Na alles wifi ellende in Kirgiezie en Kazachstan zat er niets anders meer op dan thuis de rest van het verhaal maar af te maken. Der verbindingen zijn wel aanwezig in de hotels maar zodra er meerdere mensen inloggen op Wifi gaat de verbinding klemmen en als je alleenmaar wat verhaaltjes typt wordt je eruitgeknalt. Voortaan dus alles maar eerst in een tekstverwerker opslaan maar dat is lastig op een tablet.. Inderdaad; als Lauke er niet bij is loopt alles in de soep.

We waren gebleven bij onze overnachting in de Yurts in Djeti Oghuz Kirgiezie. De nacht was buiten koud maar in de yurts lagen dikke veldbedden die de koude buiten hielden. Buiten zijn de sterrenhemels geweldig; je zit dan ook midden in de natuur. Maar de herfst kondigt zich al aan en de bladeren worden geel. De koude wind uit het noorden wordt al behoorlijk onaangenaam in de nacht. In de ochtend is de zon na een tijdje weer erg krachtig. De meesten wandelden vanuit het kamp terug naar de weg; iets van 7 km. Ik heb in de Yurt wat reisaantekingen gemaakt en ben met het busje teruggekacheld.

De reis gaat verder oostwaards richting Karakol. We naderen de Chinese grens. Maar het oude houten stadje heeft echt iets Russisch. De huisjes in vooral lichtblauw lijken op de Datcha's uit de dorpjes in Rusland. Er zijn Orthodoxe kerken en iedereen spreekt Russisch. Waarschijnlijk tweede of derde generaties van de toenmalige overheersers die na de val van de Muur zijn vertrokken. Hier houdt ook het Issy Kul meer op en onze reisleider wil er graag in gaan zwemmen. De meesten van ons die kampen met darmproblemen hebben die behoefte echter niet. Maar eerst in de late middag naar het Przwalsky museum. Biologen zullen zeggen dat dit een oosteuropees paard is en wat dat nu weer in Kirgiezie doet. Maar Przwalsky was ook een onderzoeker en reiziger met 4 grote reizen in oost-europa. Hij ligt, uitkijkend op het meer begraven. Het museum is een stoffig rariteiten kabinet met tal van opgezette dieren en foto's van zijn reizen. Het is me niet duidelijk waarom ze opgezette vogels in een kooi hebben geplaatst. Na dit stoffig geheel spoelde Daniel zich af in het koude Issy Kul meer. Vroeger was dit een Russisch Kuuroord gezien de aftandse betonplaten en rotondetjes. Een paar tentjes verkopen nog de vreemde X-Ray drank (soort limonade maar vooral de spotgoedkope wodka

Op dag 17 blijven we in dit vreemde Russische stadje. Sommigen kiezen ervoor met een russische truck naar de warmwaterbronnen te gaan maar ik ken de keiharde vering van deze oude militaire trucks uit de vorige eeuw. Ook de wegen hier zijn allerellendigst, zeker in de bergen. Tijd voor een tochtje door het stadje. Je hoeft hier niet de weg te vragen maar de GPS stuurt ons richting dierentuin. Vlakdaarvoor een allermerkwaardigst pretparkje. Oude kermisattracties zoals een zweefmolen, deels gesloopte raketten die op een ongelijke rails ronddraaiden en een wel zeer gammel rad van avontuur. De opstelling doet me denken aan de kermis die net voor de uitbarsting van Tjernobyl was geplaatst en na de ramp nog steeds in de natuur staat te verdwijnen. Tot onze verrassing was er nog een attractie open! Keiharde muziek voerde ons naar een schiettent met doelen op 20 meter waar je met oude Russische wapens op kunt schieten na betaling van een aantal CYM's De Russische munitie wordt schaars..

De dierentuin was een grote triestheid. De dieren zaten verscholen in roestige kooien en zagen er kommervol uit. Na betaling werd er tegen de kooien gerammeld en kwamen de beesten uit schrik tot leven. Enkele sneeuwluipaarden sprongen op en ook wat apen begonnen zich te vlooien. Verder veel dieren die we hier overal zien zoals paarden, geiten en bokken maar ook zwanen. Hier moesten me maar weer eens (na betaling van 50 eurocent) gauw weggaan. Eeen paar gesluierde vrouwen liepen met kinderen rond die vooral bij de suffige stekelvarkens niet waren weg te slaan.

In de middag bezochten we de houten moskee die vroeger een Chinees theehuis was geweest. Voor de moskee stond een grote bus waar veel aziaten uitstapten, uit Maleisie. In de tuin stonden tal van appelboompjes met volle vruchten die door de vrouwen meten soldaat werden gemaakt. Toen men vernam waar ve vandaag kwamen werd de ramp met de MH117 meteen weer actueel. Sommigen hadden Maleise familieleden verloren. Na troostvolle woorden met ook onze verliezen zijn we snel weggegaan naar de Russisch Ortodoxe kerk Ook weer helemaal van hout. De kerk is te bezoeken maar er mogen geen foto's gemaakt worden. De dag zat er al weer bijna op! Morgen verlaten we Karakol op weg naar Kazachstan!