Het is alweer woensdag hier dus tijd voor een nieuwe dag met veel gebeurtenissen. Rond kwart over acht vertrok de bus naar beneden naar de Zee van Tiberias, zoals onze Hebreeuwse gids dat noemt. Een erg serieus mens met een vreemd accenet die laurens niet zo erg mag. We zitten hier vrij hoog tegen de berghelling aan dus dat was even zakken.

De boot lag al in de haven. Het enorme meer lag er wat nevelachtig bij maar de temperatuur was al bijzonder aangenaam. Op de boot hadden we een verlate Koningsdag. De Nederlandse driekleur werd gehesen onder de officiële tonen van het Wilhelmus. De ouderen waren zeer ontroerd. Gelukkig hadden ze zoals de vader van Alex al suggereerde nog geen extra gehoorapparaten of ringleiding nodig.

Onder de tonen van Haba Narila Haba enz trok de boot het zeegat uit. Het was heerlijk en koel briesje en een steeds heldere hemel waren ons deel. We voeren het meer voor een deel over de lengte over, van zuid naar noord.. Na een uur zaten we al in het geniet van Capharnaeum met tal van religieuze plekken, iets waar Laurens nog niet zo erg op gespitst was.

na de inscheping tijd voor de koffie. Een oude boot kon tegen betaling bezocht worden maar Lau loodste me al naar binnen via de uitgang zodat het gratis was. Daarna op naar de berg van de Verkondiging. Kennelijk zijn daar door Jezus toespraken gehouden. Dames moesten in doeken gehuld worden en Lau zijn broek wat lieten zakken omdat de knieën zichtbaar waren.

Een meisje van onze groep van Evangelischen Kunne hield een bergrede waarna we een kerk bezochten.we zouden hier vele aflaten kunnen verdienen. Laurens heb ik evenwel pas aan het einde gezien..

Daarna op naar de volgende statie, de kerk van de wonderbare broodvermenigvuldiging. Ook dit behoorde niet tot Laurens' topattreacties. Hier is dus door Jezus van een brood en twee vissen een hele hoop etenswaren gemaakt. Een wonder dus.In de kerk heb ik daarom met reden maar twee kaarsjes aangestoken Bij twee prachtige iconen.

Tijd om dus te gaan eten. We belandden aan het meer bij Petrus' Visrestaurant. De apostel was dus in zaken gegaan na dit wonder. En ziet, het wonder geschiedde aldus. Geschreven staat dat uit allerlei hoeken overal vissen en brood verschenen opgediend op grote schalen met salades en vijgen. Men kon zich laven en voeden uit onbeperkten voorraad.De leidster vertrouwde me wel toe dat de vissen niet uit het meer kwamen, waarschijnlijk uit Thailand..

Gelaafd en gevoed door de tilapia ging de bus verder naar de woning van Petrus en zijn dorpje.Mijn naamgenoot was niet thuis. Maar goed ook want het dorp was zo oud dat het in puin lag. Hier is ook de eerste kerk gebouwd in het christelijke geloof . Daaroverheen is een nieuwe gebouwd met een gat in het midden Door een kijkkast zag je de stenen van de oude kerk.

Iets verderop was een synagoge. Waren de resten van de huizen van basalt dan was de Joodse kerk van een edelere steensoort, zandsteen met prachtige zuilen en kapitelen ook hier was bescheiden kleding gewenst maar Laurens had inmiddels een T-shirtje met korte mouwtjes aangedaan vanwege de hitte. Ik zag hem ineens in een schoudersjaal gehuld. De leidster had hem toegesproken dat te veel bloot echt niet kon. Van een dame kreeg hij een regenboogsjaal...

Tijd voor meer wereldlijkse zaken. We gingen toch de Golanhoogten in na veel aandringen van Laurens. Maar niet naar de grens waar gisteren wapengekletter was. We kwamen uit in de hoofdstad van Golan waar het wemelde van de militairen. Lau hoopte al op een foto met militairen. Maar een plaatje met een foto van de auto van de UN was ook al heftig.

In het stadje zaten echter tal van militairen aan de Cola onder de bomen en op terrasjes, de wapens in de aanslag Veel Uzi's, en Fal's lagen naast de in fel groen tenue gestoken soldaten. Lau wilde natuurlijk meteen op de foto. Door eerst een dame van ons gezelschap in te zetten lukte dat. Maar Lau ging nu verder en bedelde om een foto met een Fal. Voor 10 Shekel mocht dat maar uiteijndelijk was het voor niets omdat we ook nog een blonde jonge dame gingen inzetten.

Vol trots poseerde Lau met de de Fal een zwaar wapen met een enorm magazijn. Meer foto's werden echter niet meer toegestaan dus Laurens was klaar. Natuurlijk want de blonde dame kwam in beeld waar alle soldaten wel even mee wilden poseren. echt Golangedoe dus...de reisleidster hebben we gelukkig niet gezien.

Eindelijk konden we hier pinnen en wat drinken. Dat smaakte voortreffelijk. Zo was de dag voor Laurens toch nog goed gekomen. Morgen gaan we verder naar Jeruzalem..

PeterBaas