Dat is de titel van een boekje van een oud reisgenoot uit de vietnamreis. Hij bracht me ook op de hoogte van deze reisblog in 2011. Vandaag moest ik aan hem denken want we bezochten een plaatselijke markt....

De dag begon zonovergoten na een vochtige afsluiting gisteren. In de regel moet je hier vroeg beginnen en nade middag klaar zijn want ook vandaag kletterde de regen er vanmiddag uit.Maar niet nadat we weer aardig wat gezien hadden. Eerst maar naar de plaatselijke markt in Tomohon. In het begin niets anders dan die markten die ik al kende. Maar na de gebruikelijke groenten en fruit veranderde het tafereel. De plaatselijke specialiteit hier is dus hond. Ik kende het van China en Vietnam maar ook hier is men gek op de hulpvaardige viervoeter. Maar ook op een andere manier

Op tafels lagen inderdaad de beesten, zwartgeblakerd als kleine varkentjes. In een kooi wachtten de levende beesten. De aanblik was de argeloze westerlingen even wennen. Een baas ztte een beest op een ander en speelde als op een gitaar met de derde. Maar gauw verder maar ook daar wachtte een verrassing. Vliegende honden ook weer zwartgeblakerd en zonder vleugels. Een dame bestelde een beest en de baas begon een vliegende hond in stukjes te snijden. Dat zwartblakkeren gaat trouwens met een gasbrander dat de haren helemaal verwijderd. Gauw weer verder.

De vismarkt was aangenamer want daar lagen vooral hompen tonijn en haaienvlees. Ook de kippenmarkt was een paradijs vergeleken bij de hondenslachterij. Ruud kan tevreden zijn met zijn hapje hond. Hij wou het proberen maar kon het niet vinden in Vietnam. De tweede ronde vandaag was de vulkaan. Niet de Lokon maar de andere. De naam komt nog. Het is een gedoofde vulkaan dus redelijk Veilig. Na een beklimming die redelijk te doen was stonden we oog in oog met de krater. Een enorm bakbeest waar je zelfs helemaal omheen kunt lopen Dat was ik niet van plan maar al pratende met studenten uit Pontianak waren we aan het lopen gegaan.

De andere kant was nog eel spectaculairder. Je zag de krateropening die met een watermeertje was afgedekt. Bezoekers hadden hun namen in de gestolde lava geschreven. Verder ging het omhoog en omlaag. Maar ik doe het maar voor Laurens die heel graag nu op deze plek zou willen zijn. Het rondje was gedaan! Ook complimenten voor Frans die op zijn 78ste ons aardig bij en zelfs voorbleef.

Er werd gegeten in een drijvend restaurant op het meer van Tomohon. Een uitgelezen plek vor de visliefhebber. Wel graten in de vis maar dat hoort erbij hier. Ondertussen barstte de regen los en werd de wereld erg klein. Tenslotte nog een grottenbezoek waar de Japoen zich in de oorlog schuilhielden. Weinig te zien, niet meer dan donkere gangen. Tijd om weer terug te gaan.

Deze dag zit er weer op Morgen een lange reis naar Gorontalo. Vanavond lekker eten want de Duitse eigenaar gaat Indisch koken. En er zijn Fransen binnegekomen waar ik uiteraard mijn nieuwste geleerde woorden kan oefenen!