Donderdag 28 juli Agra

De meesten waen vanochtend al om hal zes naar de TajMahal vertrokken om de zonsopgang te zien over het mausoleum. Helaas, de lucht was
zwaarbewolkt en na een tijdje begon de regen te vallen; tja het is nu egentijd en dan krijg je zoiets. Reden voor mij om maar even te blijven liggen en pas
om half negen met Liesbeth er heen te gaan. er viel steeds meer water en de plastic ponco van de Hema kwam goed uit; alleen wordt alles zo plakkerig
Jammer van de foto's en de film, maar er zat wel een bijzondere sfeer aan het geheel omdat bijna niemand de Taj in de regen in foto's ziet..

Met de tuk tuk kwamen we bijn de South Gate aan en ondanks het donkere weer contrasteerde de witte Taj behoorlijk zodat we alles goed konden fotograferen.
Mijn video mag ik na een bepaalde tijd niet gebruiken dus .. alleen afstandshots. We kregen meteen een gids die ons ook in poncho op de foto zette; niets
geweldigs maar beter dan helemaat niks.

De Taj (kroon) Mahal (tempel) is de begraafplaats van de vrouw van een sultan, die in haar kraambed stierf en is een volslagen symetrisch gebouw.
Daaromheen staan rode gebouwen zoals een moskee en een verblijf voor de gasten en de sultan zelf. De gisd leidde ons nog even naar de graftombes en liet met een
zaklampje de prachtig ingelegede siersteenstjes in de muren van de tombe opgloeien

Na het beoek keerden we doornat terug op het hotel waar we de kamers bijna moesten ontruimen. Daarbij wilde ik mijn acuur van de videokamera nog even opladen
en mijn kamer genoot perste de lader in het stopcontacht zodat het hele ding uit elkaar plofte vanwege kortsluiting.

We hadden nog een halve dag; dus ben ik met een tuktuknaar de plaatselijke fotograaf gegaan die via via iets kon regelen; gelukkig, anders was ik
ook afgebrand. Ton mag het ding nu niet meer aanraken laat staan naar kijken !

Na de middag klaarde het op en bezochten we toch maar even het rode fort van waaruit we een prachtig gezicht op de Taj en de zijrivier van de Ganges.
Het felle rood van het fort contrasteerde geweldig met de grasgroene binnentuinen

Na vertrek uit Agra gingen we per bus naar het station om daar de nachttrein naar Varanasi te pakken Ondertussen waren de eerste maag en darmklachten al gevallen zodat
bij aankomen op dorpje nabij het staton de eerste dames al aan wildplassen deden tot groot genoegen van de plaatselijke snoremansen en opgeschoten jeugd
De dragers knoopten hun doeken rond op de kop en laadden zowat drie stuks bagage op het hoofd

Het station was een grote voliere. Duizenden parkieten kwetterden op de stroomdraden en lieten af en toe wat vallen. Door de speakers klonken
vreemde klanken en getraliede treinen volgepakt met indiers stoomden langs. Stopte er een dan werde ze bestormd door hordes verkoper met thee en
pannekoekjes. Tussen de tralies door werden de versnaperingen uitgereikt, voor enkele luttele roepies. Na ruimeen uur wachten kwam onze trein binnen
met gelukkig iets meer ligconfort. Binnen drie minuten moeste we binnen zijn odat het even een chaos van jewelste was met de bagage.
Ik at zelf een wagon te ver zodat ik tegen de stroom op moest zwemmen. Ton en ik sliepen niet bij de groep omdat Andre; nu in westerse outfit, vond dat wij tweeen
het best gebekt waren.

In de 'coupé' troffen we enkele militaren als medebewoners waaran er eentje zijn semie automatisc machinegeweer aan het doorladen was.
Gelukkig schoot hij af en toe enkel maar in de lach...De trein boemelde door de nacht en achter de gordijnen boemelden nog de laatste reizigers op
zoek naar hun plaats. Ook hier dringt mijn grootste ergernis van de modernen tijd door.. om de haverklap gingen de mobietltjes van
de militairen af, waar van de een gek was op muziek van buikdanseressen en de ander wegzwemelde bij een iel picolofluitje

Van slapen kwam dus niks omdat je continu heen en weer werd geslingerd door de rammelende trein. Toen in na middernacht eindelijk sliep,
werd ik wakker gerukt door een snorremans die zijn plaats claimde; de trein was gestopt en hij zocht zijn plaatsje op.
Ik reageerde daarop door me om te draaien en luid te snurken. Daarop zette de makker de hele coupe in fel licht en foeterde er op los.;
Ik had geen treinkaarje dus sliep gewoon door en liet de man maar foeteren en trekken; helaas grepen de miliairen niet in; die lagen nog te bellen
Uiteindelijk gaf de snorremans het op en droopaf. Nu snap ik waarom we daar alleen sliepen

Om kwart voor vijf stopte de trein in Mogul Sarai en moesten we nog een uurtje bussen naar het hotel. We hadden daar gelukkig tijd tot 10 uur om nog
wat bij te slapen; maar ik weer niet..... Ik had vandaag een eenspersoonskamer voor mezelf maar die as op dat uur nog niet leeg. Gelukkig kun ik wat wassen bij de
Familie en heb ik me meteen omgekleed; ik zag er volgens enkele kenners weer fris en fruitig uit, aar de slaap droop van mijn gezicht af..

Om tien uur hebben we Varanasi bezocht; een bedevaartsoord voor de Hindoe. Hordes oranje mannen op straat net als zwaar bebaarde Bramanen
met een merkwaardige gezichtsbeschildering, honderden loslopende koeien en vooral een gekmakend getoeter van brommertjes en tuktukjes
De klaxonverkopers doen hier goede zaken. Na een halfuutje Gekkenhuis, belandden we bij de Ganges waar de bedevaartgangers hun kop
in het groezelige water doopten. Daarna slopen we door de nauwe straatjes waar koeien ons bijna wegdrukten. Inde verte stegen de rookkolommen op van de lijkverbrandingen. Die sla ik nog maar even over. Onderweg kwam ik wel een rouwstoetje tegen; een lijk met daaropheen gewikkeld een oranjekleurig glittergewaad....

Na een colaatje op een dakterras ging ik terug naar mijn kamer om even bij te slapen Terwijl ik op straat nog wat water wilde komen kwam er een
hindoestaan naar me toe. Ik vroeg hem waar ik geld kon wisselen en natuurlijk bracht hij me naar de kleermakerij. daar kon je dus alles regelen zoals
internetten, geld wisselen en iets laten maken. Voor 15 dollar werd dat een zwart poloshirt met opdruk van India Die andere T-shits heb ik nu onderhandwel gezien..

Morgen nog een dagje naar Varanasi en misschien Sari maar eerst maar eerst iets gaan eten bij de KFC, tot afschuw van de medereizigers...