Tiberias

Vandaag was het een drukke dag! Van Nethanya tot aan Tiberias in het noorden;het halve land door. Al in de ochtend een heerlijke temperatuur en knalblauwe lucht. Het hele gezelschap schudde zich uit de bedden van ons hotel aan zee.

De eerste bestemming was Caesarea een opgraving uit de Romeinse tijd. Hier had dus die Herodus gezeten die Jezus destijds achterna zat. Verder vonden we ook een steen met de inscriptie van Pontius Pilatus. De opgraving was dus een oude Romeinse stad met een haven erbij, naast Jaffo dus.Er is een prachtig amfitheater en resten van een paleis.

Ook de kruisvaarders profiteerden van deze haven om hier aan lan te gaan dus er was een nederzetting en kasteel uit die tijd. Na Caesrea zijn we naar en aquaduct geweest dat water naar deze stad bracht. Een laag bouwwerk van vele kilometers dat water uit de bergen bracht.

De temperatuur steeg natuurlijk en verder ging het circus. Een bont gezelschap van wat oudere mensen. Er was zelfs een Grieks echtpaar bij en een heer van 90 jaar! Een jonge kennis, een meisje van 19 ondersteunt hem. Verder veel grappige mensen uit het hele land en zelfs een dame uit Italië en een Engels sprekde Belg.laurens had met iedereen aanspraak.

De volgende halte was Haifa, een havenstad in het noorden. hier had Laurens zijn containerschip met krentenbollen besteld, een voorstel van onze collega André. Alsof het niets was stoof de bus de Carmelberg op. Vanuit een zeer hoog blikpunt zie je de hele stad aan je voeten liggen evenals het containerschip van Lau. Het uitzichtpunt draait echter om de Bahaitempel.

Het Bahaigeloof is eigenlijk geen geloof maar een filosofie het wil religies van allerelei soorten verbinden. Een prachtige tempel met keurig onderhouden tuinen liep als een lijn kaarsrecht de heuvel af. Geen Bahai te zien dus zo indrukwekkend zal deze gedachte dan ook weer niet zijn. Het was wal een kleurrijk geheel en daar gaat het de toeristen om.

Vervolgens ging het naar Nazareth. Daar leefde Jezus bij Josef en Maria. Vragen in de bus werden gesteld of de timmerzaak van Jozef nog zou bestaan. Wellicht zou dit nu wel een Gamma moeten zijn. De oude binnenstad was niet meer herkenbaar van de afbeeldingen van vroeger. De timmerwinkel was niet meer te vinden. Er staat wel een Josefkerk waar in het Italiaans een Mis werd gehouden voor enkele gelovigen

Onder in de crypte was een doorbekken waar vroeger wel de werkbank van Jozef gestaan zou hebben. verderop is de kerk van de Aankondiging te bezoeken, ingesteld door Paus Johannes 23 Een redelijk moderne kerk in twee etages. In de kelder is een soort grot te zien waar de Engel Maria van haar komst van Jesus verwittigd zou zijn. In de Bovenkerk werd driftig gezongen.

Daarna waren we vrij. Even de stad in en ja hoor voorbij de kerk konden enkelen zich vergrijpen aan een Makabee biertje. Dat smaakte pas na deze warme dag. Laurens geeft niks om bier die zat verderop al met een palestijn te praten. ik niet want dat smaakt zo erg lekker! Om de smaak weg te spoelen is het raadzaam wat granaatappelsap te drinken.

Uiteraard honderden souvenirs waaronder beeldjes rozenkransen en ijskastplaatjes. Na een uurtje was de bus er om ons naar het meer van Tiberias te brengen. Dat ligt ook weer binne handbereik. We kwamen ook nog door Kana, bekend van de wonderbaarlijke verandering van water in wijn. het bier was toen nog niet uitgevonden.

Morgen is het bezoek de Golanhoogten twijfelachtig. Volgens de reisleidster zou het er vandaag raak zijn geweest. Verder gaan we op het meer van tiberias varen. Het lopen over water wat Jezus ook lukte zal ons niet gegeven zijn. Ook gaan we naar de wonderbaarlijke broodvermenigvuldiging en het huis van Petrus.

Het weer in Holland is niet veel zag ik gisteren... Wat een ellende die kou. Hopelijk wordt het komende week wat beter!

Peterbaas

Makabeetje!

En ja hoor, na behoorlijk wat jaren kon ik de Israëlische grond weer beroeren! Alles is wat luxer geworden en orthodoxe joden lopen je overhoop al append op hun mobieltje. Voor de rest dezelfde drukte en.. een heerlijke temperatuur.

wel een lange dag, om kwart voor zes op om het vliegtuig te halen.Na Frankfurt weer een behoorlijke turbulentie boven de Balkan; zeker een half uur lang trillen en schudden. Weer dezelfde aardappelsorteermachine dus. De catering moest zelfs worden gestopt. Ook bij de landing stuiterde het vliegtuig als een kikker. Blij dat ik er was. Achteraan zitten is geel lolletje want daar komt iedereen bijeen, stewardessen met karren en mensen voor het toilet. Opstaan was dus niet mogelijk.

het vliegveld is veel luxer geworden, met nog steeds de onleesbare reclames en de douane die je het hemd van het lijf vraagt. Een pittige Israëlische onderwierp Laurens aan een kruisverhoor. Wat kom je hier doen en waar ga je heen en waar slaap je morgen? zelf zou ik vragen of ze vanavond nog wat had, maar goed, niet te veel grappen maken denkt Paterbaas dan..

Het reisgezelschap was immens. Gewend aan Djoseraantallen van 20 man zaten we aan de 37 stuks met een vrij hoog seniorengehalte. Het duurde lang voor we compleet waren dus maar even wat nieuwe Shekels gewisseld. De reisleidster was in de bus amper te verstaan. We zaten achterin bij een gierende airco dus morgen wat naar voren.

door Tel Aviv naar Nethanya een badplaats. overal auto's met Israëlische vlaggen aan de zijkanten. Helaas geen oranje op deze Koningsdag. Het was onafhankelijkheidsdag geweest zo vertelde de leidster vooraan. Aangekomen bij het hotel iets buiten de stad was alles snel geregeld. Het avondeten stond al klaar en ja hoor weer het bekende Makabeebier van vroeger. Dat smaakte na zo'n lastige vlucht.

Er werd wel koosjer gegeten zo verzekerde de leidster. Geen vlees dat met melk is bereid en geen koffiemelk in de Nescafe koffie. Brrr dat laatste was al erg genoeg. Gelukkig kon ik in een duister achterkamertje wat illegale sojakoffiemelk scoren..het eten smaakte redelijk maar na zo'n vlucht smaakt eigenlijk alles wel. Laurens had zelfs aan een vol bord niet genoeg, twee volle borden werden op het snelbuffet gescoord.

Met een vrolijke Hagenees die bij Defensie werkte zijn we na afloop maar even richting stad gelopen. Het is een badplaats, Netanya, maar er zijn louter betonnen woonblokken aan zee. Nergens terrasjes of gezellige cafeetjes. Alles moet hier kennelijk koosjer in. Iedereen die jje tegenkomt begroet je met een rondborstig Shalom!

Rond negen uur vonden we het welletjes en dook ik onder de douche. De vakantie is begonnen! Het weer is geweldig hier. In de avond zwoel met rond de 22 graden. Morgen naar caesara en haifa en dan naar tiberias in het noorden en in de avond weer een Makkabeetje.

Dat komt dus wel goed hier!

Naar het Beloofde Land!

Deze maand gaan mijn collega Laurens en ik naar Israel voor een rondreis van 8 dagen.Die Laurens werkt aan een studieproject dus als oud-Israelganger heb ik besloten mee te gaan.

Vanuit Tel Aviv eerst met de bus naar Nethanya een luxe badplaats. Dan naar Caesarea een zeer oude Romeinse vesting. Vervolgens op naar Nazareth Jesus'woonplaats en dan naar het meer van Galilea. Of ik daar ook over het water kan lopen moet nog blijken. Bij een eerder bezoek in 1975 mislukte dat jammerlijk.

Dan op naar Kapharnaum voor een bezoek aan de woning van Petrus, mijn naamgenoot. Hopelijk is hij thuis. Ook de Synagoge waar zijn voorman Jeus preekte staat op het program. De berg Taghba is bekend van de wonderbaarlijke broodvermenigvuldiging. Toch wordt hier aangeraden een twaalfuurtje mee te nemen.

De Golanhoogte wordt een spannende excursie, immers we zitten dan aan de Syrische grens. Het is daar niet zo rustig zoals we weten maar wel bijzonder om het mee te maken. Verrekijker gaat mee. Dan gaan we naar Jerusalem, een verdeelde stad met de tempel van de Rots en de klaagmuur. Hopelijk blijft het rustig tussen de Israeli en de Palestijnen.Wer bezoeken ook de Olijfberg bekend van het lijden van Jesus. Ook de H. Grafkerk zal ik na een jaar of 35 weer eens bezoeken.

Betlehem moet je met Kerst doen, maar het kan nu niet anders. De geboortekerk laat je echter totaal niet aan de envoudige stal van vroeger denken.

Qumran is bekend van de vindplaats van de Tora of Dode Zee Rollen in grotten. In de buurt ligt de oase Ein Gedi en de Citadel van Massada op een hoge bergrots.Daar kun je met een kabelbaan heen. Zwemmen in de Dode Zee is mogelijk maar erg zout en niet fijn als je een wondje hebt

Tenslotte weer terug naar Tel Aviv voor de terugvlucht!

De laatste loodjes

Beste allemaal, Vandaag is de laatste dag in Ecuador. Vanmorgen afscheid genomen van de groep van vijf die nog doorgaat naar de Galàpagos eilanden. De meesten gaan niet mee vanwege de belachelijk hoge prijzen. Wellicht een andere keer, nu ik toch de weg weet en het zelf kan organiseren. Dat wordt zoals onze vaste correspondent in Boxtel schrijft, terug naar de voorntjes in de Dommel. Eerlijk gezegd is het onderhand wel mooi geweest. De afgelopen reis was een van de zwaarste ooit. Het land is zo divers en zo anders dat je elke dag een ander klimaat of een ander weertype hebt. Maar daarover straks meer.

Gisteren bezochten we de stad Guayaquil met een wandeling van vier uur. Als je maar binnen de gebaande wegen blijft is er niks aan de hand. De regering heeft veel op touw gezet om voor de armeren een beter leven te creëren zodat wandelpromenades er leuk, maar ook zwaar bewaakt uitzien. Kom je in de arme wijken dan is het mis.

Gisteren liepen via de hoofdstraten naar het Parque Central. Daar wemelde het van de leguanen zodat ik weer iets meer uit de Galàpagos meekreeg. Sommige kon je zelfs aaien. Na een bezoek aan de hoofdkerk ging het naar de Malecon, een wandelboulevard langs een brede rivierarm die in de Pacific uitkomt. Alles is opnieuw opgezet met bootachtige taferelen, winkeltjes voor de armeren, zwembadjes en speeltjes voor de kinderen. Uiteindelijk bezochten we de oude binnenstad die op een flinke heuvel ligt. Vroeger was het een gevaarlijke volkswijk maar nu kan iedereen er komen en is alles opgeknapt. Ook hier weer vele agenten. De stad ademt een sfeer uit de koloniale tijd die aan Curaçao doet denken met de vele gekleurde huizen. 450 treden omhoog en je bent op de top met een adembenemend uitzicht over de stad van bijna drie miljoen mensen. Langzaam gingen de lampjes aan en kleurde de lucht purperrood. In de verte zag je de vliegtuigen opstijgen, ook waar wij straks zullen zijn.

Vandaag is de kleine groep dus weg. Honderd dollar in de hand, want anders mag je de eilanden nog eens niet op.. Er zullen wel wat berichten komen van onder meer mijn kamergenoot Gerard, hoewel die niet zo digitaal is.

Ecuador in een notendop

Ecuador is het land van uitersten, voer voor geologen en sociologen. Alles 's hier mogelijk met de vier verschillende landschapstypen : De eilanden, het laagland, het hoogland en de Amazone. Alles is bezocht en bekeken. Helaas niet de Galapagos, maat het Zilvereiland maakte veel goed. Met die vier typen is ook de natuur en het klimaat telkens anders. Rijd je aan de kust door een dorre streek, dan zit je na een kwartier ineens weer in de tropische jungle. Dat heeft te maken met de koude Humboldstroom. Deze zorgt voor een droge tijd op dit moment, maar kom je hoger dan wordt hè zo nat en vochtig dat alles weer groen wordt. Op grote hoog is alles weer anders en in de Amazone zit je in een enorme biosfeer die erg tropisch en heet is. Ook de verschillen tussen rijk en arm Zijn intens. In de stad is dat hoed te zien. Daarnaast zijn er zoveel verschillende rassen en bevolkingsgroepen dat het een bonte mengelmoes is van culturen, kleding en gebruiken. Ecuador is een land met vele landen in zich, alles op korte afstand fan elkaar. Dieren zijn wat minder makkelijk te vinden. In de amazone moet je tegenwoordig eg diep gaan, op de hoogtes leven enkel vicuna's , een kleien soort lama, in de laaglanden zie je vooral bruine pelikanen en fregatvogels. Uniek is de Jan van Gent op de eilanden en natuurlijk de Galàpagos. Die laatste groep wordt erg bewaakt door hoge kostenplaatjes zodat de meesten al afhaken. Ziezo dat was het weer voor even. De hele blog word thuis nog een keer opnieuw opgezet met de eerste ontbrekende pagina's erbij. Daar had ik helaas tijdens deze reis helemaal geen tijd voor. Vanavond vertrekken we rond zes uur maar dan liggen jullie allang op een oor. Hopelijk een goede reis, maar op de Oceaan is het gelukkig rustig met die idioten die in het Oosten zitten. Tot ziens en ..op Google. Daar vind je de keuze vakantiefoto's :

https://plus.google.com/photos/105412750076130948781/albums/6044569179371837729

Walvisvaart

Beste allemaal, We hebben de eindbestemming van onze reis bereikt en zitten nu in Guyaquil, de meest misdadige stad van Ecuador. Bussen moet je hier zeker niet pakken en ook niet alleen met dure voorwerpen op straat lopen. We zitten midden in het centrum en gaan straks nog een stadswandeling maken.

Gisteren was een topdag. Met een flinke speedboot zijn we de Stille Ocean opgestoven in de richting van Zilvereiland, zo'n vijftig km uit de kust dus al aardig op zee. Onderweg konden we bultruggen aanschouwen die in deze periode voor de kust paaien en jongen werpen. De zoogdieren kunnen ongeveer 20 meter lang worden. Na een flink eind varen kwamen de eerste in zicht. Beste mensen wat een beesten, het grootse zoogdier wat ik heb gezien. Ze komen boven om lucht in te nemen, stoom af te blazen en kunsten te maken voor de vrouwtjes. Bij de eerste aanblik wilde iedereen naar de rechterkant, maar dat is weer niet goed voor de boot die gaat dan schuinhangen...

Een flinke straal water en stoom spoot op uit de zee en een enorme kop kwam even boven. Verderop wentelden zich nog een paar andere beesten in de rondte en staken hun enorme vinnen uit het water. Daarna werd het rustig en voeren we naar een andere plek. Daar was het helemaal een circus. Enkele bultruggen kwamen boven op zo'n 10 meter van de boot. Eentje zwom er zowat omheen en liet zijn lange rug met vin zien, het leek wel een duikboot. Daarna begon het feest. De beesten begonnen snuivende geluiden te maken net als een diep en langzaam gebrom. Eentje dook liet als laatste zijn enorme staart zien om daarna weer op te duiken en het kunstje nogmaals te laten zien . Fotograferen is lastig. Je weet nooit waar ze boven komen. Ik heb mijn videocamera maar aangezet en op elke vin ingezoomd. Het lastige is dat de boot ook nog schommelt en je met zestien man naast elkaar zit. Toch staat er alles met dat geschommel redelijk op. De raad van Pierre om een bultruggetje voor mijn viskom mee te nemen volg ik even niet op.

Na twee uur varen bereikten we Zilvereiland. De oceaan is onrustig en kent een flinke golfslag, soms hoger dan de overdekte speedboot. Velen werden zeeziek en kregen allerlei rare kleuren. Peterbaas deerde net niet. Op het eiland kwamen schildpadden en allerlei gekleurde vissen om de boot zwemmen. Ook fregatvogels, met een enorme vleugelspan, scheerden langs de boot toen iemand van de bemanning een visje aan een touw uitwierp. Al wadend bereikten we de kust voor en wandeling.

Het eiland ligt net als de Galàpagos zo geïsoleerd dat de dieren die hier leven geen angst voor mensen hebben. Bezoekers worden onder streng toezicht rondgeleid. De eerste kennismaking met een Jan van Gent met zijn blauwe zwemvliezen was indrukwekkend. Hij zat gewoon langs de weg naar de bezoekers te kijken. Je kon er heel dicht bijkomen en draaide wat met zijn kop. Al wandelend zagen we er steeds meer. Hele groepen bij elkaar, fluitend en blazend. Het zijn vogels die leven van vis en duiken al scherend over het water ineens de zee in. Op het land lopen ze als dronken mannetjes met hun grote zwemvliezen.

Daarna bereikten we een kolonie van fregatvogels. Enorme beesten die wat op prehistorische beesten lijken, vliegende reptielen. Ze zitten in kleine nesten en de mannetjes blazen hun rode keelzak op om daarna er met hun snavel op te trommelen. Onze gids had veel haast maar wij namen de tijd om dit toch even voor onze achterblijvers op foto en video prachtig vast te leggen. Daarna ging het weer naar beneden om na een uurtje weer de boot terug te pakken. Je kon nog wat snorkelen maar ik vermaakte me door wat broodjes van het lunchpakket op te offeren aan de vissen. Ze kwamen bijna uit je hand eten. Tenslotte weer de lange weg terug. De zee was weer erg woelig en de boeg van de boot moest omhoog. Enkele dames offerden zich dankbaar en belangeloos op.

Rond zes uur waren we weer terug. Een lange dag en helemaal uitgewaaid. In de avond was het afscheidsetentje voor de reisleider en de chauffeur. We hadden geld ingezameld en na een heerlijke kreeftmaaltijd of iets anders werden wat toespraakjes gehouden. Die van mij in het Spaans aan de chauffeur werd niet door iedereen verstaan. Het was een revolutionaire toespraak, iets wat in dit land erg normaal is.

Vanmorgen zijn we dus vertrokken naar de hoofdstad van deze provincie Guayas, Guayaquil In zuid west Ecuador. Een havenstad met een gevaarlijk imago. We zitten gelukkig in het centrum, maar Marc wil ons vanmiddag nog even wat van de stad laten zien... Geen dure dingen, veel geld of horloges meenemen. Geen dure kleren aan. Ik ben benieuwd wat het wordt. Morgen gaan we rond drie uur naar het vliegveld en zit de reis er op. Niet voor de enkele Galapagosgangers. Die plakken er nog een weekje aan. Maar ik vind het onderhand mooi geweest. Je kunt de vele indrukken nauwelijks nog een plaatje geven.. Morgen heb ik dus nog wat tijd voor wat algemene dingen van het land...

Adios y hasta manana !

Pedro el revolucionario.

Bergen en dalen

Beste allemaal, Vandaag zitten we in Puerto Lopez, een oergezellig groezelig havenplaatsje aan de Stille Oceaan. Het hotelletje ligt vla aan zee waar grote fregatvogels en pelikanen rondzwermen, de visvangst komt binnen. Gisteren zijn we vanuit 4000 meter hoogte ineens afgedaald naar zeeniveau. Eindelijk de koude bergen vaarwel gezegd en in een smak naar beneden gezakt via ontelbare haarspeldbochten. Af en toe een stop voor spectaculaire vergezichten, die om de seconde een ander weertype kregen. Meteen wordt het vochtig en warm. Het landschap aan zee wordt vlak en we zien rijst- en suikerrietvelden, omheind door teakbomen.

De chauffeur draait muziek van de lokale Mestiezen hier, een mix van samba en mariachimuziek. Bij een stop kunnen we ananas hier proeven, niks dan sap met doorweekt vruchtvlees. Nergens zo lekker geproefd. We zitten in het land van de zon. We naderen Guayaquil, de hoofdstad van deze provincie Guayas en zien de eerste omheinde woonwijken. Het is hier niet veilig dus overal wonen middenklassers in omheinde gebieden die zwaar worden bewaakt. De stad is rijk door de haven en het een stopping mall naar Amerikaans model. We stoppen daar om wat te eten. Eindelijk weer eens Chinees.

Na een zeer lange en vermoeiende rit komen we aan in het haventje Puerto Lopez. Hier is alles om z'n gemak, vrolijke muziek en mensen die langs de weg hangen, stoffige wegen en oude houten huizen. Het straatje langs de oceaan is aardig maar erachter is alles anders. Het lijkt wat op het wilde westen. Stoffige wegen oude vale houten huizen. Gauw onder de douche en eten aan de povere zeeboulevard. Op telefoonkabels zitten vele duizenden zwaluwen naast elkaar op de ochtend te wachten. De kabels hangen door...Onze reis voor morgen naar Zilvereiland en de walviscruise betaald en daarna slapen.

Vandaag is het al weer dinsdag. De tijd vliegt. Vanochtend hebben we een uitstapje naar een natuurpark Mechilla. Na een wandeling kunnen we ook in baaien gaan zwemmen. Dus zwembroek mee. We zijn gewaarschuwd voor zandvliegen dus opletten op de stranden. Dat ongedierte jeukt je helemaal gek. In het park staan overal dorre struiken en bomen. Het is nu winter en geen water. De plantenvezels past zich aan en gaat in een slaapstand. In december fleurt alles weer op.

Na een tijdje komen we aan een baai vanuit een flinke hoogte goed te zien. Beneden cirkelden fregatvogels, roodkopgieren en pelikanen. Vogels met enorme vleugels die op de thermiek dreven, op jacht naar eten. Het is erg moeilijk om ze te fotograferen. Ze zwenken als gekken. De fregatvogels duiken het water in bij het zien van een visje. Na een forse afdaling bereikte we het strand. Het was al behoorlijk warm dus iedereen wilde wel even in het water. Een prachtige baai, met helderblauw water. Wel wat koel in het begin door de Humboldtstroom maar superlekker als je er door was.

Daarna nog uitgebreid gezwommen in een grote baai. Enkele vermetelen die een uitzichtpunt op honderden meters beklommen zagen de eerste walvissen in zee buitelen. Daar gaan we dus morgen heen. Vanmiddag hebben we het stadje bezocht, met name de haven. Kleine vissersboten kwamen binnen en de vis werd in plastic kratten van boord gehesen. Honderden pelikanen en fregatvogels keken toe vanuit de lucht om hun slag te slaan. De sjouwers haastten zich met de open kratten naar de vrachtwagentjes.

Het stadje op zich is erg pover. Weinig te doen en veel straten vol met stof. Overal bakken ze hier dunne bananenschijfjes die ze als een soort chips eten. Het gaat natuurlijk om de bakbananen. Muziek klinkt luid uit de huizen en een schoolprestaties speelt luid op straat. Tijd om maar eens een flesje wijn op te zoeken. Morgen wordt het een drukke dag met een excursie naar het Zilvereiland en de cruise naar de Bultruggen. Er is garantie dat we de walvissen van dichtbij kunnen bekijken...

Koloniaal gebeuren

Alles is koloniaal in Cuenca, de oude stad, de straten, de huizen, de kerken. Gesticht door de Spaanse overheersers werd het een handelsstadje en werd alles volgens Spaans voorbeeld gebouwd. Pompeuze façades en straten van natuursteen, enorme gotische kathedralen. In de grootste kan zo'n 10.000 man. Gisteren zijn we eerst met een groepje naar Homero Ortega geweest, de hoedenfabriek. Dat was indrukwekkend. De Panamahoeden worden gemaakt van een soort vezelplant die enorm taai is. van de fijne rietreepjes worden de hoeden door indianenvrouwen in drie dagen tijd een hoed geweven. Deze word dan op de fabriek afgewerkt en in model gezet. Daarna wit getint met de bekende zwarte rand. De duurste hoed die heel fijn is geweven komt boven de 500 dollar uit. Daarop wordt meer dan een maand geweven. In de winkel kon je voor inkoopsprijs een hoed aanschaffen met doos en certificaat. Kostprijs tussen de 30 en 50 dollar. Dat gaat nog wel .

Bij terugkeer ben ik zelf naar wat kerken geweest, ze zijn enkel in de ochtend open voor de mis. De kerken zitten hier stampvol. Geen orgels zoals hier maar volkszang met meestal gitaarbegeleiding. Bij een van de kerken was een bloemenmarkt waar natuurlijk de typische klederdracht te bekijken valt. Ze doen hier niet zo moeilijk als je een foto wilt maken. De centrale kathedraal van Quenca is enorm. Veel brede zijgangen met weer een reeks altaren. Vooraan in de kerk staat een reusachtig beeld van Juan Pablo II na diens heiligverklaring.

Na de middag hebben we een bustoer gemaakt in een open dubbeldekker. Bijna twee uur voor vijf dollar is om te doen. Je rijdt dan langs de bekenden monumenten en hebt van bovenaf een mooi uitzichtpunt. Plots waaide het dure panamahoeden van reisgenote Charlotte af. De bus werd stilgezet en ze rende haar witte hebbedingetje achterna. Pas honderden meters verder zag ze haar hoedje. Een man had het al opgezet. Buitenadem kwam ze weer in de bus.. Dubbeldekkers in Cuenca zijn erg gevaarlijk. Overal hangen lage stroom-en telefoonkabels. Als je niet oplet wordt je gekeeld of krijg je een tak in je gezicht. Op de terugkeer na het zeer hoge uitzichtpunt boven de stad, klapte een spandoek boven ons dek. Met moeite kan het boven je kop houden.

In de avond zijn we naar een Italiaan geweest. Veel Italianen hier komen eerst van Argentinië af waar ze daarvoor naartoe zijn geïmmigreerd. Uiteindelijk om tien uur terug want je bent uitgeput na zo'n dag.

Vandaag is het zondag. Eindelijk eens een rustdag. De hele club moet zo nodig weer eens gaan lopen in Cajas National Park. Een genot om eindelijk eens wat te mailen en de reisblogs bij te werken. Niemand die aan je kop zeurt. De kerken zitten vandaag nog voller en overal op straat staan ze met panfluiten. Toch een flinke wandeling gemaakt naar de rand van de stad. Daar kun je lekkere Empanadas eten. (warme appelflapjes met vulling.) Vanmiddag naar de bekendste ijssalon van het land. Voor weinig geld, iets van anderhalve dollar heb je eenaantal flinke bolletjes. Morgen gaat het weer verder, de langste reisdag naar Puerto Lopez aan de Stille Oceaan. Vandaar kun je het Zilvereiland bezoeken en op jacht gaan naar de bultrugwalvissen. De reis loopt al een beetje op zijn einde. Niet voor een groepje van vijf of zes reisgenoten. Die gaan nog naar de Galápagoseilanden. Dat kost zo'n twee duizend euro extra. Daarvoor kijk ik wel even naar een film. Tot de volgende keer Peterbaas.

In het spoor van de duivelsneus

Vertrek in Riobamba heel vroeg in de morgen. De immer actieve Limburgse reisleider Marc had weer veel op het programma staan. En we moesten al vroeg inchecken op het treinstationnetje dat twee uur verderop lag. We gaan naar de Duivelsneus. De treinrit is heel bijzonder en al ooit op TV uitgezonden. Om zes uur zaten we al in de bus ren reden door een pikdonker Ecuador. Het was vrijdag en het land werd wakker. Vreemd dat het bij jullie dan al een uur in de middag is. Na een stop bij het oudste kerkje van het land, gesticht door de Spanjaarden, kwamen we in een treinstadje, zoiets als Aguas Calientes in Peru.

Hier loopt de enkelbaanse spoorweg van de kust naar Quito. Wij deden mee aan een toeristische excursie per trein naar een rotsmassief, de Duivelsberg. Overal rails in het dorpje en veel diesellocs. Na inchecken kwamen we op het zeer oude perronnetje, zoiets als Boxtel vroeger. Er stond een oude trein klaar uit de Franse tijd met houten wagons. Tussen de wagons in zat een Remmer, die soms aan grote wielen moest draaiden. Dit is kaasje voor Pierre! Met horten en stoten zette de trein zich in beweging. Het uitzicht was prachtig. Na een halfuurtje zagen we ineens rails die onder ons. Daar zouden we ook komen. Maar hier zijn geen haarspeldbochten.. De trein zigzagt naar beneden en rijdt dan weer voor- en dan weer achteruit.

Uiteindelijk kwamen we bij de Duivelsneus waar Ecuadoranen op het station in poncho's en met Andesmuziek bezig waren. Het was net of we in het wilde westen terecht kwamen. Een vulstation voor stoomlocs, antieke bruggen en paarden en lama's op de rails. Daarna ging het zigzaggend weer terug. We hadden een lange dag die in de middag nog werd onderbroken door een bezoek aan een oude Incastad.

Vanuit Peru zijn de Inca's ook hier doorgedrongen. War er te zien was waren oude fundamenten en een Zonnetempel. Erg herkenbaar met de Incastenen deals een mozaïek precies in elkaar passen. Erg veel stenen hier dus het werd tijd met wat reisgenoten voor een grote fles Pilsener op een terrasje buiten de opgravingplaats. Het weer is hier nog steeds zeer wisselend, twintig graden met plotselinge miezer en dan weer een felle stekende zo'n, we zitten bij de evenaar maar nog steeds erg hoog.

Tegen de avond bereikten we Quenca, een stad uit de tijd van de Spaanse veroveraars, met koloniale oude gebouwen in vele kleuren. We kwamen terecht in een typische koloniaal hotel, Inca Real met de treffende patio's, oude houten hekwerken op de eerste etage en zeer krakende vloeren in de kamers. De kasten zitten achter een deur, je krijgt dan een kleine ruimte met de kast. Morgen gaan we eerst naar een fabriek van Panamahoeden, de bekendste van de wereld:Homero Ortega. De hoeden worden in tegenstelling wat iedereen denkt, niet in Panama maar hier in Ecuador gemaakt.