Peterbaas is weer op stap! Gisteren aangekomen in New York, nu, zaterdag,midden in de jetlag. 7 uur in de ochtend hier en daar al 13.00 uur. De reis was lang met veel vertraging opSchiphol en een lange vlucht in een oude 747 over de oceaan. Dat laatste stuk over New Foundland was het langst. Maar British Airways had prima eten en wel een supervriendeljke bediening.

De gevreesde ellende bij de USA immigratie viel mee. Ongeveer een klein uur bezig geweest. Daarna de Airtrain. Gelukkig al in NL kaartjes gekocht. Er stonden rijen dik voor de automaten. Alles is hier erg groezelig en vooral met veel lawaai. De airtrain nog niet maar de overstap bij Grand Arch met ook gewoon station was een grote dampende scheepswerf. Ronkende dieseltreinen en overal metaal Vooral alluminium Daar zijn ze gek van hier. De treinen, de metro en de bekleding. Eerst onze tichets upgraden in een machine. Dat leer je zo. Dan met tas en al door hele kleine draaipoorten die manshoog zijn Security man! Op de stations ook weer alles groezelig Dealluminiumtrein klettert het station Jamaica binnen maar het is niet druk. We hebben geluk Deze Blue E is een expresmetro.

De alu-trein ramt zich een weg door de nauwe gangen, krijgt steeds meer vaart en knalt andere stationnetjes in ijltempo voorbij. Het metalen gekletter op de stations is overdovend voor de wachtenden. Maarwij zijn supersnel in de 23ste straat. Daar ligt ook ons hotel Leo. De rust bij het uitgaan van de metroop straat is onverwacht. We zitten in Midtown maar op straat rijdt iedereen kalm zonder claxon. Een langsijlende enorme ambulance zorgt voor wat onderbreking. Het hotel ligt prima strategisch Overal tussenin en met veel eetgelegenheid. Meteen inchecken bij de volledig kale oude receptiedame en doodmoe naar de kamer. Beetje ouder hotel maar goed zat voor ons. De douche zit op de gang. Laurens overleg nu hoe hij er heen gaat.

Gekweld door honger besloot Laurens gisteravond toch maar te gaan eten. De BBQ tegenover ons is aantrekkelijk qua prijs maar mudvol Buiten wachten velen voor een plekje. Dan maar naar een Mexicaans tacohuis. Je kunt hier weer gewoon Spaans praten! Alles wat je bestelt hier veel. Een kleine salade met wat kip en pittabroodje beslaat twee volle borden. Gelukkig was Laurens van de partij om ook maar het laatse slablaadje op te pikken. Met volle maag terug naar de kale donkere receptie dame en ons nog even verbaasd over de vele roomskatholieke uitingen in het hotel dat is toegewijd aan Paus Leo XII vielen we als een blok in slaap.

De andere dag, zaterdag, veel te vroeg wakker. Dan maar Peterbazen. De wifi hier is uitstekend. Vandaag de citypass ophalen en een wandeling naar Emire State Building dat we gisteravond al prachtig verlicht zagen tussen de duizenden lampjes van het drukke verkeer.