vandaag was Laurens de reisorganisator. Hij ging voor het voordeligste busreisje naar Tikal. Normaal zijn de toeristenbusjes erg duur.maar via Laurens kwamen we bij een personeelsbusje voor 120 Quetzal. We moeten wel want pinnen lukt hier niet ook niet met een creditcard..en natuurlijk zaterdag met gesloten banken. Gelukkig had ik weet genoeg dollars en werd meteen weer pinautomaat.voor Lau.

Hwt busje zat mudvol en wij moesten er nog bij. Na wat aandringen nam een man die een bakje kip met rijst zat te eten zijn tas van de bank zodat ik er nog net bij kon. Uiteraard erg heet in het vehikel en om de haverklap stoppen. Iedereen moest er in en anderen er weer uit. Maar goed 60 quetzal elk.

Na anderhalf uur kwamen we aan bij het park. Daar moesten we kaartjes kopen. Natuurlijk meteen water gekocht want je droogt hier uit. Ik dacht dat we verder moesten lopen. Ook de tickets kon ik amper betalen want ik dacht dat ook hier dollars gewenst waren. Niks hoor;ik had er nog 60 over iets van 9 dollar voor de hele dag.

het busje toeterde, waar we bleven. We moesten nog 17 km het park in. Je rijdt nu echt de jungle in en dat voor een hele tijd. Aan het eind van de rit er snel uit.en het park in. Het bezoek was zoals verwacht overweldigend. Enorme Mayatempels rijzen boven het oerwoud uit. Natuurlijk de twee tegenoverliggende tempels bezocht vanwaar we weer ander zagen.

de te,pels waren voor de Maya's de ultime manier om dichterbij de goden te komen. Op de top werden dan ook menselijke offers gebracht totdat de Spanjaarden daar met hun komst een einde aan maakten. Het park is enorm groot en we hebben eerst maar eens gepauzeerd en ik een Gallo'tje gedronken. Dat smaakozen zo'n koud biertje. Verder ging het.Onderweg kwamen we een Argentijnse prof geschiedenis tegen , een oudere dame op zoek naar verleden.

Voor Laurens een kolfjenaar zijn hand want Ze gaf les op universiteiten in de wereld, soms aan meerd dan 300 man. We beklommen de hoogste tempel van het park en zagen mijlenver de jungle en dichterbij de andere tempels, topjes boven een enorm bladerdak. De dame wilde de rest ook wel even zien zodat ik meer heb gefotografeerd dan de eerste keer. Zelfs tempel vijf die destijds nog in restauratie was, lag er helemaal puntgaaf bij.

aan het einde nog snel een drankje en de dame uitgezwaaid. Bij het wachten op de bus attendeerde een bewaker mij op een Guatemalteekse toekan. Die zat gewoon op een richtingwijzer bijna naast me. Een paar prachtige foto's gemaakt. De bus scheurde met ware doodsverachting terug naar Santa Elena. Een uurtje over gedaan, dat is uitzonderlijk.

Nog steeds speelt het geldprobleem op. Ik had nog Twintig beduimelde briefjes over. Op het busstation kwam de redding Een tollenaar bood me tegen een ongunstige koers geld aan tegen dollars. Niets voor Laurens want die wees de man op de juiste koers. Snel gewisseld en we konden weer eten. Dankzijnde vele vele dollars die ik in Boxtel had gepind.

vanavond dus lekker gegeten en morgen hè hotel nog betalen. Dan snel hier weg naar Rio Dulce waar ik eindelijk hoop van het geldprobleem af te zijn. Anders moeten we naar een luchthaven om toch nog iets te krijgen want ook bij mij raakt de dollarboom leeg...