Het is alweer zondag en we zitten in Antigua, de oude hoofdstad van Guatemala. We zijn de hele dag aan de kuier geweest en een bijzondere oude stad bezocht.

de reis vanuit El Salvador liep niet zoals gepland was. Gisteren was er een feestdag waardoor niet alle bussen reden. De keuze van Laurens om een rammelkous te pakken lukte niet omdat er teveel mensen op de weg waren. Via de zoon van onze bazin van Vila Napolli, de ons met zijn automaat de stad bracht vonden we het kleine doorgaande busstation naar Guatemala stad. Alleen moesten we nog even twee en een half uur rijden voordat de bus zou komen.

we hebben de tijd gedood door met die zoon naar zijn notaris te gaan en het voetbalstadion van Santa Ana te bezoeken waar het team aan het trainen was. Om half een reed de volle toeristenbus weg. Voor ons nog enkel twee plaatsen achterin ik zat naast een vreemd mannetje dat appeltjes aan het schillen en kauwen was. Heb ik weer. Ondertussen babbelde hij honderduit en kwamen stukjes appel op mijn arm die hij behoedzaam afveegde. Pffff, vijf uur te gaan naar Guatemala.

De bus werd druk bezocht aan de grens door verkopers, zo erg dat de meesten geplet werden tussen de stoelen. De dikke dames hadden het zeer moeilijk en hun manden vielen bijna van hun hoofd, de man schilde zijn volgende appeltje en de douanebeambte die daarna kwam nadat de verkopers waren weggejaagd, deed er een uur over om iedereen te identificeren. Ook Lau beklaagde zich over dit vreemde systeem.. Maar dat heb je met grenswissels hier. Eindelijk zette de bus zich in beweging om over een smalle brug te rijden, terug in Guatemala. daarna moesten enkel de paspoorthouders er uit voor de stempel.

nog een uur of vierr te gaan door een oplopend berglandschap, tot over de 2000 meter. De temperatuur zakte en de man praatte honderduit naast me toen ben ik maar begonnen over de pontificaten, hij was in het Vaticaan geweest en kende de Paus. Ik begon maar met deze en de man moest de data van de pontificaten raden. Dat deed hij met verbazingwekkende zorgvuldigheid. Het was een saaie bezigheid maar dat was de bedoeling. Bij het pontificaat van Paulus de zesde aanbeland viel hij in slaap en snurkte tegen mijn schouder aan.

na een lange rit kwamen we bij Guatemala stad. Ik hoopte dat we aan de rand het busstation zouden ontmoeten maar dat is hier natuurlijk niet zo Alles ligt in het centrum. Een verschrikkelijke drukke en vuile stad, met honderden auto's bussen en reizigers. Uiteindelijk reed de bus een soort gebouw binnen waar we eruit moesten. Taxichauffeurs stonden er al om de reizigersverder te brengen. Ook wij konden vrij snel weg, wat wel geboden was Er liepen tal van louche figuren ronde hier.

Lautens was gelukkig we hadden weer een rammelbus naar Antigua en nu een echte met twee zwaarbewaakte politieagenten en een schreeuwende busvuller. Dat lukt hem uitstekend want iedereen stond als haringen in een ton. wij zaten gelukkig. Toen de bewakers eindelijk weg waren zette de bus het op een rennen. De busvuller moest van iedereen de kaartjes hebben en door zijn dikke formaat zat hij regelmatig klem, wat en koddig gezicht bood.

uiteindelijk waren we rond half zeven hier in Antigua, natuurlijk weer aan de andere kant van de stad. Dat werd dus een tuktukje extra en dat bracht ons hobbelend over de kinderkopjes van de stad naar het hotelletje aan de rand. Geen borden of zo, nee gewoon een ijzeren poort met daarachter een vriendelijk meisje dat me meteen naar de telefoon leidde om haar baas die wel Engels sprak mij over het hotel te laten vertellen.

Dat was dus niet nodig maar ik speelde het spel maar mee Laurens was al meteen in de ban van het meisje en ik begon eerst maar eens mijn spullen uit te pakken en de douche in te duiken. Het was maar een simpel kamertje maar wat wil je voor 450 queztzaaltjes voor twee nachten. Daarna gauw eten Laurens had honger als een paard en wilde een forse eettent met veel voedsel. De gewone tenten werden overgeslagen en Lau beende met een nauwelijks bij te houden snelheid het stadje in over de hobbelkeien. Hij vond een friettentje waar hij meteen twee enorme bakken patat verslond. Morgen ga ik uitmaken waar we heen gaan.

na een rustige nacht met heerlijke koelte op deze hoogte was het vandaag een rustdag op zondag. Antigua is een heel oude stad die door de Spanjaarden is gesticht, met originele wegen en heel oude koloniale gebouwen. De stad is getroffen door vulkaanuitbarstingen van de Fuego en de Aguas waardoor uiteindelijk men besloot om naar een andere stad uit te wijken, Guatemala stad. Wij deden het echt rustig sand en bezochten wat marktjes, ruines en vooral ons stamcafé. Goede prijzen zei Laurens dus we genoten ervan. Ongeveer acht kilometer gewandeld.

Nu zijn we weer terug in ons hostel waar we in de centrale ruimte zitten, Laurens laat aan de vriend van het meisje Chris Zeegers zien, waar hij op lijkt. Dus even wat ongein. Vanavond naar een gewoon restaurant en morgen naar Panajachel onze voorlaatste stop!