Heet waterplezier

We zitten nu in Bawaja in Centraal Flores. De zondag ois al weer bijna voorbij en het was eindelijk een relaxte dag. Morgen gaan we de jungle weer in dus gauw nog een klein verhaaltje.

Gisteren kwamen we van Riung weer in de bewoonde wereld. Omdat er bijna geen plaatsjes zijn hier is Wifi een kostbare bron. Het was een lange reis naar Bawaja omdat we moesten omrijden. Door het onweer van vrijdagnacht staan de wegen onder water. Wij moesten dus weer via de bekende gatenweg. Maar we zijn er op voorbreid. De hele bus leeg en rustig manoevreren. Daarna een heel eind omreiden via de bergen en via de weg uit Ende. Het is dan zaterdag en iederen is vrij Dus extra druk op de weg en bij de tankstations. De brommers staan er echt rijendik! Af en toe wat stoppen maar we moeten door. We krijgen de eerste echt grote vulkanen in zicht; d Grote Papa en de Grote Mama. Werkelijk kolossale kegels in het landschap. Rond een uur of vijf waren we in het bergplaatsje; het is hier stukken koeler!

We zitten in hotel Edelweis dat zijn eer als berghotel aandoet. In dit hotel niets dan trappetjes en gangetjes naar de kamers En treden van meer dan 20 cm hoog. Geen echt luie trap. Een kamer voor me alleen die uitziet op een hoenderhof beneden Dat belooft wat met de haantjes morgenvroeg Ik herinner me nog de slapeloze ochtenden vab Laurens in Panachajes Guatemala. Lekker eten bij de lokale chinees en dan op tijd naar de kamer.

Vanochtend was het rustig Op zondag gaat hier iedereen naar de kerk. Alles is katholiek hier vanwege de Portugezen die voor de Hollanders kwamen. We hebben een ochtendtoer naar de Grote mama en naar twee stammen in de buurt. Om half negen vertrokken; luxe om uit te slapen.. Onderweg kwamen we hordes mensen te voet tegen die naar de kerken gingen Een heel verschil dan bij ons. De eerste stop was een enorm bamboebos. Kolossale stammen die in trossen naast eklaar staan en die boven uitwaaieren. Een heerlijke wandeltocht door het bos. dan zie je ineens allerlei prachtige planten. En de koelte in de bergen is welkom.

Daarvoor het uitzicht op de vulkaan die majestueus voor ons ligt. De Mama is lang geleden uitgebarsten maar de Papa nog in 2014. De Papa rookte al een kleine pijp De Mama is te beklimmen Vanaf 3 uur duurt het 5 uur voor je boven bent Dat laten we ons ontvallen. Het eerste dorpje van de inheemsen was gastvrij maar klein We kregen een deom van de Cacaobonen met proeverij, maar dat ken ik nu onderhand wel. De pitten zijn zoettig, wit en slijmerig. maar je mag ze niet doorslikken of op kauwen. Veel kinderen in het dorpje en alleen huisjes van rieten daken. Hier wonen stammen die in oorsprong uit Zuid China en Noord Vietnam komen. Het tweede dorpje was nog veel mooer en grote. Maar daat moet je entree betalen De bewoners worden commercieel.. Ook weer de huisjes net rieten daken en veel gesprekjes met de bewoners. Ze maken werkelijk alles van bamboe en verder kun je kleden kopen.

In de namiddag zijn we naar de warmwaterbronnen vertrokken. Nu ga je bergaf en wordt het warmer. Een vulkaan was nog steeds op stoom. Weetr de lange bamboebossen en vele haarspeldbochten. Na een uur rijden ben je beneden bij een flinke bron. Hier borrelt een macht water uit de grond Het water is 40 graden warm, niet meteen om enige verfrissing te verwachten En het was druk op zondag De meeste reisgenoten gingen langzaam het water in maar kwamen niet ver. Ik wijdde me aan veel foto's, vido's en gesprekjes met de lokalen De jongeren spreken allemaal wel wat Engels Enkelen hadden een enome luidspreker meegenomen die op een accu was aangesloten; verderop werd een flink vuur gestookt om vis te barbecuen. Het stonk als de pest van de rook en lokalen rookten er ook nog zelf flink wat bij. Verder werd de Arak uit de fles geschonken. Ik heb geweigerd onder voorwendsel dat ik nog moest rijden

Terug naar de baden en de waterval waar de meesten lokalen in kronkelden. Overal Hello en How are you? Kleintjes, oudjes het krioelde door elkaar! Weer samen op de foto's Het hield niet op Om vijf uur was het welletjes en gingen we de berg weer op. Langs de are huisjes waar de mensen het vuur opstookten voor de avond. We hebben het hier nog niet zo slecht Morgen gaan we de rimboe weer in Ik kan nog niet zeggen wanneer de volgende Peterbaas komt. Eerst maar weer eens gaan genieten!

Het kwaad van Ecolodges

Dat is het hier wel zo'n beetje op Flores. Zelden heb ik zoveel last met verbindingen gehad. Maar hier zijn dan ook weinig steden en we overnachten op lodges die erg ECO zijn en dus ni met wifi willen. Niettemin .. vanmiddag even vrij en ik meld me!

De reis naar Indonesie lijkst steeds langer te duren. Of de continenten uit elkaar gaan of iets anders ik weet het niet Maar de resi van 13 uur is een regelrecvhte bezoeking. Vliegen door de naccht met 950 km uur en alsmaar niet in slaap kunnenkomen zijn erg lastig. Maar op maandag waren we dan eindelijk in jakarta met een doorvlucht naar Bali. Zo gaar als boter begon je aan je volgende vlucht want we moeten nog duizenden kilometers oostwaards,. Maar wie wou er naar Flores?

Bali was bekend voor me; we zaten in Ubud en hadden de middag vrij. In de ochten zijn we bergaf gaan fietsen. Lekker met deze temperaturen. Prachtige rit door de rijstvelden over landweggetjes. De actioncam heeft voor het eerst dienstgedaan! Daarna in de middag naar de apentempel waar de makaken nog steeds brutaler worden. Ze zaten bij een oudere reisgenote in bloemetjesjurk al meteen op de schouder wat het mens een luide gil ontlokte. Dat moet je nou net niet doen want de beesten kunnen dan boos worden. Al met al een heel avontuur. Daarna maar eens een Indische sinmkaart proberen te versieren Dat wordt hier steeds moeilijker wegens veiligheid Een man in een kraampje zou het regelen maar enkelm met Internet. Voorlopig voldoende want Interent bestaat amper op Flores buiten de Indo-bundel om..

De vplgenbde dag vliegen naar Ende op Flores in een ATR met propellers. Het uitzicht was adembenemend. We zagen talloze enorme kraters boven Sumbawa en Flores, de zee was azuurblauw. Bij de landing moet se piloot tussen twee kleine bergen mikken maar het lukte. Het vliegveld in Ende is net een stationnetje met een baantje en wat kleine gebouwtjes aan de rand van de markt. Lekker warm hier dus de bus in en naar ons eerste ecolodge hotel Moni. Dat laatste is gewoon wat gebouwtjes in de natuur zonder wifi. Mijn Indo-phone kreeg ik toen nog niet aan de gang. Een bezoek aan een stam - Lio) - die zeer vroom katholiek is. Maar die wel in hutjes woont. Ik heb ze maar het Urbi en Orbi gegeven. In dde middag naar de Kelimutu vulkaan met zijn drie gekleurde meren in de krater. Een meer is lichtblauw en lijkt op een reusachtig zwembad Maar je moet er niet te dicht in de buurt komen door giftige gassen. Een hele klauterpartij. Aanvankelijk wilde Djoser om 4 uur vertrekken en de zonsopgang aanschouwen op de Kelimutu maar ik waarschuwde voor zeer slecht zicht in de ochtend...

Vervolgens vertrek op de volgende dag naar Riung Dat licht regelrecht aan het einbde van alles. Mijn pogingen op Internet op de indo telefoon op te starten werden nog steeds niet beloond. Een hele reis door de bergen nu. In Ende zijn we eerst maar eens naar Bung Karno geweest Zo noemen ze hier de eerste president. Een eenvoudig onderkomen waar hij jaren onder de Hollanders in ballingschap zat. Verder eten en drank inslaan voor Riung daar is niks. Een hele lange reis door de beboste bergrug. Niks dan kampungs en dessa's Het werd steeds eenzamer en onherbergzamer. Ik mijmerde dat delezers van peterbaas nog langer moesten wachten. Onderweg kwam te bus vast te zitten in een gat in de weg. Wij moesten lopen en de bus trok zich met een schavend geluid uit de trechter. De achterbumper hing half los en de airco lekte.. Toch maar verder gereden tot de - ja hoor - ECO lodge in Riung Ga maar terug naar de 90-er jaren zo meldde een bord ons op de lodge.. Geen wifi Ik meldde onder het bord - Stuur hier uw postduiven-~!

In de avond smaakte de Bintan goed! Het bier komt hier in 70 cl flessen maar kost ook een godsvermogen 40 duizen roepies per flesje. Alles van mooiheid is duur in dit godvergeten plaatsje. Gelukkig koelde de airco onze hut een beetje na vele uren zodat we konden gaan slapen onder het geknars van de gekko, en hagedis, in de badkamer.

Gisteren een rustdag! Lopen naar het strand want we hadden een snorkeltocht. En geloof het of nietb maar bij het haventje was een telefoonwinkeltje van SimPaty! Ik moets mijn tegoed op[hogen en dan kwam het goed.. Eerst per boot naar een eilandje met vliegen de honden. Het was de bedoeling dat die zouden opvliegen bij onze nadering Slechts enkel beesten voelden zich geroepen. Een van de bootjongens kwam toen met een lange roeispaan en begon als een gek in het water te slaan De hemel zag grijs van de krijsende beesten. Dat noemen ze ook ECO toerisme (...) Verderop kon er gesnorkeld worden Alweer een andehalf jaar geledern sinds Sulawesi

Met de waterdichte camera lukte dat vrij aardig maar mijn bril sloeg constant aan Toch veel prachtig koraal gezien en geweldige vissen onder me Zelfs een paar die ruzie haddenwaarbij er eentje luid aan het snorren was Ik kende het geluid van Blue Planet II. Hard geknor en veel slaan met de staart. Op het kleine kokoseilandje konden we weer snorkelen of wandelen De boys hadden twee rode snappers meegenomen; twee enorme roze vissen. verder veel inktvis en gekookte bananenbloemen. Of mijn lezers dat zullen apprecieren weet ik niet In ieder geval niet ons moeder! De lunch smaalkte voortreffelijk. Daarna weer een snorkeltoer met nog mooier koraal Het staat prachtig op der actioncam! In de verte kleurde de avond grijszwart. De donder rommelde en het werd erg drukkend. Tijd om terug te keren. Onderweg kwam ik langs de woning waar een Rotterdamse met een Indo samen woont. Ze gaan daar een soort ja hoor Ecolodge beginnen. Leuk stel en de man maakte meteen mijn telefoon voor interent in orde! Ik zou de rest van het jaar kunnen internetten!

Gauw terug naar de Lodge waar de wind opstak en de eerste druppels vielen De boy kwam lans mjet thee en ondertussen het zout afspoelen. Onder een luid geeeknetter en zware regenbwal zat ik buiten de eerste appjes te versturen. Vandaag zijn we aangekomen in hotel Edelweiss in Bajawa. Gelkukkig hier gewoon internet. Voor onze appers en internetters Neem geen eco-lodges op Flores! Bovendien zijn de Indo's niet zo eco als je ziet wat er voor plasic langs de weg ligt. Eco is gewoon een moderne gril !

Wadi Rum

Nee rum zul je niet tegenkomen in de Wadi Rum woestijn. We waren ter hoogte van Akkaba helemaal aan het einde van Jordanie in het zuiden. Alleen al enkele uren rijden vanaf Petra. De zandbak wordt steeds groter. Linksaf anders kom je in Akkaba aan de Rode zee. Nu momt de echte woestijn Wat we zage waren grijsbruine vlaktes mett toch nog wat begroeiing. Hier komen de Mokabruine zandsteenformaties met daartussen het rode zand. We gaan een tocht an 5 uur maken door deze enorme zandbak

In de zomer is het hier niet uit te houden. Nu is er een temperatuur van om en nabij de 25 graden. De Jeeps staan al klaar; een stuk of vier. Flinke 4-wheeldrives want het zand is verraderlijk. Onder een zwoele wind zoeven de wagens weg; wij achter op de laadbak in de volle wind. Al gauw wordt de wind lekker zacht en het stof dat opwaait is niet te merken. Wij zitten gelukkig in de eerste wagen.. In konvooi rijden we over het zand. Nauwelijks geluid van de banden door de zachte ondergrond. Na een goede 45 minuten komen we bij de eerste halte, een bedoeinentent. We kunnen op de mintthee en kunnen allelerlei zeep kopen; iedereen vaart hier wel bij de toeristen.

Verder toeren we tussen de enorme bruut oprijzende rotsformaties die als enome emmers in de woestijn staan. Het zand wordt steeds roder; af en toe lopen er wat drommmedarissen rond. Soms zie je weer wat bedoeiententen. Het is een spectaculaire toch met af en toe een stop. De volgende was om te picknicken nabij een enorme kloof en daarna een fotostop. Af en toe rijdt en een jeep in de verte Alle verhoudingen zijn zoek. Die auto lijkt wel een miniatuurwagentje maar hij is zo dichtbij.. We krijgen niet genoeg in de laadbak van de tocht en zijn blij dat we de lange route namen richting De Brug.

Daar aangekomen weet je niet wat je ziet. Twee hoog oprijzende formaties waartussen een enorme dikke stenen plank ligt Het ultime decor voor een Star Wars film Je waant je op Mars, de Rode Planeet. Enkele mensen zijn naar boven geklommen maar als je hier iets krijgt ben je in de aap gelogeerd. We zitten nu op een uur of drie van de bewoonde wereld. Na veel foto' s gaan we weer terug. Je wilt daar niet zijn als het donker wordt. En de zon zakt snel nu Alle rotsen vallen nu in een oranje gloed. Ik zie de jagers van Star wars al tussen de rotsen duiken. Het wordt kouder in de schaduw en de jasjes gaan aan. Boij een plek aangekomen werd tee gezet op hout uit de woestijn. Veel verderop kon je de zonsondergang zien achter de bergen. helaas viel die wat tegen maar je kunt niet alles hebben..

Terug in het donker naar Petra. De dag is al weer voorbij Maar ook deze was weer ongelooflijk mooi! Morgen naar de Dode Zee en dan is de reis teneinde!

De Nabateeers

Voor de meesten een vreemd volk. En inderdaad ze zijn niet zo bekend Maar wat ze achterlieten grenst aan het ongelooflijke. Ik bedoel de stad Petra in de woestijn van Jordanie. Hier zijn we vandaag geweest. Ik heb al aardig wat kloven en canoyons gezien maar dir is wel heel bijzonder. De Nabateers zijn daar een flinke tijd voor Christus gaan wonen. De kloof van Petra is een nauwe immens hooge kloof, ontstaan door een aardbeving. De aarde is uitelkaar getrokken en er kwam een kloof. Toen de handel in het nabije Oosten op gang kwam ging dit volk door deze ongebekdenb kllof een weg vormen en daarna tol heffen.

Het ging zo goed dat ze over de hele Sinai en Jordanie gingen uitbreiden. Maar de stad Petra werd gevormd in de kloof met als hoogtepunt de Schatkamer; een termpel uitgehouwen in de rotsen van de kloof. Verderop in de wanden werden holen gemaakt waar ze woningen bouwden. De schatkamer was er niet voor niets De handel leverde op, ze bouwden in allerlei stijlen en voerden handel tot Damascus. Met de Grieken ging het goed maar na Christus met de Romeinen ging het minder Uiteindelijk na een aantal eeuwen was het gedaan en kwam de stad onder het stof en zand te liggen. In de negentiende eeuw werd het ontdekt door een Zwitser.

Als je de kloof binnenkomt loop je eerst door een vrij open deel met geweldige afgesleten ronde rotsen. De weg gaat alsmaar naar beneden. Links is het paardenpad voor de karren en paarden maar ook Dromedarissen laten de oude tijden herleven. Je ziet de meest vtreemde rotsformaties van zandsteen en kalksteen. Makkelijk te bewerken gesteentes. Na een tijd komen de eerste gebouwen. Eigenlijk weer geen gebouwen Aan de voorkant lijken ze erop maar ze versieren de holtes in de rotsen erachter. Dan komt het meest spectaculaire; de nauwe kloof. Soms kunnen er maar twee paarden naast elkaar door. Soms wordt het donker en zie je de rotswanden honderd meter steil oprijzen. Het is niet voor niets dat hier The Last Crusade met Indiana Jones werd opgenomen.

Deze smalle doorgang duurt een halve kilometer. Overal de meest vreemde rotspartijen. Er zijn dammen opgeworpen om eventueel overstromingen tegen te houden. Aan het einde zie je in de nauwe spleet de Schatkamer. een sacraal moment. Die de film kent ziet in zijn fantasie de uitgehakte tempelvorm in verschillende verdiepingen voor zich. de tempel is ook toegwijd aan een God van de Nabateers. de tempel is 40 meter hoog en dateert van een eeuw voor Christus. Op het smalle plein tal van paarden en ezel-verhuurders en zelfs drommedarissen waar je even op kunt rijden. Als het niet zo druk zou zijn waande je jezelf in een fantasiewereld.

Daarna kom je in een verbreding met de holtes in de muren Deze waren tot midden jaren 80 bewoond. Zelfs een Nederlandse is hier gaan wonen. Er woonden toen souvenirverkopers, bewakers en schoonmakers. Nu staat alles leeg. Rechts weer allerlei tempels in de rotsen Er komt geen einde aan. Er moeten vele mensen gewoond hebben. Na een tijd komt de oude Collonadestraat waar de kooplieden, wapenmakers en ondersteuners zaten Hier kwamen de de karavanen langs op weg naar Damascus en de Zijderoute. Bovenin is nog een Byzantijnse kerk die prachtige mozaieken biedt. Daarna kun je de grotten in de oude stad bewonderen. De gelaagde steensoorten in allerlei kleuren zijn indrukwekkend. Tijd voor een heerlijke mintthee en een lunch. daarna weer terug door dezelfde kloof die nu wat lastiger loopt omdat je omhoog loopt. Je hoort hier alle talen van de werlend. Petra zit er op! Morgen naar Klein-Petra en dan een Jeeptocht naar de Wadi Rumwoestijn Maar vandaag was een uitzonderlijke dag in een stralende zomn met een felblauwe hemel!

Naar Petra

Het gaat al weer snel met de reis! Het is nu zaterdagavond en we zijn in de stad Petra, bekend van de tempel in de rotsen. We zijn eerst nog even in Amman langsgegaan toen we vanochtend uit Madaba vertrokken. De hoofdstad heeft veel te bieden. het land barst uit zijn voegen door de oude architectuur en kunst. De bevolking is vriendelijk en spreekt goed Engels vanwege het verleden. In Amman zit de huidige koning, de zoon van Hussein die overleden is. Het sectarisch moslimdom zoals we dat kennen in Syrie is hier niet. Het land is veilig.

Amman is een behoorlijke hoofdstad van ongeveer 3 miljoen mensen. Het bekendst is de het grote amfitheateruit de Griekse tijd. Een enorm monument met trappen die erg glad en uitgesleten zijn. Niet te hoog dus. Veel scholen zijn er tezien waarbij alle kinderen netjes in de rij komen. Aan de overkant zie je de bergen van de Citadel. Met de bus ben je er zo. Vandaaruit zie je de hele stad liggen inclusief de grootste vlag van het land. Hier zaten vroeger ook de Grieken, vanwege het strategische punt . De plek was gewijd aan Hercules. Van zijn tempel staan nog twee zuilen overeind. Het weer klaarde op en de foto's zijn weer geweldig. Wel wat frisser dan gisteren. Het standbeeld van Hercules dat 16 meter hoog was is er niet meer; er liggen nog een schouder en een hand. Het museum is geweldig. van de bronstijd tot de Romeinen. Er waren zelfs staande sarcofagen te zien die me deden denken aan Kuifje en de sigaren van de farao.

Vervolgens naar de grootste moskee van het land. Vrouwen moeten hier zich hullen in bedekkende kleding tot aan de grond en dragen een capuchon. Dit zeer tegen de zin van de Nederlandse dames (en onze Belgische) Ze zagen dat in het kader van de Metoo-discussie weer als vrouwtje pesten. De mannen werd geen strobreed in de weg gelegd. Na een aparte fotosessie van de mopperende gesluierde dames konden de schoenen uit en mochten we de moskee in. Een enorme koepel Niet te hoog maar prachtig versierd en verlicht. De immam was net een stuk uit de Koraan aan het lezen. De dikke tapijten waren een genoegen voor onze voeten.

Tijd om de hoofdstat te verlaten Richting Petra en Kruisvaardersburcht in het zuiden. Dat werd weer een lange woestijnrit. Na een lunchstop was het nog anderhalf uur rijden tot aan Shobak, de burcht van de Kruisvaarders die het Heilige Land in vroeger tijden moesten ontzetten van de Muzelmannen. De bus gaat steil omhoog in het bruin-vale gebergte De wind steekt op en het wordt weer koud. Als een kraaiennest ligt het kasteel op een bergtop. Nou ja kasteel... na de kruistochten is de plek door de Muzelmannen aardig verwoest maar enkele muren en ruimtes met gotische bogen staan nog overeind. Je hebt een schitterend uitzicht over de omgeving, een supermooi plooingsgebergte.

Verder gaat het naar de stad Petra, onze tweede pleisterplaats. Hier blijven we drie dagen Na het lange kale woestijnlandschap blijven de bergen om ons heen. We zagen een prachtige zonsondergang tussen twee bergpieken. Morgen gaan we naar het hoogtepunt van de reis, de tempel van Petra. Het hotel is enorm groot hier en vrij luxe. Geen lastige oude sleutels maar creditcards. Het eten was weer overvloedig, met weer rijst en kip. Ze eten hier enkel kip en lamsvlees. Vandaag geen rode wijn dus we staan op rantsoen. Enkelen zijnb daarom het stadje al ingegeaan maar ik buig me maar weer over Peterbaas Nu maar eens de foto's gaan bekijken!

Land van melk en honig

Dat Arabieren zoetekauwen zijn is bekend maar dat na elke maaltijd de meest zoete gerechten in de vorm van o.a. kleine oliebolletjes met honing verschijnen wist ik niet. Waarschijnlijk heeft dat te maken met de belofte aan Mozes toe hij de berg Nebo beklom na 40 dagen woestijn en Israel als land van melk en honing werd aangeboden. Welnu, ook wij hebben deze berg beklommen zij het met een Jordaanse touringcar. De honing was ons al ruimschoots ten deel gevallen.

Vanmorgen vetrokken naar het oosten van het land. Na vruchtbare gebieden reden we de woestijn binnen. Hier leven enkel de nomaden met hun schapen en geiten (voor de melk). We zijn op weg naar drie woestijnkastelen. Doooor de hoge entreeprijzen komen hier geen Jordanezen maar enkel toeristen. Vandaag veel Fransen. Het eerst kasteel was een karavanserai. Hier overnachtten de reizigers met hun paarden en drommedarissen, om na een dag verder te gaan. Er stond een aardige woestijnwind die behoorlijk koud was. Het kasteel, of liever het fort was uitgesproken spartaans maar veel was terug tekennen o.a. de paardenstallen.

Daarna het tweede, veel kleinere gebouw met koepels. Uit de Byzantijnse tijd. Het mooiste door de vele prachte fresco's uit de Griekse tijd. Het was tevens een badhuis met een koepel waar de dierenvan de sterrenstelsels opstonden. Alles zeer herkenbaar en prachtig in beeldgebracht. De foto's zijn prima gelukt dus voor de liefhebber een waar genoegen. Het laatste kasteel is uit de Romeinse tijd. Een enorm fort waar ook basalt werd gewonnen. De binnenplaats beslaat meerdere voetbalvelden. Verder veel klein beeldhouwwerk uit de Romeinse tijd.

Daarna was het tijd om de berg Nebo te beklimmen. Deze ligt buiten de woestijn aan de Jordaanvallei en kijkt uit op de Dode Zee. Hier kreeg Mozes de belofte om het land van melk en honing binnen te gaan. Dat wilde hij wel nadat hij uit Egypte door de Sinai tijdens 40 jaar had getrokken. Het water van de Dode zee is daar inmiddels enkele honderden meters gezakt. Het uitzicht was redelijk goed., Enkele jaren geleden had ik met Laurens de Dode zee bezocht aan de westkant. De Jordaan die daar uitkomt was roeger een grote rivier maar nu een flinke beek. Door verdamping is het water aardig gezakt en er komt hoegenaamd niets meer bij..

Op de berg is een nieuwe kerk gebouwd met daarin de overblijfselen van de oude uit de Byzantijnse tijd (voor Christus) Het middenschip van de kerk wordt gevormd door de oude zuilen die in de nieuwe kerk zijn opgebouwd. Langs de wanden en op de vloeren prachtige mozaieken uit die tijd die veelal nog aardig in tact zijn gebleven. Inzoomend zie je de details die door de kleine steentjes worden gevormd. Dat moet een monnikenwerk zijn geweest. Maar goed ze hadden tijd genoeg vroeger. Ook jachttafrelen uit Afrika zijn te zien met zebra's olifanten en een giraf.

Na de kerk is er natuurlijk een verkoopdemonstratie van mozaiek. De meest gerenommeerde van het land en meteen ook de duurste. Niet alleen de kleine steentjes die op maat worden geknipt en ingelegd maar ook de zandschenkerij van alle kleuren zand in flesjes, Dan zie je ineens de dieren door de kleurlagen heen in het gevulde flesje. Het was een enorme winkel van sinkel met schalen tot over de duizend euro. Leuk op doorheen te lopen maar lekker kijken niks kopen.

Aan het einde van de dag waren we terug in ons verblijfsplaatsje Madaba. Hier is de kerk (Grieks-Ortodox) met de grootste landkaart van het Nabije Oosten van het land. ook weer Grieks-Byzantijns. Over de vele steentjes met landkaart en teksten is maanden gedaan door een man of 4 a 5. Het mozaiek ligt midden in de kerk en is ook weer goed geconserveerd. Hier is namelijk geen vochtig klimaat. De Jordaan en Jeruzalem zijn duidelijk herkenbaar. Ook de noordkant van de Dode zee en de zee zelf. De Jordaan lijkt hier op een grote rivier. Hier woonde ook de zoon van Herodus die Johannes de Doper een kopje kleiner maakte.

De zon gaat onder en ineens wordt het weer koud. Tijd om het hotel weer op te zoeken maar we zitten in de buurt. In het hotel is het kil nu op de kamers waar normaal de airco's zoemen heerst een koude sfeer. Ook de afwezigheid aan Lau die voor de meeste warmte op de kamers zorgde laat een verkleumde indruk achter. In de hal had de eigenaar enorme petroleumvlammen achter glas branden. Tijd voor de avondmaaltijd met weer de Humuspasta en de rijst. Ditmaal wat lekkerder met kip en groenten en natuurlijk de honing-oliebolletjes. Morgen vertrekken we eerst naar Amman voor een stadstoer en daarna naar het echte zuiden op weg naar Petra!

Brief uit Antiochie aan de Christenen van Nederland

Dat Palus veel brieven aan de Christenen van Antiochie heeft geschreven wist ik, maar dat ik daar in de Romeinse straten in de voetsporen der apostelen zou lopen verbaast me nu nog. De stad heet nu Jerash en ligt in noord Jordanie, in de buurt van de Jordaanvallei.  Maar goed, vanmorgen om acht uur vertrokken naar het noorden. Een lange busreis door de Haschemitische Staat Jordanie. Het lijkt allemaal wel wat op Israel. Dezelfde wit-beige blokkige huizen die eigenlijk nooit af zijn, met een plat dak en waterketels erop. 

De wegen zijn redelijk en we kwamen in de drukte van Amman terecht. De eerste spits hier. Maar we hebben vakantie en het is prachtig weer. Daarna weer naar het noorden tot in de buurt van de Syrische grens. Daar zijn dan ook de vluchtelingenkampen die we hebben gemeden . Richting westen tot Um Quaish  Een geweldig uitzichtpunt over de Jordaanvallei en inderdaad, het meer van Tiberias was te zien in de ochtendnevel. Um Quaish was een strategisch punt der Romeinen en Grieken door de hoge ligging Er zijn grieks-romeinse zuilen en een amfitheater. De koffie is hier erg sterk en de terrashouder had nog nooit van melk gehoord, Misschien is dat weer niet kosher?

Na een lunch kwamen we in Jerash het vroegere bijbelse Antiochie aan de gouden rivier. Kennenlijk hadden de bewoners behoefte aan brieven want die zijn er veel geschreven door de apostelen. De stad is gesticht door de Grieken die vanuit Syrie kwamen. Daarna kwamen de Romeinen in Christus' tijd en vevolgens de Ottomanen of Turken Daarna de Engelsen waardoor sommige Jordaniers nog doedelzak spelen. Wat wij zagen was van een ongekende schoonheid. De enorme rijen collonades, de tempel van Zeus, het grote amfitheater en de Tempel van Arthemis waren goed herkenbaar. Helaas wat aardbevingen maar nooit is er geplunderd. Wel hebben wat Christenen kerken gebouwd van de gesneuvelde stenen.

Het weer was schitterend en het werd 25 graden met een lekke windje In de zomer moet je hier niet zijn. We hebben een steen-archeoloog in het gezelschap die geduldig de vorming van marmer en kalksteen uitlegde. Daarna dwaalden we door de lange straten van enorme keien, aangelegd door de Romeinen Je zag de afdrukken van de karresporen nog uitgesleten in het steen. Hier hebben de apostelen kennelijk gelopen na hun zoveelste brief, mijmerde ik.

De zon gaat hier snel onder Na vijf uur hullen de zuilen zich in een diep-oranje gloed. Een feestelijk gezicht kijkend naar het westen. Tijd om de bus op te zoeken voor een lange terugreis. De gids had een verrassing we konden internetten in de bus. Nog nooit meegemaakt. Dus alle appjes en foto's konden weg. De rest moet nog maar even op de foto's van Peterbaas kijken. Morgen gaan we naar het zuiden naar de woestijnkastelen en een berg van Mozes.  Morgen hier iets frisser, 21 graden Maar we mogen zeker niet mopperen. Vanavond hier wat gegeten Ze bereiden hier veel sla, tomaten en vis maar ook veel kip Het geheel steeds afgetopt met Humus. Een op aardappelpuree lijkende beige  pasta die je op je Matzes broodje moet smeren. De humus is gemaakt van gemalen kikkererwten, de pasta van gemalen couscous is wat smaakvoller!  

Rode theedoeken

Inmiddels in Jordanie aangekomen! Helaas in het donker, maar ik kon nog net even Israel zien in glans van de Middellandse zee. Als er ooit een reis voorspoedig is verlopen dan is het wel deze. Bij het inchecken waren er twee balies bezet de andere was al meteen voor mij. In de Airbus A220 was er plek genoeg. We vertrokken op tijd en landden iets voor tijd. We zijn gewoon langs de douane gelopen en een official gaf de gestempelde paspoorten terug. Niks aan te geven en zo stonden we binnen korte tijd bij de bussen.........

Het is hier nu redelijk aangenaam; iets van 18 graden in de avond. We zitten in hotel Madaba onder Amman. Het avondeten stond al klaar en we werden over onze reis door onze NL-Jordanese reisgids ingelicht. De dinars en piasters head ik al in NL dus geen gedoe met wisselen en pinnen. Dat laatste schijnt hier best duur te zijn. Leuk gezelschap van een man of 25. Nu eens alleen op de kamer! Wat een luxe Geen sport en vooral voetbal op de TV maar een zaal vol Jordanezen met de bekende rode theedoeken. Iedereen draagt ze hier Typisch Jordanees. We zitten hier ter hoogte van de Dode Zee maar dat bewaren we voor het laatst.

Morgen naar Um Quais (spreek uit Ome Kees) Daar zien we het Meer van Tiberias waar ik met Laurens ben overgevaren Verder de Jordaanvallei die doorloopt to de Golf van Akaba. In de zomer is het hier rond de 40 graden, nu is het hier de ideale tijd! Een lange reis naar Ome Kees bij de Golanhoogte. Daarna naar Jerash, zoiets als Palmyra. Een van de best bewaarde klassiek steden ter wereld uit de tijd van de Grieken en Romeinen met tempels, theaters en een forum. Langs de hoofdstraat niks dan collonades. Reisje van 300 km maar dan heb je ook wat.

Hopelijk zie ik wat meer van het land morgen. Ikken het land nu enkel van lampjes en verlichte gebouwen. Op de fotoreeks zie je al wat van het land. Morgen om zeven uur op Even wennen. Maar je gaat hier vanzelf wat vroeger naar bed. Wat een rust hier nu op de kamer zonder onze Lau!