Ondanks de aangekondigde koninginnedag op maandag 30 april hier, weinig koekhappen en wc-potgooien. Alleen rode vlaggen en muziekpodia in de stad. Maar de plannen waren anders vandaag. Lan had een tour georganiseerd naar een tempel op 20 km van de stad. Per brommer wel te verstaan. Om 10 uur stond een kennis van haar, Meneer Hung al voor het hotel met een supersnelle Honda. Bij de ICT toren zouden we de rest ontmoeten. Op de kaart een peuleschilletje, in werkelijkheid al een tocht van drie kwartier. Meteen al na vertrek wordt je opgenomen en een wolk van bromvliegen die zich als een constante stroom door de stad slingert. Ontsnappen is nauwelijks mogelijk gewoon meebrommen en niet te veel nadenken. Gelukkig had ik al wat ervaring met de Easy Riders uit Dalat uit een vorige reis. Behendig stuurde Mr Hung zijn machine door de kluwen zachtbrommende medebestuurders Knetteren kennen ze hier niet, maar toch bekroop me weer een gevoel van onbehagen bij de vele splitsingen en rotondes zonder enig stoplicht. Als je bang bent voor bijna-aanrijdingen moet je hier niet aan beginnen.

Na een tocht die meer leek op een computerspel met bijna Game Over, bereikten we de noordkant van de stad. In de verte was de ICT tower. Hung stopte onder een verkeersboog op de vluchtstrook, waar trouwens meer rijders zich laafden aan een vreemde drank. Lan was er nog niet dus even een pitsstop. Hung reikte me een flesje aan waarvan ik dacht dat het nog ongeopend was. Toen ik dronk beviel de smaak niet zo; houterig en muf. En de fles zat vol met ijskorrels; wat bleek: iets verder was een dame in een soort batik pijama de lege flessen aan het vullen met het geheime sap. Teken om de fles maar aan de kant te zetten. Het was een soort boomsap waar je sterk van wordt merkte Mr. Hung op.

Even later was daar Lan en de rest van haar bende. Lan was gehuld in een pet-mondkraaguitvoering waarbij zelfs de ogen nauwelijks zichbaar waren. Daaronder voor de zekerheid nog een mondkapje. Op de katoenen pet zat nog een verplichte helm maar die hing al half naar achteren. Weing effect dus bij een valpartijtje, Met de hele meute haakten we weer in de wolk van sprinkhanen die op de vluchtstrook naast de snelweg doorzoefde. Soms met de speling van een speelkaart tussen de spiegel van de buurman. Links en rechts op zoek naar beter posities en met een walm die zelf bij de Easy Riders niet bestond, raakten we de stad uit Na anderhalf uur zaten we vlakbij de Vuong Toi tempel, prachtig gelegen op een berg.

Na wat verkeerdrijden, zaten we op de brommerparkeerplaats, telkens onder een enorm afdak en met bewakers. Natuurlijk betalen en nummer op de buddyseat schrijven. Daarna de klauterpartij de berg op. Dat deed me denken aan de Apentempel in Kathmandu. Stikkende hitte en een eindeloze trap. Maar de toren bovenin lonkte en de kennisssenkring vloog naar boven. Ik natuurlijk wat later en buiten adem. De meegenomen handdoek was een goede metgezel. Omdat het rookte van de wierook was het beter even in het restaurant te zitten om op adem te komen. De hele kennisenkring werd voorgesteld en ik werd warm opgenomen in het gezelschap onder het genot van versgeperst suikerrietsap. Uiteraard weer met de ijskorrels. Die zijn me nu zo vertrouwd en gelukkig zonder effect dat ik deze maar voor lief nam.

De tempel was een tentoonstelling van een enorme slingerende draak rond een tempel. Daaromheen weer etalages met voorstellingen van felekleurde poppen die me weinig zeiden. Het best leek me die tempel nog op die van Da Lat die we drie jaar gelden bezochten.Lan voerde me nog naar wat geheime plekken waar ik maar snel wat foto's maakte. Het was wel een totale opluchting na Nepal waar je al met een fototoestel in je zak een verdacht persoon in een tempel bent. Nee hier mag alles en iedereen lacht je toe. Het uitzicht op de berg was geweldig. De stad was amper in de verte te zien en om je heen veel natuur.

Na de afdaling verloren we de hele meute uit het oog. Alleen ik en Mr Hungen Lan met haar brommer bleven over. Omdat Lan altijd gewoon doorrijdt tot de brommer bij benzinegebrek stopt, was dat moment nu aangebroken. Mr Hung stak met gevaar voor eigen leven de weg over om bij het toevallige tankstation te tanken. Motor weer aantrappen en karren maar weer over bruggen uit de oorlogstijd, brokkelige wegen en tussen de honderden andere bromvliegen; het echte bromfietsparadijs.

Tijd voor de volgende tempel. Lan ontdekte mijn interesse voor beelden en rap stonden we weer in een buitrenwijk van Saigon nu bij de Bia Cong Duc tempel in Thu Duc, steeds nog op 10 km van de stad. Mijn verzoek om toch eens wat te drinken werd ingewilligd en na een tijdje zaten we in een rustige theetuin vlakbij de tempel. Bij alle bestellingen hier krijg je een glas met ijsthee gratis dat ze bijven volschenken. Een glas vol verse yoghurt deed wonderen. Hung zat weer aan het boomsap en Lan had iets groens wat ze niet kon duiden.

Nu was het tijd voor de verrassin ! hety tweetal spande samen tegen me en voerde me naar een restaurant enig in de regio. Uiteraard kon ik weer niks lezen en kreeg ik een kommetje met een sloeberige vloeistof voorgeschoteld, waar wat hulsjes in dreven. Lan maakte nog een sausje met peder en wat vloeistof en natuurlijk was er weer het schaalte met de vele bladeren. Ik moest eerst proeven. Het hulsje leek op wortel maar was zo taai als rubber. Toch maar proberen en niet te versmaden, zou Ruud zeggen. Maar echt geweldig was het niet; net gehakte tuinslang. Het bleek de gechopte darm van het varken te zijn, iets wat enkel hier te nuttigen viel. Echter, een liefhebber minder dus. Lan en Mr Hung smikkelden de oranje buisjes naar binnen enik liet het voor wat het was.

Helaas bleef de honger dus voor mij knagen. Dat dreef het tweetal en mij naar een Pho-restaurant. Eindelijk weer de Vietnamese noedelsoep! In een groezelige ruimte zaten wat andere Pholiefhebbers aan aluminium tafels te slobberen. Na twee seconden stond er al een kom dampende Pho (spreek uit fu met de u van lus). Nou dat beviel me beter ! De lucht kleurde zich asgrauw enna enige minuten brak een moesson los die een uur duurde. Straten werden rivieren en de immer voorbijrazende brommerstroom hulde zich in plastic jasjes van allerlei kleurdie echter weinig resultaat gaven. De andere kant van de straat was nauwelijks meer te zien en Lan was blij dat we tochmaar even aan de Pho zijn gaan zitten.

Na deze zondvloed droogde het snel en was het tijd om terug te gaan naar de stad. Ditmaal door straten, wegen en steegjes waar ik me in een doolhof waande. Onderweg was het eerste ongeluk al gebeurd en ik hoopte ook op een goede afloop. Ik zat al zeker een halve dag in t-shirt en driekwartbroek op zo'n ding en niet zondere risico in deze maalstroom. Nee, mijn echte doop heb ik nu wel gehad. Dat uitstapje met de Easy Riders in Dalat was een nubejaardentochtje. Na tientallen rotondes, kruispunten zonder stoplicht en kriskras straten zaten we weer in Saigon Het was inmiddels half zeven en al flink donker. Snel bracht Mr Hung me naar het hotel, waar ik hem beloonde met wat T-shirts van onze school. Gelukkig morgen een vrije dag ! En toen een heerlijke douche !!!