Dat Arabieren zoetekauwen zijn is bekend maar dat na elke maaltijd de meest zoete gerechten in de vorm van o.a. kleine oliebolletjes met honing verschijnen wist ik niet. Waarschijnlijk heeft dat te maken met de belofte aan Mozes toe hij de berg Nebo beklom na 40 dagen woestijn en Israel als land van melk en honing werd aangeboden. Welnu, ook wij hebben deze berg beklommen zij het met een Jordaanse touringcar. De honing was ons al ruimschoots ten deel gevallen.

Vanmorgen vetrokken naar het oosten van het land. Na vruchtbare gebieden reden we de woestijn binnen. Hier leven enkel de nomaden met hun schapen en geiten (voor de melk). We zijn op weg naar drie woestijnkastelen. Doooor de hoge entreeprijzen komen hier geen Jordanezen maar enkel toeristen. Vandaag veel Fransen. Het eerst kasteel was een karavanserai. Hier overnachtten de reizigers met hun paarden en drommedarissen, om na een dag verder te gaan. Er stond een aardige woestijnwind die behoorlijk koud was. Het kasteel, of liever het fort was uitgesproken spartaans maar veel was terug tekennen o.a. de paardenstallen.

Daarna het tweede, veel kleinere gebouw met koepels. Uit de Byzantijnse tijd. Het mooiste door de vele prachte fresco's uit de Griekse tijd. Het was tevens een badhuis met een koepel waar de dierenvan de sterrenstelsels opstonden. Alles zeer herkenbaar en prachtig in beeldgebracht. De foto's zijn prima gelukt dus voor de liefhebber een waar genoegen. Het laatste kasteel is uit de Romeinse tijd. Een enorm fort waar ook basalt werd gewonnen. De binnenplaats beslaat meerdere voetbalvelden. Verder veel klein beeldhouwwerk uit de Romeinse tijd.

Daarna was het tijd om de berg Nebo te beklimmen. Deze ligt buiten de woestijn aan de Jordaanvallei en kijkt uit op de Dode Zee. Hier kreeg Mozes de belofte om het land van melk en honing binnen te gaan. Dat wilde hij wel nadat hij uit Egypte door de Sinai tijdens 40 jaar had getrokken. Het water van de Dode zee is daar inmiddels enkele honderden meters gezakt. Het uitzicht was redelijk goed., Enkele jaren geleden had ik met Laurens de Dode zee bezocht aan de westkant. De Jordaan die daar uitkomt was roeger een grote rivier maar nu een flinke beek. Door verdamping is het water aardig gezakt en er komt hoegenaamd niets meer bij..

Op de berg is een nieuwe kerk gebouwd met daarin de overblijfselen van de oude uit de Byzantijnse tijd (voor Christus) Het middenschip van de kerk wordt gevormd door de oude zuilen die in de nieuwe kerk zijn opgebouwd. Langs de wanden en op de vloeren prachtige mozaieken uit die tijd die veelal nog aardig in tact zijn gebleven. Inzoomend zie je de details die door de kleine steentjes worden gevormd. Dat moet een monnikenwerk zijn geweest. Maar goed ze hadden tijd genoeg vroeger. Ook jachttafrelen uit Afrika zijn te zien met zebra's olifanten en een giraf.

Na de kerk is er natuurlijk een verkoopdemonstratie van mozaiek. De meest gerenommeerde van het land en meteen ook de duurste. Niet alleen de kleine steentjes die op maat worden geknipt en ingelegd maar ook de zandschenkerij van alle kleuren zand in flesjes, Dan zie je ineens de dieren door de kleurlagen heen in het gevulde flesje. Het was een enorme winkel van sinkel met schalen tot over de duizend euro. Leuk op doorheen te lopen maar lekker kijken niks kopen.

Aan het einde van de dag waren we terug in ons verblijfsplaatsje Madaba. Hier is de kerk (Grieks-Ortodox) met de grootste landkaart van het Nabije Oosten van het land. ook weer Grieks-Byzantijns. Over de vele steentjes met landkaart en teksten is maanden gedaan door een man of 4 a 5. Het mozaiek ligt midden in de kerk en is ook weer goed geconserveerd. Hier is namelijk geen vochtig klimaat. De Jordaan en Jeruzalem zijn duidelijk herkenbaar. Ook de noordkant van de Dode zee en de zee zelf. De Jordaan lijkt hier op een grote rivier. Hier woonde ook de zoon van Herodus die Johannes de Doper een kopje kleiner maakte.

De zon gaat onder en ineens wordt het weer koud. Tijd om het hotel weer op te zoeken maar we zitten in de buurt. In het hotel is het kil nu op de kamers waar normaal de airco's zoemen heerst een koude sfeer. Ook de afwezigheid aan Lau die voor de meeste warmte op de kamers zorgde laat een verkleumde indruk achter. In de hal had de eigenaar enorme petroleumvlammen achter glas branden. Tijd voor de avondmaaltijd met weer de Humuspasta en de rijst. Ditmaal wat lekkerder met kip en groenten en natuurlijk de honing-oliebolletjes. Morgen vertrekken we eerst naar Amman voor een stadstoer en daarna naar het echte zuiden op weg naar Petra!