Alles is koloniaal in Cuenca, de oude stad, de straten, de huizen, de kerken. Gesticht door de Spaanse overheersers werd het een handelsstadje en werd alles volgens Spaans voorbeeld gebouwd. Pompeuze façades en straten van natuursteen, enorme gotische kathedralen. In de grootste kan zo'n 10.000 man. Gisteren zijn we eerst met een groepje naar Homero Ortega geweest, de hoedenfabriek. Dat was indrukwekkend. De Panamahoeden worden gemaakt van een soort vezelplant die enorm taai is. van de fijne rietreepjes worden de hoeden door indianenvrouwen in drie dagen tijd een hoed geweven. Deze word dan op de fabriek afgewerkt en in model gezet. Daarna wit getint met de bekende zwarte rand. De duurste hoed die heel fijn is geweven komt boven de 500 dollar uit. Daarop wordt meer dan een maand geweven. In de winkel kon je voor inkoopsprijs een hoed aanschaffen met doos en certificaat. Kostprijs tussen de 30 en 50 dollar. Dat gaat nog wel .

Bij terugkeer ben ik zelf naar wat kerken geweest, ze zijn enkel in de ochtend open voor de mis. De kerken zitten hier stampvol. Geen orgels zoals hier maar volkszang met meestal gitaarbegeleiding. Bij een van de kerken was een bloemenmarkt waar natuurlijk de typische klederdracht te bekijken valt. Ze doen hier niet zo moeilijk als je een foto wilt maken. De centrale kathedraal van Quenca is enorm. Veel brede zijgangen met weer een reeks altaren. Vooraan in de kerk staat een reusachtig beeld van Juan Pablo II na diens heiligverklaring.

Na de middag hebben we een bustoer gemaakt in een open dubbeldekker. Bijna twee uur voor vijf dollar is om te doen. Je rijdt dan langs de bekenden monumenten en hebt van bovenaf een mooi uitzichtpunt. Plots waaide het dure panamahoeden van reisgenote Charlotte af. De bus werd stilgezet en ze rende haar witte hebbedingetje achterna. Pas honderden meters verder zag ze haar hoedje. Een man had het al opgezet. Buitenadem kwam ze weer in de bus.. Dubbeldekkers in Cuenca zijn erg gevaarlijk. Overal hangen lage stroom-en telefoonkabels. Als je niet oplet wordt je gekeeld of krijg je een tak in je gezicht. Op de terugkeer na het zeer hoge uitzichtpunt boven de stad, klapte een spandoek boven ons dek. Met moeite kan het boven je kop houden.

In de avond zijn we naar een Italiaan geweest. Veel Italianen hier komen eerst van Argentinië af waar ze daarvoor naartoe zijn geïmmigreerd. Uiteindelijk om tien uur terug want je bent uitgeput na zo'n dag.

Vandaag is het zondag. Eindelijk eens een rustdag. De hele club moet zo nodig weer eens gaan lopen in Cajas National Park. Een genot om eindelijk eens wat te mailen en de reisblogs bij te werken. Niemand die aan je kop zeurt. De kerken zitten vandaag nog voller en overal op straat staan ze met panfluiten. Toch een flinke wandeling gemaakt naar de rand van de stad. Daar kun je lekkere Empanadas eten. (warme appelflapjes met vulling.) Vanmiddag naar de bekendste ijssalon van het land. Voor weinig geld, iets van anderhalve dollar heb je eenaantal flinke bolletjes. Morgen gaat het weer verder, de langste reisdag naar Puerto Lopez aan de Stille Oceaan. Vandaar kun je het Zilvereiland bezoeken en op jacht gaan naar de bultrugwalvissen. De reis loopt al een beetje op zijn einde. Niet voor een groepje van vijf of zes reisgenoten. Die gaan nog naar de Galápagoseilanden. Dat kost zo'n twee duizend euro extra. Daarvoor kijk ik wel even naar een film. Tot de volgende keer Peterbaas.