Gisteren was het een loodzware dag. Vertrek uit Chitwan terug naar Kathmandu. Iets van 140 km waar we in ons de hand niet voor omdraaien. Hier ligt dat iets anders. Onze teruggetrokken chauffeur was dolgelukkig dat hij weer terugkon en zong Nepalesee liedjes. De wegen in de Terrai waren redelijk en het weer geslaagd. Maar na enige tijd begon het. We gingen klimmen en dat betekent bergen. Dat woord houdt ook in: erg slechte wegen en landverschuivingen...

Na enige tijd kletterde de regen eruit en werd de weg erbarmelijk slecht. Tel daarbiij dat dit de hoofdweg naar India is, dan weet je het wel. Dat land helpt Nepal een beetje met de infrastructuur dus werd er ook nog aan die weg gewerkt. Het asfalt had plaatsgemaakt voor grint en kuilen met plassen water die soms erg diep waren. De vele dalen de vrachtwagens ploegden zich daar doorheen zodat er eigenlijk geen sprake meer was van een weg. Stapvoets rijden, zeker in deze luxe wagen en ruitenwissers aan.

Bonkend en stotend reden we omhoog, overal gaatjes vindend om in te halen. Het leek wel of alle trucks van Nepal op deze weg reden. Langzaam verlieten we de bossen aan de zuidzijde om de hoge bergen te betreden Hier werden de wegen smaller en nog slechter. Angstvallig blikte de driver omhoog om eventuele neerstortende stenen of aarde voor te zijn. Dat leek me een utopie omdat je geen kant opkunt tussen de massa's busjes, trucks en Jeeps. Toen Laurens de eerste stenen naar onder zag rollen maakte een lichte panbiek zich van hem meester.

"Bistari bistari", sprak de driver. Rustig aan. Maar wat doe je als er een rotsblok naar onderen tuimelt in dze natte moesson? Ik heb maar wat gefilmd om afleiding. Op een gegeven moment stonden we stil. Het ging niet verder. Er kwamen ook geen tegenliggers wat me deed denken aan een verkeerswissel. Dat klopte Er was slechst doorgang voor een rijstrook vanwege neergestort puin en zand. Dan weer stijgend, dan weer dalend. Verkopers aan de auto die doornat waren kamen langs met in repen gesneden komkommers en stukjes kokosnoot. Brommers die als horzels overal doorheenvlogen

Toen we na uren eindelijk de top bereikten was het beter. De regenwolken kwamen niet over de toppen heen, het werd lichter en de weg beter. We hadden het gehaald! Nu weer dalen tot de vallei waar Kathmandu in ligt op 1600 meter. Het verkeer liep weer gesmeerd maar nu kwamen de gevaarlijke inhaalacties weer. Men haalt hier in totdat de laatste centimeter dit toelaat. Veel klaxonneeren en lichten maakt het nog spectaculairder. De snelste wint hier. Na een tijd maanden we de driver om toch maar eens te stoppen; hij had er al heel wat uurtjes opzitten.

De stop was bijzonder. In dit restaurant met terras op de bergen onthaalde tijdens onze povere lunch een groep zeer luidruchtige Chinezen. Ze hadden gereserveerd want het buffet stond al. klaar. Snel de sigaretten aan, de hemdjes opgestroopt tot het niet verder kon en rochelend de eerste langdradige fluimen over de terraswand werpend. Wee de Nepalees die onder passeerde. Hij zal een extra moesson duchten. Ondertussen schaarden de meest luidruchtigen zich nippend aan hun sigaretje achter het buffet en schepten hun borden vol. De schranspartij begon en de herrie maakte plaats voor een luid gesmak.

Toen het bier kwam en werd geproost versprak ik me en zei " Ganbei" tot Laurens. Dat had ik niet moeten doen. Een en al aandacht van de Aziaten en er werden me zelfs Kwaize (eetstokjes) toegeworpen. Opeens was de schranspartij over. De Chinezen verdwenen als bij toverslag en Lau probeerde nog wat van het buffet. Immers, de honger in hem is amper te stillen. Ook ik probeerde wat kip. Ook dat hadden we moeten laten De scherpte van het gerecht was dusdanig dat de tranen ons in de ogen kwamen. De driver riep ons al dus snel wegwezen.

Uiteindelijk bereikten we Kathmandu Ook hier was India aan de slag gegaan De wegen waren verworden tot enorme stofwolken en de arme huizen daartussen door deden ons aan Allepo of Homs denken, Een klein uur ging dat zo door want we reden stapvoets. We maanden de zingende driver om toch maar even de Airco aan te zetten en de ramen te sluiten

In ons Hotel Potala Gusthouse wachtte Andre ons al op. Hij was naar Kathmandu gevlogen voor 70 dollar Hadden we dat geweten. Snel het stof in een Milkshakebar weggespoeld en 's avonds heerlijk gegeten.

Vandaag een rustige dag. Weer de Capucchinobar en toen de binnenstad in. Nog wat spulletjes gekocht een terug naar Potala. Wat gerust voor morgen want dan gaan we vliegen. In de middag naar het Koninklijk paleis. Een gebouw uit 1969 waar zich begin 2000 een koningsdrama heeft afgespeeld De regerend vorst en zijn familie werd door zijn broer ten paleize vermoord Meteen het einde van het Koninkrijk want nu regeren de Maoisten. Dat dit geen pretje is merkten we alras.

Op weg haar het paleis fotografeerden we een erg druk kruispunt. Zonder stoplichten met twee zwaaiende agenten. Toen ik dat ook nog op film vastlegde was het mooi geweest. Een militair sommerde ons hem te volgen tot politiewachttoren. We hadden niet mogen filmen en fotograferen omdat zich in het verlengde van hen een muur stond. Tja gewoon een muur. zonder iets of wat erbij. Staatsgeheimen? Het bleek dat dit de muur van de VN-ambassade was die niet gefilmd mocht worden. Een hele hoop heisa en een tegensputterende Lau. Gelukkig kwam plots Andre uit het niets opdagen en wist hij beide partijen wat te kalmeren. Ik moest naam en adres in NL opgeven en mijn hotel. Ze zouden alles natrekken. Bij navraag hier aan de balie bleek daar niets van te kloppen. Gewoon het spel meespelen is de boodschap en niet te veel er tegen in...

Het paleis was indrukwekkend. Alles jaren 70 stijl met geweldige ontvangstkamers, tuinen en zalen. Voor Lau wat minder maar hij heeft het prima tot zich laten komen. Daarna eindelijk tot rust komen op de kamer. Laurens is nu echt verslaafd aan de Cappuchino en zit met de laptop in de koffiebar te werken Na een heerlijke milkshake ben ik nu bezig met de laatste woorden van dit relaas in nepal. We hebben het hier voorlopig nu echt wel gezien en zijn blij dat we morgen op een uur of 8 kunnen vertrekken naar Istanbul!