De laatste loodjes van de reis voerden ons naar Iguazu Een drielandenpunt van Argentinië, Brazilië en Paraguay. De bestemming is gekozen vanwege de enorme watervallen waarbij die van Niagara totaal verbleken. De vliegreis was een dubbeltje op zijn kant omdat de door ons gereserveerde Boeing 737-800 Max door allerlei ongevallen aan de grond moest blijven. Voor ons was het wachten in de lobby van het klassieke Hotel Castelar met zijn houtwerk en gerookte lampen. Onze ondernemende reisleidster Wendy was er na vele telefoontjes toch in geslaagd onze vlucht te laten omzetten. Maar dan moesten we ook meteen haasje repje naar de luchthaven.

Na een veilige vlucht met een andere 737 landden we op het vliegveld van Iguazu zo'n 1000 km noordelijk van Buenos Aires. Hier is het klimaat helemaal anders. Regenachtig, vochtig en warm Overal de roodachtige natte wegen. Ons hotel was een plaatje Helemaal Eco met zelfs een kleine dierentuin met dieren uit de streek. Zowel alligators als slangen maar ook een behoorlijke krokodil bevolkten gelukkig achter glas of tralies de eco-tuin Verder een prachtige vlindertuin en een kolibriepark.

In de ochtend vertrok de bus naar de watervallen. Een van de grootste ter wereld samen met de Victoria in Zimbabwe. Helaas was het weer ons niet goed gezind. De eerste keer dat we echt pech hadden. Met een treintje ging het naar de Cataratas zoals ze daar zeggen. Dan lopen over metalen roosters waar je nu niet op moest uitglijden. Het was een behoorlijk eind lopen want de natuur is hier een enorme delta waar de Iguazu rivier zich in een bocht tot een enorme bult opblaast na de watervallen. Onder een stromende regen was het lopen langs de enorme watervallen vooral op het bovenste niveau Beneden stoof de stoom van het vallend water omhoog en vormde een spray met de regen Hier hielp geen paraplu tegen Het was niet koud dus natter dan nat kun je niet worden. Het water dat naar beneden stort is niet te beschrijven Over meer dan twee kilometer zijn het enorme bakken water over twee niveaus in een enorme cascade, Het geluid is ook oorverdovend. Vanaf de vlonders kijk je recht op de uiterste rand van het water voordat het naar beneden stort. Kom je hier terecht dan ben je een kind des doods..

In de middag konden we met de boot de onderkant an de watervallen bekijken. Ik beschouwde dat als een seniorenuitstapje op een rustig kabbelende boot, maar dat pakte heel anders uit. De tocht erheen ging via een truck door de jungle. Daarna met zwemvesten in een soort zodiak, een opblaasbare boot die met enorme snelheid naar de watervallen stoof. Eerst was het even genieten van de benedenloop maar kort daarop sloeg de apocalyps toe. De schipper stuurde de boot recht op de neerstortende kolom water af waar we dwars door de rafelranden schoten. Onmogelijk iets te zien, na de spray was het net of ze met een fors aantal brandweerspuiten op je spoten. Mondje dicht want het water smaakt echt muf. . Dat gebeurde nog twee keer daarna zodat we onze tweede doop achter de rug hadden. De terugtocht was koud door de wind Het water was dat niet maar we waren blij dat we een bak koffie konden pakken met de handdoek op ons hoofd.

Een aantal Fransen vroegen me hoe het was ... Ik zei voorzichtig dat ze niet wisten wat hen te wachten stond. In het hotel ging iederen onder de douche behalve mijn kamergenoot Meindert en ik De stempelverzamelaar wilde naar Paraguay. In de avonduren kon dat met de taxi. Eerst door Brazilië en dan naar de grens met Paraguay. We hoefden geen stempels in het paspoort maar vroegen er om. In Paraguay gaat alles om 5 uur dicht dus konden we in Winkelcentrum Paris toch nog terecht. Het land heeft verder weinig te bieden Maar we waren er geweest!!

De ander dag was de laatste echte uitstap Nu naar de andere kant van de watervallen in Brazilie. Beetje lastig met betalen want hier gaat alles in Reaal. Maar je kunt meer pinnen in Brazilie of in dollars betalen. Ook hier weer dezelfde watervallen maar hier kun je ook aan de onderkant lopen. Sommigen kozen voor een helicoptervlucht maar ik ben er lekker voor gaan eten. Het merkwaardige in dit land is dat in de restaurants de obers langskomen met vleesspiezen van allerlei soort Van Kebab tot kippenhartjes Ze snijden op je bord een stukje van hun spies af. Let op met dollarbiljetten in dit land. Is je biljet een klein beetje gescheurd of vies dan willen ze het niet Dat van mij van 10 dollar gaat dus in de was...

Meteen daarop was het weer haasten op de koffers in het hotel op te halen en naar het vliegveld te gaan. Geen tijd dus voor Peterbaas-overwegingen maar opschieten.. Op weer naar Buenos Aires. Daar wachtte het sjieke Castelar op ons. Een laatste nacht in dit land en alle Pesos opmaken was de boodschap Meinderd had no een klein fortuin bij zich en moest op het vliegveld wisselen. Dat deed Jan voor hem die ook nog sober had geleefd.. De vlucht was verschrikkelijk in het begin Niets dan turbulentie. De kist schoof van links naar rechts als de bekende aardappelsorteermachine. Echt lastig bij het eten. Van slapen komt hier niets. In de nacht vlogen we terug via West-Afrika naar Madrid. Dat vliegveld daar heeft kennelijk weinig Europese subsidie gekregen Het is hier net of je in het Oostblok terechtkomt.. Tot geluk van Meindert die dit apprecieert.

Op Schiphol zit de reis erop Afscheid nemen van elkaar en van de reisleidster. Tijd om nu eens even vakantie te nemen en bij te komen van deze bijna militaire exercitie!