Maya avontuur gaat van start!

Het Maya-avontuur gaat beginnen. Binenkort reizen we naar Dusseldorf voor de vlucht naar Cancun Mexico. Vandaaruit gaat het langzaam naar beneden: Playa del carmen en vervolgens Belize. Het eiland Caye Caulker wacht op ons. Daarna hebben we de oceaan even gezien en gaat het de bush in naar Centraal Guatemala

Op Flores, een schiereilandje strijken we neer voor een paar dagen. We bezoeken de mooiste Maya site: Tikal. Verder dan naar Rio Dulce aan het lago Peten. Met een smalle boor varen we tot Livingston, weer aan de Atlantische oceaan. Verder gata het naar Copan Ruinas in Honduras en Metapan en Santa Ana in El Salvador Misschien daar een vulkaanbeklimming.

Dan weer terug naar Guatemala. Via de hoofdstad naar Antigua, de oude hoofdstad van de Spanjaarden. Dan naar Panajachel een backpackersplaatsje aan het meer tussen twee grote vulkanen. Tenslotte de markt in Chichicastenango en uitreindelijk terug naar Guatemalla stad om terug te vliegen. Eerst naar Miami en dan weer naar Dusseldorf

Ik probeer het reisblog up-to-date te houden maar veel hangt natuurlijk af van de lokale mogelijkheden. Soms is het vrij primitief maar we hopen op succes! De foto's van de meeste reisdoelen staan al op deze pagina.

Peterbaas

Het venijn zat in de staart..

We hebben het weer gehad in Israel en zijn weer thuis. Maar dat ging niet vanzelf! Gisterenmiddag had de Airbus van Lufthansa weinig zin om af te reizen naar Frankfurt, onze tussenstop op weg naar Amsterdam. Alsmaar wachten bij de gate was geen prettig idee als je uitrekent hoe laat je in ons land de trein nog kunt halen

Uitelindelijk vertrokken we in Israel met een half uur vertraging. De vlcht was prachtg. We vlogen nog een tijd langs de kust, kruisten Cyprus aan de zuidkant en vlogen over een helder Griekenland met prachtige vergezichten. In het vliegtuig mochten we echter niet te veel en uitbundig lachen van Meneer Tatsakis onze Griekse metgezel, een klein driftig mannetje. Een van de andere metgezellen naast mij lijkt namelijk sprekend op Jos van Debiteuren Crediteuren, en heeft de zelfde komische uitstraling. Dan is het even grappig, maar dat mocht niet van het besnorde baasje dat voor ons zat. Uiteidelijk naderden we Frankfurt.

In Frankfurt hadden we beperkte tijd om over te stappen door de vertraging. Lufthansa had een speciale bus geregeld om toch snel naar de andere kant van het vliegveld te gaan. Maar de douane en veiligheidschecks eisten hun tol. Met een minuut of tien vertraging kwamen we hijgend aan bij de andere Airbus naar schiphol. Het was al pikdonker geworden en ik vreesde meer en meer voor mijn terugreis per trein in ons land.

De vlucht duurde gelukkig kort en met een kwartiertje vertraging kwamen we aan. Dan nog de lange gangen met de immer aanwezige "Mind your Step!" eisten wat langere tijd dan gedacht. Op de dienstregeling had ik nog 25 minuten op de laatste trein naar huis te halen dus dat zou moeten kunnen.

Maar helaas... onze bagage was achtergebleven in Frankfurt. Dan kom je in een papieren mallemolen. In de ruimte van "Lost Luggage" stroomde het vol met al onze groepsleden. Ik was als eerste uit het vliegtuig en stond vrij vooraan. Dan moet je een ellenlang formulier invullen. Jos was het eerste klaar en toen ik .. Maar wie kroop ongegeneerd voor? Juist! Meneer Tsazakis. Hij zat al bijna bij de dame van de papiermolen op schoot.

Ik liet na hem Laurens nog voorgaan en toen was mijn terugreis voorbij. Ik kon nu enkel nog de trein naar Den Bosch pakken en dat was het dan. Met dank aan onze Griekse vriend. die zichzelf een goed Christen vond en met enkele dure iconen Tel Aviv verliet.

Om 1.10 uur arriveerde het suffe boemeltje dat natuurlijk overal stopte op het station in Den Bosch. Het begon zwaar te regenen. Maar even kijken naar een een die stond er natuurlijk voor het station. Op naar huis in een dikke bak met een aantal flinke extra duiten voor de rit Afijn uiteindelijk om half twee tuis gearriveerd en meteen maar de rugzak in een hoek gezet een gaan slapen. Vandaag is gelukkig gebeld dat mijn tas er morgen aankomt.

Niet getreurd De Griek hoop ik nooit meer te zienen de eerste foto's van Israel staan al op Facebook. Nu maar weer wachten op de volgende reis!

Relletjes

GistermidDag is het in Tel Aviv tot relletjes gekomen op het centrale plein in de stad. Op dat moment zaten wij aan de kust een een eind daar vandaan. Roosje onze reisleidster heeft er wel wat van meegekregen omdat ze met een taxi rondreed. Het gaat op rassenrelletjes. De Joodse Ethiopiërs die hierheen zijn geëmigreerd worden niet door iedereen aanvaard. Er schijnt een Ethiopische militair te zijn mishandeld.

Gisteravond werd het hele plein schoongeveegd door de politie en dat zagen we rechtstreeks op de tv. We zaten toen al weer in Nethanya. Momenteel is het weer rustig. We wachten nu hier op vervoer naar de luchthaven rond half een. Verder is er hier niet veel aan de rand van de stad.

De joden behoren niet tot de meest vriendelijke mensen. De meesten zijn trots en echt gericht op het eigen volk. Dat komt omdat ze een stammencultuur hebben. Er zijn er nu nog twee over van de tien. Juda en Nog eentje. Ze zijn erg luidruchtig en willen enkel Ivriet praten nergens kun je bijna wat lezen. Bij de MacDonalds, het enige eethuis hier in de buurt konden ze het woordje Kipnuggets niet verstaan. Zelfs het imiteren van de kip werkte niet. En aanwijzen lukte niet want het reclamebord was niet binnen handbereik.

Gisteravond is een buslading Parijse jodinnen gearriveerd begeleid door Orthodoxe leraren. De combinatie druk volk en Frans maakte de zaak nog uitbundiger. Het ging volgens enkelen door tot twee uur in de nacht. Vanochten was het om acht uur wat rustiger omdat ze staande naar het oosten in de Talmoed aan het lezen waren Al buigend en pratend. Rare jongens hier dus.

de Palestijnen zijn veel vriendelijkermaar snel ontvlambaar. Dus het is en blijft schipperen hier. We zien hier voor het eerst in een week weer een paar witte wolkjes in de lucht. Voorbode op het akelige klimaat bij ons ? We gaan ons erop voorbereiden door warme kleding uit de tassen te halen. Nu nog even geduld voor het vertrek.

Exodus

De uittocht is nabij, de reis zit er inderdaad bijna op. Vandaag zijn we nu weer in Nethanya, in ons eerste hotel. We hebben vanochtend het bezette gebied verlaten om op reis te. Gaan naar Jaffo, de oudste haven ter wereld. Ons avondeten gisteren in Bethlehem was niet helemaal geslaagd. Ria, een van onze alleengaande reisgenoten is gek op wijn en stelde voor een fles bij de Jumbo te kopen. Dat werd star of Bethlehem wat wil je nog meer.

In het Palestijns eethuisje wat eigenlijk niks voorstelt zeten we op het terrasje. Ik had in het Ivriet de kippenbouten besteld. Dat lukt me steeds beter. Ria had de wijn bij de Jumbo al laten openen dus de plastic glaasjes werden gevuld. Meteen daarop komt de erg boze baas naar buiten, dat dit niet kon, vanwege het geloof. Had Ria dan nou maar even onder de tafel ingeschonken...de kleine Palestijnen hadden ons verraden.

Na de kippenbouten zijn we maar naar haar kamer gegaan om de fles op te maken. Laurens lust alleen maar Samboekootjes of wat dat dan ook moge zijn. Aan hem hadden we geen kind omdat hij op zijn laptop stiekum voetbal zat te kijken.

Vanochtend uitslapen en toen de bus in naar Jaffo. Onze Joodse gids stapte weer in Jerusalem in. In Jaffo hebben we even door de stand gelopen en ik heb met meneer Tsasakis gekletst. Een Griekse komische man met zijn dochter die in Oisterwijk woont. Als ik langskom staat de Ouzo koud. Daarna had Vered, de gids, een picknick georganiseerd met alles erop en eraan voor een tientje.

Vervolgens zijn we de markt opgegaan, we hadden tot zes uur. Echte leuke souvenirs waren er niet meer hier. Tel Aviv is meer een kantoorstad met strandboulevard. Veel mensen rijden hier al op Segways, elektrische steps enz. Ook veel burgermilitairen met enorme machinegeweren. Op de foto zetten er naar kijken het mag allemaal.

Daarna hebben we de tocht weer naar Nethanya gemaakt en afscheid genomen in de bus. Natuurlijk kon ik weer de toespraak houden met wat woorden in het Hebreeuws die ik had ingestudeerd. Wat denk je van Erev tov, toda raba en Beretse gamoen ? De driver kreeg van iedereen een goede fooi omdat ze hier niet zo veel verdienen. Hij kon me goed verstaan.

Vanavond nog even eten en dan de rest van de wijn nog even opmaken. Morgen om Half een in de middag naar het vliegveld. Dan is her echt afgelopen en moet ik weer naar dat ellendig koude kikkerland.

De vraag van Alex over de opwaartse krachten in de Dode Zee kan ik berichten dat voor beiden de kracht hetzelfde is. Zowel Laurens als ik dreven boven het water en kwamen met dezelfde snelheid terug als we probeerden wat naar onderen te gaan. Duiken is natuurlijk uit den boze hier.

Zoute boel

het is Shabat vandaag, niets te doen op de weg, enkel mensen in het zwart met nog grotere hoeden of bontmutsen, kinderen volledig aangekleed zonder een greintje bloot. Op deze rustige dag reizen we weer vanuit Palestijns gebied naar de vallei van de Dode Zee. Het is geen zee maar een meer maar toch zee omdat het knalzout is.

De valei stond heel lang geleden al onder water maar dan 400 meter hoger. Nu reizen we over de bodem die nu een woestijn is tot aan de rand van de zee die nu tot een meertje ie verdampt.het is weer een staalblauwe hemel met oplopende temperaturen. Elke dag hetzelfde.

Vandaar de woestijn dus hier. Niet echt zand maar een rotsige bodem doorspekt met struiken en acasiaboompjes waar herders hun schapen hoeden. We zakken inderdaad tot min 400 meter en het zeenieuveau wordt veranderd in toppen van bergkammen. We zijn eerst naar Ein Gedi gegaan, een oase met een waterval. De koffie is prima hier. De eerste echte stop wordt Massada.

Deze vesting ligt op een bergtop en werd heel lang gleledën bemand door joden. Toen de Romeinen kwamen viel het complex ten prooi aan deze overheersers terwijl de belegerde Joden collectief zelfmoord pleegden, beducht voor de ruwe oveheersers. Met een kabelbaan gla je naar boven en kijk je uit overi de hele Dode Zeevallei. De zee loopt als een staalblauw lint voor de grijsbruine valei.

Het complex is geweldig met intacte fundamenten en paleisforten aangelegd door de overwinnaar Koning Herodus. Verde prachtige mozaïeken die lijken op die van Caesarea. Weer dezelfde Romeinse elementen.

Daarna weer naar beneden voor een eetcafe overal verschijnen hier naar Chinees model enorme eetcomplexen met buffet en uiteraard verkoopmogelijkheden bij de ingang. Het is hier knaldruk door de touringcars. Eten, kopen en weer wegwezen hier. De hitte buiten wordt in de woestijn langzaam erg groot

Op naar deel twee, Qumran vindplaats van de dode zee rollen. Dat is de Joodse tora opgeschreven door Rabbies en in aarden potten gestopt tijdens de Romeinen, ontdekt door een schaapherder die een steentje in de grot gooide en het op een aarden pot hoorde vallen. Er zijn wat ruïnes omheen en je ziet de grotten onder je Verder stelt het niet veel voor.

Tenslotte is het Tijd voor een Bad! De Dode Zee lokt ons in deze steeds groter wordende hitte. Dichtbij verandert het blauwe lint in een donkergrijs. Waar ik vroeger een oase tegenkwam zijn nu strandpaviljoens en honderden mensen die zich op deze zondag in de modder langs de zee wentelen. Vandaar dat grijsblauwe water.

zwemmen kun je bijna niet, je drijft op het water. Rechtstandig in het water hangen gaat ook moeilijk omdat je telkens naar boven wordt geduwd. Een spatje water in je mond smaakt duizend keer naar zout. Elk wondje prikt alle een gek. Maar het mineraal is goed voor je huid. Na een kwartiertje heb je het wel gezien. Je kunt enkel wat ronddobberen?

Aan het einde van de dag terug maar Bethlehem. Morgen is het programma afgelopen en gaan we nog even naar Jaffo bij Tel Aviv. De tijd vliegt hier voorbij!

Yad Vashem

Vandaag is het al weer vrijdag, de Arabische vrije dag. Hier merk je er weinig van behalve dan dat er ineens een of andere toren begint te brallen. Gisteravond zijn we even gaan eten bij de Palestijn om de hoek. Laurens werkte meteen 5 kippenpoten en wat geborstelde friet naar binnen. Alles uit de grote friteusepan. En dat voor 30 shekeltjes.

Vanochtend ging het weer naar Israël vanuit ons bezette gebied. Weer de passage door de muur waar niet gefotografeerd mag worden. Gelukkig werd niets gezegd over videokameras. Onze vriendin Veder stond ons al op te wachten uiteraard met bruine herenhoedjes en jasje want het was nog koud, iets van 22 graden.

Op naar de Joodse wijk waar de Orthodoxen wonen. Dit is echt een apart slag volk. In zwart gekleed met grote pijpenkrullen, want ze mogen zich niet scheren. Vrouwen dragen pruiken boven hun al weelderige haardos en kinderen zijn jaren dertig gekleed. De meesten hebben brillen en bewegenzich schichtig en snel voort. Heren dragen enorme hoeden en lange baarden. Niet de gezelligsten voor een avondje toepen..

Bij had Vasehm sloeg de vrolijke stemming om. We waren bij het grootste museum van de Holocaust aangekomen. in het minder paviljoen worden 4 lichtjes gekopieerd tot een enorme sterrenhemel om je heen terwijl de namen worden Voorgelezen. Op nu naar het nieuwe museum dat er vroeger nog niet was

Hier is werkelijk alles bijeengebracht op gebied van de Tweede Wereldoorlog met accent op de jodenvervolging. Een vreemd driehoekig gebouw van beton waar je van links naar rechts doorloopt. Men gaat niets uit de weg, een compleet ingericht Pools getto, kampementen, Duits vlaggen en gebruiksvoorwerpen. Zelfs een kelder gevuld met schoenen en afgedekt met glas. Toevallig kwam ik de gedeporteerde gebroeders Hornemannuit Eindhoven tegen. Een foto van beide broertjes waarop medische experimenten werden gepleegd.

Buiten staat een Duitse wagon die naar niets leidt, een goederenwagon die pas cadeau werd gedaan door Polen. Rond 12uur naar de uitgang want het was mooi geweest. Het werd warmer en het was tijd om te bus weer op te zoeken. Terug ging het naar Bethlehem en onze leidster werd weer vervangen door een Palestijn.

na een etpartijtje met Falafel of Shoarma en een bezoekje aan een souvenir zaak met honderden kerstalletjes reden we naar het veld waar de herdertjes bij nachte lagen. Dat veld is er nog wel maar gevuld met kerkjes en grotres. het barstte hier van de Poolse bezoekers waarmee we in de grootste kerk het Gloria aanhieven. Laurens betreurde hier de afwezigheid van zijn vader.

de laatste statie vandaag was de Geboortekerk in de stad zelf. Dit is helemaal een trekpleister voor Relietoerisme. Door een klein poortje moest je de kerk in. hier had vroeger het stalletje gestaan. De kerk wordt nu stevig verbouwd en de wachtrij voor de Geboortepleks was meer dan twee uur. De muzikale Polen waren ons weer voor.

Daarom hebben we maar wat rondgelopenen zijn we in de moderne geboortekerk geweest waar je weer genoeg kaarsen kon aansteken. Ook onder de Geboortekerk zijn weer grotten gevuld met dit maal Italianen die je zomaar overhoop lopen. Tijd om het café maar eens op te zoeken.

in ons Gebooortehotel zitten we weer op de gang te tobben met WiFi. Morgen gaan er richting Qumran en de Dode Zee. We kunnen ook gaan drijven zo zei onze reisleidster. Het weer is in ieder geval weer goed.

Jeruzalem

We zitten nu in Bethlehem. Vandaag hebben we eerst Jeruzalem bezocht. De aanblik vanuit de hof van Olijven op de stad is overweldigend. Je ziet de hele stad onder je liggen. In het midden de gouden koepel van de Dome of The Rock. In de hof van olijven staan eeuwen oude olijfbomen. voor je liggen de oude stadsmuren en de Leeuwenpoort daardoor zijn we de stad ingelopen.

We zaten al meteen inde Via Dolorosa of de Kuiswegstraat. Hele smalle straatjes soms overdekt met plafonds en met honderden winkeltjes. Soms zie je op de muren de staties van de kruisweg. Uiteindelijk kwamen we in het centrum uit voor een eetpartijtje metro Falafel of pizza. Daarna naar de kerk van de kruisiging. Dat is een groot spektakel van altaren zo kostbaar mogelijk met zilver en goud. Ook de graftombe van Jezus kon je in, pas nadat je zeker anderhalf uur in de rij had gestaan. Dat liet ik aan anderen over.

vervolgens ging het naar een Joods deel, het graf van Koning David. Mannen en vrouwen werden gescheiden en had je geen petje op droeg je een keppeltje. Joden hingen biddend over het graf van de oude koning heen.ook bezochten we het Cenakel, de plaats van het laatste avondmaal. Alle schilderingen metro Jezus aan tafel kloppen niet. Men lag in die tijd op kussens op de grond te eten. Dus jan, hang maar een ander schilderij op.

verder ging de tocht weer onder redelijke omstandigheden, het is hier veel minder heet dan in de vallei van tiberias. iets van vijfentwintig graden en een lekker briesje. Aangekomen bij de Klaagmuur waren we getuige van een bijzondere schouwspel. Honderden nieuwe rekruten stonden er gereed om hun eerste wapen te krijgen. er was marsmuziek, soldaten in het wit en groen en wat hoge Pieten.

het schouwspel aan de muur was me bekend sinds eind zeventiger jaren. Kennelijk is er nog genoeg te klagen. Knikkend en biddend hingen in net zwart gehulde Joden tegen de muur aan. Ook hier weer mannen en vrouwen gescheiden. In de vete klonk de marsmuziek en die lokte me weer terug vaan het plein voor de muur.

inmiddels lagen ontelbare wapens in rotten op tafels en keken de recruten smachtend naar hun idool. Onze vrij saaie en niet bijster enthousiaste reisleidster vond het spektakel maar niks. Onze kinderen gaan hier de oorlog in was haar relaas..

uiteindelijk zocht de bus ons weer op en reden we via de scheidingsmuur het Palestijns deel in. Laurens wist de vertellen dat we hier nu in aan A gebied met volledig Palestijns gezag onder Israëlisch mandaat. We zitten nu in Bethlehemin hoe kan het ook anders Hotel Nativity, het geboorte hotel. Onze saaie reisleidster is nu weg want die mag hier niet gidsen, we hebben nu een Palestijn Die wel van een grapje houdt.

Het hotel is mooi maar de WiFi slecht. Ik zit hier nu op een stoel in de gang On wat bereik te hebben. Verder alles prima hier en ik ga nu even de berichten lezen.

Golangedoe.

Het is alweer woensdag hier dus tijd voor een nieuwe dag met veel gebeurtenissen. Rond kwart over acht vertrok de bus naar beneden naar de Zee van Tiberias, zoals onze Hebreeuwse gids dat noemt. Een erg serieus mens met een vreemd accenet die laurens niet zo erg mag. We zitten hier vrij hoog tegen de berghelling aan dus dat was even zakken.

De boot lag al in de haven. Het enorme meer lag er wat nevelachtig bij maar de temperatuur was al bijzonder aangenaam. Op de boot hadden we een verlate Koningsdag. De Nederlandse driekleur werd gehesen onder de officiële tonen van het Wilhelmus. De ouderen waren zeer ontroerd. Gelukkig hadden ze zoals de vader van Alex al suggereerde nog geen extra gehoorapparaten of ringleiding nodig.

Onder de tonen van Haba Narila Haba enz trok de boot het zeegat uit. Het was heerlijk en koel briesje en een steeds heldere hemel waren ons deel. We voeren het meer voor een deel over de lengte over, van zuid naar noord.. Na een uur zaten we al in het geniet van Capharnaeum met tal van religieuze plekken, iets waar Laurens nog niet zo erg op gespitst was.

na de inscheping tijd voor de koffie. Een oude boot kon tegen betaling bezocht worden maar Lau loodste me al naar binnen via de uitgang zodat het gratis was. Daarna op naar de berg van de Verkondiging. Kennelijk zijn daar door Jezus toespraken gehouden. Dames moesten in doeken gehuld worden en Lau zijn broek wat lieten zakken omdat de knieën zichtbaar waren.

Een meisje van onze groep van Evangelischen Kunne hield een bergrede waarna we een kerk bezochten.we zouden hier vele aflaten kunnen verdienen. Laurens heb ik evenwel pas aan het einde gezien..

Daarna op naar de volgende statie, de kerk van de wonderbare broodvermenigvuldiging. Ook dit behoorde niet tot Laurens' topattreacties. Hier is dus door Jezus van een brood en twee vissen een hele hoop etenswaren gemaakt. Een wonder dus.In de kerk heb ik daarom met reden maar twee kaarsjes aangestoken Bij twee prachtige iconen.

Tijd om dus te gaan eten. We belandden aan het meer bij Petrus' Visrestaurant. De apostel was dus in zaken gegaan na dit wonder. En ziet, het wonder geschiedde aldus. Geschreven staat dat uit allerlei hoeken overal vissen en brood verschenen opgediend op grote schalen met salades en vijgen. Men kon zich laven en voeden uit onbeperkten voorraad.De leidster vertrouwde me wel toe dat de vissen niet uit het meer kwamen, waarschijnlijk uit Thailand..

Gelaafd en gevoed door de tilapia ging de bus verder naar de woning van Petrus en zijn dorpje.Mijn naamgenoot was niet thuis. Maar goed ook want het dorp was zo oud dat het in puin lag. Hier is ook de eerste kerk gebouwd in het christelijke geloof . Daaroverheen is een nieuwe gebouwd met een gat in het midden Door een kijkkast zag je de stenen van de oude kerk.

Iets verderop was een synagoge. Waren de resten van de huizen van basalt dan was de Joodse kerk van een edelere steensoort, zandsteen met prachtige zuilen en kapitelen ook hier was bescheiden kleding gewenst maar Laurens had inmiddels een T-shirtje met korte mouwtjes aangedaan vanwege de hitte. Ik zag hem ineens in een schoudersjaal gehuld. De leidster had hem toegesproken dat te veel bloot echt niet kon. Van een dame kreeg hij een regenboogsjaal...

Tijd voor meer wereldlijkse zaken. We gingen toch de Golanhoogten in na veel aandringen van Laurens. Maar niet naar de grens waar gisteren wapengekletter was. We kwamen uit in de hoofdstad van Golan waar het wemelde van de militairen. Lau hoopte al op een foto met militairen. Maar een plaatje met een foto van de auto van de UN was ook al heftig.

In het stadje zaten echter tal van militairen aan de Cola onder de bomen en op terrasjes, de wapens in de aanslag Veel Uzi's, en Fal's lagen naast de in fel groen tenue gestoken soldaten. Lau wilde natuurlijk meteen op de foto. Door eerst een dame van ons gezelschap in te zetten lukte dat. Maar Lau ging nu verder en bedelde om een foto met een Fal. Voor 10 Shekel mocht dat maar uiteijndelijk was het voor niets omdat we ook nog een blonde jonge dame gingen inzetten.

Vol trots poseerde Lau met de de Fal een zwaar wapen met een enorm magazijn. Meer foto's werden echter niet meer toegestaan dus Laurens was klaar. Natuurlijk want de blonde dame kwam in beeld waar alle soldaten wel even mee wilden poseren. echt Golangedoe dus...de reisleidster hebben we gelukkig niet gezien.

Eindelijk konden we hier pinnen en wat drinken. Dat smaakte voortreffelijk. Zo was de dag voor Laurens toch nog goed gekomen. Morgen gaan we verder naar Jeruzalem..

PeterBaas