Nepali blijft lastig voor ons We kennen wat woordjes als Namaste (Hallo) en Biistari (Rustig aan). Maar voor de mensen hier is het natuurlijk lastig om Engles te spreken, de meesten een handje vol en de verkopers natuurlijk veel meer. Dat laatste hebben we vandaag wel meegemaakt in dit Museumstadje. We hadden een dagje vrij dus hebben wat aan sight-seeing gedaan om maar vast met Engels te beginnen. Van alle kanten komen ze op je af met gebedsmolens, kralen en koperen rommel. Gelukkig zijn we geen souvenirjagers dus lopen we gewoon door.

Het stadje ziet er nu al weer aardig uit. Er is al veel opgeruimd en de meeste tempels staan nog overeind. Wat is ingestort zijn vaak de huizen van bewoners die het niet nauw namen met de bouwvoorschriften. Arme woningen liggen nog vaak wel in puin en dat blijft even zo omdat de bewoners zijn weggetrokken.

Bakhtapur was vroeger een belangrijk handelscentrum en dat zie je wel aan de voorgevels van de huizen in verschillende Europese en Aziatische stijlen. Het is een mengelmoes van Chineesse, Khmer, en Europese stijlen, met natuurlijk veel Nepalees. In de ochtend wordt je al gewekt door de vele bellen die bij de Shivatempels rinkelen. Het was weer droog weer dus een toer door dit stadje.

Alles was bekend voor me, de vele pagoda's, tempels en straatjes. Niet bar veel toeristen, wel veel veel Fransen en zelfs twee dames uit Nederland gezien. Lau was er vooral om de schade op te nemen van de aardschokken veel foto's met scheuren en ingestort materiaal. De vrouwen sjouwen de stenen aan, de mannen metsetlen. Er is heel veel gestut nu wantt men vreest nog steeds nieuwe schokken. Een tempel zijn we opgeklommen voor een mooi overzicht van de stad. Nu mag er even niks gebeuren...

Aan Cappuchinobars geen gebrek Wel duur voor de dames uit Haarlem naar voor 165 roepies draaien we ons hand niet meer om. Nog wat kennis gemaakt met inwoners die de schokken hadden meegemaakt en Lau heeft zelfs een armbandje gekocht bij een in glinsterd rose kleed gehulde dame van zijn leeftijd. Dat mag in de krant Laurens die iets koopt! De lucht ging dreigen dus op naar onze Colabar aan een pleintje. Amper op de sofa's geploft op de eerste etage of een flinke lange regenbui barstte los. Wij zaten eerste rang en zagen iedereen wegvluchten..

Na een uurtje en twee dampende kommen kip met noedels was het weer droog We konden weer! Vanavond eens friet met cordon bleu na al die rijst en noedels. Everest Icebier voor slechts 240 roepies! Wel geen stoelen in Lau' s budgetrestaurant maar zitten op kussens. Net als de Romeinen aanliggen. We zien het wel. Nog gauw wat geld gewisseld en of ze het wisten, daar waren de verkopers weer!, een zeer hardnekkige met Gurkhamessen, kromme dolken in foedraal. De man zat zowat op mijn rug

Weggevlucht op een lokaal marktje met kleding en haarbostels kwamen twee knapen op me af Eentje wees, de ander zijn vriend. Het waren studentren die Engels willen leren. Of ze een boek mochten kopen. Dat hebben we maar voor een keer gedaan. Maar geen geld geven; zelf meelopen en betalen. Nepali English voor 900 roepies Uiteraard gaat Peterbaas weer afdingen De handel stopte op 600 roepeis; iets van 5,80 euro. Mannekes blij, Peterbaas blij; toch weer aan ontwikkelingswerk gedaan. Engels is niet makkelijk voor Nepalezen...