Vandaag hebben we fietsen gehuurd om naar de crematie van de hindoes en de boeddha-stupate gaan. Eerst even naar de brrodjeswinkel geweest waar je ook heerlkijke cappuchino hebt. Daar kwamen we Laudi Langelaan tegen een oud-leerling van de school. Ze was van plan te gaan rondtrekken in de buurt van de Anapurna. Een afrader want door de regentijd zijn de kleine bergwegen glad en vol landverschuivingen.

Wij zijn per mountainbike vertrokken naar Pashupatinath. Er zou staking zijn vandaag maar we merkten er niet veel van. De weg is een groot computerspel waar uit alle hoeken kleine voertuigjes opduiken. Bovendien moet je links rijden. Gaten in de wegen, kruispunten zonder stoplichten, het is een grote rijstenbrij aan verkeer. Soms met stijle hellingen die ik maar even te voet deed. Na veel vragen kwamen we bij de tempel. Ellenlange vrouwen stonden in de rij om naar binnen te mogen Het is maandag en vrouwenfestivaldag.

De bedoeling is dat alleenstaande vrouwen offers aan Shiva brengen omde god goed te stemmen voor een bruidegom.Laurens aansporen was niet zo succesvol hoewel er mooie exemplaren bijliepen voorzien van rode stip op het voorhoof. Honderden nee vele honderden stonden voor je in de rij Helaas zijn we niet Hindu dus kansloos, tot opluchting van mijn zus die mij deze tantes sinds jaren afraadt.

De ingang van de crematieghats kostte 1000 roepies, iets van een tientje Dat geld gaat dan naar de Maoistiche regering. Dat wilden we niet. Na enig aandrinbgen kon ik een gids omkopen. Foei Peterbaas! Maar zodoende helpen we de locals beter. Lau vertrouwde het eerst niet maar ik ken deze plaats wel. Via straatjes, markten en nauwe steegjes kwamen we bij een brug. Die konden we oversteken en we kwamen aan de overkannt van de Ghats uit. Het barstte hier wel vande apen. De boy vluchtte weg met zijn 500 roepies en wij zaten eerste rang.

Hier moet je echt tegen kunnen. De overledenen werden in oranje gewaad gebracht, in de rivier gewassen en daarna op brandstapels gelegd. Ik was er al eerder maar Laurens werd het toch even wit om de neus. Maar de vele toeschouwers gaven hem moed. Pratend met een nederlandse toeriste uit Nijmegen had ik ook wat gefilmd en ondertussen had een van de vele apen de krentenbollen van Lau ontfutseld. Niks van gemerkt maar pas later gezien toen we schuilden voor de ineens neervallende regenbuien.

Eerst wat schuilen onder een tempeltjee waar men ons voorhoofd met rode verf en iets geels wilde beschilderen Nier echt het idee van Lau en mij. Algehele hilariteit van de oude hidoetantes toen ik een poncho aantrok Dat ding kwam uit een klein pakje en ze waren verblufd. Snel weg hier en langs de vele smachtende en offerende vrouwen naar de uitgang tot de enkels in de waterplassen op de weg lopend.

Gauw schuilen in de winkel en daar kwamen we achter de missende krentenbollen. Op mijn vraag of er hier hot dog of hamburger was werd stomverbaasd geantwoord. Dit is een heilige plaats met kerrie en rijst. De regen viel gestaag neer nmaar de tijd vloog. Om twee uur zijn we in de stromende regen met de fiets in de hand uit dit rariteitenkabinet vertrokken, in het kielzog gevolgd door een roepende Hindoe met nepalese pet. Hij wilde parkeergeld innen voor de fietsen die we achter de vrouwntenten hadden neergezet. Na vele honderden meters heeft Lau hem toch maar wat roepies gegeven. Doornat droop de arme man af.

De weg naar Buddanat was een regelrechte bezoeking Smal, stijl vool water, brommende hindoes in tempelkleding en vee. Onderweg tien keer de weg vragen. Overal wees men ons verkeerd. Ma na de twintigste keer stonden we ineens voor de ingang De Stupa is ontzettend groot maar niet te zien vanaf de weg. De entree was redelijk 250 roepeis pp. De regenjassen konden af en mijn meegebrachte handdoek bewees goede diensten. Wat een weg naar die Stupa. Gaten, diepe kuilen links rijden overal vekeer en wellicht ook nog wel Pokemons..

Links om moet je rond de Stupa lopen Hier geen hindoes maar de bekende roodgele monniken van Boeddha. De termpel ziet er vervallen uit na de aardbeving Alles staat in de steigers en de wanden zijn goen. Op de bovenfoto van deze reispagina zie je er een ongerept deel van.Tijd om eens wat te eten en drinken. Ook een dienst hebbeh we bezocht maar Lau was zo weg Te veel wierook. Uiteindelijk maar eens teruggereden want in de verte kleurde de lucht weer donkerblauwgrijs. Langs tentenkanmpen waar nog steeds ontheemden wonen van de aardbeving en daarachter een imposant hotel van Sofitel reden we weer door de toeterende massa.

Eerst komt eerst maalt, geen verkeer van rechts, recht van de snelste en gewoon doordrukken. Ik zie dit niet alle oudcollega's doen. Na een halfuurtje crossen en vragen, steile hellingen afdalend en opstijgend reden we de binnestad binnen. De dag zit er op en gauw een douche pakken Maar eerst maar even voor Lau gauw een broodje pakken Krentenbollen hebben ze hier niet..