Wat een bofkonten zijn we vandaag. Vanmiddag klaarde de lucht ineens op en zagen we de top van de Anapurna 1. De rest hebben we ook gezien en ook nog als toetje de Christelle, een heilige berg waar je niet op mag. Enorm indrukwekkend omdat je de toppen van een flinke laagte ziet (1000 meter). Het zijn enorme bakbeesten, grimmige witte gevaarten met gekartelde. hellingen. Niets voor een damesleesclubje. Flarden wolken spelen om de ijzige toppen en het weer veranderd er razendsnel. Kom maar, schijnen de bergen te roepen. Nu begrijp ik iets van de drive van de bergbeklimmers.

Vanochtend zag er er nog niet naar uit dat dit zou lukken. Flarden mist speelden om de toppen en druppelende regen maakte onze drogende was op het teraas weer natter. Na het ontbijt zijn we met de chauffeur gaan wandelen door het stadje Bandipur. Achter ons hotel is cement en zijn bakstenen gestort, oude vrouwen en mannen slepen een vrachtje op hun rug door het stadje. Erbarmelijk gezicht, maar wat doe je eraan?

Dat was dus Laurens. Na onze bergemoties is hij met een mand op zijn rug door het dorpje gelopen. Cement wel te verstaan. Loodzwaar en geen band om zijn voorhoofd. De sjouwster snapte er niks van en liep met lege rug achter hem aan. Dwars door het dorp moest de vracht gedropt worden bij een bouwplaats, gelukkig bergafwaarts. Trappen af langs verbaasde toeristen. Teruggekomen stonden de afdrukken van de banden op zijn arm. Zouden die ooit weggaan Peter?

Het stadje is erg oud en rustig Geen verkeer maar een handjevol toeristen. hele oude huisjes en stoffige tempels. De driver leidde ons om het dorpje langs berweggetjes naar beneden. Een voetbalveld met spelende jongens. Dat kon Laurens niet laten. Shirtje uit en spelen maar. Ik heb wat acties op video vastgelegd. Maar lang houd jehet hier niet vol Ondanks de hoogte van 1000 meter ga je zweten als een otter.

Terug naar het dorpje en met de driver wat gegeten in een klein eethuisje Kip Cowmein Supperlekker met Everest bier. Maar toen kwam het. Ineens klaarde de lucht op en werd tot onze verbazing knalblauw. De driver stelde voorde plaatstelijke berg te beklimmen Iets van 400 treden naar de top. In de verte trokken de bergen ineens open en Lau stond te jubelen Voor het. eerst in het echt de Himalaya. Een ongekende luxe in dit regenseizoen. Je zag de toppen boven de wolken komen als een langerekte reeks.

De enorme Anapurna 1 was de baas, wat een immens bakbeest. Wat lager dan de Everest met zijn 7700 meter maar indrukwekkend. Lou poseerde honderduit voor de bergen en daarna nog eens De driver maakte reeksen foto's. Heb zelf wat gefilmd en kon verrassend dichtbij komen. Ook de foto's zien er geweldig uit. De dag kon niet meer stuk.

Vanavond weer inpakken voor Pokhara.Morgen om 10.30 vertrekken. Tot nu to een geslaagde reis!