Vrijdag de 23ste

De tijd van het ruige leven in Kirgizie is aangebroken. We verlaten Bisjkek op weg naar het enorm grote meer Issy Kul. Niemand van ons zal dat meer ooit bevaren hebben maar toch is het meer bijzonder Het hoogstgelegen meer ter wereld na TitiCaca in Peru. Bij het verlaten van Bisjkek wordt echt alles Kirgies. De mensen krijgen een nauwere oogblik en de schrijftaal is bijna helemaal Russisch. Langs de weg de eerste Datchsa's of houten landhuisjes uit Rusland. De wegen worden erbarmelijk slecht en kennen los grint met gaten en sluipspoortjes voor de auto's. Dat zijn meestal kleine vierkante bakjes die doorrochelen met zwarte walm.Kleine dorpjes zien er arm uit met drukke reclame's in het Cyrillisch. We gaan de boer op !

In de verte zien we de enorme besneeuwde toppen van het grensgebergte met China. Vier uur verschil met Nederland naar indezelfde tijdzone twee uur erbij voor het Chinese moederland zonder tijdzone's. We bezochten onderweg een merkwaardige toren van een Citadel die is vewoest De toren is door de Russen opgeknapt omdat die niet met het moslimgeloof vandoen heeft. Nabij gelegen is het voor mij meest bizare kerkhof tot nu De gezichten van de overledenen zijn als koppen in stenen gekapt en boven het grag gezet. (oude stad Balagasun). Daarna weer verder over de binnenwegen. In de verte zagen we het diepblauwe IssyKul meer al. 168 km lang en 170 meter diep De overkant is niet te zien dus het lijkt op een zee. Aan dit meer ligt Tamga onze volgende bestemming. De bergen komen dichterbij en geweldige rotsformaties doemen op langs het meer.

Tijd voor de vogelshow op zijn Kirgies. In een adembenemend decor van bergen wachtte een valkenier met een enorme voge. Voor de hele groep 60 euro dokken want er wordt een konijntje geofferd. Het meest merkwaardige aan mijn groep is dat er een steeds groter wordend aantal vegetariers is maar nog verbazing steeg nog meer dat deze mensen de jacht op het arme konijn gaarne wilden aanschouwen. Niet ik en twee andere carnivoren. We zijn weggereden en stopten ergens in het woeste land. De bewolking nam toe en het begon te regenen. De vegetarieers stonden nog steeds in hun warmtekledij bij de show. Teruggekomen kleumde iedereen tegen elkaar en het konijn was nog nier gedood omdat de vogel niet wilde luistern. Dat gebeurde net bij onze terugkomst Het arme dier sneefde kermend onder de klauwen van de vogel en de veggie's keken nauwlettend toe...

De avond valt en net op tijd komen wij bij ons gusthouse in het zeer armzalige dorpje Tamga. Onverharde wegen groene en blauwe huisjes met spiegeltjes en veel tractortjes. Ons guesthouse is helemaal van hout en kent opelkaar gestapelde vertrekjes. Alles in donkergroen. Op de oveloop boven komen alle kamertjes uit. Er is een gezamelijk toilet en een dito douche. Beneden in de eetzaal zat een luidruchtige kolonie Fransen. Ik vroeg me af of het gastverblijf een brandweerkeurmerk had. maar van einge blusser was niets te merken. Het avondeten in een ander eetzaaltje van het hokjesparadijs werd door Djoser aangeboden en kende een gevulde soep met aardappel en wortel. Daarna de bekende Plof. Een soort boekwijt met gehakt, alles goed gestoomd. Het bier was 70 cent voor een halve liter en smaakte best. Eeen russischtalig meisje dat erg verlegen was serveerde de delicatessen..Moe maar voldaan vielen we in onze kooitjes in slaap

Zondag 24ste

De andere dag konden we onze houten kooien weer verlaten en koersten onze twee busjes aan op de hoge bergen. Allereerst bezochten we het standbeeld van Yourie Gagarin, de eerste kosmonaut. Wat dat beeld daar doet is me nog steeds niet duidelijk. Een toevallig reliek uit de Russische tijd? Daarna via kronkelwegen omhoog naar de Yurts, de ronde nomadententen waar we gaan overnachten. Steeds hoger de bergen in. Geweldige kloven en bergwanden in allelei kleuren. Daarna een smalle weg in van keien en grind langs een bergstroom. De bus klotste op en neer dat het een lieve lust was. Bagage viel uit de bakjes. Over de rivier en weer terug, zeker 8 km lang Toen bereikten we het eindpunt een open ruimte in een vallei waar een aantal Yurts stond. Als je uitstapt valt de kou over je heen Op 2300 meter is het hier berre van aangenaam. Maar in de zon was het heerlijk. Even de Yurt bekeken. Een ronde ruimte met een koepel van zeker 80 spanten. In het midden op de grond vier bedden met dikke dekens. Dat wordt het voor vanavond..

Gelukkig haden we de middag nog De meestenlipen naar de waterval met een zware stijging Ik men met onzen Belg en Antoon gaan wandelen in de almen. Overal komen locals met paarden af of je wilt rijden voor 1 euro per minuut. De commercie slaat hier ook toe. Overal hordes schapen en beekjes waar je over moet springen. Op een helling in de zon zag je de hele vallei en de herfstkleuren die ook hier onvermijdelijk zijn. Terug op het basiskamp ging de zon achter de bergen en werd het ineens koud. Intens koud zelfs. Dat wordt wat vanavond In de Yurts zijn kachels maar die moest je maar niet aandoen zei onze reisleider. Dan stinkt alles naar de rook Maar ook hier had hij helaas ongelijk. Het avondeten was in de centrale Yurt Aanzitten op de grond is lastig eten maar het hoort erbij. Met de kou smaakt alles en er was wijn van Ludo die jarig was.

Daarna naar het kampvuur aan de beek. Dat knetterde als een gek zodat onze driver er een half blik afgewerkte olie op goot. Vlammen mensenhoog en gelijk warmte. Maar ook wat stank Toch hielden we het lang vol vanwege de warmte. Daarna de koude Yurt in. Onder de dikke dekens, zonde kachel Een koppel had toch de kachel laten aanmaken en sliep als een roosje. Ook wij vielen na een poosje rozig in slaap...