Dat het weer heel veranderlijk was op een Atlantisch eiland was me duidelijk na een bezoek aan Madeira in 1997. De Azorianen noemen het dan ook vier weersoorten op een dag. Maar die voorspelling kwam helaas vandaag niet uit. Het had de hele nacht geregend en in de ochtend was de lucht zo grijs als meer dan 50 andere soorten grijs, Het was droog maar nier meer dan dat. Een afknapper na die mooie dag van gisteren. Maar het is zoals het is alzo sprak mijn vorige rector Liz.

Eerst naar de eetzaal waar in de de verte een enorm flatgebouw leek te liggen. In de nacht was hier de Serenade of the Oceans afgemeerd, een enorm cruiseschip uit Fort Lauderdale (US) op weg naar Cork in Ierland. De rijke gasten stapten in de verte in bussen om de hoofdstad Porto Delgado te bezoeken. Dat zou ze knap opbreken want er hing weer wat in de lucht. Het ontbijt was geweldig en wij maakten ons op om wat fietsen te huren in de stad.

We waren de deur nog niet uit of het begon alweer. De regen viel steeds dichter en de fietstocht leek steeds verder weg. Dan maar een bezoek aan de markthal. Op maandagochtend was hier nog weinig handel maar we liepen overdekt. In de plaatselijke kaaswinkel stond een video aan van woeste stieren die ergens in portugal door straten stormden en die de overmoedigen op de hoorn namen om ze als lappenpoppen ergens anders weer neer te dumpen. Pure horror maar geen van de klanten kinipperde ook maar even met zijn ogen. Ondertussen zette de woeste stier haar beulswerk voort.

Tijd om van decor te wisselen en na wat wandelen kwamen we bij de plaatselijke kerk. Een wereld van verschil met de kaaswinkel. De barokke altaren trokken menig vrome bezoeker en ook laurens mengde zich indeze schare. De rijkdom was overdadig en de stilte overweldigend. Maar buiten gekomen vielen de pijpenstelen naar beneden. Na enig zoeken kwamen we bij het VVD-kantoor. Fietsen huren was niet nodig meer en de buraliste raadde ons aan met de plaatselijke busjes de stad te bezoeken. Drie lijnen met elk een rondje. Voor de prijs van 50 eurocent was dit nog te doen.

De blauwe lijn was het meest in trek. In no time zat het busje ramvol met locals en knorrend ploegde het zich door de vele waterplassen. Door de dampende bezoekers sloegen de ramen meteen aan zodat het toch al sombere uitzicht niet meer te achterhalen viel. Tot onze verbazing stapte bijna niemand uit zodat we ons afvroegen of de locals ook maar even net als wij onderdak zochten. na een flinke tijd was het busje weer bijna op haar eind- beginpunt. Bij een winkelcentrum stapte ineens de hele schare uit zodat we konden gaan zitten en daarna het eindpunt bereikten.

De gele lijn was ons onbekend dus ook die sneden we aan. Hier was duidelijk geen belangstelling van de Azorianen voor. Buiten een paar oude besjes bleven de stoelen leeg Ook hier weer de bekende natte taferelen die enkel opgevrolijkt werden door verhalen van Laurens over zijn oude vriendinnen en de nieuwe verovering uit Zwolle die hij nu op het oog heeft.. Bij het eindpunt wilden we nog even naar het plaatselijke fort, maar de regen viel nu zo zwaar dat zelfs de paraplu's nauwelijks bescherming boden. In Nederland kan het nu enkel maar beter zijn. Dan maar terug naar het hotel. Onderweg nog wat bootschoenen gekocht bij de lokale Chinees die mooie prijzen had. Moeilijk te vinden want de schoenen lagen tussen de BH's en de lingerie. Wellicht een Chinese logica....

In het hotel was een fitnesruimte en een zwembad. Om Laurens te plezieren eerst maar naar de sportruimte met de bijbehorende martelwerktuigen. Het blijft me ten enen male een vraag waarom een mens zich zo op die aparatuur wil uitleven zonder iets te doen met zijn opgeleverde energie. Deze zou voor electriciteitsopwekking kunnen dienen.. Die gaat verloren aan vetverdamping zo was Lau's pientere antwoord. Hij was een ervaren bezoeker want zonder blikken of blozen gebruikte hij demeest vreemde aparatuur waarvan hij voor mij op verborgen knoppen de kracht wat minder zette. Toen ik bijna van de loopband werd afgekatapulteerd vond ik het welletjes en dook ik het zwembad in.

In de avond klaarde het op. Hopelijk gaat het morgen beter want dan staat het walvisspotten op het program. We zitten in lange rubber boten zodat Lau zich ernstig zorgen maakt over de golfslag. Is het morgen slecht weer dan slaan we datmaar over. Het eten in het stadje was weer geweldig en dag twee zit er alweer op hier!