dat ik hier nog eens zou komen na 15 jaar. Alles is veranderd, de grens, het stadje, de drukte. Maar wat een toer om er te komen. Over een afstand van in rechte lijN 50 km doe je dus zeven uur. Allereerst die brug weer over, het lijkt zo makkelijk maar het is gewoon een hele hijs. Geniet van je koude zomer want ik kon hem gebruiken na die tocht. Het water stond na een half uur nog op mijn rug. Maar goed de airco-bus van Litegua kwam er na een tijdje aan. Eindelijk weer een normale bus.

het was heerlijk, die frisse temperatuur. Ik zat vooraan en genoot van de chauffeur die heel kalm aan zijn grote stuur draaide in zijn afgesloten cabine Terwijl hij belde, aan het appen was en daarna chips en limonade tot zich nam. Ondertussen haaalden we een grote truck met Inflamable in. Ik zal de vertaling maar achterwegen laten.

na uren rijden, we moesten vanwege een bergketen helemaal om Copan heen, kwamen we in het stadje Chiquimula, een allegaartjes plaatsje met een krioelend centrum vol mat. Brommertjes en tukjes. Hier moesten we eruit want de bus ging niet verder de bergen in. Alles moest over in een minibusje met weer locale, de gebruikelijke venters in de bus en tot mijn verbazing ook nog een pastoor die kwam preken. Hij had weinig kans want zijn zoete woorden werden overstemd door de ijs en koekjes verkoopsters met hij ijle stemmen.

Het mudvolle busje zette aan en eindelijk konden we naar het oosten naar Copan. Smalle bergwegen en kleine stadjes werden aangedaan en soms moesten mensen uitstappen midden in het groen, waar niemand woont. Na anderhalf uur bereikten we Jocotan. Hier moesten we de bus uit. Mar de grens was nog 20 km verder. Ik naar de chauffeur maar die sprak zo snel dat ik gewoon in het Engels begon op boze stem. We hebben tot El Florido betaald en we gaan er potverdorie heen. De kale bustier was ineens weg en een dikke beambte van Litegua kwam binnen. We bleven gewoon zitten. Hij bekeek de kaartjes en sprak datget goed was. Deze bus gaan naar de grens.

Meteen daarop stapten weer allerlei andere mensen in die graag naar de grens wilden en ook hun gelijk was gehaald. de nordse kale driver kwam druk en onde aansporing van Laurens "Gas op de plank" reutelde het busje het kleine Pipo-dorpje uit. Onderweg talrijke mensen die rechtop achterwerken op vrachtwagens staan. Een nog voordeliger manier van reizn dus. Na dik een uur kwam de grens in zicht. We moesten eruit en de bagage van hetero. Dan is het verdomde fijn dat Lau deze even liefdevol aanpakt.

De grens is helemaal veranderd. Was het vroeger een stoffige zandweg met verveelde cowboys, nu is het een groot asfaltterrein met talrijke trucks,bussen en auto's. Op naar de uit heck voor Guatemala. "Hello Peter", zo begon de beambte toen hij in mijn assortiment keek. You go to Honduras or Copan? Het verschil is geld. Als je echt uitcheckt betaal je meer, als je terugkomt uit Copan maar 6 Quetzal. Dat laatste dus. Daarna komen de geldwisselaars. Met dikke pakken Lempiras komen ze op je af. Gelukkig had Laurens de koers al berekend en kreeg we bijna wat we wilden.niet te veel voor twee dagen.

daarna naar de Hondurese kant met een groot bord Bienvenidos en Honduras. Gauw wat foto's alsbewijs gemaakt en dan naar de incheckkant.ookweer een splinternieuw gebouw met een ambtenaar die zes dollar per persoon vroeg Laurens had al betaald en ineens was de man weg. We zijn toen maar gegaan omdatik mijn stempel al had.

weer een heel gezeulmet die roltrap tot over de grens. Dat stond al een hondurees busje klaar dat binnen de korts tijd ookweer mudvol zat. Het was jammer dat ze de passagiers niet konden stapelen. Na een kort ritje waren we er eindelijk. Het hotel was vlakbij en keurig in orde met airco. Morgen gaan we weer weg want Laurens heeft zijn missie volbracht. Alles landenbwoeker zie ik hem nou niet zo meteen als welzijnswerker in de jungle werken.

copan is een prachtig koloniaal stadje met veelkleurige huisjes. Mooie straatje van natuursteen en een prachtig kerkj maken des dagdroom compleet. Morgen wacht ons de grootste uitdaging, de toch terug naar Chiquimula en dan naar Metapan in El Salvador.