We hebben het weer gehad in Israel en zijn weer thuis. Maar dat ging niet vanzelf! Gisterenmiddag had de Airbus van Lufthansa weinig zin om af te reizen naar Frankfurt, onze tussenstop op weg naar Amsterdam. Alsmaar wachten bij de gate was geen prettig idee als je uitrekent hoe laat je in ons land de trein nog kunt halen

Uitelindelijk vertrokken we in Israel met een half uur vertraging. De vlcht was prachtg. We vlogen nog een tijd langs de kust, kruisten Cyprus aan de zuidkant en vlogen over een helder Griekenland met prachtige vergezichten. In het vliegtuig mochten we echter niet te veel en uitbundig lachen van Meneer Tatsakis onze Griekse metgezel, een klein driftig mannetje. Een van de andere metgezellen naast mij lijkt namelijk sprekend op Jos van Debiteuren Crediteuren, en heeft de zelfde komische uitstraling. Dan is het even grappig, maar dat mocht niet van het besnorde baasje dat voor ons zat. Uiteidelijk naderden we Frankfurt.

In Frankfurt hadden we beperkte tijd om over te stappen door de vertraging. Lufthansa had een speciale bus geregeld om toch snel naar de andere kant van het vliegveld te gaan. Maar de douane en veiligheidschecks eisten hun tol. Met een minuut of tien vertraging kwamen we hijgend aan bij de andere Airbus naar schiphol. Het was al pikdonker geworden en ik vreesde meer en meer voor mijn terugreis per trein in ons land.

De vlucht duurde gelukkig kort en met een kwartiertje vertraging kwamen we aan. Dan nog de lange gangen met de immer aanwezige "Mind your Step!" eisten wat langere tijd dan gedacht. Op de dienstregeling had ik nog 25 minuten op de laatste trein naar huis te halen dus dat zou moeten kunnen.

Maar helaas... onze bagage was achtergebleven in Frankfurt. Dan kom je in een papieren mallemolen. In de ruimte van "Lost Luggage" stroomde het vol met al onze groepsleden. Ik was als eerste uit het vliegtuig en stond vrij vooraan. Dan moet je een ellenlang formulier invullen. Jos was het eerste klaar en toen ik .. Maar wie kroop ongegeneerd voor? Juist! Meneer Tsazakis. Hij zat al bijna bij de dame van de papiermolen op schoot.

Ik liet na hem Laurens nog voorgaan en toen was mijn terugreis voorbij. Ik kon nu enkel nog de trein naar Den Bosch pakken en dat was het dan. Met dank aan onze Griekse vriend. die zichzelf een goed Christen vond en met enkele dure iconen Tel Aviv verliet.

Om 1.10 uur arriveerde het suffe boemeltje dat natuurlijk overal stopte op het station in Den Bosch. Het begon zwaar te regenen. Maar even kijken naar een een die stond er natuurlijk voor het station. Op naar huis in een dikke bak met een aantal flinke extra duiten voor de rit Afijn uiteindelijk om half twee tuis gearriveerd en meteen maar de rugzak in een hoek gezet een gaan slapen. Vandaag is gelukkig gebeld dat mijn tas er morgen aankomt.

Niet getreurd De Griek hoop ik nooit meer te zienen de eerste foto's van Israel staan al op Facebook. Nu maar weer wachten op de volgende reis!