Dinsdag 2 augustus 2011

Vanuit Chitwan zijn we vertrokken naar Kathmandu; ongeveer 220 km maar je bent er wel de hele middag en een stuk van de avond mee zoet. Enorm slechte wegen, vooral veel stof en diepe dalen gleden , nee hobbelden en schudden voorbij De bus kraakte als een oud VOC schip en dieseldampen drongen door in de bus omdat de ramen open moesten blijven. De rivier de Bamabunba of ziets werd gevolgd en steeds verder stegen we... De dalen werden dieper en het massief in de verte lonkte. Na enkele stops bereikten we in de avond het dal van kathmandu op 1350 meter. De grote hitte was ineens vertrokken en de stad was heel anders dan steden in India

Wat en pech We kwamen in de avondspits; die is hier ook al helaas. Zware als kerstboom versierde trucks, brommers, motoren en auto's zetten alles vast We zaten gewoon een uur in de file omdat stoplichten hier nauwelijks bestaan, de wegen erg smal zijn en er zelfs een verkeersagent de zaak probeert te regelen  Doodop bereikten we het hotel Het was toen al donker. Lichten voeren inderdaad enkel wagens; meestal is het een bl,auw en groen knipperen ledlampje..

Gauw opfrissen en dan weer gauw eten, man je komt hier rust te kort ! We zitten nu op de vierde etage en de beklimmings staat gelijk aan de eerste stijging van de Mount Everest

Het eten was overheerlijk, weer op de vijfde etage van een dakrestaurant; vooral geroosterd vlees was in de aanbieding Iedereen kwam weer een beetje bij

Vandaag  is een aantal vermetele reisgenoten gaan vliegen 170 US Dollar voor een uurtje, ik vond het te gortig De bewolking hing over het dal en wat zie je dan van de mount Everest.. Maar slim als ik ben heb ik een kleine kamera meegegeven aan Rene die onderweg wat heeft opgetekend. Na afloop kan ik niet zeggen dat men zo hemelhoog stond te juichen..

Het invullen van het Chinese Visumaanvraag was een regelrechte bezoeking. we hadden 6 pagina's waar geen foutje in mag staan Als in een schoolklasje moest iedereen luisteren en opschrijven. De agent in Nepal las voor zodat niemand iets van de tourgegevens kon verstaan..

Daarna zijn we in keine groep naar de apentempel gegaan. De beklimming van 365 treden was weer een aanwijzing om komend jaar maar eens een wat vlakker land op te zoeken. Doodop was iederen boven na vele zweetpauze's Maar het uizicht en de tempel waren weer een feest voor het oog. Snelle apen rukten nietsvermoedende toeristen de appeltjes uit de handen. Een Bramaan was besig met afrikaantjes te plukken en ze op de hoofden van de gelovigen te strooien net een klein belletje in de hand..

Beneden aangekomen

men zijn we gaan eten op Durbar Square, een plein vol met tempels.. En waar was dat weer ? op het dakterras van een restaurant; ik begin het nu te snappen. De Hindoes zijn geheelonthouder en de toeristen drinken liters bier ver boven ze uit; dat noem ik nou Karma !

Na bezoek aan het plein besloot ik alleen naar een tempel te gaan aan de andere kant van de stad; de naam weet ik al niet meet naar het is niet uit te spreken. Ogenblikkelijk heb je daar weer een gids op je rug zitten die je overal naar toe bracht  Ineens stond ik weer oog in oog met de brandstapels aan een riviertje Twee stapekls brandden als een fakkel en een niewe klant voor wedergeboorte was net aangevoerd. Dat was wel even heftig, maar ik heb toch maar even toegekeken. Filmen mag hier gewoon en foto's zijn welkom. Een heel verschil met India De thuisblivers staat dus nu wat te wachten !! 

Vanavond ben ik nu eens niet naar een dakterras gegaan. Gewoon gaan shoppen. Leuk T-shirtje en een Polo gekocht Bij de buurman borduren ze er zo de vlag van Nepal op voor 1 eurootje. Trouwens shirts van North Face zijn  hier spotgoedkoop; 7 dollar en klaar is Kees. Dus ook maar eentje in de roltas gepropt..

Morgen gaan we naar Bakhtapur. Een klein dorpje hoog in de bergen Zou ik eindelijk nijn trui eens aan kunnen ?