We zijn inmiddels in Makassar aanbeland. De reis is bijna voorbij. Het was een lange rit door zuid sulawesi met nog een bezoekje aan enkele zoutpannen. We hebben nu eindelijk eens hotel met goede wifi in de lobby. Nu is iedereen de stad in. Ik kom er net vandaan en heb heelijke springrolles gegeten bij een lokaal baasje. Even geen groep maar lekker kletsen met de baas van het kleine eethuisje. Hier is nergens bier te krijgen tenzij voor een astronomisch bedrag van 100.0000 roepia in het hotel. Op de boulevard heb ik Bintang 0 % geprobeerd maar dat is helemaal niks. Je staat hier trouwens zo hier op de foto met de lokals. Onder luid gegiechel sta ik op de plaat met wat dames met hoofdoek en gevechtspak. Daarna kwam ik de rest van de groep tegen. Morgen tijd voor Fort Roterdam en de boulevard. Daarna souvenirs en kijken of ik een nummerplaat van het land kan bemachtigen.

Hieronder eindelijk het verslag van Frans dat op zich heeft laten wachten door de vele slechte verbindingen. Het maken van het verslag was erg lastig omdat je vaak maar een beperkte tijd had en niet even de taalfoutjes er uit kon laten. Sorry voor degene die me er op attent maakte maar het kon echt even niet anders. Hierbij het verslag van mijn eerste secretaris van Reismee! Onder dank aan Frans Kil

>

> Verkeer in Indonesië

>

> Na vele uren in de bus gezeten te hebben is het verkeer in Indonesië voor mij nog steeds een gesloten boek. Ik snap er geen jota van. Dat er links wordt gereden is het enige herkenbare element.

> Door rood: geen probleem. Verkeerde kant van doorgetrokken streep: geen probleem. In donker zonder licht: geen probleem.

> Er zullen wel regels zijn of gehanteerd worden, maar ik doorzie ze niet.

> Waar ik gewend ben aan strikte regels met een overvloedig scala aan verkeersborden en wegmarkeringen, is dat in Indonesië vrij summier aanwezig en lijkt het eerder een ondergeschikte rol te spelen. Het zijn eerder hulpmiddelen, vrijblijvende adviesden waar je je voordeel mee kan doen. In Nederland heeft de verkeersdeelnemer rechten en plichten, heeft voorrang of moet voorrang verlenen. In Indonesië heb ik het gevoel dat voorop staat dat elke verkeerssituatie beschouwd wordt als een gezamenlijk probleem waar je samen de beste oplossing voor zoekt. Waar wij de andere verkeersdeelnemer vaak als tegenstander beschouwen, maakt de Indonesiër er gegeven de situatie gezamenlijk het beste van. Om als voetganger een drukke straat over te steken geef je met een duidelijk handgebaar aan wat je gaat doen en er wordt gewoon voor je gestopt. Net zo dwingend als een Nederlandse zebra. Moet de tegenligger uitwijken omdat je bij het inhalen op zijn weghelft zit, dan is dat geen probleem, ook al betekent dat dat hij daarbij misschien een beetje van de berm gebruik moet maken. Irritatie roept dat niet op. Het, op zijn zachts gezegd, nogal behendige rijgedrag van de scootertjes, vaak bemand met vier personen, wordt moeiteloos ingepast.

> Onmogelijke kruispunten verwerken de verkeers-chaos zonder lichten of andere dwingende voorzieningen. En zonder dat daar getoeter of geschreeuw aan te pas komt.

> Voor mij lijkt deelname aan dit verkeer uiterst riskant en een brug te ver. Voor de Indonesiër is het kennelijk de gewoonste zaak van de wereld.