Vandaag weer een nationale feestdag; het kan niet op: de dag van de Arbeid moet natuurlijk gevierd worden in een communistisch land. Dat hield meteen in dat er weer veel gesloten was. Mijni dee om de tijd door te brengen in Cholon, de chinese week viel in duigen. De markt was dicht en slechts enkele chinezen stalden hun kruiden op de stoep, naast de vele brommers trouwens. Die horen hier ook op de stoep en de mensen lopen dus op straat. Mijn chauffeur op debrommer stond al om 10 uur paraat, maar na de teleurstelling in de Chinesewijk bracht hij me naar aardigebekende en onbekende plekken

De eerste echte Chinese tempel was natuurlijk wel open; dat brengt geld op. Ik kende hem al van ons eerder bezoek met Djoser. Het is wel ontzettend relaxed dat je nu eens geen reisgenoten telkens voor je kamera hebt. Na de zware wierrookbewolking snel naar een echte Vietnamese tempel. Die lag een eind verder maar de bromervaring van gisteren kwam goed van pas. Er reden trouwens al enkele buitenlanders mee in het circus, maar of ze verzekerd waren.... In de drukke stromen wordt ook zijn best gebeld, iets wat meneer Hung gisteren onophoudelijk deed. Of je iets hoort weet ik niet maar het staat wel interessant.

De Chua Vinh Ngiemtempel met pagode was een aanrader. Vietnamees boeddhageloof op zijn best met de grote eetzaal en de smakkende monniken. De kindmoniken waren nog niet zo ver en stonden ernaast met de handen gevouwen en met het gezicht op een kast gericht. Wat bij ons zou ontaarden in jengelende kinderen was hier en toonbeeld van discipline.De kaalgeschoren knapen met een pluim midden op hun bol wachtten geduldig af onder het luid gesmak van de oude monikken. . Iets verderop werd gerouwd bij een foto met veel rijst ervoor, appels en bloemen. Een uitgebreid gebed met veel belgerinkel. Prachtige altaren en weinig wierrook maakten hety sprookje kompleet. Ook de pagode is een aanrader; helaas niet te beklimmen

Tenslotte voerde de driver me nog naar het Ho Chi Minh museum. Ik verwachtte veel van de oude baas maar niets daarvan. Enkel algemene herinneringen uit zijn tijd, met zijn oude citroen traction avant voor het gebouw en buitgemaakte amerikaanse vliegtuigen naast het gebouw. Op de etages alleen voorstellingen van dappere vietnamezen en veel communistische leuzen. Tijd om maar weer eens wat te gaan drinken; de temperatuur steegnaar ongekende waarden

Bij het hotel aangekomen vetrok de driver met 15 dollar voor drie uur snorren; dat is nog wel om te doen. In het stamcafe was het rustig. Enkele wulpsgeklede vietnamese serveersters probeerden hun gringo's te lokken. Voor mij enkel een Saigonbiertje en dan weer op weg. Nu eens te voet! Wat een feest ! geen geronk en gewalm. De zonnebril kwam goed van pas want zo' n 35 verkopers trachtten me desondanks een tweede aan te smeren. Weigerde ik, wijzend op mijn zonnmebril op mijn neus, dan kwamen leesbrillen, aanstekers en weet ik wat nog meer op de proppen. Gewoon doorlopen is de boodschap. Ook de motorbikedrivers zagen hun kans. Maar enkel Russisch praten helpt. Na veel ' Ja nje znajoe of ja nje panimajoe' en schouders ophalen druipen ze af. Wat een vondst !

Ik was op weg naar de Louis Vuitonmarkt voor mijn zus en het Franse postkantoor voor de zoveelste kaart uit vreemde streken naar Rina. Een middagje lopen in de schaduw is best te doen. Onderweg ben ik toch bezweken voor een rustige t-shirtverkoopster. Niks opdringerig alleen afpingelen. De rage nu in Saigon is: I-Pho made in Vietnammet daaronder de bekende I-Podicoontjes; een verwijzing naade soep van gisteren. Na de Opera was het tijd voor het postkantoor; een enorm Frans gebouw met uiteraard Uncle Ho aan de muur. Er was net een lading Franse bejaarden binnegekomen dus gauw postzegels kopen en wegwezen. Wel jammer datzo'n postkantoorbij ons niet meer bestaat..

De traditionele onweersbui in de middag bleef uit dus ' rustig' terugwandelen naast de brommerstromen! Het mooiste is even te wachten bij een stoplicht. Het is bij groen dan net de start van de zoveelste Moto-GP ! En gratis entree ! Nu nog een finishvlag vinden.

Het hotel loinkte met de koude douche en natuurlijk VTV-4 op de TV. De dagelijkse quiz was net begonnen.Toch maar naar het stamcafe Universal Saigon voor een pizza met witte wijn Heerlijk na zo' n lange dag! De wulpse dames zien me daar graag komen en serveren alles op zijn best. ' You are hansome boy' , was de kreet om me nog tot meer consumpties te lokken.

Elke avond is het daar livemuziek; de kroeg zit dan stampvol met vrijgezellen all over the world op zoek naar een laatste hoop. Britten, Amerikanen Russenen Australiers, ze snakken naar aziatisch bloed. Elke avond kom ik er ook om aan de herrie in de kamer te ontsnappen en het is nog gezellig ook. Vanmiddag daverde nog een oude hippie met baard en grijs haar het trapje af en lag middern tussen de brommers op straat, wat de bestuurders zeer opmerkelijk vonden

De witte wijn is er prima dus vanavond weer even terug. De zangers en liveband is zijn best aardig maar ach op den duur hoor je ze niet meer. Die Amerikaanuit Hong Kongzal wel weer met me komen proosten!