Apentempel

Dinsdag 2 augustus 2011

Vanuit Chitwan zijn we vertrokken naar Kathmandu; ongeveer 220 km maar je bent er wel de hele middag en een stuk van de avond mee zoet. Enorm slechte wegen, vooral veel stof en diepe dalen gleden , nee hobbelden en schudden voorbij De bus kraakte als een oud VOC schip en dieseldampen drongen door in de bus omdat de ramen open moesten blijven. De rivier de Bamabunba of ziets werd gevolgd en steeds verder stegen we... De dalen werden dieper en het massief in de verte lonkte. Na enkele stops bereikten we in de avond het dal van kathmandu op 1350 meter. De grote hitte was ineens vertrokken en de stad was heel anders dan steden in India

Wat en pech We kwamen in de avondspits; die is hier ook al helaas. Zware als kerstboom versierde trucks, brommers, motoren en auto's zetten alles vast We zaten gewoon een uur in de file omdat stoplichten hier nauwelijks bestaan, de wegen erg smal zijn en er zelfs een verkeersagent de zaak probeert te regelen  Doodop bereikten we het hotel Het was toen al donker. Lichten voeren inderdaad enkel wagens; meestal is het een bl,auw en groen knipperen ledlampje..

Gauw opfrissen en dan weer gauw eten, man je komt hier rust te kort ! We zitten nu op de vierde etage en de beklimmings staat gelijk aan de eerste stijging van de Mount Everest

Het eten was overheerlijk, weer op de vijfde etage van een dakrestaurant; vooral geroosterd vlees was in de aanbieding Iedereen kwam weer een beetje bij

Vandaag  is een aantal vermetele reisgenoten gaan vliegen 170 US Dollar voor een uurtje, ik vond het te gortig De bewolking hing over het dal en wat zie je dan van de mount Everest.. Maar slim als ik ben heb ik een kleine kamera meegegeven aan Rene die onderweg wat heeft opgetekend. Na afloop kan ik niet zeggen dat men zo hemelhoog stond te juichen..

Het invullen van het Chinese Visumaanvraag was een regelrechte bezoeking. we hadden 6 pagina's waar geen foutje in mag staan Als in een schoolklasje moest iedereen luisteren en opschrijven. De agent in Nepal las voor zodat niemand iets van de tourgegevens kon verstaan..

Daarna zijn we in keine groep naar de apentempel gegaan. De beklimming van 365 treden was weer een aanwijzing om komend jaar maar eens een wat vlakker land op te zoeken. Doodop was iederen boven na vele zweetpauze's Maar het uizicht en de tempel waren weer een feest voor het oog. Snelle apen rukten nietsvermoedende toeristen de appeltjes uit de handen. Een Bramaan was besig met afrikaantjes te plukken en ze op de hoofden van de gelovigen te strooien net een klein belletje in de hand..

Beneden aangekomen

men zijn we gaan eten op Durbar Square, een plein vol met tempels.. En waar was dat weer ? op het dakterras van een restaurant; ik begin het nu te snappen. De Hindoes zijn geheelonthouder en de toeristen drinken liters bier ver boven ze uit; dat noem ik nou Karma !

Na bezoek aan het plein besloot ik alleen naar een tempel te gaan aan de andere kant van de stad; de naam weet ik al niet meet naar het is niet uit te spreken. Ogenblikkelijk heb je daar weer een gids op je rug zitten die je overal naar toe bracht  Ineens stond ik weer oog in oog met de brandstapels aan een riviertje Twee stapekls brandden als een fakkel en een niewe klant voor wedergeboorte was net aangevoerd. Dat was wel even heftig, maar ik heb toch maar even toegekeken. Filmen mag hier gewoon en foto's zijn welkom. Een heel verschil met India De thuisblivers staat dus nu wat te wachten !! 

Vanavond ben ik nu eens niet naar een dakterras gegaan. Gewoon gaan shoppen. Leuk T-shirtje en een Polo gekocht Bij de buurman borduren ze er zo de vlag van Nepal op voor 1 eurootje. Trouwens shirts van North Face zijn  hier spotgoedkoop; 7 dollar en klaar is Kees. Dus ook maar eentje in de roltas gepropt..

Morgen gaan we naar Bakhtapur. Een klein dorpje hoog in de bergen Zou ik eindelijk nijn trui eens aan kunnen ?

Nepal!

Maandag 1 augustus 2011 Even een klein reisverslagje dezer keer, want we zijn op doorreis ! Ik werk nu op de ipad in de kamer dus let niet te veel op de spelfoutjes Gisteren zijn we rond 4 uur in de ochtend vertrokken vanuit Varanasi naar Nepal (Chitwan) Een barre tocht in een rammelende Indiase bus zonder goede airco. Na uren rammelend door een polderachtig landschap met veel rijstvelden kwamen we bij degrens met Nepal aan. Gewoon een modderige straat met veel winkels en zowaar eenh klein douanekantoortje Na wat formaliteiten door tevoet vaan Nepal gevolgd door 5 riksja's met bagage. Ook daar weer veel formulieren en wat geld onde de toonbank. De bus stond al klaar; een klein busje deze keer zonder airco De temperatuur is hier nog steeds bloedheet, dus ramen open. In de verte tekende zich een lange hoge grijze band aan de horizon af; de Himelaya. Na een tijdje begonnen we aan onze klim. Na enkele uren zaten we in Chitwan, een natuurpark met tijgers en neushoorns. Nog steeeds aangenaam warm hier en gisteren weer een flinke fles bier gepakt. Doodop om half elf naar bed Vanochtend hebben we een olifantentocht gemaakt ! Een uur lang met een flink aantalbeesten door de jungle. Na een tijdje zagen we inderdaad een paar neushoorns vlakbij. Verder natuurlijk herten en apen en een soort lemmingen die rechtop gingen staan. Na een uur gteschud heb ik een olifant met wat banaatjes bedankt. Daarna op naar de wasplaats ! We konden olifanten in de rivier wassen ! Je klom op een liggende olifrant en ging mee de rivier in Daarna spoot hij je helemaal nat en schudde hij je van zich af in het water. Een grote dolle en natte boel. Over een uurtje vertrekken we naar Kathmandu. Het weer is nu prachtig ondanks de moessontijd !

Burning Ghats

Zaterdag30 juli

Vandaag is onze laatste dag in India. Morgen vertrekken we al om 4 uur naar Nepal per bus omdat het vliegtuig is uitgevallen.

We kregen vanochtend een indiase gids die ons naar de crematieplaats zou leiden. Omdat Varanasi een bedevaartsplaats is aten de meeste Hindoeisten zich hier na overlijden verbranden De as gaat dan in de Ganghes. Geen vrouwen, kinderen en zieken. Die gaan meteen in het water met een steen in de het midden van de rivier.

Met een riksja trokken we in kolonne door het toeterende verkeer. Overal heb je rotondetjes, soms drie naast elkaar zodat het voor onbekenden een echte puzzel wordt. Maar het ergst zijn de fietsers, tuktukjes en kalhard toeterende landrovers die je practisch doof maken. Praat ik nog niet over de buin witte damp ove de stad en de overal poepende koeien. Dit is echt zowat het heftigste wat ik qua verkeer ooit heb meegemaakt.

Na de stop kwamen we aan bij een tempel waar een monnik luid aan het bellen was. We moesten weer een klein steegje in en werden al meteen overrompeld door een enorme koe die van de andere kant af kwam Er onstond een file die op de fileberichten van de stad kwam. Via een zijsteegje trokken we verder; we zaten goed want kale vrouwen en mannen (teken van rouw) kwamen ons tegemoet. Als maar verder en verder lans koeienflatsen en bedelaars in felle gelaatskleuren. We roken de brandlucht al....

Bij de Ghat aangekomen moesten meteen de kamera's uit uit respect voor de doden. Die werden op kleine plankjes door de steegjes aangevoerd. Er gaan er ongeveer 200 per dag de lucht in. Na wat gescharrel in de rondte kwamen we bij het platform waar een aantal houtstapels brandde. De lucht was bijna niet te harden zodat we naar en houtopslagplaats gingen. Enorme voorraden lagen klaar waar de brandmeesters uit kwamen zoeken. Gewoon hout brandt drie uur, sandelwood doet het in twee uur. Daarna giet men water over de assen en gaat het zaakje het water in Onder ons kleurden slierten as de ganges grijs..

Op de opslagplaats mochten we weer even filmen, maar niet in de richting van de brandplaatsen. Dat wist ik niet meteen zodat ik toch een klein beeld kan geven hoe dat gaat. Daarna gingen we naar een uitkijktoren waar we uitleg an een Bramaan kregen. Absoluut geen foto's maar enkele snorremansen trachten me omte kopen: 20 euro voor een foto.. Om geen paleisrevolutie te ontketeten zag ik daar maar van af.. Het was dan ook niet zo'n spectakel. Op het platform brandden weer een aantal nieuwe stapels maar de plekken waren te ver weg om iets te onderscheiden. Andere grijsgrauwe plaatsen was men al aan het ruimen.

Daarna bezochten we de hout-losplaats. De bomstammen worden per schip aangevoerd. Iedereen was doornat vande enorme temperaturen en enkelen moesten al gaan zitten. Dus snel naar een klein dakterras gegaan waar lieters water en ice tea verden verzwolgen.

Daarna ben ik nog wat gaan shoppen met Rene in de bazars, maar het werd ons weer te heet en vooral te druk zodat we naar het hotel gingen. Vanmiddag heb ik alleen wat chips gepakt en ben ik wat gaan wandelenlangs de straten. Ik kwam uit bij een vreemde tempel met Ganesha's en een Universiteit, die uit de oude Engelse tijd stampt. Weer dat hectische verkeer hier dus ben ik gauw mijn vaste internetcafe ingevlucht

Morgen een lange dag dus. We overnachten in de jungle daarna op maandag stijgen we eindelijk naar Kathmandu waar het wat aangenamer zal zijn en hopelijk ook wat rustiger !

D

De tranen van de vrouw van de sultan

Donderdag 28 juli Agra

De meesten waen vanochtend al om hal zes naar de TajMahal vertrokken om de zonsopgang te zien over het mausoleum. Helaas, de lucht was
zwaarbewolkt en na een tijdje begon de regen te vallen; tja het is nu egentijd en dan krijg je zoiets. Reden voor mij om maar even te blijven liggen en pas
om half negen met Liesbeth er heen te gaan. er viel steeds meer water en de plastic ponco van de Hema kwam goed uit; alleen wordt alles zo plakkerig
Jammer van de foto's en de film, maar er zat wel een bijzondere sfeer aan het geheel omdat bijna niemand de Taj in de regen in foto's ziet..

Met de tuk tuk kwamen we bijn de South Gate aan en ondanks het donkere weer contrasteerde de witte Taj behoorlijk zodat we alles goed konden fotograferen.
Mijn video mag ik na een bepaalde tijd niet gebruiken dus .. alleen afstandshots. We kregen meteen een gids die ons ook in poncho op de foto zette; niets
geweldigs maar beter dan helemaat niks.

De Taj (kroon) Mahal (tempel) is de begraafplaats van de vrouw van een sultan, die in haar kraambed stierf en is een volslagen symetrisch gebouw.
Daaromheen staan rode gebouwen zoals een moskee en een verblijf voor de gasten en de sultan zelf. De gisd leidde ons nog even naar de graftombes en liet met een
zaklampje de prachtig ingelegede siersteenstjes in de muren van de tombe opgloeien

Na het beoek keerden we doornat terug op het hotel waar we de kamers bijna moesten ontruimen. Daarbij wilde ik mijn acuur van de videokamera nog even opladen
en mijn kamer genoot perste de lader in het stopcontacht zodat het hele ding uit elkaar plofte vanwege kortsluiting.

We hadden nog een halve dag; dus ben ik met een tuktuknaar de plaatselijke fotograaf gegaan die via via iets kon regelen; gelukkig, anders was ik
ook afgebrand. Ton mag het ding nu niet meer aanraken laat staan naar kijken !

Na de middag klaarde het op en bezochten we toch maar even het rode fort van waaruit we een prachtig gezicht op de Taj en de zijrivier van de Ganges.
Het felle rood van het fort contrasteerde geweldig met de grasgroene binnentuinen

Na vertrek uit Agra gingen we per bus naar het station om daar de nachttrein naar Varanasi te pakken Ondertussen waren de eerste maag en darmklachten al gevallen zodat
bij aankomen op dorpje nabij het staton de eerste dames al aan wildplassen deden tot groot genoegen van de plaatselijke snoremansen en opgeschoten jeugd
De dragers knoopten hun doeken rond op de kop en laadden zowat drie stuks bagage op het hoofd

Het station was een grote voliere. Duizenden parkieten kwetterden op de stroomdraden en lieten af en toe wat vallen. Door de speakers klonken
vreemde klanken en getraliede treinen volgepakt met indiers stoomden langs. Stopte er een dan werde ze bestormd door hordes verkoper met thee en
pannekoekjes. Tussen de tralies door werden de versnaperingen uitgereikt, voor enkele luttele roepies. Na ruimeen uur wachten kwam onze trein binnen
met gelukkig iets meer ligconfort. Binnen drie minuten moeste we binnen zijn odat het even een chaos van jewelste was met de bagage.
Ik at zelf een wagon te ver zodat ik tegen de stroom op moest zwemmen. Ton en ik sliepen niet bij de groep omdat Andre; nu in westerse outfit, vond dat wij tweeen
het best gebekt waren.

In de 'coupé' troffen we enkele militaren als medebewoners waaran er eentje zijn semie automatisc machinegeweer aan het doorladen was.
Gelukkig schoot hij af en toe enkel maar in de lach...De trein boemelde door de nacht en achter de gordijnen boemelden nog de laatste reizigers op
zoek naar hun plaats. Ook hier dringt mijn grootste ergernis van de modernen tijd door.. om de haverklap gingen de mobietltjes van
de militairen af, waar van de een gek was op muziek van buikdanseressen en de ander wegzwemelde bij een iel picolofluitje

Van slapen kwam dus niks omdat je continu heen en weer werd geslingerd door de rammelende trein. Toen in na middernacht eindelijk sliep,
werd ik wakker gerukt door een snorremans die zijn plaats claimde; de trein was gestopt en hij zocht zijn plaatsje op.
Ik reageerde daarop door me om te draaien en luid te snurken. Daarop zette de makker de hele coupe in fel licht en foeterde er op los.;
Ik had geen treinkaarje dus sliep gewoon door en liet de man maar foeteren en trekken; helaas grepen de miliairen niet in; die lagen nog te bellen
Uiteindelijk gaf de snorremans het op en droopaf. Nu snap ik waarom we daar alleen sliepen

Om kwart voor vijf stopte de trein in Mogul Sarai en moesten we nog een uurtje bussen naar het hotel. We hadden daar gelukkig tijd tot 10 uur om nog
wat bij te slapen; maar ik weer niet..... Ik had vandaag een eenspersoonskamer voor mezelf maar die as op dat uur nog niet leeg. Gelukkig kun ik wat wassen bij de
Familie en heb ik me meteen omgekleed; ik zag er volgens enkele kenners weer fris en fruitig uit, aar de slaap droop van mijn gezicht af..

Om tien uur hebben we Varanasi bezocht; een bedevaartsoord voor de Hindoe. Hordes oranje mannen op straat net als zwaar bebaarde Bramanen
met een merkwaardige gezichtsbeschildering, honderden loslopende koeien en vooral een gekmakend getoeter van brommertjes en tuktukjes
De klaxonverkopers doen hier goede zaken. Na een halfuutje Gekkenhuis, belandden we bij de Ganges waar de bedevaartgangers hun kop
in het groezelige water doopten. Daarna slopen we door de nauwe straatjes waar koeien ons bijna wegdrukten. Inde verte stegen de rookkolommen op van de lijkverbrandingen. Die sla ik nog maar even over. Onderweg kwam ik wel een rouwstoetje tegen; een lijk met daaropheen gewikkeld een oranjekleurig glittergewaad....

Na een colaatje op een dakterras ging ik terug naar mijn kamer om even bij te slapen Terwijl ik op straat nog wat water wilde komen kwam er een
hindoestaan naar me toe. Ik vroeg hem waar ik geld kon wisselen en natuurlijk bracht hij me naar de kleermakerij. daar kon je dus alles regelen zoals
internetten, geld wisselen en iets laten maken. Voor 15 dollar werd dat een zwart poloshirt met opdruk van India Die andere T-shits heb ik nu onderhandwel gezien..

Morgen nog een dagje naar Varanasi en misschien Sari maar eerst maar eerst iets gaan eten bij de KFC, tot afschuw van de medereizigers...

Roze stad en palmpasen

Wat die twee zaken met elkaar delen zal zo duidelijk worden.. Gisteren vertrokken we onder een stralende zon naar Jaipur, the Pink City, omdat in de Engelse tijd de bewoners hun huizen roze schilderden ter verwelkoming van koning George. Die stad ligt op 225 km van Delhi en gezien de matige wegen moest er dus doorgestoomd worden. Bij verlaten van Delhi raakten we al meteen een een file naar het vliegveld omdat het maandag ochtend was. Onze aandacht werd getrokken door bijzondere wezens in oranje kostuum en met een soort PalmPasenstok in de hand; niet eentje maar een hele mierenkolonie. Allen liepen in een rijtje achter elkaar op weg naar het bedevaartsoord Jaipur. 225 km dus, maar dan heb je ook wat. De palmpasen was een soort stok met daarop weer een boog die omwikkeld was met kerstboomglitter. Dat ding moest een hindoetempeltje voorstellen We hebben de stakkers de hele reis zien lopen; af en toe pauzerend langs de weg in grote tenten met speciale ' kapstokken' voor de versiering. Aan de weg werd gewerkt zodat de pelgrims kennelijk niet meer de meest schone voeten hadden. Andre noemde dit uitstapje de Vierdaagse van India, maar dan iets langer. Blarenprikkers en EHBO-posten hebben we dit maal niet gezien.

Op de weg was het weer de bekende russische roulette; wie is er eerder bij het inhalen ? Na de enorme file voorbij Delhi Airport kon gas gegeven worden in onze Indiaase reisbus. Het monotone stoffige landschap en de oranje pelgrims denderden voorbij, af toe onderbroken door een reusachtige graafmachine.

Na wat pauze's en veel gezwaai naar de sportieve indiers bereikten we tegen de avond Jaipur. De eerste bedevaartganger was daar nog niet gesignaleerd. Hotel Bissau blijkt een Museum van de plaatselijke sultan te zijn, met bebaarde en betulbande krijgers uit een ver verleden die keurig Engels spraken. Ineens voelden we ons weer kolonisten toen we naar onze museumkamers werden begeleid. In de avond was er een Indiase maaltijd met gepofte aardappel in schil, rijst met zure joghurt en vooral veel hete kerrie met gebakken eggplant.

Het plaatselijke Kings Fisher's bier bracht voor velen een grote uitkomst. Na betaling van de ongeloofelijke som van 400 roepies konden we eindelijk naar de kamers.

Vandaag (dinsdag 26 juli) zijn we naar het Amberfort gegaan. In de ochtend werden we in erg kleine minibusjes gepropt en reden we als sardientjes in blik door de drukke ommuurde stad naar het fort. Onderweg stopten we bij twee slangenbezweerder die hun cobra tegen extra betaling om de hals van enkele reisgenotes wikkelden. Het fort zelf is een paleis van de plaatselijke Maharadja met daar omheen een stad en daar weer omheen een soort Chinese Muur die de vesting moest beschermen. Het fort was erg mooi met als toppunt de prachtige plafonds met duizenden spiegeltjes De stemming maar ook de temperatuur stegen tot ongekende hoogtes Ronde de middag zijn we weer naar beneden gegaan en zagen we enkele olifanten waarvan er eentje 5 roepies uit mijn handen griste omdat ik een foto van de driver had gemaakt.

Vervolgens passeerden het waterfort (een mooi fort in een meer) en het Paleis der Winden de revue. Ook daar alom warm en helaas geen wind. De gevel van het paleis is indrukwekkend. De kamers ook wel maar daar zaten vroeger enkel prinsessen door de luikjes naar beneden te kijken. Tenslotte ben ik met mijn kamergenoot door de drukke bazaarstraat teruggelopen. Het verkeer was enorm en deed me meteen aan Hanoi denken. Duizenden brommertjes maar nu ook Olifanten en kamelen die karren voorttrokken. Het er alleen al an denken om over te steken resulteerde meteen een een ongelooftlijk claxonconcert. Het bereiken van de overkant staat gelijk met 1100 bonuspunten . We liepen langs bazars, handwerklui en groentenmarktjes met bergen rode peper en natuurlijk veel curry. Omdat de weg naar het hotel niet te vinden was in de nauwe steegjes, waar tienallen kinderen om roepies of chocolade kwamen bedelen heb ik mijn GPS maar aangezet zodat we met de Garmin, lopend langs wroetende varkens en veel heilige koeien uiteindelijk in Bissau terechtkwamen Ook hier in Jaipur kwam dus weer niets terecht van mijn volgende cache...

Meteen het zwembad ingedoken wat een supergevoel geeft na deze sauna in Jaipur . Wat mijn broer in zijn sauna's toch telkens gaat zoeken is me een raadsel. Vanavond gaan we naar een restaurant met Indiase muziek en dans. Of ik mijn oordoppen meeneem weet ik nog net niet...

Rijst met curry

Hoe kan het ook anders hier in India, overal kerrygeur en smaak, en vrouwen met stip !

Na een relaxte reis met KLM kwamen we aan op een regenachtig New Delhi waar het ondertussen al middernacht was geworden. Uiteraard in het vliegtuig: rijst met curry en daarna nog eens pancake met kerrie om af te wisselen. Op schiphol sloeg elke incheckzuil van KLM op tilt zodat ik onder welhaast Indiase toestanden in de analoge rij moest staan tussen Tulbanden en jengelende snotaapjes. Dat duurde meer dan een half uur maar gelukkig kon de grondstewardess meer dan de botte domme zuilen van KLM

Onze rijstlei... ehh reisleider wachtte ons al op hoewel ik hem eerder voor een verdwaalde chinees hield met zijn verschoten rode chinese kamerjasje en paardenstaart. Op mijn chinese begroeting (meer dan ni hao) wist hij geen anntwoord .. dus alles kwam goed. Rond twee uur konden we eindelijk slapen in het Royal Crown Plaza hotel; een hotelletje in een klein straatje, maar goed, het klinkt geweldig.

Vandaag maar even rustig van start gegaan; in mijn plan wilde ik heel Delhi al bezoeken, maar 14 miljoen mensen op een enorm gebied maken dat bijzonder moeilijk. We zijn dus met een plaatselijke bus maar even naar de highlights gegaan, zoals India Gate, de crematieplaats van Ghandi, de grootste moskee van India en natuurlijk de bazarstraatjes. De Qutb Minar moet maar wachtentoto de volgende ronde.

Nabij India gate worden we opgewacht door groezilige besnorde mannetjes met allerlei speeltjes zoals keffende hondjes, haamassagespinnetjes en propellorraketjes Van dat laatste kwam ik niet af Lopend rondom de Arc de Triomphe van India stond snorremans steeds weer achter me terwijl zijn aanbieding van raketjes met de minuut steeg Uiteindelijk, om er maar vanaf te zijn zat ik met 21 propelorraketjes voor 100 roepies ( 1 euro 60) tot vermaak van de busgenoten. Wacht maar ik zal ze hen verkopen, later in de bus voor het dubbele.

Na de sobere crematieplaats van Ghandi in een park gingen we naar de moskee. Daar moest voor buitenlanders betaald worden en wel 200 roepies. Mijn poging om achter de besnorde monnnik om te kruipen resulteerde in een luide UHHH ! Naar later bleek kon de goede man niets meer zeggen dan UHH en moest volgens onze reisleider, nu in Pakistaanse uitdossing, Teletekst worden ingeschakeld ter vertaling. Betalen moest omdat we als rijke westerlingen geacht werden op zijn minst een camera mee te nemen. Na knorrig betaald te hebben kwamen we op een ommuurd plein met een enorme moskee. Een van de uitgangen bood een geweldig uitzicht over de stad. Daar heb ik meer baat gehad van mijn roepies danbij de moskee. Omdat ik deze had verlaten kwam er weer een moslimkerel naar me toe, een andere nu met een luide UHHH !

Ik snauwde hem wat Chinese volzinnen toe en ben gewoon verder gelopen onder luid ge-uhhh achter me en gelach van enkele tulbanden. Daarna met Andre, de reisleider die zelf in nepal woont, naar de souks. Een ware mieennest met overal rijst en kerrie; ik dacht er even vanaf te zijn... De straatjes waren te smal voor die enorme rups mensen die zich luit toeterend voortbeweegt tussen de groezelige bekabeld muren metenorme knetterende haspels. Dat leek dus op Hanoi en het kwam me gelukkig bekend voor, behalve het gele poeder wat me overal aanstaarde. De temperatuur steeg inmiddels ook al wat naar ongekende hoogte zodat we regelmatig aanlegden bij drankverkopers bij wie we elk flesje nauwgezet inspecteerden.

Na een kleine cricketwedstrijd van onze reisleider met de plaatselijke jeugd, vond ik het onderhand welletjes.

Uiteindelijk terg naar het Plaza hotel in een reutelende tuktuk die constant de weg moest vragen in een walm van motertjes om ons heen. Ja hoor, de Royal Enfield rijdt hier nog gewoon door ! Genoeg gezien van deze mierenhoop met besnorde kereltjes en beboerkade vrouwtjes in riksja's. De cache van mijn gps laat ik even zitten, de koude douche lonkt !

Vanavond gaan we met de hele groep eten... als het maar geen rijst met..... wordt !

Bijna zover !

Het is nu bijna zover; de vervelende waakhond staat klaar in huis, de bloemenbuurvrouw wrijft haar gietertje warm en de andere buurvrouw spitst haar verrekjker. Tijd om te gaan dus. Hopelijk meer succes dan mijn reisgenoot uit Vietnam die in een overmoedige bui besloot met een andere reisorganisatie een reis naar Mexico te maken. Geen of amper eten aan boord van het vliegtuig, problemen met documenten met vertrek op Schiphol en tien uur lang niet gegeten of gedronken en 24 uur niet geslapen,...

Dit wordt relaxed (hoop ik) met Djoser. Vlucht naar Delhi met KLM en aankomst in de late avond zodat wwe voor de andere dag nog even kunnen slapen. Maar zover is het nog niet. Met de flightsimulator heb ik afgelopen maanden de hele vlucht nagervlogen en.. we vliegen over Tsjechie, een paar *.stan landen de Kaspische Zee en natuurlijk ook een stukje Pakistan; de grote 'vriend'van India. Google maar eens op Wagah bordercrossing op Internet.

De roltas en de rugzak staan gepakt; de taxi naar het station staat voor de deur. Op naar het volgende avontuur !

Op weg naar Azië !!

Het wordt vandaag inpakken voor een lange reis dwars door Azie, van India tot Beijing. We maken alle klimaten mee, van snoeiheet tot erg koud; we hebben het paspoort vol met stempels en visa, we reizen tot over de 5000 meter en komen oog in oog te staan met de toppen van de Himelaya.

Via de mail heb ik al kennis gemaakt met de reisgenoten. Gisteren heb ik deze pagina geopend om de achterblijvers wat mee te geven van deze lange reis. Ik moet nog even wat dingen aanpassen maar langzamerhand komt hier een mooie meereissite .

Genoeg geschreven; aan de slag met de voorbereidingen !