Niemand van ons kent deze begroeting. Spreek uit Tasjie Dielee.. Tibetaans voor Hallo. Vandaag zijn we naar de Tibetaanse Apentempel Swayambunath in Kathmando geweest.Meer niet Gewoon lopen en zien wat we tegenkomen. Inderdaad veel Tibetanen onderweg die ik zo begroette onder goedkeurende blik. Verkopers van allerlei slag proberen je borduursels, zingende kommen en leisteengravures aan te smeren. Maybe later.. Na een klein uurtje lopen doemt de Apentempel op, met niet meteen Lau's grootste vrienden, de makaken.

Er zou een klim komen van 365 treden en dat is al heel wat op deze hoogte. Beneden tusen de verkopers loeren de apen, velen met jongen op de toeristen. Ze zijn zo getraind dat als er een tasje opengaat ze denken dat ern voer uit kom. Bij enkele Chinese dames die zich wat wilden bijschminken zat er al een op de schouder. Ouk Laurens wilde iets uit zijn tas makken waarop er meteen een aap interesse had. Niet Tasjie Delee maar Tassie dicht Lau!

De klim volgde en onze sporter liet zich niet kennen. Ik bezorgde me meer om deverkopers en de leuke plaatjes onderweg. Maar je bent aardig afgeserveerd als je boven bent. Laurens liep daar al een tijdje rond met gesloten tas tussen de apen. Het uitzicht is geweldig. Je ziet de hele stad aan je voeten liggen, maar je adem moet nog even bijtrekken.

Overal verkopers met allerlei prullaria, loerende apen en rondwiekende duiven. De tempel had de aardbeving aardig doorstaan. Een bramaan was onder luid gerinkel met zijn belletje bloemetjes aan het strooien en takjes in jakboterthee aan het dompelen. Een grote rommelparij volgens Lau., Maar na een uurtje heb je het wel gezien. Weer naar beneden wat me aanmerkerlijk beter beviel.

Omhoogkijkend zag ik na een tijdje lopen een dakterras. InNepal zie je nooit terrasjes langs de weg omdat de Hindu's geen alcohol mogen. Op een dakterras zien ze dat niet want ze komen nooit boven Een uitgelezen plekje om een Gorkabiertje te drinken en een ommelet. De baas was erg vriendelijk en vertelde over de afgelopen aardbeving waar hij ook bijna het loodje had gelegd. Hij vroeg of we wat promotie met zijn nieuwe zaak voor toeristen wilden maken en snel liep hij met mijn telefoontje rond voor wat foto's ..

Over de brug naar de stad hing een tempeldak op helf zeven. De schokken moeten verschrikkelijk zijn geweest. Even de trap af en kijken dus. Meteen werd de aandacht getrokken door een brandstapel waar weer wat voeten uitstakken. Dat kennen we nu wel. Zelfs midden in de stad. Kinderen liepen er spelend en zingend langs. Een stinkende geit zorgde voor een overweldigende geur. Lau vond het echt heftig en was weer even onder de indruk..

In de stad gekomen kwamen we weer op een Boeddhaplein nu met een schooltje Lau zat voordat ik het wist al op de eerste etage in een klasje Een basisschooltje met veel kinderen allen in uniform Een meester was erg geinteresseerd in ons land Ik liet hem wat foto's zien. Rare driehoekige huizen zei hij. Hij doelde op de daken. Dat zie je hier inderdaad niet. Na een voetbalpartijtje van Lau onder toeziend oog vanb Boeddha op het plein op naar het hotel om de asresten van mijn lijf te spoelen. Een land hier van tegenstellingen, apen en vreemde gewoonten. Straks maar weer terug naar mijn driehoekig huis.

Morgen een reisdag met trekking van Kathmandu naar Bakthapur. We krijgen een gids en een chauffeur met privewagen Nu gaat de echte reis pas beginnen!