We naderen de eindbestemming van deze reis door drie landen in Azie ! Op dit moment zijn we al weer een dag in Xi' An waar de drukte enorm is en de warmtezo mogelijkdrukkender. Terwijl een van mijn ex-eisgenoten al lang weer thuis is, zetten wij onze reis gewoon voort...

Maandag 15 juni zijn we rond half twaalf vanuit Lhasa met de Tien Lu express vertrokken. Een lange treinreis dwars door drie denkbeeldige tijdzones, want China kent deze eigenlijk niet. De trein met een ongekend aantal wagons zette zich in Lhassa langzaam in beweging en gleed door eindeloze kale vlaktes, zonder begroeiing of bewoning. Af en toe een vlokje schapen of yaks en hier en daar een Yurta (tent) met wat bewoners.Tot de avond toe was dit het landschap,en de nacht viel laat in. Daarvoor zijn we met Liesbeth, Renee en de kleine familie nog even gaan eten in restauratiewagon. Slechts een enkel menu met aan het eind een troebelige drank met vette ogen. Dat was de soep (Tang) Die lieten we maar staan Tot grote verbazing was er Budweiser bier in de trein. De voorraad werd meteen soldaat gemaakt.

De trein gleed inderdaad door het landschap; je hoorde die wielen amper en in de coupes werd hier en daar gekaart. Ook een lid van de grote familie. Toen Thirze (van de kleine) mij weer wat Chinese les vroeg en ook een Chinese burenfamilie zich er mee inliet, steeg de stemming ten top. Zeer tegen de zin van het Grote Familielid Frank, dat zich niet kon concentreren op het kaartspel. Blaffend beet hij me toe om stil te zijn waarbij ik wat lacherig reageerde. Toen meneer met het korte lontje in ditmaal bedreigingen ontstak zijn we maar gestopt en heb ik een klacht bij Andre neergelegd. Die bleek echter ook al wat problemen met die meneer te hebben. Daarom zijn we maar gaan slapen en gleden we rustig door de nacht.

De andere dag begonnen Chinese capriolen. Het eten van de restauratiewagen was kennelijk niet van een geweldige kwaliteit. Gelukkig hadden we 36 uur in totaal te reizen zodat er veel werd geslapen. Daarbij was meneer Frank nergens meer te zien. We doodden de de tijd met uitstapjes op de perrons en veel lezen.Nog steeds denderde de trein voort. Na, voorzien van 2 locs, 4200 meter te hebben overwonnen, daalde de trein nu behoorlijk. Oren sprongen open en dicht en de trein versnelde als een nijdige rups.

Omdat er weer een kaartpartij was begonnen besloten Rene (die de coupe met Frank deelde) en ik maar ergens anders ons heil te zoeken. Renee kon niet op zijn bed liggen omdat de familie daar al haar XXL bagage had gedeponeerd. Deze is zo gegroeid dat niemand meer de tassen wil dragen. Het landschap veranderde en bomen wonnen het van de vlakten. Vele tunnels, dorpjes en steden denderden voorbij. Na 3000 km liep de trein in de avond tot ieders opluchting onder knetterend onweer Xi An binnen

Dinsdag 16 augustus

Ons hotel is redelijk met wel kleine kamers. We proppen alles vol met bagage en zetten de airco weer op 10. Ondanks de afkoeling tot 30 graden was het klam en warm. Na een ontbijtje in het Chinees restaurant met totaal onbekende gerechten (ik heb het maar even rustig aan gedaan) en verkoopdemonstraties van geweldige schilderijen, ging de hele groep in de ochtend naar het Terracottaleger. Omdat ik daar al twee keer geweest ben, ging ik niet mee en liet ik de Familie met een gerust hart vertrekken. Die plantte zich als gewoonlijk vooraan in de bus en liet de gids op wier plaats ze zaten gerust staan en zitten in het trapportaal. Hee zei Frank, we kunnen onze benen eindelijk strekken.......

Zelf ben ik de stad in geweest , heb alvast over de stadsmuur van Xi An gefietst en ontmoette een Chinese jongen uit een dorpje onder Xi An. Hij sprak redelijk Engels en ik vulde hem in het Chinees aan. Samen zijn we naar de Torens en de Moslimwijk geweest. Laat in de middag zag ik bovenin de klokkentoren ineens Liesbeth, Rene en vele anderen. Ze waren terug van het Leger en bezochten dezelfde toren Toch knap in een stad van 2 miljoen inwoners. Nadat de Chinese vriend afscheid nam, zijn we samen nog even door de moslimwijk gelopen. De bazar was al bijna leeg zodat Thirze op haar gemak naar een Shanghaidress kon zoeken. Zelf kocht ik mijn grootste wens een Mao horloge en wat speldjes van de CP. Voormijn collega's Geschiedenis..

De avond werd gebruikt voor een uitgebreide Dumpling in een van de luidruchtigste restaurants van de stad. Waar in Nederland eters wegzwemelen bij een Claydermannetje met kaarslicht, verdringen de Chinezen zich hier alsvliegen rondom lichtaan de draaitafels waar ook dumplings rondcirkelen. Ook wij (met twaalven) deden een duit in het zakje en bliezen ons partijtje mee. In no time stond onze tafel vol met allerlei schaaltjes met groeten en hapjes waarna eindelijk de bamboebakken met de dumplings (soort deeghapje a la broodje bapao) in allerlei kleuren werden aangevoerd. Meteen was elk bakje leeg zodat er wel 10 bakken nodig waren om de hongerigen te spijzen. Ondertussen steeg de stemming in de grote eetbadkamer tot een ongekend hoogtepunt en was men nauwelijks meer verstaanbaar aan tafel...

De rust die daarna heerste in de drukke straat deed pijn aan de oren. Nog was de avond niet voorbij. Sjoerd had van een Chinees in de trein gehoord over een waterfestival nabij de Ganzenpagoda. Met 5 tukjes kachelden we al kris-kras rijdend, en soms spookrijdend door de brede boulevards. Op de bestemming werd onze chauffeur meteen aangehouden en konden wij naar de fonteinen. In bonte kleuren spoten deze soms dertig meter hoog zodat uiteindelijk de meesten stoom konden afblazen. Het bonte feest met in de verte de pagoda was echt Chinees, druk, bont en met rood verlichte bomen.

Na een tijdje verstomde het water ineens en was het kennelijk voorbij. Nu naar huis, maar dat wilden alle Chinezen ook. Er was geen bus of tukje meer vrij. Dan maar lopen naar een stille wijk. Daar stond een man op de taxi te wachten. Toen ik me daarvoor plaatste was dat niet naar zijn zin.. het was een politieagent met verlof. Daarom staakte ik mijn verplaatsingstactiek. Maar goed ook want Thom signaleerde een aftands busje waar we ons inpropten... De dag was voorbij en de slaap was nabij...

Vandaag de laatste dag in Xi An Gelukkig vertrekken we met twee treinen nu. Andre met de eerste trein en de families en de oudjes en ik met de rest in de tweede vanwege mijn Chinees. Nu op naar Beijing de laatste etappe van deze wel erg uitgebreide Tour..