Hoe kan het ook anders hier in India, overal kerrygeur en smaak, en vrouwen met stip !

Na een relaxte reis met KLM kwamen we aan op een regenachtig New Delhi waar het ondertussen al middernacht was geworden. Uiteraard in het vliegtuig: rijst met curry en daarna nog eens pancake met kerrie om af te wisselen. Op schiphol sloeg elke incheckzuil van KLM op tilt zodat ik onder welhaast Indiase toestanden in de analoge rij moest staan tussen Tulbanden en jengelende snotaapjes. Dat duurde meer dan een half uur maar gelukkig kon de grondstewardess meer dan de botte domme zuilen van KLM

Onze rijstlei... ehh reisleider wachtte ons al op hoewel ik hem eerder voor een verdwaalde chinees hield met zijn verschoten rode chinese kamerjasje en paardenstaart. Op mijn chinese begroeting (meer dan ni hao) wist hij geen anntwoord .. dus alles kwam goed. Rond twee uur konden we eindelijk slapen in het Royal Crown Plaza hotel; een hotelletje in een klein straatje, maar goed, het klinkt geweldig.

Vandaag maar even rustig van start gegaan; in mijn plan wilde ik heel Delhi al bezoeken, maar 14 miljoen mensen op een enorm gebied maken dat bijzonder moeilijk. We zijn dus met een plaatselijke bus maar even naar de highlights gegaan, zoals India Gate, de crematieplaats van Ghandi, de grootste moskee van India en natuurlijk de bazarstraatjes. De Qutb Minar moet maar wachtentoto de volgende ronde.

Nabij India gate worden we opgewacht door groezilige besnorde mannetjes met allerlei speeltjes zoals keffende hondjes, haamassagespinnetjes en propellorraketjes Van dat laatste kwam ik niet af Lopend rondom de Arc de Triomphe van India stond snorremans steeds weer achter me terwijl zijn aanbieding van raketjes met de minuut steeg Uiteindelijk, om er maar vanaf te zijn zat ik met 21 propelorraketjes voor 100 roepies ( 1 euro 60) tot vermaak van de busgenoten. Wacht maar ik zal ze hen verkopen, later in de bus voor het dubbele.

Na de sobere crematieplaats van Ghandi in een park gingen we naar de moskee. Daar moest voor buitenlanders betaald worden en wel 200 roepies. Mijn poging om achter de besnorde monnnik om te kruipen resulteerde in een luide UHHH ! Naar later bleek kon de goede man niets meer zeggen dan UHH en moest volgens onze reisleider, nu in Pakistaanse uitdossing, Teletekst worden ingeschakeld ter vertaling. Betalen moest omdat we als rijke westerlingen geacht werden op zijn minst een camera mee te nemen. Na knorrig betaald te hebben kwamen we op een ommuurd plein met een enorme moskee. Een van de uitgangen bood een geweldig uitzicht over de stad. Daar heb ik meer baat gehad van mijn roepies danbij de moskee. Omdat ik deze had verlaten kwam er weer een moslimkerel naar me toe, een andere nu met een luide UHHH !

Ik snauwde hem wat Chinese volzinnen toe en ben gewoon verder gelopen onder luid ge-uhhh achter me en gelach van enkele tulbanden. Daarna met Andre, de reisleider die zelf in nepal woont, naar de souks. Een ware mieennest met overal rijst en kerrie; ik dacht er even vanaf te zijn... De straatjes waren te smal voor die enorme rups mensen die zich luit toeterend voortbeweegt tussen de groezelige bekabeld muren metenorme knetterende haspels. Dat leek dus op Hanoi en het kwam me gelukkig bekend voor, behalve het gele poeder wat me overal aanstaarde. De temperatuur steeg inmiddels ook al wat naar ongekende hoogte zodat we regelmatig aanlegden bij drankverkopers bij wie we elk flesje nauwgezet inspecteerden.

Na een kleine cricketwedstrijd van onze reisleider met de plaatselijke jeugd, vond ik het onderhand welletjes.

Uiteindelijk terg naar het Plaza hotel in een reutelende tuktuk die constant de weg moest vragen in een walm van motertjes om ons heen. Ja hoor, de Royal Enfield rijdt hier nog gewoon door ! Genoeg gezien van deze mierenhoop met besnorde kereltjes en beboerkade vrouwtjes in riksja's. De cache van mijn gps laat ik even zitten, de koude douche lonkt !

Vanavond gaan we met de hele groep eten... als het maar geen rijst met..... wordt !