Meneer Phuc had vanmorgen zijn punthoed opgezet en zijn regenjas aan. Het was fris en nat. De moesson was begonnen. Buiten kletterde de regen naar beneden in bakken. En niet zomaar een buitje. Iets waar ze in Holland al een hele tijd naar uitkijken. Stromen regen die welliswaar niet koud is maar erg nat. Mwa... mompelde Phuc. De klank was niet opgewonden en betekent dan ook regen. De meeste toeristen zijn vertrokken en ik ben nu ook de laatste gast hier. Over een paar dagen is het gedaan hier en ga ik terug naar Hanoi. En dan naar Nederland. Daar is het tenminste droog.

Gisteren was het een stuk beter. Net toen ik in de middag naar de Boeddagrot wilde kwam ik Meneer Sun tegen. Hij is nog zonder werk en wilde met in de buurt rondrijden op zijn brommer. Dat leek me een goed idee. In de ochtend was ik al met de fiets weggeweest met meneer Phuc die me een afgelegen tempel liet ontdekken. Geen mens te zien behalve een stagejongen uit Taiwan die op het complexmoest letten. Daarna was ik Phuc ineens kwijt. Zo is hij nu eenmaal. Hij ziet iemand en weg is hij. Nu achterop de brommer met Sun de smalle weggetjes tussen de rijstvelden in.

Zwermen eenden lopen hier over de smalle paden. De weinige bewoners die in zeer karige gebouwtjes wonen hoeden ze en verkopen de eieren op de markt. Bij een riviertje liepen bewoners die net per boot waren overgezet, met stukjes geit in zakjes verpakt. ook voor de markt. Geit en eendeneieren, er zou bij ons weinig klandizie zijn. De natuur is echter overweldigend Langs de steile hoge rotswanden, door dichte bamboebossen crosste Sun door het landschap Af en toe een kreet naar inlanders en vaak foto's van me makend. Daarna door een klein dorpje met een geweldige tempel Hier stond een echte draagstoel in prachtig houtsnijwerk. Kieuw riep Sun enthousiast. Jaja. Hier zijn geen toeristen meer. Verderop kleine houten huisjes die er behoorlijk gammel uitzien Hier slapen de vissers snachts.

In de avond wachtte Phuc me op met zijn door mij bestelde avondmaal met nu ook eens frietjes. De rijst en de noedels had ik even gehad. Verder was er voor de rest nu gesneden varkensvet en Zhou. Iets van gesneden groene bladstengels die zijn gekookt. Ook rijst natuurlijk en Springrolls voor mij. Phuc wikkelde de nattige vetlapjes in een boomblad, rolde het op en doopte het in een pikant sausje. Het kommetje rijst gaat eerst naar de mond en in no time speelt hij de witte korrels supersnel naar binnen gevolgd door het bladrolletje. Smakelijk eten. Vietnamezen pakken het liefst alles in. Vlees in blad en groenten in deeg dat wordt gebakken, de loempia. Ik hield het bij de frietjes en de springrolls. Na 5 minuten riep Phuc Noa Hij zat vol spek.

Vandaag dus de regen op het menu. Na een uurtje werd het even droog. Ik besloot maar5 eens met paraplu en poncho naar het dorpje te lopen. Het klaarde op en was meteen warm. Op de weg lagen enorme diepe plassen. Afvoer is er hier niet. Niet te dicht langs te weg lopen want de vrachtwagens knallen gewoon door en spatten alles nat. Even koffie bij Hinh iets verderop. Die kletst honderduit maar haar uitspraak is bar slecht Gewoon meeknikken en lachen. Haar zus was er ook maar die durfde niet te komen Ze stelde wat vragen vanuit de coulissen en Hinh vertaalde wat zeer moeizaam. Het is voor de mensen hier niet te snappen dat je nog vrijgezel bent. Daar zat haar zus mee..

Verder weer aan de wandel naar het dorpje. Telkens stoppen taxis en brommertjes om je mee te vragen. Het is voor Vietnamezen niet te begrijpen dat je als westerling gaat lopen. Je moet geld genoeg hebben om een taxi te pakken. Er moet wat aan de hand zijn... In het dorpje aangekomen wilde ik wat lokale muziek kopen. Als westerling ga je voor de hoofdprijs Tien euro voor een cd'tje met lokale muziek Ik had er drie in mijn hand en legde ze meteen terug. De vrouw kwam me tot buiten het dorp na om af te dingen. Snel een eethuisje ingedoken Daar ben je veilig. Niet te dicht langs de straat. Dan komen ze weer.

Ondertussen werd het steeds donkerder en kondigde een tweede watergolf zich aan. Werkelijk in bakken viel het water naar beneden. Afvoer van de daken is enkel via een rechte pijp op straat Watervallen doken op langs de huizen. De brommerrijders waren totaal in plasic verpakt en ploegden als kleine bootjes door de straat die inmiddels een stroom werd. Autos minderden vaart maar zorgden voor een flinke boeggolf Oversteken was bijna niet meer mogelijk. Dat duurde zowat een uur. Water genoeg daarboven. Alles stroomt naar Vietnam..

Uiteindelijk werd het wat droger en was het tijd om terug te lopen En ja hoor!! Daar stond de vrouw nog met de muziekplaatjes. Nu voor 300.000 Dong als ik er drie kocht Minder dan de helft Maar het hoefde al niet meer. Ik haal de muziek wel van Internet. Weer de vochtige warmte toen de zon doorbrak Het was moeilijk lopen want langs de wegen lagen enorme plassen. Uiteindelijk was ik om een uur of half 4 weer bij Meneer Phuc. Ook hij snapte niet waarop ik was gaan lopen Hij had fietsen en een brommer. Maar in de regen is dat echt niks hier.

Morgen is het zondag Dan heb ik nog drie dagen Als het weer is ga iknaar Ninh Binh met de brommer Anders nog wat inkopen in Tam Coc. Of wat fietsen Het landschap is werkelijk geweldig Heerlijk een relaxte vakantie! Niet met de groep, niet vroeg op en een changement de decor! De koffie is hier welliswaar niet te drinken, maar bij gebrek smaakt alles. Buiten valt de regen weer in bakken. Mwa....mompelt Phuc weer vanonder zijn vietnamese punthoed.