wat een dag vandaag..kilometers vreten en quetzaaljes kopen. Het een gING wat makkelijker dan het ander..

vanochtend rond zes uur konden we dat zweetkamertje op Caye Caulker verlaten. Om zes uur ging de wekker en waren we meteen weg. Op naar de boot en dan inde frisse wind weer naar het vasteland. In Belize nog even de vrienden op straat van Laurens gezien en dan naar de busterminal voor toeristen. Twee uur te vroeg maar de boot ging niet later. De bus naar Flores daarentegen deed dat wel zodat we om 11.00 uur, na een uur vertraging aan de reis begonnen.

omdat iedereen andersom reist wachtte ons een verrassing. De bus was praktisch leeg op een oud vrouwtje en een Nigeriaan na. De temperatuur steeg weer naar ongekende waarden, maar gelukkig had de bus weer airco; alle ramen open. We hadden een uur of zes voor de boeg. Een heel eind door Belize en dan nog een stuk Guatemala.

in Belize was er niets meer te zien tot de grens met Guatemala. Daar waren we rond een uur of een. De Nigeriaan kletste honderduit me Lau. Hij moest examen doen in Guatemala stad en zou vanuit Flores de nachtbus naar de hoofdstad nemen. Bij de grens weer het gebruikelijke tafereel. Paspoort en dokken, nu 19,50 US Dollar. Daarna de Guatemalteekse kant.eerst weer formulieren invullen, dan stempels halen. Kleine jongetjes toonden ons de weg voor een dollartje.

Verder ging het weer, nu duidelijk omhoog. De temperatuur zakte gelukkig. En na lang rijden liepen we Flores binnen. Na wat omkoperij bracht de chauffeur ons bij het hotel.de kamer stond weer voor ons klaar. Maar nu de quetzaaltjes, het nationale geld hIer. De pinautomaten weigerden weer en we hadden honger. Na veel de weg vragen en dito mislukkingen vond ik een Cambio. Wel illegaal maar goed ik kreeg queztzaaltjes voor mijn dollars. Lau had nog steeds niets.. Wat blijkt hier: je kunt enkel pinnen met een creditcard. Nergens gelezen in de Lonely Planet, maar het is zo, dankzij wat hulpvaardige Gringo'à die Laurens aanschoot.

Daat moet je dan wel eerst kilometers voor lopen omdat je niets van die Walt Disney pinautomaten snapt; zuiltjes van plastic met felle kleurtjes en onduidijke teksten. Meteen wat biertjes gekoc en een lekker etentje. Morgen zien we weer verder want dan gaan we naard Tikal!