het kon niet op ! Om half vier de blauwe buslijn gepakt. Dat ging die zonder slag of stoot De als Raptor verklede donkere en norse busboy wilde een lijn zien! Wij stonden achter een paar ander mensen te praten Toen we kwamen was dat niet echt veel meer Maar de rij was aanzienlijk gegroeid. Met luide stem sommeerde hij ons achteraan te sluiten. Daar hadden we weinig zin in. So you guys do not want to join the tour? bralde hij. In de rij stond een Hollandse familie die ons onmiddelijk voor liet gaan So you guys are family ? Yesss we said. Onze gids in de bus was er eentje uit duizenden Eindelijk iets positiefs De man kende alle details We gaan rijden om het hele Central Park en naar de oevers van de Hudson Daarna door de wijk Harlem. Langs Central park hebben tal van bekenden gewoond. Veel Jazzartiesten maar ook John Lennon. Die is daar trouwens ook vermoord voor zijn Dakota gebouw. Yoko Ono zijn vrouw woont er nog. De straat heet verder Amsterdam vernoemd naar ons verleden daar. New York kom van de Engelse tijd erna. York ligt en GB dus vul de rest maar aan

Langs de Hudson was het stervenskoud op het bovendek. Diep in de kraag met de NYC cap op reden we richting Harlen aan de noordkant van het park Daar is alles veel kleiner, eenvoudiger en zwarter. Ook hier zijn weer tal van artiesten geboren. Terug ging het weer aan de ander kant van het park met luxe scholen en hospitalen. Langs het Gugenheim en dan naar de grote en luxe stad Terug in de 47ste straat kwamen de verkilde spieren weer tot leven. Lopen maakt warm. Door de glitter van Times Square die steeds meer neon krijgt terug naar onze 23ste straat. Ohhh daar brandde de kachel. Koffie stond al klaar. Weer iets van 10 km gelopen. Even bijkomen en dan naar de Dallas Barbecue!

Die tent die een kwart voetbalveld beslaat zit vol vleesliefhebbers.Het geroezemoes is aanzienljjk Dikke dames dragen enorme schotels met spare ribs en hoge cheesburgers. Hier ontstaat dus het amerikaanse overgewicht. Laurens had spare ribes en kreeg een krans van vlees om zijn bord heen Mijn small Burger was twee keer een gewone grote burger. Water schenken ze gratis overal en ze tanken regelmatig bij. Mijn 10 OZ glas was van Budweiser en kostte alleen al 5 dollar Pfff dat voor maar 10 OZ. Het vlees van Laurens zat vol bot en mijn waterglas zag er vies uit. Op de nota stond dat ze een tip van minstens 4 dollar verwachtten maar het werden er maar twee voor de moeite Morgen weer lopen of metro naar Madame Tussaud en Gugenheim Museum!

Busellende

Dank voor alle reacties. het weer was vandaag stukken minder. Een koude wind. Gisteren hebben we 18 km gelopen en gefietst Vandaag ik 12 km en Laurens stukken minder. Helaas geen TrumpTrappen voor hem wand vanochtend speelde PSV om half negen. Dat debacle hoefde ik niet te zien dus heb ik me opgeofferd om de buskaartjes te activeren voor twee dagen bij de BigBus Desk in de rugzakkenwinkel. Laurens had de wedstrijd al binnengehaald op zijn laptop.

Met de metro naar de 34ste straat. Dat ging vrij vlot. Maar de kofferwinkel was gesloten tot 10 uur en het was 9 uur.. De busboy raadde me aan naar de 42 ste straat te gaan Madame Tussauds was open voor de tickets Dat was een pittige wandeling op de zondagochtend. Ondertussen zag Laurens al enkele tegendoelpunten... Tijdje wachten in het museum en toen waren de tickets voor de bus beschikbaar voor zondag en maandag. Met de metro weer terug want de bus was net weg en ze rijden met 20 minuten pauze. Het metronet begint te wennen maar niet helemaal. De verkeerde trein gepakt en weer terug. Het station Times Square is zo groot dat je de metro moet pakken om naar de andere kant te gaan. Daarna terug naar de 23ste straat waar Laurens de laatste spanning van de verloren wedstrijd van zich af liet glijden..

De eerste 2 a 3 km zaten er voor mij al op! Op naar de downtown. Uncle Bens, onze kale negerdame in ons hotel meldde dat we naar de 24st straat moesten om op de hop on hop off bus te gaan. Dat klopte zeker niet. Nergens een bus te bekennen. Er rees wat twijfel over deze voorziening.... Dan maar weer de metro en na een tijdje stonden we voor 9-11 memorial en de Freedom tower. Een zeer imposante verschijning Na de ellende met de Twin Towers is er eentje voor terug gekomen De footprint van de twins is nu zichtbaar in twee enorme bassins met vierkanten in het midden waar het water wegstroomt. De wind was snijdend koud zodat we snel het museum indoken

De pass deed zijn werk en in de enorme ruimte moet je naar beneden waar een enorme expositie is. Alles wat met die ramp te maken heeft komt tevoorschijn. Fotos van alle overledenen, verwrongen spanten van de torens, geplette brandweerwagens, fundamenten en een stuk trappenhuis. In de kleine ruimtes mag je geen foto's maken Die zijn nog extra luguber zelfs met nog delen van de vliegtuigen die de torens invlogen. Verder veel beeldmateriaal met de aankondiging van de ramp, de instortende torens en het opbouwen van de nieuwe. De gebeurtenissen komen weer terug in onze herrinering Drieduizend doden, niet alleen bij de torens maar ook bij het Pentagon en de neergestorte airliner. Na een tijd hadden we het wel gezien. De koude maar zonnige buitenlucht in!

Snel iets anders. Naar Battery Park waar de boten naar het Vrijheidsbeeld en Ellis Island vertrekken. Het is zondag dus erg druk. Maar de boten slokken makkelijk honderden mensen tegelijk op. Gelukkig maar want de wind aan de haven is nauwelijks te harden. De veiligheidscontroles zijn het zo streng als op vliegvelden Alles in bakken door de scanners. Maar het ging vrij vlot. De boot op en ja hoor je kon er ook iets eten Laurens tracteerde op Hot Dog met hete chocolade Een prima combinatie in de VS. Ondertussen zaten we in volle zee en zette de stuurman de kaap op het eiland met het enorme vrijheidsbeeld. Ons hart ging snelle kloppen want het beeld kwam uit Frankrijk en Meneer Eiffel heeft er nog aan gewerkt.

Aan wal waaide je zowat uit je jas, maar het uitzicht op Manhattan was adembenemend De hele skyline van de stad in de verte. Toen naar het beeld. Nauwelijks op de foto te krijgen met een selfie. Maar op de grond zitten en naar boven kieken lukte. We hebben het beeld niet beklommen vanwege de kou en de enorme drukte op zondag. Gauw naar de boot die ons naar Ellis Island bracht. De VS zijn een emigrantenland. De meesten kwamen hier tussen eind 19e eeuw en 1924 binnen. De gelukzoekers of vluchtelingen waren welkom iets wat je nu niet meer ziet. Ze werden in het opgeknapte hoofdgebouw gecheckt op ziektes, bagage werd nageplozen en ze konden in quarantaine in de vele verblijfsruimtes. Ze konden toch geen kant op. Naderhand gingen ze naar het vastenland. In de oorlog was Ellis Island een gevangenis voor communisten en politiek incorrecte figuren.

Terug op het vasteland werd het tijd voor.... jawel De Bus. Daar heb ik me vanochtend erg voor ingespannen. Wachten in de koude op de Big Bus. Die kwam na een tijd wachten maar de rij was te lang dus op naar de volgende twintig minuten. Door de snijdende wind zijn we toen maar naar de Manhattan bridge gelopen Een best pittige tocht maar het uitzicht op deze enorme oude brug met zijn vele hangtuien en grote dragers was weer imposant. De vermoeidheid en koude sloiegen toe Lopen naar de dichtste BigBus halte. Toch weer met een stijgende argwaan. Een vriendelijke dame wees ons de weg naar South Street aan het water. Daar was de halte bij een soort VOC schip Er stonden enkele mensen. Dus we waren vol hoop. Dikkertje Dap, de kleine donkere busman telde en checkte de line-up met militaire precisie. De bus kwam, maar ... bijna vol Enkelen ontsnapten aan de koude maar wij niet Dit ging een paar bussen door zodat ik Dikkertje maar eens benaderde. Tja het is einde dag en dan zitten de bussen vol.

Op mijn vraag of we dan maar onder de snelweg die over ons heenliep moesten overnachten had hij geen antwoord. Ook de volgend bus ging vol verder na een check van Dikkertje of er binnen een plaats was. Staan mag niet in de bus hier. We hebben er drie kwartier gestaan en net toen ik half bevroren besloot maar met de Metro te gaan kwam er weer een BigBus Nog net twee plaatsen Conclusie Ga in New York nooit met de BigBus. Er zijn tal van andere toeristenbussen. In de bus wordt niets verteld . Mensen zijn verbonden met draadjes die uit het plafond komen. De busman vertelt wat onderweg en vraagt of er iemand uitmoet. Zodoende reden wij onze uitstapplaats nr 13 voorbij. In weerwil van de Amerikaanse wet tegen het lopen in de bus ben ik naar de busman gegaan. Optie uitstappen op Madison Square wat ons weer een kwartier teruglopen opleverde. Morgen pakken we weer de bus maar zetten we een oortje op...

Een voordel van de laatste actie: we liepen langs een super waar ze wijn verkochten Nu heerlijk een glaasje op de warme kamer na eten bij de Mexicaan! Morgen Madison Garden, Flat Iron Building en Madame Tussauds. Hopelijk niet al te volle bussen maar dan is het maandag!

Te veel gekrab aan de wolken..

De tweede dag in New York! Allereerst heeft reismee een nieuwe beheersmodule voor locatie ingesteld die niet werkt. Zodoende blijf ik op de kaart in ons land hangen Ik heb ze al gemaild

Het kan al zijn dat je een tweede bericht over de Big Aple hebt gekregen maar ook die werkt niet helaas. Niettemin zitten we toch echtin de VS. Vsandaag hebben we meteen de allergrootste tour gemaakt. Iets van 18 km gelopen en gefietst. het weer is hier geweldig. Ongeveer 18 graden en droog met zon Vanavond is er een onweersbui geweest. In de ochtend maar eens een flink eind gelopen naar het Bus Station Informationdesk. Dat volgens amerikaanse logica een rugzakkenwinkel dus daar loop je snel voorbij. Ook een Officer (agent) kon ons niet helpen Na 20 minuten zoeken zaten we in de winkel. De passen waren al betaald en met dit kostbare kleinnood konden we meteen de Empire State toren in. Helaas was er een wolkendek gezakt en zagen we niets op bijna 500 meter De toren is wel geweldig om te bekijken en er waren nauwelijks toeristen. Dan maar een kleine repica aangeschaft.

Daarna naar het Central Station. Een enorme hal waar vroeger de treinen door de hele VS vertrokken. Nu alleen nog de pendeltreinen naar de voorsteden. Daarnaast ligt het Chrysler building met de typische ronde bogen met ramen op de top Niet te beklimmen maar tussen de wolken te zien. Verder ging het lopen tussen de enorme gebouwen en het langsrazende verkeer naar de St Patricks Cathedral. De Pauselijke vlaggen hingen buiten en de kerk werd druk bezocht. Enorme kathedraal die toch weer in het niet valt tussen de machtige wolkenkrabbers. Weer verder ging het naar de Trump Tower

Het enorme protserige gebouw domineeert natuurlijk de omgeving net als zijn naamgever.De hele straat staat vol met hekken en voor de deur zware bewapende agenten in kogelvrij tenue. Als je netjes bent mag je naar binnen.Voor de deur tal van protesterende mensen met minder aantrekkelijke afbeeldingen van hun President. De binnenkant is zo mogelijk nog protseriger. Alles is van roodkleurig marmer met gouden messing relingen, een enorm atrium waar je op straatniveau zo de diepte inkijkt of in de hoge gewelven. Met roltrappen kun je tot 5 verdiepingen omhoog waar het bezoek abrupt eindigt. Hier moeden de gouden vertrekken zijn waar de vrouw van Trump huist met zoontje Baron...

Op verzoek van Lau' s moeder zijn we even het MoMo in geweest. Nee geen restaurant maar een Museum (of Modern Art) Hier doe je Laurens absoluut geen genoegen mee. Het boeit hem gewoon niet, Met moeite naar de vijfde verdieping geweest met Franse Impressionisten. De designmeubels zagen we al niet meer want na een halkf uur stonden we buiten. Vlakbij is het Central park een enorme groene long voor de grote stad. Met de NY pass kun je fietsen huren. Dat was kaasje voor Lau en na wat gescharrel voor goede fietsen van Trek sjeesden we door het park. Alles een richting en rechtsom. overal stoplichten maar er zijn geen autos hier. Iedereen op de fiets . Honderden joggers,plots overstekende aziaten en ratelende koetsjes. In 40 minuten ga je er omheen maar dan moet je flink doorrijden.

Laurens drong nog aan om ook even door de stad te scheuren. Dat is geen lol Druk verkeer Gewoon links rijden en stoppen voor de vele kruisende wegen. Letten op de stoplichten die aan de overkant van de kruising hangen. Na enkele kilometrs kwamen we aan de rand van Manhattan. Hier is de Hudson river en we stuitten op een enorme metalen boogbrug uit de dertiger jaren De Perterboro bridge. Evenwijdig aan de lange 76ste straat kachelden we weer terug naar de fietsenwinkel.. Alles is hier One Waty. Er was onweer voorspeld en inderdaad in de verte trok de lucht donker weg. De wind stak op, tijd om weer richting 23ste straat te lopen. In winkel een NY cap gekocht en een Fire Brigade kenteken voor de collectie.Natuurlijk weer wat pingelen Hier moet je bij alle aangegeven prijzen nog 8,9 % bijtellen..

In de verte kleurden allerlei enorme lichtreclames de binnenstad We liepen naar Times Square. De drukte nam toe, evenredig aan het groeiende aantallen lichtprojecties Door de enorme gebouwen zijn die alleen van verre goed te lezen. Overal animaties, uitvoeringen, prekende onheilsprofeten en donkere animatoren. Ik viel meteen tussen een aantal Disneyfiguren aangevoerd door Mario Bross. Na wat dollars en wat foto's kon ik me losrukken. We zijn toen maar gewoon teruggelopen naar de 23 ste straat. . Ik had het nu wel gehad Bij Leo de XIII barstte de onweersbui los. Maar we waren op tijd binnen. Tijd voor een lekkere Italiaan naast ons hotel!

Moorgen gaan we met de bus naar Lower Manhattan. De 9-11 memorial en hopelijk een gospel choir op zondag Dan naar de haven voor Statue of Liberty en Ellis Island waar de eerst migranten voor de VS aankwamen Hopelijk weer prima wee!

The big apple!

Peterbaas is weer op stap! Gisteren aangekomen in New York, nu, zaterdag,midden in de jetlag. 7 uur in de ochtend hier en daar al 13.00 uur. De reis was lang met veel vertraging opSchiphol en een lange vlucht in een oude 747 over de oceaan. Dat laatste stuk over New Foundland was het langst. Maar British Airways had prima eten en wel een supervriendeljke bediening.

De gevreesde ellende bij de USA immigratie viel mee. Ongeveer een klein uur bezig geweest. Daarna de Airtrain. Gelukkig al in NL kaartjes gekocht. Er stonden rijen dik voor de automaten. Alles is hier erg groezelig en vooral met veel lawaai. De airtrain nog niet maar de overstap bij Grand Arch met ook gewoon station was een grote dampende scheepswerf. Ronkende dieseltreinen en overal metaal Vooral alluminium Daar zijn ze gek van hier. De treinen, de metro en de bekleding. Eerst onze tichets upgraden in een machine. Dat leer je zo. Dan met tas en al door hele kleine draaipoorten die manshoog zijn Security man! Op de stations ook weer alles groezelig Dealluminiumtrein klettert het station Jamaica binnen maar het is niet druk. We hebben geluk Deze Blue E is een expresmetro.

De alu-trein ramt zich een weg door de nauwe gangen, krijgt steeds meer vaart en knalt andere stationnetjes in ijltempo voorbij. Het metalen gekletter op de stations is overdovend voor de wachtenden. Maarwij zijn supersnel in de 23ste straat. Daar ligt ook ons hotel Leo. De rust bij het uitgaan van de metroop straat is onverwacht. We zitten in Midtown maar op straat rijdt iedereen kalm zonder claxon. Een langsijlende enorme ambulance zorgt voor wat onderbreking. Het hotel ligt prima strategisch Overal tussenin en met veel eetgelegenheid. Meteen inchecken bij de volledig kale oude receptiedame en doodmoe naar de kamer. Beetje ouder hotel maar goed zat voor ons. De douche zit op de gang. Laurens overleg nu hoe hij er heen gaat.

Gekweld door honger besloot Laurens gisteravond toch maar te gaan eten. De BBQ tegenover ons is aantrekkelijk qua prijs maar mudvol Buiten wachten velen voor een plekje. Dan maar naar een Mexicaans tacohuis. Je kunt hier weer gewoon Spaans praten! Alles wat je bestelt hier veel. Een kleine salade met wat kip en pittabroodje beslaat twee volle borden. Gelukkig was Laurens van de partij om ook maar het laatse slablaadje op te pikken. Met volle maag terug naar de kale donkere receptie dame en ons nog even verbaasd over de vele roomskatholieke uitingen in het hotel dat is toegewijd aan Paus Leo XII vielen we als een blok in slaap.

De andere dag, zaterdag, veel te vroeg wakker. Dan maar Peterbazen. De wifi hier is uitstekend. Vandaag de citypass ophalen en een wandeling naar Emire State Building dat we gisteravond al prachtig verlicht zagen tussen de duizenden lampjes van het drukke verkeer.

Nog even

De laatste dag is hier begonnen. Aan de overdadige warme zal snel een einde komen als ik de reacties op het blog moet geloven. Wij kunnen ons het amper voorstellen. Gisteren nog een leuke dag in Makassar gehad. We hebben Et zes man drie bedjaks gehuurd. Eerst naar de haven. Zoals alles hier is die ook weer overdadig. Flinke houten vrachtboten die met stukgoed handmatig worden beladen via een smalle houten loopplank. Met zware dozen daan de sjouwers aan boord. Ik en Frans zijn ook even geweest hoewel dat aan boord gaan even wennen was. Frans werd daarbij door een bedjakman begeleid. Boten vertrekken hier naar Flores, Jakarta of Kalimantan.

daarna naar de lokale vismarkt. Ook hier kun je weer van de geur stokjes snijden. Amper te harden voor de niet zo fervente visliefhebber maar Frans had een gouden tijd tussen de barracudas en koffervisjes. Tenslottenaar de gewone markt waar werkelijk van alles te koop is Door de grote hitte liep zelfs een vrouw rond met een enorme plastic vat op het hoofd. Tenslotte Fort Rotterdam, een mooi gerstaureerd fort uit onze koloniale tijd.

In de middag nig naar de kapper en een Indonesische nummerplaat gekocht voor de collectie. De souvenirwinkels stellen niet erg veel voor.Meestal koekjes of snoepwinkels waar ze ookwat soevenirs verkopen. In de avind gaann eten met zijn allen. Mijn laatste lekkere indische sateh voordat we de terugreis aanvaarden. Het zit er nu echt weer op. De truien gaan bijde handbagage en het reisblog loopt af. Bedankt voor alle reactie. Ik kan ze door de zeer beperkte tijd amper beantwoorden maar ik heb ze wel gezien. Tot ziens in het koude Nederland