Lange lange busreizen

We zitten nu midden in onze busreis terug naar Nederland. Vandaag in Trondheim, midden Noorwegen, zitten er 5500 km op. Het is Laurens nu echt teveel geworden. De arme jongen is doodop vanwege zijn fietstochten in Frankrijk. Deze hebben hem na twee weken nog zodanig opgebroken dat slaap de enige remedie is. In feite is deze reis eigenlijk een zwaartepunt na die fietsvakantie omdat je er in de ochtend steeds weer supervroeg uit moetvanwege de enorme afstanden.

Gisteren zijn we vanuit Solvaer in de Lofoten begonnen aan deze superafstanden. Het weer was al minder dus je zit zowieso toch wat makkelijker in de bus. Pakken bagage rollen en inruimen in de bus. Door het miezerige hooggebergte reden we zuidwaards met hoop op warmer weer. Bij de stop onderweg kon niet meer gepind worden Alles met Visa en wij hebben Maestro Dan maar wisselen. Alles is hier ontzettend duur. 7 euro voor een hotdogje... In de Vinomarket van de Staat worden astronomische bedragen gevraagd voor de dranken. De taal is hier niet te volgen He lijkt op niks en zebrabbelen maar raak.

Dat laten we maar zitten en we verheugen ons op de al geregelde maaltijden in de hotels soms nemen we broodjes van het ontbijt mee Onze krentenbollen zijn allang op . Verder gaat het weer door de vele tunnels en over de bruggen. Door dit Fjordenlandschap kun je niet anders. In de middag klaart het op. Eindelijk in Mo I Rana voor het hotel. Onze kamer is enkel voor minimensjes gemaakt Bedden van 40 cm breed en kleine kamertjes met een grote Elviskop op de muur.

Na het avondeten zijn we naar een monumentje gegaan in de haven ter ere van een 16-jarig meisje dat bij de aanslag van Breivik op Utoya om het leven was gekomen. Dat was erg indrukwekkend.

Vanmorgen weer verder vanuit MoI Rana naar Trondheim. Weer een vroege , lange rit door somber weer. Je moet wat als je naar de Kaap gaat. Laurens had er nu erg last van en sliep de hele tijd. De chauffeur gaat ons vandaag verlaten en we hebben een fooienpot bijeengebracht. Voor de lunch bij een flinke forellenwaterval waar je via een smal paadje naar toe kon glibberen heeft laurens ondanks zijn vermoeidheid de bestuurder bedankt met een geweldige toespraak. De goede man had nog nimmer zo' n riante fooi gehad, veklapte Laurens.

Rijden maar weer naar Trondheim in midden Noorwegen. We maakten een stop bij de kathedraal Ook hier weer de bekende Noorse geldinzameling Negen euro entree. Ik probeerde er onderuit te komen door eenb schietgebedje voor te wenden maar de roodblonde lange dame in oranje priesterkleed was onverbiddelijk. Me had geld nodig. Noorwegen is het land met het meeste geld op de betalingsbalans in de plus dus erg vreemd allemaal. Dan maar de stad in. Een oudcollega thuis raadde me aan naar een fietslift te gaan maar ik wist niets te plaatsen. De binnenstad is helemaal niets maar de weg naar de Burgt heeft een geweldig haventje met mooie huisjes net als op de Lofoten Ook de fietslift zou hier moeten zijn. In de bus zagen we het haventje in een oogopslag...

Eindelijk in het moderne hotel met 12 verdiepingen. Grand luxe met lekker eten Weer vis maar dat is niet anders hier. Meestal kabeljouw met puree en gesnipperde worteltjes Geen wijn want daar heb je een maaltijd voor bij ons. Naast mij zat een deftige dame Mascha , die vroeger bij de Amrobank werkte. Hele verhalen over de banken en hypotheken Ik hield me maar wat in het midden. Laurens was voor het toetjeal naar bed. Hij slaapt weer als een os. Morgen naar Oslo waar we gelukkig even twee dagen blijven.

Smakkebollen bij Kjokken

Vandaag zijn we op de Lofoten geweest. Vroeger een eilandengroep in het uiterste westen van Noorwegen. Nu makkelijk zonder boot bereikaar door tunnels en via bruggen. De Lofoten zijn bekend van de visvangst en de rode vissershuisjes op palen. Veel vissers zitten er niet meer in die huisjes waar je zelfs in kunt logeren. Maar voor dit verhaal te beginnen gaan we een dag terug bij het vertrek uit Tromso.

Het weer verandert hier om het uur. Was het gisteren mooi dan was op afgelopen maandag de regen heer en meester. Reden te meer om eerst in Tromso de ijskerk te bezoeken. Het dag bestaat uit ongelijke driehoeken aan elkaar geregen. De entree kostte meteen 50 kronen zodat iedereen rap de kerk had bezichtigd. Aaan de andere kant uitzicht op de lange bochtige brug in Tromso. Dat maakte meer goed. Een lange reisdag door de fjorden naar Svolvaer. Door de grillige fjordenkust schiet je niet echt hard op. En we moeten nog zover.

Een lunchpauze werd ingelast bij de snackbar van Kjokken ergens onderweg. Kjoken heeft niet meteen eenuitnodigende naam om er te gaan eten. De dikke Kjokkenvrouw raakte lichtelijk in paniek toen ze de hele bus van hotdog moest voorzien, het paste niet in haar kjokkenverwarmertje. Toen enkelen zelfs met de ligplateautjes van de worsten er vandoor gingen was de verwarring kompleet. Ook de smollenbakken met heutekneut waren ineens niet meer beschikbaar.

Verder ging het weer langs de reusachtige bergen langs de fjorden. De zon was er weer even en de bus denderde voort, opgezweept door de vele praatjes, liedjes en moppen van de bestuurder Werner die alles alleen deed. Binnenkort wordt hij afgewisseld omdat hij er nu al meer dan 4000 kilometer op heeft zitten. In de avond waren we in Solvaer, een haventje aan de fjord waar de Hurigruten binnenkomen. Boten die vroeger de post maar nu zeker de toeristen vervoeren. Een enorme boot die op een boogscheut lans onze kamer vaart. In de avond zijn we even gaan kijken naar het laden en lossen Er gaan zelfs auto's en motoren mee.

Vandaag was het een uitgelezen dag. We blijven op de Lofoten en maken een rondrit naar het plaatsje A. Korter kan niet. Door de zon was de omgeving een bewegende postkaart geworden. De enorme gergen, de blauwe meren en zeeen en de rode huisjes maakten er een diorama van. Meerder fotostops kregen we omdat vanuit de bus er te veel schittering op de ramen was door de zon. We stopten voor twee uur bij een vikingmuseum waarvan de entree wel erg duur was. Wij hadden er geen 20 euro pp. voor over om die plunderende woestelingen in Europa destijds te bekijken. Met Helena uit Tsjechie zijn we gaan wandelen en kwamen bij een Local uit die in een geel huis woont. Hij vertelde over de donkere tijd in de winter en de meters sneeuw om zijn huis.

Na een lunchstop onderweg waar wel voldoende smakkebollen en reutemeteut waren ging het verder tot het alleruiterste westelijke puntje van Noorwegen. Volgens Laurens was het stadje A (met een bolletje erop) adembenemend. Nog een hele rit weer door lange tunnels en over kromme bruggen Die boden pachtige uitzichtpunten in de bus. In A was het maar klein en ielig. Wat rode vissershuisjes waar je nu kunt logeren en enkele binnenwatertjes waren ons deel Verder krijsende meeuwen die langs ons heen scheerden. Leuk om te filmen maar dan moet Laurens wel even zijn PSV liedjes staken. Maar je verdekt opstellen helpt!

Uiteindelijk ging het 50 koppig circus weer terug over de noorse E50 Gewoon een tweebaansweg met tegenliggers die de enorm lange Effe Weg bus nauwelijks ruimte bieden. Meerder malen moest Werner flink in de rem als er weer een Noor of Fin de bocht erg ruim nam of ineens afboog naar links. Maar onze Lau bood wat afleiding in de bus met wat grappen en grollen en zodoende schoot de tijd goed op. Om 6 uur waren we weer op ons gele hotel met de ellenlange gangen en de moeilijk te openen deuren. Laurens moest nu echt zijn energie kwijt en ging hardlopen. Ondertussen kwamen er nu zelfs twee Hurtigruten lanngs onze kamer. Morgen gaat het weer verder naar het zuiden!

Een hoop gedoe gehad met de beheerssite van Peterbaas In de oude browser doet hij het niet meer maar bij Chrome gelukkig wel.Ook de kaart werkt weer.

Fjordenwereld

Moegstreden aanvaardden we vanmorgen de lange reis naar Tromso, een studentenstad boven de poolcirkel Nagenietend van de Kaapervaring probeerden we toch maar wat slaap in te halen in de bus. De reis had eigenlijk een dag langer moeten duren. De chauffeeur vertelde ons over de harde tijden in de winter. Overal lagen sneeuw, enkele uurtjes licht overdag rond twaalven en slechte wegen. Autos enkel met spijkerbanden. De rit van vandaag ging enkel via de enorme fjorden met reusachtige gebergten. Lou hield een verhaal over leisteen en plooigebergtes wat niet iedereen begreep. Maar het uitzicht was adembenemend. De zon kwam er doorheen en de bergen leken nog hoger Na enkele fotostops en een middagpauze kwamen we aan de eerste veerboot. Naar de overzijde van de fjord

Dat duurt gewoon bijna drie kwartier. Verder westwaards langs de geberttes met sneeuwvlaktes op de hellingen. De leden van ons gezelschap mnaakten zich op voor de EK vioetbal Dames Ook mijn zus speeelde via de app daarin een rol. Ze was de andere appers het snels af en ik riep de standen om in de bus. De anderen keken naar een stream via internet die veel later binnen kwam. Geweldige prestatie van de dames! Om half 8 waren we pas in Tromso. Goed hotel en meteen eten De dag zit er weer op maar nog steeds noiet het daglicht. Morgen bereiken we een bestemming waar we zelfs twee daggen gaan verblijven: Svolvaar, ook weer nabij een fjord

De kaap bereikt!

De volgende reisbrief komt uit Tromso in Noorwegen. Gisteren was het even vakantie voor Peterbaas wegens het bezoek aan de Kaap, waarvoor we hier eigenlijk zijn. Sinds de vorige melding zitten we al weer 1000 km vedre; zo snel kan dat gaan. Maar we draaien de klok toch maar even terug, naar de voorlaatste bestemming in Finland.

Het onthouden van die plaatsjes hier is lastig, zeker de Finse. Maar vrijdagochtend zijn we rond half negen vertrokken richting Repvag in Noorwegen. Ook deze dag weer een overladen programma met excursies. Eerst naar een Husky-kennel waar je voor kon intekenen Anders moest je in de bossen wachten. We waren wat wantrouwend na het echec met de rendieren maar een kordate kennelhoudster van Lapse afkomst leidde ons langs de verschiillende houten kooien waar de sledehonden ons opwachtten. Een oorverdovend geblaf van de beesten die ons kopjes gaven en geaaid wilden worden, Een mozaiek van houten kennels met honden van allerlei slag die het nu even rustig aandeden

Er stond een demoslee met bespanning waar 6 honden paarsgewijs de slee konden voortbewegen. Natuurlijk geen sneeuw maar een onzer ging toch maar eens in de slee liggen. Meestal komje er dan bijna niet meer uit. Oude honden worden bij jonge beesten geplaatst om ze wat tot bedaren te brengen. Ik voelde me ook wel wat aangesproken maar dat terzijde. Na het bezoek ging het in een ruk door naar de grens. De wegen worden steeds smaller en na een afslag kwamen we zowat in de wildernes terecht. De hoofdweg gaat naar de Russische grens, maar Poutin laten we rechts liggen. De wegen zijn op vele punten van gravel of zand en stijgen/dalen abrupt. De bossen nemen verder toe en op wat auto's na zagen we niemand meer.

De grens stelt niets voor buiten het feit dat woorden op borden nu weer enigszins leesbaar zijn. De temperatuur daalde gevoelig en in een plaatsje konden we wat voor de lunch kopen of naar de toilet gaan. Deze zijn in Noorwegen zeer krap bemeten. Soms een genderneutrale toilet dan weer een minimale dames of heren toilet, Gevolg vele wiebelende dames en boomminende heren. De kou deed zich gevoelen en op de vele picknicktafels voor de SPAR werd wat gegeten De bergen om het dorpje waren al met lappen sneeuw bedekt. Het stokoude hoten kerkje was het eniige in de streek dat no niet door de Duitsers was vernield na hun terugtocht in de oorlog.

Vervolgens naar de eindbvestemming nabij de kaap. De bergen werden reusachtig hoog en de fjorden omzoomden de bus. Langs rotsen en kale toendra's ging het verder naar het koude noorden. Af en toe was er een waterig zonnetje. De Noordkaap ligt op een eiland voor de kust in een fjord. Via een lange tunnel van 6 km en een flink hoogteverschil kwamen we op het eiland en bereikten we en oude Olympische hotel in Repvag. Atleten sliepen in het containerhotel dat in ee woeste kale vlakte licht. Veel Duitse bussen en Italiaanse motorrijders.

Geen tijd om te Peterbazen want het avondeten wachtte en na wat rust startte de bus naar de Kaap. Voorzien van een Spaansechauffeur die amper te verstaan was door zijn geslis. Onze Werner mocht niet rijden vanwege de rijtijdenwet. De avondzon kleurde de fjorden goudkleurig en via de app konden sommige thuisblijvers de rit volgen, De foto boven dit reisblog geeft een aardig beeld van de Kaap tijdens de nachtzon. De wind was ijs en ijskoud maar het decor onvergetelijk, Hier kwamen we voor na 3500 km bussen. De enorme globe trok vele bezoekers en de zonging maar heel erg traag naar de kim. We hadden ongelooflijk veel geluk. Geen mist en wolken maar heldere lucht en wolken op stuurboord.

Der fotos komen strak nog wel via Google maar het verhaal maakt nu al veel goed. De lucht werd steeds goudkleuriger en donkerder. In deze tijd van het jaar zaakt de zon al wat onder de horizon om er na een uurtje zo rond kwart voor een weer uit te komen. Om de extreme koude wind te vermijden konden we shoppen in een reusachtig gebouw waar ook een bios en een restaurant was. Na de daling onder de horizon rond twaalf uur was het niet veel meer De zon stokte en het werd wat duister als bij een lichte zonsverduistering. Besloten werd om zo rond kwart over twaalf toch maar de bus op te zoeken. We waren al aardig afgedraaid en in de morgen moesten we om half acht weer vertrekken.

De 30 km terug werden in volslagen lichte omstandigheden gereden De zon kwam al weer terug. Voordeel is dat je niet meteen echt slaap krijgt, Je bioritme past zich al aan. In bed in het sporthotel vielen we ondanks de heldere lucht als een blok in slaap..

Dure Kerstman

Vandaag aangekomen bij een plaatsje hoog in Finland op 50 km van Rusland en ook in de buurt van de noorse grens. Die loopt helemaal rond over de top van Scandinavie tpt de grens met Rusland. We zijn verder ook de poolgrens overgestoken. Dat we zo hoog zitten merken we vooral aan de temperatuur buiten en aan de zon die maar niet onder wil gaan.

De dag was verder wel interessant. in de ochtend een rendierenfarm bezocht bij Lappen. Lapland begint bij de poolcirkel. Dat farm was wel een erg rijke benaming want alle rendieren waren op stap. Men had een showmodel aangehouden aan een flinke band. Wel aardig maar onze voorstelling was toch even iets anders Een film een een kopje koffie zaten bij de tour van 15 euro inbegrepen. Eeen afrader dus. Daarna naar het Artic museum Dat was welinteressant met tal van presentaties over de lappen de Inuits (eskimos en het Poollicht In een ronde kamer werd dat naagebootst op het plafond. Verder veel foto's, modellen over waterbeheer en de opwarming van de aarde Vervolgens even langs de Kerstman die bij Rovaniemie woont, Dit was louter een enorme toeristische attractie. Een foto kost 40 euro Dat liet ik maar even links liggen.

In de bus voor een lange tocht daar Lapland. Een werderom bekende tocht langs de bossen en toch steeds meer rendieren langs de weg. Rond half zes waren we bij het plaatsje waar ik de naam niet meer van weet. Deze namen zijn bijna niet meer uit te spreken. Na het avondeten wacgtte ons een verrassing Een kleine roedel Elanden met enorme geweien die over de hoteltuin liep te grazen. Geweldige foto's van gemaakt. Nu even naar onze buren want Lau is moe en wil gaan slapen. Probleem is dat de gordijnen niet goed verduisterd zijn.. Morgen gaan we echt naar de Noordkaap. In de avond gaan we er heen om na enkele uren weer terug te rijden.

Kerstbomen

Een heerlijk begin van de dag! Vertrek om half negen. Gisteravond liep het verzenden van het reisblog in de soep door de slechte wifiverbinding op de kamer. Hier in Rovieniemie is helemaal niets dus dat wordt kopieren en plakken. De meute zit achter de TV bij het damesvoetbal dus heerlijk rustig op de kamer. Vandaag weer 500 km achter de wielen maar vol te houden omdat je er niet zo beestachtig vroeg uitmoet. De dag startte onweersachtig in Vyatsyla. Het weer verandert hier om het kwartier. Onderweg klaarde het snel op en reden we nu door tweebaanswegen naar het noorden. Dat gaat veel langzamer temeer daar ze hier overal aan het werk zijn langs de weg.

door het schuifsysteem in de bus zitten we nu al aardig voorin. Iedereen schuift twee stoelen naar voren/achteren tijdens de reis. Elke dag weer opnieuw. Zo heb je geen mopperaars en zit je telkens ergens anders. Het weer is al wat frisser geworden en het blijft al langer licht. Van dehordes voorspelde muggen is nog niets te merken. Onze chauffeur tevens gids kletst er weer aardig op los om de geschiedenis van Finland op te voeren. Na enkele uren pause bij de voordeligste tankstations ABC en een restaurant/winkel met een Onuitspreekbare naam.

De eerste bestemming Ouru aan de Baltische Zee komt te vervallen. Niemand wil naar die asfaltstad (hier komt het vandaan) en we besluiten naar het strand nabij Deka te gaan. Hier zie je de Baltische Zee in volle glorie Aan de overkant ligt Zweden en in de winter kun je daar naartoe rijden. De hele zeee die door rivieren brak is vriest dan dicht. Hier gelden temperaturen vanmin 30 graden en alles is dan een grote kerstkaaart. Wat kom je bij na die bus in de frisse wind. Verder gaat het weer naaar Rovaniemie. Nog 160 km over de smalle wegen.

Ineens verbreed de weg zich tot factor drie. Sinds de Duitse tijd, waarbij Finland de Duitsers hielp werden somes wegen als vliegvelden gebruikt. Deze vliegvelden zijn nog steeds in gebruik omdat de aanleg anders te duur wordt voor deze zeer dun bevolkte gebieden. Je ziet zelfs bijna geen verkeer meer enkel bossen en rode boerderijtjes. De eerste rendieren werden gesignaleerd. Ze grazen vaak in de bermen omdat in de bossen niet zoveel mals gras is.

Eindelijk in het stadje rond kwart over zes. Het hotelletje is maar klein maar fijn. tijd om meteen aan tafel te gaan Vlees met worteltjes en aardappelschijfjes met sla. Geen probleem voor Laurens die de weg naar het buffet nu weer van buiten kent. Daarna even de stad in om even de benen te strekken. Je groeit anders dicht. Nu zitten de beesten achter de TV en de eerste juichpartij is al geweest. Tijd om ook eens te kijken en de wifi op te zoeken. Nu typ ik alles voortaan in Word om dat prbleem van gisteren voor te blijven

Morgen een rustige dag naar een rendierfarm, een artic museum en naar de Kerstman! Johoo! Misschien al iets voor onder de boom. Ik vraag me trouwens af wat de prijs van de kerstbomen is hier in december

Kaartinstellingen

Zoals je hebtgemerkt is de kaartinstelling van het reisverhaal niet goed. Verder waren de internetverbindingen niet goed Op de kamer gisteren was mijn verhaal ineens niet verzonden. Hier in de eetzaal vanmorgen lukt het wel Ik heb even tijd ervoor want Laurens is mekwijt. Vandaag weer 500 km naar Roviemie weer naar het noorden. We werden wakker door een flinke onweersklap Het zal wel eenregenritje worden maar in Nederland ishetookniet alles nu.

Eeuwig zingende bossen

We zitten ondertussen al weer een enorm stuk verder! Bij gebrek aan goede verbindingen en een zwaar reisprogramma kan dat niet eerder. We zitten nu op 300 km boven Helsinki op weg naar de kaap en de reis verloopt voorspoedig. De bus is prima maar de reis is een hele zit. Wat me wel opvalt is dat we maar een chauffeur hebben en die man moet flink aan de bak.

Van Kopenhagen naar Turku via Zweden op dinsdag

Gisteren een reis door drie landen gemaakt tot groot genoegen van Laurens. Door de grote afstand moesten we vroeg opstaan Eigenlijk te vroeg na die eerste zware reisdag. Laurens komt trouwens van zuid Frankrijk af en zat er al aardig doorheen. Als zijn lenzen uitgaan en de bril gaat op dan zit de vermoeidheid in de kast!Maar niettemin karren maar met die bus naar de grens met Zeden. Niet via de nieuwe brug maar gewoon met de boot In Reutjekneut (naam vergeten) zijn we overgevaren. Redelijk weer en prachtige tocht. Ook hier stelt de douane niets voor. Maar de man met de hamer kwam snel Echt 550km naar Stockholm door zuid zweden.

De koffiebar in de bus ging rap open en en eerste ogen bij de ouderen vielen dicht. Je ziet nu eigenlijk alleen maar bossen en nog eens naaldbossen. Af en toe wat rode Legohuisjes van boeren en dat was het. De tank van deze bus is ongelooflijk groot. Er gaat 800 lieter in dus nog steeds maar doorrijden. Gelukkig even een sanitaire stop. Daarna weer de weg op tot we Stockholm in de late mi9ddag bereikten. Bij de sanitaire stop had de chauffeur trouwens bijna een zweedse auto geramd. Een erg goede rem en wat oudjes die hun kunstgebit kwijt waren.

We haden voor 8 euro een rondrit door de stad geboekt met een Vlaamse gids die zich uitputte om de aanhangers van ons Oranje team het leven zo zuur mogelijk te maken. Een fanatieke suporter uit Haaksbergen werd trouwens het bos in gestuurd. Ik zeg wat ik zeg, zo ratelde de Madam. Wellicht een trauna uit vroeger tijden... De tocht was mooi en uitvoerig. De Wasa hebben we niet gezien, naar dan komen jullie zeker nog eens terug zo sprak die dame gevat, De stad is inderdaad schilderachtig met huizen in schitterende pastelkleuren

Vlak voor het Koninklijk Paleis van Koning Gustafsson was de rit bijna ten einbden en maakten we ons op voor de volgende boottocht naar Turku in Finland. Iets van 7 uur varen door de archipel van eilanden voor de kust. Onse verrassing was groot om te vernemen dat de drank aan boord gratis was. In deze landen is dat een luxe die ongehoord is. In de haven bij inscheping vielen we over de enorme macht van Chinezen die hier op reis is Ze zijn alom tegenwoordig met hun harde stemmen en enorme reiskoffers vol met chinese lekkernijen. Het diner aan de voorplecht was onvergetelijk Door het glas zagen we de eilanden van de archipel langzaam voorbijgaan..

De wijn en het eten was prima De buffetten reikten over een kleine 50 meter en de taps waren constanty in gebruik. Ook onze medereizigers namen het ervanen tankten bij voor vele dagen. Een nadeeltje De boot komt door het tijdsverschil eenuurtje eerder aan. We moesten om half zeven weer aan het ontbijt..

Van Turku naar Jyvaskyla via Helsingki op woensdag

Het ontbijt weer op de vvoorplecht was somber door de vele regen die we zagen neerkomen. Dat belooft wat in dit land. Snel tussen de hordes Chinezen vanboord lopen en de bus proberen te vinden. Ineens een heel ander land. Finland was vroeger van Rusland en sommige gebouwen getuigen daarvan. Via Turku in de bus naar Helsinki over een kletsnatte snelweg. Rier weer dezelfde naaldbossen maar nu met wat meer bergen en tunnels. Alles is hier van roodgeaderd graniet. Aan de weg wordt driftig gewerkt. De namen van Steden en de borden langs de weg zijn nauwelijks te lezen. Het Fins heeft 15 naamvallen en bakt alles aan elkaar tot reusachtige woorden met veel onuitspreekbare klanken.

In Helsingki aangekomen ging een NL sprekende Finse aan boord. De hele stad kwam voorbij. Ook hier weer veel pastelkleuren maar toch wat meer socialistischer. Stockholm is duidelijk beter. Op het station hier kun je de trein nemen naar Wladiwostok. Aan de overkant van het waterligt Talinin Estland. Na de tocht zijn we gaan eten in de stad. Maar na die brasparij van gisteravond op de boot waar we om half elf bij de zelfbedieningstap werden weggehaald en de daarop zware nacht op een bewegende boot had ik niet zo' n honger. Laurens wel Die had in no time een Panini naar binnen gewerkt De regen was allang verdwenen en de zon verwarmde de vele toeristen op straat

Tijd om weer te gaan bussen om half drie. Niet iedereen juichte dit toe naar het was nu eenmaal niet anders. Nog 300 km naar het noorden Daar wolden we toch heen? Het landschap werd steeds desolater, Geen dorpjes meer of legohuisjes maar steeds groter wordende naaldbomen op rotspartijen. Hier leven de vossen en de vele elanden maar ook de beren. Niet zomaar een goed ideetje om even buiten de paden te gaan Langs de snelweg metershoge hekken tegen de elanden. In Helsinki lopen ze trouwens wel eens door de stad. Eentje was zonder afspraak de bank ingelopen. Niet via de ingang maar door de voorruit. Het arme dier belandde helaas in de slagerij.

Na een behoorlijk aantal uren kwamen we in het lommerrijke bosplatjse aan Naar goed Fins gebruik aan een meer waar de zon nu al moeite moet doen om naar de kim te neigen We zitten op de goede weg. Het hotel is werkelijk geweldig en lijkt met zijnvele gangen en afdelingen nog het best op een kliniek. Kinderdagverbijlf, leeszaal en spreekkamers. De Finse sauna's heb ik nog niet gezien maar weer geveld door vermoeidheid vielen we na een copieze maaltijd al ras onder de nog steeds aanwezige zon in een zeer diepe slaap. Moren pas om half negen weg Een ongelooflijke luxe!