Dank voor alle reacties. het weer was vandaag stukken minder. Een koude wind. Gisteren hebben we 18 km gelopen en gefietst Vandaag ik 12 km en Laurens stukken minder. Helaas geen TrumpTrappen voor hem wand vanochtend speelde PSV om half negen. Dat debacle hoefde ik niet te zien dus heb ik me opgeofferd om de buskaartjes te activeren voor twee dagen bij de BigBus Desk in de rugzakkenwinkel. Laurens had de wedstrijd al binnengehaald op zijn laptop.

Met de metro naar de 34ste straat. Dat ging vrij vlot. Maar de kofferwinkel was gesloten tot 10 uur en het was 9 uur.. De busboy raadde me aan naar de 42 ste straat te gaan Madame Tussauds was open voor de tickets Dat was een pittige wandeling op de zondagochtend. Ondertussen zag Laurens al enkele tegendoelpunten... Tijdje wachten in het museum en toen waren de tickets voor de bus beschikbaar voor zondag en maandag. Met de metro weer terug want de bus was net weg en ze rijden met 20 minuten pauze. Het metronet begint te wennen maar niet helemaal. De verkeerde trein gepakt en weer terug. Het station Times Square is zo groot dat je de metro moet pakken om naar de andere kant te gaan. Daarna terug naar de 23ste straat waar Laurens de laatste spanning van de verloren wedstrijd van zich af liet glijden..

De eerste 2 a 3 km zaten er voor mij al op! Op naar de downtown. Uncle Bens, onze kale negerdame in ons hotel meldde dat we naar de 24st straat moesten om op de hop on hop off bus te gaan. Dat klopte zeker niet. Nergens een bus te bekennen. Er rees wat twijfel over deze voorziening.... Dan maar weer de metro en na een tijdje stonden we voor 9-11 memorial en de Freedom tower. Een zeer imposante verschijning Na de ellende met de Twin Towers is er eentje voor terug gekomen De footprint van de twins is nu zichtbaar in twee enorme bassins met vierkanten in het midden waar het water wegstroomt. De wind was snijdend koud zodat we snel het museum indoken

De pass deed zijn werk en in de enorme ruimte moet je naar beneden waar een enorme expositie is. Alles wat met die ramp te maken heeft komt tevoorschijn. Fotos van alle overledenen, verwrongen spanten van de torens, geplette brandweerwagens, fundamenten en een stuk trappenhuis. In de kleine ruimtes mag je geen foto's maken Die zijn nog extra luguber zelfs met nog delen van de vliegtuigen die de torens invlogen. Verder veel beeldmateriaal met de aankondiging van de ramp, de instortende torens en het opbouwen van de nieuwe. De gebeurtenissen komen weer terug in onze herrinering Drieduizend doden, niet alleen bij de torens maar ook bij het Pentagon en de neergestorte airliner. Na een tijd hadden we het wel gezien. De koude maar zonnige buitenlucht in!

Snel iets anders. Naar Battery Park waar de boten naar het Vrijheidsbeeld en Ellis Island vertrekken. Het is zondag dus erg druk. Maar de boten slokken makkelijk honderden mensen tegelijk op. Gelukkig maar want de wind aan de haven is nauwelijks te harden. De veiligheidscontroles zijn het zo streng als op vliegvelden Alles in bakken door de scanners. Maar het ging vrij vlot. De boot op en ja hoor je kon er ook iets eten Laurens tracteerde op Hot Dog met hete chocolade Een prima combinatie in de VS. Ondertussen zaten we in volle zee en zette de stuurman de kaap op het eiland met het enorme vrijheidsbeeld. Ons hart ging snelle kloppen want het beeld kwam uit Frankrijk en Meneer Eiffel heeft er nog aan gewerkt.

Aan wal waaide je zowat uit je jas, maar het uitzicht op Manhattan was adembenemend De hele skyline van de stad in de verte. Toen naar het beeld. Nauwelijks op de foto te krijgen met een selfie. Maar op de grond zitten en naar boven kieken lukte. We hebben het beeld niet beklommen vanwege de kou en de enorme drukte op zondag. Gauw naar de boot die ons naar Ellis Island bracht. De VS zijn een emigrantenland. De meesten kwamen hier tussen eind 19e eeuw en 1924 binnen. De gelukzoekers of vluchtelingen waren welkom iets wat je nu niet meer ziet. Ze werden in het opgeknapte hoofdgebouw gecheckt op ziektes, bagage werd nageplozen en ze konden in quarantaine in de vele verblijfsruimtes. Ze konden toch geen kant op. Naderhand gingen ze naar het vastenland. In de oorlog was Ellis Island een gevangenis voor communisten en politiek incorrecte figuren.

Terug op het vasteland werd het tijd voor.... jawel De Bus. Daar heb ik me vanochtend erg voor ingespannen. Wachten in de koude op de Big Bus. Die kwam na een tijd wachten maar de rij was te lang dus op naar de volgende twintig minuten. Door de snijdende wind zijn we toen maar naar de Manhattan bridge gelopen Een best pittige tocht maar het uitzicht op deze enorme oude brug met zijn vele hangtuien en grote dragers was weer imposant. De vermoeidheid en koude sloiegen toe Lopen naar de dichtste BigBus halte. Toch weer met een stijgende argwaan. Een vriendelijke dame wees ons de weg naar South Street aan het water. Daar was de halte bij een soort VOC schip Er stonden enkele mensen. Dus we waren vol hoop. Dikkertje Dap, de kleine donkere busman telde en checkte de line-up met militaire precisie. De bus kwam, maar ... bijna vol Enkelen ontsnapten aan de koude maar wij niet Dit ging een paar bussen door zodat ik Dikkertje maar eens benaderde. Tja het is einde dag en dan zitten de bussen vol.

Op mijn vraag of we dan maar onder de snelweg die over ons heenliep moesten overnachten had hij geen antwoord. Ook de volgend bus ging vol verder na een check van Dikkertje of er binnen een plaats was. Staan mag niet in de bus hier. We hebben er drie kwartier gestaan en net toen ik half bevroren besloot maar met de Metro te gaan kwam er weer een BigBus Nog net twee plaatsen Conclusie Ga in New York nooit met de BigBus. Er zijn tal van andere toeristenbussen. In de bus wordt niets verteld . Mensen zijn verbonden met draadjes die uit het plafond komen. De busman vertelt wat onderweg en vraagt of er iemand uitmoet. Zodoende reden wij onze uitstapplaats nr 13 voorbij. In weerwil van de Amerikaanse wet tegen het lopen in de bus ben ik naar de busman gegaan. Optie uitstappen op Madison Square wat ons weer een kwartier teruglopen opleverde. Morgen pakken we weer de bus maar zetten we een oortje op...

Een voordel van de laatste actie: we liepen langs een super waar ze wijn verkochten Nu heerlijk een glaasje op de warme kamer na eten bij de Mexicaan! Morgen Madison Garden, Flat Iron Building en Madame Tussauds. Hopelijk niet al te volle bussen maar dan is het maandag!