peterbaas.reismee.nl

duveltje in een doosje

Vanochtend brak de eerste echte reisdag aan. Bijna 450 km naar het westen. Ook de klok moet weer een uurtje terug. Met de taxi naar het busstation. En ja hoor de chauffeur wist de weg. We hadden de kaartjes al dus niks kon ons gebeuren.nou ja niks ? Bij deze reislocaties reist een duveltje mee. We waren er ruim te voren dus tijd om nog wat voor onderweg te kopen en met wat andere reizigers te praten. Een kwartier voor vertrek kwam Laurens op het idee te vragen waar onze bus eigenlijk stond. En die stond dus klaar op een ander busstation.

In allereil naar buiten met de reisbagage en de taxi gepakt .Vlug vlug, maar natuurlijk zat er weer een slome pick-up voor ons. Zeven minuten voor vertrek rolden we de terminal binnen. Gelukkig is het hier midden Amerika dus rustig aan maar. Na tien minuten reed de bus rustig naar achteren om de lange reis te beginnen. Wel erg boos op die taxi die ons verkeerd had afgezet. Alles drie keer vragen is hier de boodschap.

de reis naar Chetumal verliep probleemloos. Een erg luxe reisbus met toilet achterin, natuurlijk weer de bekende lawaai-films maar goed dat kennen we nu wel. Het landschap was erg eentonig, enkel bossen en nog eens bossen. Ruim vier uur later zaten we bij de grens met Belize. Een taxi bracht ons naar de terminal voor de Beliziaanse bussen. En ja hoor nog steed de bekende schoolbussen... Een stuk of zes naast elkaar.

lange pijpen van bussen met kleine raampjes en een open achterdeur. Een stevige Beliziaan vroeg meteen geld en was blij met twintig dollar elk. Voorlopig ben ik even de pinautomaat want Lau moet nog pinnen. Morgen heb ik al het geld zegt Lau. Het komt allemaal goed. Dus maar even wat eten en onze laatste Pessos opgemaakt. Pollo asaro of gebakken kip met limonade. Iet's van 150 peso's of dollars. Toen ik 21 dollar moest betalen heb ik maar even met de kassajuf gebabbeld Het zou dus 11 dollar moeten zijn. Je moet hier ook al op de kleintjes letten.

met veel geraas zette de dikke schoolbus zich in beweging. Tussen de dikke dieseldampen door zagen we de laatste Mexicaanse stad achter ons wegglijden. De wind blies door de lange buspijp want alle raampjes zorgden voor een goedkope airco. In de bus enkel donkergetinte Engels sprekende mestiezen uit Belize. Voor vertrek prees een lokale Beliziaanse nog haar merkwaardige koopwaar aan.

De bus kacheltje langzaam maar zeker naar de grens, eerst de Mexicaanse. Daar moesten we alleen ons paspoort laten zien en even 25 dollar betalen. Daar ging mijn winst uit het restaurant. Ook Lau keek me smekend aan. Om te vermijden dat hij moest achterblijven is de pinautomaat weer aangezet, uiteraard met behoorlijke interest. Verder ging het tot de Beliziaanse kant. Daar moest alles uit de bus en door een grenszone heen. Wat gaan we daar doen en waar gaan we verblijven? Niet de meest vriendelijke vragen. Ik zei dat we duikers waren en op de caye gingen snorkelen. Toen mochten we door

De oude schoolbus werd weer gestart, bagage door de achterdeur en..ineens zat de bus vol met louter mestiezen. Waar ze vandaan kwamen is me een raadsel. We moesten toen wel rechts gaan zitten in de zon want Mestiezen zijn ook niet gek. Als door horzel gestoken peerde de bus er uit. Hier mag alles want de wet is er wel maar dat is het dan. Met 115 km per uur, trucks inhalend vloog de bus door het nieuwe bijzondere decor. Veel suikerriet en citroenboompjes. Bij de halte Orange Walk was het improviseren. De halte was wegens werkzaamheden aan de weg verplaatst naar een buitengebied met een oude loods.

Een en al stof werd bij binnenrijden opgeworpen en waaide door de busraampjes. Pruttelend zweeg de dieselmotor en enkel lokalen waaronder een dame met een enorme derrière wurmden zich door het gangpad, meteen gevolgd weer door de verkopers met kleine limoenen, smeltenwaterijs en zakjes met een erg onduidelijke beige vloeistof. Of we ook wat wilden. Vragen keken we ze aan zodat ze maar weer verder liepen.

De schoolbus scheurde weer verder door het landschap.nu door een onbewoond gebied. Dat waren enkel rechte wegen waardoor de bus haar vaart versnelde. Via de gpszag ik dat we bijna de 120 aantikten. Wel mooi want dat zijn we zo aangekomen maar of het veilig was in die rammelkast? Door de toegenomen wind werd de buspijp een lange föhn. Het was onnmogelijk elkaar te verstaan. Gelukkig konden we de klok een uur vroeger zetten zodat we toch rond vijf uur aankwamen.

belize stad is niet de meest veilige steden in de omtrek. Een wandelin in de avond wordt afgeraden. Een vriendelijke buspassagiers bracht ons naar het hotel vlak aan zee. Snel ingecheckt en naar de bank Dollars halen lukt pas morgen maar vast wat Beliziaanse dollars gepind;het was al donker en allerlei vreemde types verschenen op straat. Niet de meest aanlokkelijke mensen zodat we snel wat aten en meteen daarop de veilige hoteldeuren achter ons sloten. Morgen weer een relaxdag. Met de boot naar het veilige Caye Caulker!

Reacties

Reacties

Alex Janssen

Dat lijkt mij heel bijzonder om met zo'n plaatselijke bus een heel eind door het land te reizen. Zo krijg je een idee hoe het leven daar gaat.
Zou je met een luxe "Kras"-bus gaan dan beleef je dat niet zo.
Dit avonturieren en improviseren is al een goede oefening voor mocht het in Nederland ooit eens misgaan, b.v. door vernietiging van onze infrastructuur.

Joan

Mooi verhaal Peter toch reis ik liever als t moet met de buurtbus! Als je straks met pensioen bent kunde nog altijd reisleider worden!
Groeten uit t zonnige zuiden

Henny

Caye Calker is echt leuk, als je het op de koop toe neemt dat de bediening in restaurants soms wat traag is (maar het is immers vakantie) en een enkele keer wat onvriendelijk. Verder is het een paradijsje. Ik heb destijds gelogeerd in Tom's Cabin. Erg leuke huisjes. Tip: huur een golfkarretje om het eiland mee te doorkruisen, maar pas op dat je niet plotseling op het vliegveld staat. Voor snorkelen is het ideaal. Vooral de snorkeltrip naar de haaien en roggen maakte destijds veel indruk.

Mary

Ojee.. zou voor mij niets geweest zijn. Al hoewel het is een avontuur die je niet meer snel vergeet..... En soms hoort het erbij...Gelukkig zijn jullie veilig aan gekomen. En ik weet ook veilig thuis gekomen.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!