Afourar

We zijn al aardig ingeburgerd hier in Marokko, spreken al wat Arabisch, eten Arabisch en denken Arabaisch, iets wat onze immgiranten niet zo bezigen als het om ons land gaat.  Aangekomen in Afourar is het alsof we al een flinke tijd hier zijn De munthee is gewoon evenals de mierzoete ha[jes in de morgen en het gebrek aan een varkenslapje. De kip komt me hier nu wel de neus uit. Voor de rest is het vandaag een sombere en koude dag, terwijl de vorige dagen prima waren. Vandaag was een lange reisdag vanuit Fez in het noorden en we zitten nu in het midden op weg naar Marrakech in het zuiden. De dagen hiervoor was Internet erg schamel en vaak dichtgetimmerd door de ook hier opkomende Chinese golf... Maar nu weer een berichtje uit de Maghreb.

We moeten weer terug vanuit Casablanca. Hier zijn we op dinsdag vertrokken naar Rabat, de hoofdstad. De wegen zijn redelijk en de zon schijnt overvloedig Lanfgs de wegen veel sinaasappelbomen. Rabat is de plaats van het koni9nklijk paleis. Na de dood van Mohemmed de Vijfde is het rustig aan het hof. Mohammed 6 is gescheiden omdat hij gay is, wat bij de Marokkanen aardig wat tumult veroorzaakte Gelukkig heeft hij voor nazaten gezorgd bij zijn voormalige vrouw. We zijn gestopt bij de Citadel van de stad, vroeger een fort. Deze is helemaal in het blauw en wit omdat dit boze geesten zou verdrijven Oude huisjes en steegjes zijn hier schering en inslag. 

Vervolgens gaan we naar het mausoleum van Mohammed 5 die hier erg geliefd was. Voor het fort staan wachters op paarden. In het mausoleum zien we het graf van de vorige koning in inndrukwekkend marmer. Buiten wordt de overkapping van het bezoek van de paus afgelopen weekend opgeruimd.

Maar we zijn op weg naar Fez en het is een lange reisdag dwars door het Rifgebergte. De wegen zijn goed, vierbaans meestal en niet al te druk. APK bestaat hier niet zodat wel vele volgestouwde vrachtwagens met roetdampen de weg bevolken. Maar de beznine kost slechts 10,86 dirham, iets een euro 10 per liter. Na wat stops onderweg bereiken we Meknes, weer een sultans- of koningsstad. De Medina of binnenstad kent hier weer de bekende steegjes. De graansopslag is immens. Enorme hallen uit de 14 eeuw waar het graan werd opgeslagen voor de soldaten en de bevolking. Anders kon het in branbd worden gestoken.

Daarna verder naar Volubilis, de eerste Marokaanse stad gesticht door de Romeinen. Een basilica, resten vanb woningen en veel zuilen zijn er te zien. De stad was enorm groot. Stenen zo ver je kunt kijken. Tenslote kwamen we na een lange tocht in Fez aan de tweede koningsstad.Het werd al donker dus tijd om de kamer op te zoeken. Helaas waren de hordes Choinezen die we in Volubilis tegenkwamen ook neergestreken en schoten zowel de eetszaal als intenet helemaal dicht. ..

De woensdag was een rustdag.We blijven vandaag in Fez, die zijn naam denkt aan het rode hoofddeksel met zwarte kwast. Fez is de stad van de souks en het leer zoals we zouden ontdekken. Maar eets de voorstad en de zuidelijke toren In Fez woonden vroeger veel Joden en was er een uitgebreide diamanthandel. Vanuit de zuidtoren kijk je uit op de hele binnestad die in een vallei ligt. Toch nog meer dan een miljoen inwoners. Hier kun je naar de Hamman die je in drie sorten baden van heet naar koud afschrobt. Gelukkig had ik net een douche genomen. Op naar de binnestad. Dicht bij elkaar blijven want er zijn gauwdieven op slofjes in de nauwe straatjes.

Een steegje was zo nauw dat een flinker reisgenoor er slechts op zijn zijkant doorkon. Het labyrint is enorm Iets van 10 km. Een wirwar van steegjes en gangetjes met aftakkingen overal. Zonder gids ben je hier verloren. Zacharias leidde ons zonde problemen langs de vele winkeltijes, door overkapte steeges en langs een waterkanaal. Er was een berberorjkest dat met veel tamtam optrad. Iedereen wilde welwat kopen dus op elkaar wachten. We hebben er een paar uur rondgelopen en gegeten in een typisch eethuisje met kipvlees gehuld in deeg. Ik koos voor een uitstekende gegrilde kipspies. 

Het weer was ons gewillig want na het eten en de regenbui scheen de zon overvloedig. In de zomer moet het hier echt snoeiheet zijn. Op naar de leerlooierijen, een woord dat onze reisleider, zelf uit zuid Marokko amper kon uitspreken. Vanuit een winkel keek je naar beneden op een enorme binnenplaats waar enkel ronde kuipen te zien waren. Hier worden de huiden gekleurd. Iets wat metr allerlei producten gebeurd, maar alles op natuurlijke basis. De geur was af en toe verstikkend maar in de zomer echt niet te harden. De leren jasjes zijn hier echt de helft van de prijs en met het beste soepele leer. Overal klampen ze je aan met protemonees en tasje die je om je nek kunt hangen 

Eindelijk de drukte van de dag opzijgezet. Vlakbij ons hotel was een Carrefour waar ik wel een flesje wijn wilde kopen. Maar helaas... dat mag niet van de immam. Wil je wijn dan moet je naar de kelder waar alles in kranten voor je wordt ingepakt. Na 5 keer vragen kon ik de goed verstopte kelder vinden. De andere dag was het vroeg dag want we moeten naar het zuiden. Op de TV werd al slecht weer aangekondigd

Het land is er hier noet op berekend, Er is geen verwarming in de huizen en de mensen kunnen enkel een Djellaba met capuchon dragen. Buiten was het iets van 12 graden bij vertrek in Fez. Dat brak ons echt op verwend als we waren aan de heerlijke temperaturen. We verlieten de stad in onze prima toerbus van de firma Atlas en toerden door het gelijknamig gebergte, in dit geval de midden Atlas. De hoge Atlaszouden we van verre kunnen zien maar het weer was te slecht. Bij een stop kwamen we in het marokkaanse Zwitserland. Typische huizen die je meer aan Europa doen denken. Maar mistig, koud en somber. We reden langs Cederbossen waar ook Makaken zouden zitten maar we hebben de apen niet gezien Te koud dus. 

We hebben honderden kilometers door een saaie streek gereden waar het leven erg pover is. Hier komen ook onze immigranten vandaag. We zijn opweg naar Marrakech maar dat is in een dag niet te bereiken. Dus stopten we in  Afourar Een soort Indisch fort met kantelen en rode muren Ik waande me weer in Jaipur. Maar het is hier erg rustig met prima Internet. Dat voordeel heb je niet overalin dit land! Hopelijk morgen beter weer!

Marokko door de bocht

Het is weer gelukt Peterbaas heeft er weer een land bij! Vanmiddag zijn we aangekomen op Mohammed 5 airport in Casa Blanca na een vlucht van een uur of vier. En als verrassing: We hebben weer de wintertijd dus een uurtje terug. Het van nameoijk vanochten erg vroeg op Ibis Budget. Opvallend waren de aantallen Marokanen aan boord en volgens mijn zus ga ik er nog veel meer zien. Volgens onze gids komen de meeste Marokanen inons land uit het Rif gebergte en Marokko wilde ze eerder kwijt  dan rijk.  De meesten in het vliegtuig sliepen nog na een bezoekje aan de coffeshop gisteren..

Het is eenbgroep van een man of 25 met best aardige lui Merendeel senioren maar ook wat jongeren Met eentje heb ik net al een stadswandeling gemaakt. Ons hotel is uit 1922 en gebouwd door een Frans architect Het lijkt op zijn minst op het paleis van een sultan met de vele overdadige versieringen De lift van hout doet het ook nog. Tijdens deze achtdaagse reis gaan we een bezoek brengen aan de 5 koningssteden maar vandaag doen we het rustig aan.  Eindelijk kun je hier weer eens met je Frans wat doen en meteen was het alerg veel plezier met grappen in het eerste het beste restaurant. 

Casa Blanca is geheel herbouwd door de Fransen en lijkt het best op een Zuidfranse stad zoals Toulon of Marseille. Hoge witte gebouwen met veel balcons afgetopt door smeedijzer. Maar alles ziet er wat groezeliger uit. Onderhoud bestaat hier niet. Op de weg mag ook alles want elke maand zijn er hier 300 slachtoffers. Metnane door drankmisbruik. Blazen mag niet van de Iman want  dat kan niet waar zijn Alcohol mag niet dus niemand hoeft gecontroleerd te worden. Verder is er veel corruptie in dit land en strijken de agenten veel geld op als een bekeuring niet doorgaat..  Vanmiddag kwam er nog een gek op de motor in volle vaart op een wiel door de  hoofdstraat. Niemand die er op let...

Langs de wegen niet dan marokaanse vlagen. Waar we nu zijn is het nog niet zo toeristisch. De kuststrook  is  vrij vlak en saai. Vanmiddag zijn we even op de markt geweest en ook daar is er niets toeristisch aan. Je wordt dan ook niet door verkoper achtervolgd. Maar dat zal snel veranderen in de sultanssteden. Een op adem komen in dit land en kijken wat het straks gaat worden Eerst maar eens aan de Couscous vanavond. Morgen wordt het een zware en lange dag. Vanavond is en nog een flesje wijn op de kamer. En.. heerlijk slapen nu Geen snurkers meer!

Koningssteden

Dagprogramma vanaf Casablanca vanaf april

Dag 1 • Amsterdam-Casablanca

We vliegen van Amsterdam naar Casablanca waar we de eerste nacht ook verblijven.

Dag 2 • Rabat-Volubilis-Fès

We gaan op weg naar het aan de kust gelegen Rabat. Deze meer dan 1000 jaar oude hoofdstad is rijk aan regeringsgebouwen en paleizen. We zien in deze stad onder meer het sfeervolle oude stadsgedeelte Oudaya en het in Marokkaanse stijl gebouwde en rijk gedecoreerde mausoleum van Mohammed V, Verder doen we op onze route van vandaag nog de vroegere Romeinse stad Volubilis aan, met bezienswaardigheden als de Triomfboog, de Basilica, het Capitool en het mozaÄek Diana en de Badende Nimfen. 0e dag eindigt in Fès waar we de komende twee nachten doorbrengen. Reisafstand ca. 294 km.

Dag 3 • Fès

Fès is de oudste Marokkaanse koningsstad, waar we ons in de middeleeuwen zullen wanen. In het historische Arabische stadsdeel Fès e] Bali vinden we de drukke medina (vermeld op de UNESCO wereldelfgoedlijst) met een doolhof aan kronkelige straatjes, de poort Bab Boujloud, de 600 jaar oude Koranschool, de Medersa Bou Inania, de belangrijke KaraouÏne moskee (de eerste universiteit van Marokko), de indrukwekkende leerlooierij en de met kleurrijke tegelmozaïeken gedecoreerde fontein van Nejjarini.

Dag 4 • Meknès-Beni Mellal

We rijden naar Meknès. Bezienswaardig in deze oude stad zijn onder meer de Bab Mansour en de stallen en graanschuur die gebouwd zijn in opdracht van sultan

Moulay Ismail„ in de 17e eeuw heerser van de Arabische Alaauïeten dynastie die Meknès koos als zijn nieuwe residentie. De sultan was met name bekend om zijn ongelofelijke bouwdrift. Met hulp van cav 30.000 dwangarbeiders en 150,000 elitesoldaten verrezen er in Meknès in de 55 jaar van zijn heerschappij onder meer vele kazernes, paleizen, indrukwekkende poorten, stadsmuren, pakhuizen en onderaardse gevangenissen. Na de dood van de sultan en de daaropvolgende ca. 30 jaar durende strijd tussen zijn zonen over de opvolging, raakte Meknès in verval en werd de stad bovendien in 1755 getroffen door een hevige aardbeving. Begin 20e eeuw bliezen de Fransen de stad langzaamaan weer nieuw leven in. We rijden naar de aan de voet van het Midden-Atlasgebergte gelegen stad Beni Mellal. Hier brengen we de komende nacht door. De moderne stad wordt omringd door prachtige sinaasappel- en olijfboomgaarden. Reisafstand ca. 317 km.

Dag 5 • Ouzoud-Marrakech

Vanuit Beni Mellal rijden wet dwars door de cederwouden van het Midden-Atlasgebergte en via het stuwmeer van El Ouidane en de prachtige watervallen van Ouzoud, terug naar Marrakech. We bezoeken hier, als de tijd het toelaat, het Djemaa el-Fna-plein, waar het wemelt van de slangenbezweerders, kooplieden, muzikanten, acrobaten en sprookjesvertellers. De komende twee nachten verblijven we in Marrakech. Reisafstand ca. 250 km.

Dag 6 • Marrakech

0e gehele dag brengen we door in fascinerend Marrakech, een okerkleurige en prachtig gelegen stad. Hier lijken de ruige besneeuwde bergtoppen van de Atlas altijd een oogje in het zeil te houden en waar het stadsbeeld bepaald wordt door weelderige tuinen met palmen, prachtige paleizen en talloze minaretten. We zien onder meer de Saadische graven, de Majorell-tuinen, de Koutoubia-moskee (waar maar liefst 25,000 gelovigen tegelijk kunnen bidden, maar niet van binnen bezocht kan worden door niet-moslims) en het paleis Bahia. Uiteraard gaan we ook naar het beroemde Djemaa-el-Fnaplein (het kloppende hart en symbool van de stad), waar het elke minuut van de dag bruist en waar het vooral in de avonduren lijkt of u in één grote openluchtshow terecht bent gekomenl Het plein is door de UNESCO uitgeroepen tot Wereldeffgoedmonument en u zult absoluut overweldigd worden door de heerlijke geuren uit de eetstalletjes, de vurige dansers, de enthousiaste muzikanten en de geheimzinnige slangenbezweerders. Vanavond kunt u genieten van een traditioneel Marokkaans diner in het hart van de souks. Vanuit het marktplein gaat u naar het restaurant wat een sfeervolle binnentuin heeft om hier te genieten van een 3-gangen-diner (afhankelijk van het weer kan de binnentuin gesloten zijn). Kosten £35,- per persoon, inclusief transfer en diner (ter plaatse te boeken en te betalen). Noot: het kan ook zijn dat het diner op dag 5 plaatsvindt,

Dag 7 • Casablanca

We verlaten Marrakech en rijden naar Casablanca voor een bezoek en de mogelijkheid (indien er geen dienst plaats vindt) om de imposante Hassan II: moskee te bezichtigen (optioneel, ca. 12 per persoon, ter plaatse te boeken en te betalen). Na dit bezoek heeft u vrije tijd en kunt u Casablanca op eigen gelegenheid ontdekken. Reisafstand ca. 240 km.

Dag 8 • Casablanca-Amsterdam

Transfer naar de luchthaven van Casablanca voor de terugvlucht.

Zegenrijke doop

De laatste loodjes van de reis voerden ons naar Iguazu Een drielandenpunt van Argentinië, Brazilië en Paraguay. De bestemming is gekozen vanwege de enorme watervallen waarbij die van Niagara totaal verbleken. De vliegreis was een dubbeltje op zijn kant omdat de door ons gereserveerde Boeing 737-800 Max door allerlei ongevallen aan de grond moest blijven. Voor ons was het wachten in de lobby van het klassieke Hotel Castelar met zijn houtwerk en gerookte lampen. Onze ondernemende reisleidster Wendy was er na vele telefoontjes toch in geslaagd onze vlucht te laten omzetten. Maar dan moesten we ook meteen haasje repje naar de luchthaven.

Na een veilige vlucht met een andere 737 landden we op het vliegveld van Iguazu zo'n 1000 km noordelijk van Buenos Aires. Hier is het klimaat helemaal anders. Regenachtig, vochtig en warm Overal de roodachtige natte wegen. Ons hotel was een plaatje Helemaal Eco met zelfs een kleine dierentuin met dieren uit de streek. Zowel alligators als slangen maar ook een behoorlijke krokodil bevolkten gelukkig achter glas of tralies de eco-tuin Verder een prachtige vlindertuin en een kolibriepark.

In de ochtend vertrok de bus naar de watervallen. Een van de grootste ter wereld samen met de Victoria in Zimbabwe. Helaas was het weer ons niet goed gezind. De eerste keer dat we echt pech hadden. Met een treintje ging het naar de Cataratas zoals ze daar zeggen. Dan lopen over metalen roosters waar je nu niet op moest uitglijden. Het was een behoorlijk eind lopen want de natuur is hier een enorme delta waar de Iguazu rivier zich in een bocht tot een enorme bult opblaast na de watervallen. Onder een stromende regen was het lopen langs de enorme watervallen vooral op het bovenste niveau Beneden stoof de stoom van het vallend water omhoog en vormde een spray met de regen Hier hielp geen paraplu tegen Het was niet koud dus natter dan nat kun je niet worden. Het water dat naar beneden stort is niet te beschrijven Over meer dan twee kilometer zijn het enorme bakken water over twee niveaus in een enorme cascade, Het geluid is ook oorverdovend. Vanaf de vlonders kijk je recht op de uiterste rand van het water voordat het naar beneden stort. Kom je hier terecht dan ben je een kind des doods..

In de middag konden we met de boot de onderkant an de watervallen bekijken. Ik beschouwde dat als een seniorenuitstapje op een rustig kabbelende boot, maar dat pakte heel anders uit. De tocht erheen ging via een truck door de jungle. Daarna met zwemvesten in een soort zodiak, een opblaasbare boot die met enorme snelheid naar de watervallen stoof. Eerst was het even genieten van de benedenloop maar kort daarop sloeg de apocalyps toe. De schipper stuurde de boot recht op de neerstortende kolom water af waar we dwars door de rafelranden schoten. Onmogelijk iets te zien, na de spray was het net of ze met een fors aantal brandweerspuiten op je spoten. Mondje dicht want het water smaakt echt muf. . Dat gebeurde nog twee keer daarna zodat we onze tweede doop achter de rug hadden. De terugtocht was koud door de wind Het water was dat niet maar we waren blij dat we een bak koffie konden pakken met de handdoek op ons hoofd.

Een aantal Fransen vroegen me hoe het was ... Ik zei voorzichtig dat ze niet wisten wat hen te wachten stond. In het hotel ging iederen onder de douche behalve mijn kamergenoot Meindert en ik De stempelverzamelaar wilde naar Paraguay. In de avonduren kon dat met de taxi. Eerst door Brazilië en dan naar de grens met Paraguay. We hoefden geen stempels in het paspoort maar vroegen er om. In Paraguay gaat alles om 5 uur dicht dus konden we in Winkelcentrum Paris toch nog terecht. Het land heeft verder weinig te bieden Maar we waren er geweest!!

De ander dag was de laatste echte uitstap Nu naar de andere kant van de watervallen in Brazilie. Beetje lastig met betalen want hier gaat alles in Reaal. Maar je kunt meer pinnen in Brazilie of in dollars betalen. Ook hier weer dezelfde watervallen maar hier kun je ook aan de onderkant lopen. Sommigen kozen voor een helicoptervlucht maar ik ben er lekker voor gaan eten. Het merkwaardige in dit land is dat in de restaurants de obers langskomen met vleesspiezen van allerlei soort Van Kebab tot kippenhartjes Ze snijden op je bord een stukje van hun spies af. Let op met dollarbiljetten in dit land. Is je biljet een klein beetje gescheurd of vies dan willen ze het niet Dat van mij van 10 dollar gaat dus in de was...

Meteen daarop was het weer haasten op de koffers in het hotel op te halen en naar het vliegveld te gaan. Geen tijd dus voor Peterbaas-overwegingen maar opschieten.. Op weer naar Buenos Aires. Daar wachtte het sjieke Castelar op ons. Een laatste nacht in dit land en alle Pesos opmaken was de boodschap Meinderd had no een klein fortuin bij zich en moest op het vliegveld wisselen. Dat deed Jan voor hem die ook nog sober had geleefd.. De vlucht was verschrikkelijk in het begin Niets dan turbulentie. De kist schoof van links naar rechts als de bekende aardappelsorteermachine. Echt lastig bij het eten. Van slapen komt hier niets. In de nacht vlogen we terug via West-Afrika naar Madrid. Dat vliegveld daar heeft kennelijk weinig Europese subsidie gekregen Het is hier net of je in het Oostblok terechtkomt.. Tot geluk van Meindert die dit apprecieert.

Op Schiphol zit de reis erop Afscheid nemen van elkaar en van de reisleidster. Tijd om nu eens even vakantie te nemen en bij te komen van deze bijna militaire exercitie!

Nachtelijk tumult

Mijn kamergenoot Meindert s lang geleden op de invasiestranden van Normandie geweest. Kennelijk heeft dat een onuitwisbare indruk op heb gemaakt. Tijdens de nacht wordt D-day helemaal nagespeeld. Al ronkend in bed scheren zware Spitfires boven je hoofd en is er behoorlijk artillerievuur vanuit de Duitse flanken. Dat maakt de nachten behoorlijk tumultueus. Na een uur is de show meestal voorbij met stotende ademhaling van de overlevenden. Tijd voor hem voor het gebruikelijke toiletbezoek. Bezoekers in verwarring achterlatend. Meestal probeer ik overdag wat bij te slapen. Meidert weet van niets en ontkent. Zels zijn vrouw eete van niets. Totdat ik een opname had gemaakt van het tumult..

Het reizen wordt dus extra zwaar door deze avonturen. Deel je je kamer zorg dan voor een goede conditie! We zijn al weer terug in Buenos Aires. Na het steenkoude Chili zaten we weer voor een nacht in El Calafate. We hebben de hele dag in de bus doorgebracht komend van het hoge Torres del Paine. Ik heb de kou nu wel gehad. In El Calafate werd in de nacht de Hele D-day nagespeeld. Brak en verkouden meldde ik me bij de reisleiding voor eeen andere kamer. ....

We vliegen vanuit het woestijnstadje naar het uiteindelijke doel: Ushuaia. Gelukkig had ik een raamplaats. Het uitzicht was adembenemend want de lucht was strakblauw. In de verte ontwaardde ik zowaar het begin van Antartica, nog steeds op 1000 km. Diep ondeer ons lag de baai van Beagle waar destijds Darwin dit continent binnenvoer. Hoge besneeuwde toppen vormen het einde van de Andes en brokkelen af tot kleine eilandjes waarvan Kaap Hoorn er een van is. De piloot zette de 737-700 feilloos aan de grond en voor mijn was het tijd een bed op te zoeken. Helaas waren alle eenpersoonskamers bezet dus kon ik bij uitzondering al vroeg in kamer 221 waar ik rond twaalf uur als eeen blok in slaap viel..

In de middag ben ik alleen het stadje ingeweest Bij El Turco kun je goed en voordelig eten! De souvenirsshop was een belevenis met wassen beelden en diorama's De stad wordt ook het Reykjavik van het zuiden genoemd Witte og blauwe houden huizen met veel versiering. Halbe zou zeggen dat ze op Datsja's lijken. Het verkeer is druk en aftands Sommige auto's zouden bij ons nooit de weg op mogen. De stad bestaat uit slechts een lange straat. Terug naar het hotel wacht een steile beklimming. Gelukkig waren er die nacht geen gevechten...

De andere dag was er een uit duizenden. Ongebruikelijk voor de tijd van het jaar hier want de hefts komt er aan en het heeft al gesneeuwd. Maar nu is het lenteachtig meet veel zon ! We krijgen een boottocht over het Beaglekanaal op een catamaran De tocht duurt vele uren. De heenreis was echt een ontdekkingsreis. Dit moet Darwin ook hebben gezien. Veel Comoran-vogels op de eilanden, enorme luierende zeeleeuwen en pinguins. Maar het toetje was toch de kudde bultruggen Die langs de boot hun ademtocht omhoogspoten en hun sierlijke duik met enorme staart maakten. Eentje zwom zelfs even met de boot mee. Door de vele toeschouwers was het soms lastig de dieren op de korrel te nemen.. De laatste stop was op het pinguineiland nabij de monding Hier voer een booit voorbij op weg naar5 Antartica. Gezien de geleden koude stond ik hier niet zo op te springen. Op het eiland waren wat koningspuinguins maar volgens de immer wakkerer Meindert waren en andere soorten.

De terugeis in de zon was zomers achter glas. Terug in de haven is het altijd leuk weer eens de stad in te gaan. De Turk werd ons vaste restaurant. Helaas is die van 3 tot 8 naar argentijns gebruik gesloten Ook hier is het nog steeds siesta omdat het merendeel van der Argentijnen uit Spanje en Italie komt. Hier woonden vroeger enkel stammen in Guanacohuiden.. In de nacht speelde Meindert als afwisseling het Falklandtafereel af. Argentijnen veroverden de Mavinas zoals zij ze noemen maar de Britten met hun IJzeren Lady kiepten ze snel weer buiten. Een zware zeeslag deze keer waarbij in mijn halve slaap de Belgrano bijna zonk. Meidert had echter de toilet die hier onder hoge druk schoonspuit, door laten lopen

De laaste dag brachten we hier in het Nationale Park door onder leiding van gids Alejandra. Het was een halve biologe die vele plantjes onderweg ontleedde. Niets voor mij en kamergenoot We genoten van de vele vergezichten en de prachtige bossen. De wind aan de baai blies ons bijna weg maar de bossen waren best om te doen. Om twee uur waren we in het stadje terug voor een laatse bezoek aan El Turco en en souvenirmagazijn zoals onze belgische reisgenoten het noemen. In de avond was het vertrek vanuit Ushuaia naar Buenos Aires. Na een laatste groet aan het prachtige stadje zette de 737 koers op Buenos aires waar het nu 25 graden is en regenachtig Vanavond Gaan we naar de Tango behalve Meindert Dieze wil landen veroveren en is alleen naar Uruguay. Hopelijk komt hij vanavond weer. Anders is het te rustig op de kamer en kan ik ook niet slapen...

Chileense koude

En ik maar denken dat we een zomergebied zouden betreden. Het weer wisselt hier om het half uur. En we zitten nog eens niet zo erg hoog. Gisteren woei er een ijskoude wind vanuit het zuiden. We hadden een reisdag met excursies maar die laatste heb ik laten varen. Een plotseling opkomende verkoudheid gooide roet in het eten. De windstopper was te dun en ik had een trui over de andere laagjes vergeten. Verder was het een grijze dag dus was het niet zo erg in de bus te blijven

We zitten nu in Tyndall in zuid-Chili in bergen vlakbij het Torres del Paine Massief. Het is vandaag een prachtige dag maar de hefft van onze groep is gaan wandelen bij een meer. De rest geniet net als ik van het fabuleuze uitzicht hier over de besneeuwde bergtoppen. We zitten in Cabanas of kleine alleenstaande huisjes op een veld waar paarden vrij rondlopen. Gelukkig zijn der cabanas lekker warm en heb ik een dagje vrij na al dat gehaast.

Als je iemand met een korreltje zoiut moet nemen dan is het de reisleider Vaak spiegeltij hij wat moeilijke situaties erger voor dan ze zijn. Dan wordt iedereen extra alert denk ik Ditmaal ging het over onze grenspassage bij Chili. Strene controles, pesterijen van douaniers en open te maken koffers. Niets van dat alles. Een hond snuffelde wat aan de bagage en de handbagage ging door een scanner. Geen vlees, geen kaas en brood mocht van Wendy onze leidster.. Meindert had nog brood in zijn rugzak en ik stukjes kaas. Het ging er allemaal door. De grenspost lag aan een gravelweg en was armetierig Een hek was over de weg gespannen Het landscahp was eentonig met heuvels zonder begroeiing. Wegen naar het noorden zijn hier niet. Hier houdt alles op . In juni is hier niemand meer en is het weer bar

We zitten midden in het nationale park Torres del Paine, de torens van de Paine Dat zijn drie enorme smalle bergtoppen naast elkaar Weer zoiets als Disney world. Dat kasteel bedoel ik. We moesten maar meteen 30 euro toegang betalen voor de gids, het verblijf en het park. Meer is er niet. Ik heb al genoeg landschappen gezien dus met mijn verkoudheid blijf ik lekker hier. Het eten is hier stikduur en gaat enkerl in Chileens geld of dollars. Gelukkig kun je hier ook met Credit card betalen, Chili is welvarender dan Argentinie.

Gisteren ging de wijn al open na aankomst. Jan, onze nieuwe kamergenoot en voormalig gemeentesecretaris had die meegenomen We moeten met zijn drieen of vieren in een huisje. We blijven hier twee dagen Morgen gaan we weer terug naar el Calafate om daar het vliegtuig te nemen naar Ushuaia, de meest zuidelijke punt. Ik ga nu maar eens de bergtoppen in der verte bekijken en de meegenomen Sultana verortberen. Meer is hier niet We zijn de laatste groep. Hierna gaat alles dicht. De wandelaars zijn nu bij Lago Grey waar een koude wind staat Hier warmt de zon aardig op. Opletten dat je hier niet verbrand is de boodschap!

Perito Moreno

Vandaag hebben we een van de hoogtepunten van de reis bereikt, de Perito Moreno. Deze reuzengletsjer mondt uit in het Lago Argentino; een van de grootste meren van het land, in de buurt van Chili. Het panorama, waarvan je bovenaan deze pagina een foto ziet is gewoon adembenemend. Over 5 km breedte met 70 meter hoogte strekt zich een blauwwitte muur uit die langzaam smelt door het warmere meer waar hij in uitloopt zoals je kunt zien. Af en toe klinkt er een ontploffing Dan stort er een wand in het water waarbij een behoorlijke boeggolf ontstaat. We zijn hier de hele dag geweest; langs de gletsjer is een metalen vlonder gebouwd die kilometers lang is. Maar laat ons de draad weer even oppakken We zitten al op meer dan de helft van de reis.

De laatste keer zat ik in het skidorp Bariloche bij de Hells Angels in het hotel. Buiten het voortdurend geknetter in de straat en de felle scheurpartijen was het rustig. In de middag zijn mijn kamergenoot Meindert en ik naar de Cero Otto geweest. Er zijn in het dorpje taltijke reisbureautjes die veel voordeliger werken dan de uitstapjes van Djoser. Reden: wij moeten telkens een dure gids betalen voor onderweg. Nu was je voor 400 pesos klaar. Bus en kabelbaan. De top bood een geweldig uitzicht over het meer en de omgeving. Er was ook een museum met tot mijn verrassing een levensgroot beeld van David en de Pieta. Wie verwacht die hier?

De andere dag startte het avontuur ! We gaan vliegen naar El Calafate. Duizend km naar het zuiden. Inchecken duurde maar 5 minuten Er was verder niemand. Daarna wat wachten en dan het vliegtuig in Ik verwachtte een simpele tweedekker maar het was tocht een heuse 737-700. De tocht was een waar genoegen We vlogen weg boven het meer en over Otto Cero waar we gisteren waren. Dan houdt de bebouwing op. In dit land woont niemand buiten de steden. Omdat er alleen woestijn is in Patagonie gaat daar geen hond wonen. Het was ongeveer twee uur vliegen Naar Calafate. We zitten nu niet zo ver meer van de zuidpunt af. Het stadje stelt niets voor en het vliegveld is er alleeen voor de toeristen. Verder weer het bekende desolate landschap.

De bus stond al klaar. Alles prima geregeld. Rijden door een leeg gebied, zonder bomen en met wat lage struiken Het gras ligt als een vloerbedekking over de heuvels. De meren zijn staalblauw en het was behoorlijk koud. Er is hier een circulaire luchtbeweging met wind die uit het Arctisch gebied komt. We rijden naar El Chalten; een backpackersstadje bij een nationaal park.In een eenvoudig hotelletje gaan we twee nachten blijven. Er is geen internet en alleen de bekende mierzoete hapjes bijhet ontbijt. Koffers moet je zelf naar boven zeulen. Kom los van je thuisfront riep de bazin me toe..

De andere dag was het tijd voor de trektocht door het park. Je kon naar de Fitzroy, een betoverend gebergte dat van verte lijkt op Disneyland. De beklimming is loodzwaar. De meesten senioren kozen voor het Lago Torre, een ijsmeer waar een kleine gletsjer in uitkomt. Maar dat was 12 km kopen. Er woei weer de bekende ijskoude wind maar in het park liepen we beschut.We mochten slechts in kleine groepjes lopen en de pad was in het begin bijna onmogelijk Over grote stenen, dan weer smalle paden, oplettend waar je je voeten zet. Als je valt ben je het haasje. De meeste jonge hikers lopen als gemzen over het pad Ze zijn getraind en hebben strakke lycra pakjes aan. Ik was dat niet... De medelopers waren na enige tijd al uit het zicht verdwenen..12 km lopen duurt erg lang en de meesten waren alweer op de terugweg. Net toen ik op het punt stond dat ook te doen, kwam ik medereizigers tegen die al bij het meer waren geweest. Ohh Peter het is nog maar een half uur lopen. Maar dat zijn getrainde lopers. Mijn kamergenoot loopt per jaar 4000 km .. In arrenmoede heb ik de tocht naar Canossa voortgezet..

Meer dan een uur later bereikte ik het meer. Ik was doodop en plofte neer aan de rand. Ik had niet gezien dat mijn wandelgenoten daar op mij wachtten. Het was steenkoud bij het meer Het waaide als een gek Maar de aanblik was ongewoon mooi. Het ergste was dat ik ook weer terugmoest. Ik had vijf uur op de heenreis gedaan. Maar nu ging het makkelijker Naar beneden lopen en wat kletsen onder weg met Argentijnen en Fransen. Na 4 uur was ik aan het einde van het park Ik voelde al mijn spieren en mijn benen wilden niet meer Ik was dus erg ongetraind.... Meidert en Jan zaten ondertussen al aan het ijskoude bier in het hotel, dodelijk ongerust. We hadden elkaar aan het meer gemist. Gelukkig bood Meindert me een biertje aan dat smaakte als goud...

De andere dag heb ik niet veel meer gelopen Ik kwam amper mijn bed uit. Ik moest weer wat lopen van Meindert en dat werden 3 km. Daarna vertrok de bus richting El Calafate (210km) Nu niet naar het vliegveld maar naar het hotel De andere dag gaan we naar de Perito Moreno; de reuzengletsjer. Hier hebben we goed internet ! De kamer is hier als eeen sauna. De kachel kan niet uit dus de raam staat wagenwijd open. Het weer is hier ook goed maar koud. Slapen doe je hier als een os. ook Meindert heeft zijn nachtelijke zagerij gesloten

Vandaag in alle vroegte naar de gletsjer in het park Los Glacieares. Een onvergetelijke gebeurtenis zoals ik al schreef. Het weer was ons goed gezind en de kleuren waren prachtig Ik was getuige van een instoring van de ijswand. Er zijn 366 gletsjers in dit land en in het park alleen al 70 Kom daar maar eens bij ons om. Het was daarom een drukte van belang, Morgen gaan we vroeg op naar Chili. (Torres del Paine) Dit is het mooiste en beroemste park van Patagonbie. De Chileense douane is erg pesterig. Geen brood, noten, vruchten, kaas mag mee. De kamers daar zijn armentierig en het eten stikduur. Alles in Euro of Dollar Maar het schijnt weer een prachtige belevenis te worden en daar doen we het voor!

Bebaarde rijders

Vandaag, vrijdag een vrije dag in Bariloche waar we gisteren vanbuit Esquel aankwamen! De meesten zijn met een erg dure boottocht het meer op. Mijn kamergenoor Meidert is al vroeg aan de wandel en ik kan eindelijk weer wat aan het reisverslag doen. In het hotel zit een heel nest Hells Angels; veelaal bebaarde rijders die echter hier gteen vlieg kwaad doen. buiten staan de motoren in de ochtendzon te glimmen. Vanmiddag gaan we even met de kabelbaan de bergen in Bariloche is eigenlijk een wintersport plaats In juni juli is alles volgeboekt hier; nu valt het mee Veel sportzaken, en eethuisjes. We komen de tijd wel door

Eergisteren kwamen we hier aan vanuit Esquel. Nu maar 300 km maar in de ochtend onderweg met een wandeling met de nieuwe gids Angel. We waren in een prachtig merengebied waar voor wandelaars geweldige wandelingen gemaakt kunnen worden. In de bossen leeft hier de puma. Maar we hebben hem niet gezien. Na iets van twee uur gewandeld te hebben was het tijd voor de picknick Ieder had wat in Esquel gekocht. De temperatuur, in de ochtend koud, was weer als een pijl omhooggegaan Enb de lucht was weer staalblauw.

Op naar Bariloche maar een tussenstop was gepland in Las Bayas. Daar is het lekkerste ijs van het hele land te krijgen Voor de kraam staan rijen mensen Een Gaucho met gitaar zorgt voor wat levendigheid. Ook hier weer behoorlijk warm We moeten echt gaan smeren. De laatstekilometers naar Bariloche zijn aangebroken. Deze toeristische plaats kent ook een villa van de familie Zorreguietta maar dan wel in het buitengebied. We hebben een goed hotel met ongelooflijke wifi. (zolang het duurt)

Gisteren meteen op rondreis met Angel In de buurt langs het enorme meer zien we de Andes met besneeuwde toppen in de verte. Er zijn talkijke kabelkbanen en we komen dus steeds meer in contacht met de Andes die als een soort ruggegraat van boven naar beneden loopt tot Vuurland. Na een stop voor een geweldige boswandeling met enorme bomen en een blokhut dat de eigenaar met de Ribben en baleinen van een walvis had versiert kwamen we bij een prachtig bergmeer aan. De vele rode eucalyptusbomen gaven het een onwerkelijke aanblik. Verder ging het naar de eerste kabelbaan. Van hieruit heb je een blik over alle meren in de buurt tot Chili toe. Een geen sterke wind bovenin Het was een supernmooie dag.

In de middag kwamen we de bebaarde rijders weer tegen op een plein bij de stad De kuddegeest laat zich gelden. Ze hebben hun eigen vleeskeuken en bierwagen meegenomen. Ze rijden af en aan Ook nu zijn ze aan het rochelen buiten Ze trekken snelle rondjes voor het hotel. Morgen is het weer voorbij Dan gaan we richgting Chili!