Met pijn in ons hart moeten we afscheid nemen van alle geleide confort die Bassie ons bood, maar eigenlijk was het ook mooi geweest. Turmenistan is een feite een politiestaat waar alles voor je wordt bedacht. Ambtenaren krijgen voorrang op woningen en luxe daaromheen. De inkkomsten zijn gemideld ondanks alle rijkdom maar 400 dollar per maand. En alles wordt gecontroleerd. Vandaar dat ik in het blog maar vriendelijk over een zekere Bassie sprak die ze daar nogeens niet kennen. Einde van het sprookje helaas..

Gisterochtend heeeeel vroeg op Laurens zou hierbij een hartverzakking krijgen. Half vier in de ochtend op want we moesten het vliegtuig halen voor een binnenlandse vlucht naar Dagoluz oftwel Tashauz. Dat licht vlakbij de Oezbeekse grens. Onze Russische gids Slava blijft nog even bij ons. De vlucht verliep prima Turmenistan vliegt met goede vliegtuigen want er is geld genoeg door de olie en gas. Een klein uurtje en om zes uur waren we al ter plekke We reisden met Hadj gangers die net terug uit Mekka kwamen In het vliegtuig werd al gebeden dus de landing verliep vlekkeloos.

Eerst maar even een koffiepauze maar helaas zijn hier geen leuke restaurantjes langs de weg Een statig Bassiehotel ontving ons tussen de vele marmeren gangen en onpeilbaar hoge plafonds met lusters Er warne geen gasten voor ontbijt maar nochtans stonden de attributen en het brood klaar onder lagen plastic. De koffie was niet lekker en de zoette Nescafe melkpasta ook niet. Rijden maar naar de grensplaats om nog even een oude karavanserai uit Ploo's tijd te bezoeken. De al bekende twee Tombes tegenover elkaar met de hoge facades. Alles wel vele honderden jaren oud maar redelijk in tact Daarna nog een oude moslim stad die na aardbevingen en oorlogen al aardig was vervallen Een immens hoge minaret stata er nog net een gebogen top door een laatste aardbeving Hij lijkt zo op je neer te vallen.,

Eindelijk de grens Na een lekkere turkmeense maaltijd bij kennissen van Slava reed de bus tot er ineens een groen hek over de weg stond Groen is trouwens de kleur van Turkmenistan Daarom was alles op de luchthaven groen en goud. Daar stond de bus dan De poppenkast van de grens gaat beginnen! Ik hoorde al iets van vier uur! Na een kwartier praten met Slava en de camouflagemilitairen achter het hek mocht het open. De bus mocht zelfs tot aan het grensgebouw rijden 400 meter verder, Maar Bassie wil zijn gasten zomaar niet kwijt..

Er moeten formulieren worden ingevuld en bassie wil weten wat we aan geld bij ons hebben Ook je gouden sierraden moet je opgeven en je camera en je telefoon.. Daarna gaat alles onder een scanner waar niemand achter zit. Maar zo hoort die controle nu eenmaal. Standaard moet de motor van de scanner lopen. Alras bleek waarom Eerst natuurlijk al een tweede paspoortcontrole Maar drie dames en een dikke militair gaan je hele bagage overhoop halen. Je moet maar eens iets van bassoe meenemen! Souveniers en medicijnen moeten gecomtroleerd worden Dat laatste bezorgde sommige medereizigers een rood hoofd omdat zij bijzondere dingen bij zich hadden. Dat duurde en duurde alles moest achterhaald worden..

Ik leidde de contoleurs af met de Quest en wat Franse boeken Dat werkte wat snelle Er werd Spaans en Russisch gesproken. Dat ging relaxter en eindelijk konden we na anderhalf uur door het laatste groene hek met... een paspoortcontrole. Honderd meter lopen. met koffer en al. Achiel verbeet zich Hij had zijn dure nikes in Asgabad laten staan.. Bij de oezbeekse controle met weer de paspoorten en een arts die je temperatuur wilde weten En weer demedicijnencontrole. Weer twintig man. Dat duurde weer een aardige tijd. Weer formulieren invullen en minitiuus weerden nageplozen. Aan mij werd gevraagd of ik toch nog medicijnen bij me had. Wat denk je ? Ik ben sportman ! Oh ja sprak de militaire dame? What kind of sport? Oh powerlifting ! OK bezweek de tante en ik kon door. Eindelijk alleen weer door niemandsland In Oezbekistan! Een soldaat met shotgun wachtte me op Het was OK na weer een controle.

Iets verderop stond onze reisleider Daniel ongeduldig te wachten Hij stond er er al vele vele uren. Nadat de hele clug compleet was konden we het nieuwe lannd in Wat eenb verschil. Geen groene vlaggen en sterren meer nergens afbeeldingen van de kleinzoon van Bassie. Een woestijnachtig landschap kwam voorbij. We waren aardig afgedraaid na deze lange dag. Maar de stadjes en dorpen zijn gemoedelijker. En overal is bier en wijn. NBa het macabere bezoek aan een grafheuvel met vele moslimgraven raakten we eindelijk inhotel Jip en janneke Dat was het niet helemaal maar na die Bassieverhalken mag dat wel. Morgen gaan we Zum wisselen wantr we blijven voorlopig in dit land. Het eten bij Jip en Janneke was uit de kunst Eindelijk veilige salades en een heerlijkeflesbier Alles hier een halve liter maar dat is nooit weg.

Het weer is hier stukken draaglijker geworden In de ochtend is het ronduit koud We zitten nu echt vlakbij de woestijnen die in de nacht enorm afkoelen.Maar overdag is het ook heerlijk met 25 graden En dat dat weer in nederland.. In Asgabad is het nu 27 graden om 22.00 uur Maar daar zit je bij heethoofdige ayatolla's en Bassie in de buurt...