Woensdag 17 oktober

Vandaag zitten we in Bira op het uiterste zuidelijke puntje van Sulawesi. Volgens moes hebben we al 3000 km achter de rug in de bus. Het is dan ook een beetje mooi geweest. De temperaturen stijgen hier zeker naar hoge waarden maar de avonden zijn heerlijk zwoel.

Allereerst moet in van Frans nog wat rechtzetten. In het vorige blog stond dat we bij Moes thuis hond hebben gegeten in de sateh. Marcel had de canard de wereld ingeholpen omdat hij het vlees week en slapjes vond. Misschien een hondenvleeskenner? Frans gaat nauwkeuriger te werk en stelt een onderzoek in. Daaruit blijkt dat het hierbij om gekookt buffelvlees gaat dat tot gehakt is verwerkt. Een opluchting dus voor onze dierenliefhebbers. Moes zou zelf ook nooit hond eten...

Gisterochtend vroeg zijn we vanuit Sengkang vertrokken. De wegen zijn hier kaarsrecht en ze voeren ons naar het zuiden. Het landschap is totaal anders. We zien uitgestrekte rijstvelden met hoge alleenstaande palmbomen. Dit is het land van de vogelnestjes en de rijst. Menigeen zal zijn wenkbrauwen fronsen bij vogelnestjes. Inderdaad de boeren hebben torentjes staan met kleine gaatjes erin. De zwaluw wordt gelokt met geluid van soortgenoten en maakt een nestje in de toren. Daarbij gebruikt hij speeksel. Als het nestje klaar is komt de boer in actie. Hij neemt het nestje mee. Dat gaat naar Chinese opkopers. Die winnen daaruit het speeksel wat collargeen bevat. De Chinezen gebruiken dat in poedervorm want het zou goed zijn voor de huid.. De boer laat natuurlijk wel nestjes over voor de voortplanting.

Bij een koffiestoppauze kwamen we een Indo-motoragent tegen. Iedereen wilde natuurlijk met hem op de foto zodat het een groepsfoto werd. De man was wel een beetje jaloers op mijn Bandit 1250. In de koffie doen ze hier trouwens geen melk maar een soort zoete melksiroop uit blik. Eenklein beetje is al voldoende. In sonmmige gebieden doen ze sowies al meteen suiker erin. Moslims zijn hier van huis uit al zoetekauwen. Hun enorme aanbod an rijke moskeeen in allerlei kleuren van Mokka totMenthol getuigen ervan. De meeste woonhuisjes steken daarbij erg pover af..

Het gaat weer verder en langzaamaan komen er weer wat bochten in de weg. We naderen het diepe zuiden. Weer de bekende riviertjes met baileybruggen, de kleine kampongs en de vele marktjes met veel onbekend fruit. Jackfruit voert hier de boventoon, een flinke grote peervormige zak fruit die als je hem opensnijdt allerlei grillige figuren heeft met pitten ertussen. Het smaat wat naar mango en annanas tegelijk.

Uiteindelijk stop de bus aan zee bij een scheepswerf. Hier komen de bekende scheepsbouwers van Indonesie vandaan. Alles met handwerk. Het hout komt van Sulawesi en het ijzerhout zoals ze het hier noemen van Kalimantan. Dat laatste is uiterst stevig en zwaar. Het zinkt in het water. Op de werf liggenhalf afgewerkte flinke schepen helemaal van hout. Er worden weing schroeven maar weer houten pluggen gebruikt. Overal klinkt geboor en geschaaf en de geur van vers hoiut is onmiskenbaar. Op hetsttrand is het een zootje.overal plastic bekertjes en flesjes. De indonesiers zijn nog niet zover...

Uiteindelijk komen we bij Bira aan. Het is een beetje een verlopen badplaatsje, beetje groezelig en weinig mooie stranden zoals djoser dat wel voorspiegeld. We zijn even de zee geweest maar dat is geen lol. De rotsachtige kust loopt steil af en er zitten zee-egels. Daar kwam ik met mijn hand wel even achter. De zonsonderhang was wel fabuleus. Een grote koperen schijf die je zonder een enkel wolkje de zee in ziet zakken. Frans heeft er mooie foto’s van. Het hotel is meer een receptie met buitenhuisjes. Dat hebben we al meer gehad hier. De deuren piepen als gekken maar de airco werkt prima. Dat heb je welnodig hier.

In de lobby heb ikhet afscheidswoord gevoerd voor onze gids Moestari. We gaan hem binnenkort verlaten. Hij was een echte hulpvaardige man voor wie niets te weinig was. In de avond zijn we gaan eten bij een restaurant hoog bovenhet strand. De sterrenhemelwas prachtig en Frans ontdekte zelfs uranus. De temperatuur was heerlijk zwoel. Iets wat we binnekort gaan missen. In Nederland schijt het een stuk frisser te zijn.

Dinsdag 18 oktober

De hele groep behalve willemijn en ik is gaan snorkelen. Om 11 uur zijn ze terug. Dan gaan we naar de laatste bestemming Makassar waar we vanavond aankomen. De hoofdstad hier heeft weinig attracties maar Fort Rotterdam gaan we morgen zeker zien. Een haven van onze oude VOC-schepen die specerijen naar Holland voerden. Eindelijk eens tijd voor het reisblog en Internet. De duikers zijn net terug. Dus ik stop ermee voor vandaag!