Na de aankomst van de boot in Sape op Bima namen we afscheid van Eko. Ook wachte een nieuwe bus voor de reis naar de ander kant van het eiland. De bis was aardig heet want had al een tijd op de kade gewacht. De chaufeur Soeharto draainde de hele airco open maar had geen succes met meer dan twintig kacheltjes die aan boord gingen. Gelukkig toverde ik mijn Chinese waaier tevoorschijn. Gelukkig geen oordoppen in de bus nodig want de geluidsinstllatienwas beter. De piep in mijn oren is een heel eind weg.

Eeen aardig eind rijden naar Bima waar we gaan overnachten. Eindelijk een goed bed. Bima is een drukke vieze stad met ratten op straat volgens onze meereizende huisarts. Met Ho Shan, onze reisleidster zijn we even naar de markt en het sultanspaleis geweest Buiten kregen de kinderen Kung Fu les en de meisjes die zwaar zijn gesluierd hangen wat rond. Op de markt wat sokken gekocht; de oude zijn ophet dek bij het uitdoen van boord gewaaid. Verder was er niet veel. In de avond was het tijd om het vochtpeil oimhoog te werken. Nergens is hier het Bintangbier te krijgen. Dat mag absoluut niet maar in het hotel weten ze een manier Via de achterdeur worden flesjes binnengesmokkeld en ingeschonken met ijsblokken. Het bier komt uit eenillegale opslagplaats Wel vooraf betalen!

Gisteren de zwaarste dag op Sumbawa Een lange rit dwars door het eiland naar Besar in het westen. Met een stop bij de zoutpannen. Sumbawa is een warm eiland met veel vlaktes zodat het zeewater verdampt en het zout achterblijft de mensen hebben een zwaar bestaan met het afgraven van de zilte bodem. Overal wordt hier glasvezel aangelegd vaan oost naar west Niet met een graafmachine maar met pikhouweel in de branende zon. Tijdens een stop in een Warung werd onze arts Sjoerd gehuldig die jarig was. Onze Hoi Shan had fopkaarsjes gekocht op de spekkoek die na uitblazen meteen weer aangingen Sjoerd blies zich een ongeluk in de hitte.

Na een bezoek aan een visserdorpje moesten we verloren tij inhalen We moesten nog 50 km en de chauffeur nam wat meer gas De mensen achterin zaten bijna aan het plafond. Verder ging het weer. Ineenbs passeerden we een bonte stoet mensen met aan het einde een enorme versterker en daarchter een lopend keyboard. Mjn vermoeden was dat ze naar het feest van mijn zus die avonbd op weg waren maar het bleek een bruiloft. Familie en prachtig uitgedoste bruid met daarachter de bruidegom in het rood, gesluierde familie, een fanfare en de klankkast die een enorm geluid roduceerde Ze liepen al 5 km naar het feest ergens langs de weg. Enkele medereizigers sloten aan en dansten er ondanks de warnte op los tot groot genoegen van de feestgangers. Ziezo ook weer meegemaakt! De lucht kleurde zacht roze en dongeblauw de avond kwam er aan. In het donker bereikten we Besar. HGier hebben we een vrijd dag Twaalf rezigers hebben aangemeld voor een boottocht Ik ga eens aan mijn reisbloig werken en daarna het stadje in op zoek naar nieuwe reisverhalen!