zondag 7 augustus 2011

Na een lange en spartaanse nacht in het kleine guesthouse in Nyalam zonder warm water en met en minibedje verrokken we voor een kort heftig tochtje naar Tingri waar ons hetzelfde lot zou wachten. We begonnen eerst onze zware klim naar enorme hoogte in de Himelaya. Gewaarschuwd als we waren voor de gevreesde hoogteziekte dronken de meesten zich plat aan water en zogen hun longen vol. Tingri ligt op 4400 meter maar daarvoor moesten we eerst een behoorlijke knaap overwinnen, een bergpas van ruim 5100 meter. Dat ging enkelen niet in de koude kleren zitten. De lucht wordt erg ijl en daarbij is het landschap adembenemend.. Enorme bergtoppen toornen majestueus uit boven de verder grijsgrauwe bergvlakte. Op de top van de pas hingen honderden gebedsvagen maar Andre vond dat niet genoeg en knoopte met enkele anderen nog wat meer vast. De wind wapperde door de vlaggen maar ook door onze windstoppertjes en de incamutsen waren niet van de lucht. Gevoelstemperatuur ongeveer 5 graden ondanks de felle zon Wat een verschil met Varanasi. Het uitzicht was echter immens en de sneeuw op de toppen bezorgde menigeen kippenvel, hoewel op de bergpas zelf niets lag.

De adem wordt je haast ontnomen zodat we na een tijdje weer afzakten naar Tingri. Ook enkele medereizigers zakten wat weg in de bus ondanks hun enorme watervoorraad. Zelf had ik die ochtend bij het chaotische ontbijt in het hotel van Nyalam waarbij iedereen iets anders kreeg dan wat men had besteld, slechts twee kopjes thee een een gebakken ei ophad...De reis naar Tingri was erg kort en na de binnad stoven de het stoffige plaatsje, wat slechts uit een straat bestond, binnen. Het 'hotel' was slechts een bouwval aan de straatkant..

Gelukkig was de binnenkant wat beter zodat we toch vrij nette kamers kregen, weer zonder koud water natuurlijk. De derde dag zonder een warm bad.. Enkele reizigsters waren intussen door hoogteziekte getroffen en gingen snel naar bed. De rest ging wat lunchen in het restaurantje waar je onder de thee werd begraven. Daarna zouden wat door het plaatsje gaan zwerven en hoopten we op een blik op de Mount Everest.

Helaas alleen maar wolken. Hetdorpje had wel een Tibetaanse sfeer, heel apart met typische huisjes. Er was een marktje en kinderen met een flinke blos dolden om ons heen. Sjoerd kocht nog een broek op de markt. In de verte stond een poolbiljart op straat. Dat stond er al jaren.. Daarna maar weer terug naar ons ' hotel'. We waren drooggelegd, dus geen bier. De middag werd besteed, lezend in de zon en loerend naar de horizon om de Mount te kunnen zien. Weldra zou de steenkoude nacht bezit van ons nemen..

Maandag 8 augustus

Gauw wegwezen uit Tingri, op weg naar Shigatze. Dat is tenminste een stad ! Maar de ochtendaanblik van de bergen was weer geweldig. De tocht voerde door een leeg, kaal enfantastisch landschap. Niets dan kale bergen, lege grasvlakten en af en toe een kudde yaks en een herder. Enige afwisseling zijn de roadbloks van de Chinezen. Enkele malen moesten we stoppen voor een checkpoint, moest iedereen uitstappen, weer in de paspoortrij gaan staan. Bij verlaten van het kantoor liep een volgens mij halfdronken chinees buiten te dollen en te dansen. Je moet wat in deze kale wereld waar af en toe een bus komt...

De volgende bergpas was het record bijna 5300 meter de hoogte is. Vanwege de zieken zouden we maar kort stoppen. Vlug uitstappen foto's maken en weer dalen. Maar ach als je een pas gezien hebt. De lunch was natuurlijk weer chaotisch in het stoffige pleisterplaatsje.Sommigen kregen meteen hun bestelling, de rest niks een een enkeling een nota voor een niet ontvangen maaltijd. Marco kreeg tot twee keer toe de verkeerde bestelling; dat is pasknap ! Na deze toestand zijn we, gewapend met koekjes gauw naar de volgende bergpas vertrokken. De pauze's aldaar werden steeds korter. Gelukkig was het weer prachtig !

Onderweg zijn we nog gestopt in de bush bush , op 5000 km van Beijing, bij een jaarfeest van plaatselijke ruiters waarbij de yakboterthee (erg goor) rijkelijk vloeide. Kinderen dolden weer om ons heen ener werd druk gefotografeerd. Aan het einde van de middag kwamen we in Shigatze.

Shigatze is een echt Chinees stadje in dit Lamarijk. Er zijn hier wel wat Tibetanen maar de meeste Han-Chinezen die hun huis en haard in China hebben verlaten en in Tiber werken, klonteren hier bijeen. Vanavond zijn we gelukkig weer bij een plaatselijke Nepalees gaan eten. Maar het mooiste komt nog ... We konden eindelijk in BAD ! Het hotel is redelijk modern en er is warm water. Ook de kleren kunnen nu in de was. We bijven hier twee dagen dus .. even bijkomen. Morgen gaan e naar een Lamatempel en daarna zijn we vrij. Leve de vakantie !Ook de hoogtezieken gaan weer beter nu we zijn afgedaald naar3800 meter...