Op naar Nepal

Nog even en dan gsst onze reis naar Nepal beginnen. Dat we via een overstap in Istanbul reizen maakt deze trip nog extra avontuurlijk. Hopelijk houdt onze vriend zich daar wat rustiger nu. Ik ben benieuwd wat de aardbeving daar allemaal gedaan heeft. Vergelijken kan ik in ieder geval want ik was er in 2011 op doorreis naar Tibet.

De reis is door mijn oud-reisleider Andre, die in Chiwan woont in elkasar gezet op wat aanwijziningen van me. Eerst een paar dagen in Kathmandu waar we aankomen, dan een trekking naar Bakhtapur, een museumstadje en vervolgens naar het hoge uitzichtpunt op de Himalaya: Nagarkoth. Hier gaan we ook wat werken aan een getroffen schooltje

Vervolgens gaat de trip naar Bandipur met mooie grotten en Pokhara. Hier zitten we aan de voet van de Anapurna, een tweede Himalayareus. We kunnen een trekking doen, naar het meer gaan of naar Sarangkot. Dan naar Lumbini waar de monikken zitten en er mooie tempels zijn.

Tenslotte gaat de reis naar het zuiden van het Land. We zitten hier in de warme Terrai met de nationale parken. Hier kunnen we op een olifant op safari. Er zitten hier krokodillen, tijgers en witte neushoorns. Tenslotte weer naar Kathmandu waar we nog een dagje hebben voor de souvenirs Andre, gaat met ons mee naar Nederland. Zijn verblijfsvergunning moet vernieuwd worden.

Kijk vast naar het fotoalbum op deze pagina en straks veel plezier met het dagboek van Peterbaas!

De rest van de reis

Een nieuwe pagina!!

De laatste pagina heb ik maar weggegehaald. Door al die internetproblemen was ons reisblog aardig van de rails gelopen. De ellende begon al op de boot naar Assoean. De verbindong werd erg slecht nadat we de bewoonde wereld hadden verlaten. WiFi in een gewoon hotel is degelijk maar helaas de boot vaart en mist af en toe verbinding. Van onze goed gevoede oosterburebn heb ik trowuens geen eentje met een telefoontje gezien. Wellicht toch een zegen om eens niet bereikaar te zijn.

Assoean 2 mei.

Er is nog een avondexcursie naar een Nubisch dorp en je kon met een motorboot varen door de smallere Nijl die hier zich voor een granietveld moet persen. Grote nijlboten zijn hier echt uitgedobberd, Achter de Dam liggen enkel nog stuwmeren en een kronkelende rivier. Zelf ben ik bij onze Duitse vrinden gebleven die zich weer in alle luxe op de boot wentelden. Laurens nam deel aan een boottochtje met een Feluka, een nijlbootje met typisch scheefhangend zeil. Ik vond dat toch maar weer ons drankabonnenent moest worden aangesproken.

Assoean 3 mei

Het was vanochtend zeer vroeg opstaan, rond kwart voor drie in de ochend. Dit is geen tijd voor mijn reisgenoot dus Laurens liet het afweten. De tocht ging naar de de Soedanese grens, Abu Simbel. 270 km door de woestijn naar een imposante machtsdemonstratie van Ramses II waarvan je de foto bovenaan dit reisverhaal vindt.

De tocht per bus verliep in konvooi. Bij een opstelplaats stonden militaire voertuigen en bussen te wachten. Er was enig risico verbonden aan deze tocht wegens mogelijke aanslagen van opstandelingen. Achter ons reed een oude bus die bij calamiteit na omwenteling door militairen tot rugdekking kon dienen.. Langzaam werd het licht en gleed een zee van zand en nog eens zand voorbij. Af en toe controleposten met veel militairen. Ach veiliger kon niet. Ok zeven uur waren we op bestemming

Dat Ramses II die 93 jaar werd megalomaan was wisten we al maar dat hij het zo in zijn kop had gehaald was onverwacht. Enorme beelden in totsen uitgehakt sierden zijn meerdere eer en glorie. Als je dan bedenkt dat hij zijn rijkt tot bijna Soedan had uitgebreid dan was er toch wel iets met die Farao aan de hand. Deze tempel inclusief kolossale beelden zijn vanwege het ontstane Nassermeer een zestigtal meters verhoogd. Alle beelden zijn in stukken gezaagde en boven weer opgebouwd. De rotsen zijn kunstbergen van spanten opgehoogd met steen en kleine rotsen. Het werd zo rond 10 uur 40 graden, tijd maar eens om op te krassen

Lange rijen vrachtwagens stonden voor de Soedanese grens te wachte, niet een land waar we nu zo meteen naar toe zouden willen gaan. Op de boot werden we verwelkomt door Laurens die aan zijn zoveelste glas Cola was begonnen. Omdat we weer terug zouden varen naar Luxor werden de trossen losgegooid.

Bij Edfu kwamen we in de avond aan en werd de boot voor de sluizen stilgelegd. Tijd voor een heuse buikdanseres in de gekoelde salon. Snel de camera uit mijn hut gehaald om wat bewegende momenten vast te leggen. Helaas sond ik voor een vrij omvangrijke Duitser met zijn Leica in de aanslag. "Ich will auch!" riep hij me toe waarop ik antwoordde dat dat wellincht met wat geluk later op de avond in de hut wel zo lukken.

Luxor 4 mei

Na het schutten van de nijlboot en een lange tocht kwamen later op de dag weer aan in Luxor. Nog steeds de rijen lege boten langs de kant. In de ochtend zijn we vertrokken naar het Dal der Koningen. Na de pyramides deden de farao's het wat rustiger aan. en zochten hun grafplek gewoon onder de grond. In deze vallei op de westoever van de Nijl liggen er heel wat begraven. Zo ook onze bekende Toetanch Amon wiens graf in de historie nimmer is geschonden. Dat kwam omdat de ingang onder een dikke laag zand was gekomen.

De graven vond ik een van de hoogtepunten. De lange gangen onde de grond naar de tombes zijn van een verbluffende schoonheid. Intacte hierogliefen, tekeningen in prachtige kleuren. Veel van de mummies zijn in musea ondergebracht evenals de schatten indien niet geroofd.. Toetanch Amon hebben we niet bezocht. Zijn doodsmasker ligt in Cairo en van zijn tombe is veel verwijderd.

Daarna kwam het paleis van de vrouwelijke Haptesjoet nog aan bod. De bekende muurschilderingen en colonades waren ook hier geweldig. Deze farao bracht de handel van Egypte op gang met het zuidelijke Soedan en is helaas later afgezet.

In de middag hadden we de excursie naar Karnak en |Luxor nog te goed. Karnak is een enorm paleis geijd aan de god Amon. Dit is het superpaleis , het grootse, het machtigste. Enorme zuilen, rijen dik als een woud, Obelisken uit Assoean waarvan er eentje in Parijs op de Place de la Concorde staat. Cadeautje aan Napoleon.

Het was een priveexcursie met onze gids Abdul. Toch fideel dat hij dat deed want hij was er met de rest al geweest. Maar het was een relexte tocht op het heetst van de dag. Er waren nauwelijks toeristen en Abdul liet ons veel meer zien dan aan de rest van onze groep die kort na aankomstr nog moe van de reis was. Vergeet hier niet de enorme rij sfinxen die van Karnak naar een ander paleis loopt . Drie kilometer kleine sfinxen op een rij.

In de avond de derde excursie Een koetstochtje in open landdauers door Luxor. Daarna kon je nog naar het museum van Luxor. De tocht ging door buitengebied en drukke marktjes in het centrum Het echte leven gaat aan je voorbij. Bij een overweg aangekomen gingen net de bomen dicht. Dat is hier geen reden om te stoppen, paarden, karren, ezels, sjouwers, iedereen gaat gewoon door. Totda de trein komt; die moet wel stapvoets anders gebeuren er ongelukken. Luid toeterend veegt hij de laatste zondaars van de rails.

Laurens is geen museumbezoeker. Door het Internetrantsoen stond hij helemaal droog na een week Egypte. Abdul had een koetsjesman geregeld die wel iets met WiFi wist. Maar ook die kon in Luxor niets vinden. Sommige plekken zouden wat moeten hebbenm maar helaas geen Tinder voor Laurens. Uiteindelijk kwamen we bij de koetsier thuis terecht in een smalle etagewoning. Daar sotnd een laptop met vele ontbrekende toetsen maar WiFi. Laurens kon zijn in Nederland verworden schone aanwinsten eens bekijken en pochhenm dat hij nu bijna 4000 km verderop zat..

De laatste avond was een Egyptische avond In het restaurant was enkel Egyptisch eten (na ja met een Duits sausje) en gasten hadden zich als Oosterling verkleed. Er waren Duitse Sjeiks en zelfs een Turkse PSDV-er. Laurens had zich bij gelegenheid in een Djeballa met Algerijnze Fez gehuld. De reis was bijna ten einde en het was mooi geweest. Genoeg cultuur gesnoven.

Luxor 5 mei

Hemelvaartsdag. Weinig van de merken hier. Met de bus naar het vliegveld en gelukkig weer WiFi voor Laurens. Er werd door Rassoel een Whatsapgroepje opgericht, de Luxe Nijlcruise. Handig Iedereen kan er berichtjes en foto's achterlaten En daarna snel instappen. Een uurtje vliegen naar Cairo en daarna weer naar Amsterdam. Voorlopig zit het er weer op Napal is de volgende bestemming eind juli!

Duitse genoegens

Na enkele dagen zjn we in Assoean aangeland. We zitten op een paar honderd km van Sudanen de temperatuur stijgt tot ongekende waarden. Om ons heen een klein groen lint langs de rivieren verder enkel woestijnen. Morgen ga ik een dagje naar Abu Simbel terwijl Laurens hier blijftVerder is alles goed en komen we op de boot helemaal niets te kort!

Eergisteren zijn we met de boot vertrokken naar Edfu halverwege de nijltocht. Op de boot naast ons enkel DuitsersDuitse achtergrond muziek en gereserveerde ligbedden door handdoeken gemarkeerd. Afijn dat verhaal kennen we.
Loom en langzzam trekt het landschap voorbij en wentelen de Duitsers zich op hun ligbedden.We hebben ons neergelegd bijons gratis all inclusive arrangement en schaffen het ene drankje na het andere aan. Het zwembad biedt zeker verkoeling
als de vrij omvangrijke duitsers het waterpijl laten dalen bij het verlaten van het bad.

Langs de rivier vele roepende kinderen en schreeuwende muzzelmannen op hun torens Een eindeloze rij palmbomen, moerassen en af en toe woestijnbergen trekken voorbij
Nergens bruggen of pontjes zodat ik me afvraag hoe men hier door het land wil gaan.
Tegen de avond komen we aan bij de sluizen van Edfu. De boten moeten hier geschut worden en gaan 5 meter omhoog. Dat kost wat tijd maar druk is het niet met de toeristen
Na een uurtje zitten weal in de bovenloop en naderen we Edfu met zijn prachtige tempel
De avond is gevallen en de Muzzelmannen roepen weer om het hardst. Het eten is opgediend en we hebben een uitstekend diner Dat moet wel anders komen die Duitse tantes nooit zo omvangrijk. de hele dag zitten en eten zet aan!

Laurens heeft in de kelder van de boot een loopband ontdekt en loopt zijn sixpack strak enkele reisgenotes liggen op de massagebank
Zitten we hier echt in Egypte Op ttjd naar bed want mogen moeten we er om kwart voor zes uit. Uitstapjes gaan meestal in de vroege uren vanwege de enorme hitte overdag. Het internet is een ramp Dat is wellicht ook te begrijpen omdat de boot vaart en telkens
op een ander neterk moet als het er al is!

De zaterdag was een mooie dag. In de ochtend bezoeken we een compleet intacte tempel; de tempel van HorusOmdat we de dag ervoor niet mee zijn gegaan naar de vermorzelde tempels was deze een geweldige ervaring
De afbeeldingen op de muren zijn amper vernietigd in de loop der eeuwen door Kopten en Christenen maar intact!De tempel deed dienst als opslagplaats en oveal waren de diep- en hoogreliefs van Horus met de adelaarskop te zien
Daarna moet je langs jammerende verkopers heen die je achtervolgen tot de paardenkoetsjes waar we ook mee gekomen zijn.
Ze vragen exorbitante prijzen; 170 euro voor twee Poloshirts.

Op de boot aangekomen was het tijd voor de lunch; een verrassing want er kwam een barbecue tot genoegen van de op de boot gebleven duitsers. Inmiddels stonden ze al met hun borden in de aanslag. Voor ons weer allerlei dranken van coctails tot biertjes en limonadesDe boot was inmiddels aardig op stoom want we mosten naar Assoean in het zuiden. De woestijn rukt verder op omdat deaanvoer van slib is gestopt door de Grote Dam in Assoean Het zwembad werd weer druk gebruikt en koelde heerlijk af hoewel het maar een klein badje was. De avond viel weer en ver achteraan kwamen de eerste
huisjes van Assoean eraan. Weer een verrassing want er was een aladineraangekondigd. Bediende tafels nu in een sjieke sfeer onderin de boot. Gedempt licht en heerlijke gerechtenLeuke resigenotenen Lou had heel wat te vertellen over de school en PSV Een meisje was Miss Friesland geweest tot genoegen van Laurens

Het slapen in de hutten gaat wel hoewel de bedden hard zijn en de boot steeds doorronkt. Het is wel prachtig dat we steeds dezelfde hut hebben en niets hoeven in- en uit te pakken. Rond half elf meestal naar bed want de volgende dag weer vroeg op

Assoean

Vandaag veel excursies op het programma. Eerst naar een Obelix-hakkerij Hier werden enorme obelixen en zuilenen hardgraniet gehakt
Assoean is de eindplaats van zandsteen langs de Nijl Hier houdt de bevaarbaarheid voor de boten op vanwege de enorme dam in de rivier
Er zijn er twee; een oude Britse en een nieuwe Egyptische The Big Dam Daarachter een enor stuwmeer Het Nassermeer. Ook hier een probleem want
Ethipie gaat de Blauwe Nijl ook afdammen...
Hierna naar de tempel van Philae toegewijt aan Osiris en isis. Abdul de gids legde in de bus de hele Parabel uit zodat wein de tempel meteen zagen wat er van klopte.. Prachtige redelijk intacte tempel op een eilandje voor de kust. Enorme zuilen binnenin met Hierogliefenen ook Christelijke inscripties. Vervolgens naar een mider interessante trip een Essence-winkel Hier worden bloemen totwelriekende olien verwerkt die verder werden geexporteerd naar Frankrijk om tot prfm te worden verwerkt Een flesje essance komt op20 tot 30 euro. Daarna onze hoogmis We kunnen pinnen om onze schulden van de excuries af te lossen. Dat lukte gelukkig. Morgen op stap naar Abu Simbel
Rond drie uur in de ochtend weg want in de middag gaan we weer terug naar Luxor.

Internet doen we nu in een klen cafeetje omdat het op de boot amper werkt en heel duur is!

Tot de volgende Peterbaas.

Glaasje Sissie

Gisteravond zijn we met wat vertraging en veel overstappen, veiligheidscontroles enz in Luxor aangekomen. Helaas liep ons Kras-arrangement niet zoals verwacht. Omdat we ook de excursies wilden hadden we geboekt voor een zogenaamd Inclusive pakket. Maar voor Kras was dat een drankabonnement wat op de site niet te traceren was. Geen excursie maar wel vanaf 10.00 uur volop vriije drank. Bellen met Kras Nederland lost niets op zodat dit zeker wel de laatste Krasreis wordt. We hebben er vanwege de corruptheid in dit land maar een gllaasje Sissie op gepakt op de huidige president en moetstren we de excursies straks zelf bijbetalen.

We zitten op een erg luxe Nijlboot, met volop koper en marmer en bedienden in apenpakjes. Niets kan, niets mag buiten het boekje om. Internet is schreeuwnd duur ( 9 Euro per dag) en de vele Duitsers zijn onze buren. Dat was het dan ook wel want verder zie je weinig toeristen. Alles ligt op zijn kont hier na de aanslagen en langs de oever liggen vele lege Nijlboten. De luxe resorts staan leeg en op de weg is er amper verkeer. Inheemsen smeken om een taxiritje naar.. tja... dat weten ze zelf ook niet. De supermarkt bijvoorbeeld..

De heenreis was zonder problemen vererlopen. Op Schiphol hadden we een Egyptische sportpiloot die de A320 met een achtellos gebaar de startbaan opstoof en meteen in die bocht al vol gas gaf waarbij de krakendse kist in een lange zucht steil het luchtruim koos. Iedereen was doof, zeker de oudjes. Vier uur vliegenwaarbij het rond 7 uur al donker werd. Cairo is een enorme stad van 16 miljoen inwoners. Er komt geen eind aan. Een tapijt van gele en oranje lichtjes diep onder ons. Na de landing twee uur wachten en oh ja visum kopen bij de bank en dan afstempelen. Je raakt je geld hier wel kwijt. Daarna na Luxor waar we zo rond middernacht aankwamen en werden verblijd met Kras'all inclisive abonnement. Temperatuur is heerlijk 22 graden met een lekker Nijlwindje.

Vandaag zijn we niet meegegaan met de excursie. We wilden bellen en winnen van Kras. Helaas dus niet. We leggen ons er maar bij neer en kopen de excursies erbij net als enkele andere lottgenoten die dachten ook een mooi pakket hadden en als geheelhonthouder nu met een all inclusive drankabonnement opgescheept zitten

Inderdaad, opgescheept want we zitten nu op een varend schip van drie etages. Boven is het zonnedek waar je echt moet opletten voor de zon. We varen nu 200 km naar de eerstvolgende bestemming Elsa of Edna of zoiets. Morgen doen we wel met de excursies mee. Verder heb je hier geen geld nodig alles is inclusief;de maalttijden waren dat al. Over het algemeen wat meer senioren op deze reis, tot enige treurnis van Laurens die jongere stukken verwachtte. Maar kennelijk is doit te ouwbollig voor deze leeftijdsgroep.

Vanmorgen lagen we al in de Jacuzi met drank die na 10 uur vrij was. Eerst een wandelingetje gemaakt naar de weg naar Aswan maar buiten de smekende taxichauffeurs en bedelaars was er niet veel aan. Vanavond is er fitness gelegenheid voor Laurens want anders groeit hij dicht na de vele vrije colaglazen. Ik beperk me maar tot wat biertjes.

Wanneer de volgende brief weer is moet je afwachten. Elke dag 9 euro is me wat te veel. Morgen kunnen we hopelijk ergens pinnen voor de excursies. Nu maar even kijken of ik de laptop van Laurens kan hacken voor wat meer internettijd.

Groet uit het warme en drankovergoten Egypte!

Naar Egypte!

Het Peterbaas Reisblog gaat weer van start in 2016 Het wordt een prachtig reisjaar met bezoeken aan Egypte, Nepal en Sulawesi (Celebes) in Indonesie.

Maar eerst maar eens naar Egypte!

Nog een week en dan zitten we al ergens in Luxor. We ontvluchten vooral even dit erg matige voorjaar in Nederland en hopen op een stralende zon en een prachtige reis.

Het wordt een Nijlcruise met bezoeken aan belangrijke toppers langs de Nijl

Hieronder alvast het reisschema. Straks zal ik nog wat foto's plaatsen!

Dag 1: Vliegreis Amsterdam – Luxor.
Transfer Nijlkade inscheping en vaart naar Edfu via Esna Lock
Dag 2: Edfu-Aswan
Dag 3: Aswan
Dag 4: Aswan-Edfu
Dag 5: Edfu-Luxor
Dag 6: Luxor
Dag 7: Luxor
Dag 8: Vliegreis Luxor – Amsterdam.

Eindelijk vakantie!

Ziezo, de reis zit er op! Al wat eerder als bij ontvangen van dit bericht, maar ik was eerst aan vakantie toe! Tel daarbij 8 uur verschil, een duffe vlucht terug en het warme weer hier dan is gaat het wat trager. Trouwens Laurens zit al weer in de Alpen in Frankrijk om wat toppen te bedwingen met wat wielermaten..

Een week geleden dus vertrokken we uit Panajachel met een shutllebusje. Geen gedoe meer met die koekblikken maar releaxed naar het vliegeveld. Een inderhaast ingestapt meisje uit Zuid Limburg, op weg naar Antigua kon Laurens tot mijn verbazing niet bekoren. En nog wel de zelfde leeftijd. maar duidelijk een snep volgens de kenner.

Na een overstap in onze vorige stad Antigua reden we in een ruk door naar La Aurora, het vliegveld van de hoofdstad. Dat ligt midden in een woonwijk en is naar verhoudig erg klein. Op onze kamer konden we het starten erg goed horen, de vliegtuigen reden zowat door de kamer. Maar de frequentie was erg beperkt. Er zijn hier enkele vluchten naar wat andere midden- en zuidamerikaanse landen en wat steden in de VS.Meer niet

We hebben op donderdagmiddag nog een wandeling naar het vliegveld gemaakt. Een heikele gebeurtenis want stoepen kennen ze hier niet. Je wordt zowat van je sokken gereden. Laurens heeft zijn quetzaaltjes ingeruild voor Euro's en ik wacht nog even voor Miami. Ik wilde daar een iPod kopen.

Op vrijdag heel vroeg naar het vliegveld, de baas van ons hotelletje, erg aardig en nog niet niet genoemd Vogelvreugde, bracht ons naar de vertrekhal. Omdat alle vluchten zowat tegelijk vertrekken en er de rest van de dag niets meer was, kwamen we in een chaos terecht. Alles stond vast en lopen was de boodschap.

Ook het inchecken is sindsd de ontdekking door de Latino's van de computer een regelrechte ramp. Iedereen moet nu eerst digitaal inchecken aan een computer. Voor een heel vliegtuig hadden ze daarvoor zes terminals klaarstaan, zodat de rij enorm werd. Daarna nogmaals incecken voor de tickets en de bagage, tja die computers staan er niet voor niets. Meteen krijg je wat formuliertjes in je handen gedrukt, om in te vullen en wegwezen

Ook de douane, om Guatemala te verlaten is een ellende. voor alle vertrekkende vluchten, allemaal tegelijk, zijn er slechts letterlijk drie beambten. Zij moeten paspoortje stempelen en de formulieren innnemen. Waarom je het land verlaat, waarheen en waty je bij je hebt. Geen mens die dat leest. De rij was enorm en daardoor de opstelling een probleem De aangroeiende reeks mensen kronkeld zich langs winkeltjes en kraampjes. Ook ik had het formulier niet ingevuld ind e verondferstelling dat het voor de VS was. Toen ik na een half uur aan de buurt was heb ik maar snel wat opgekrabbeld. Nemand die het leest, maar jawel de handtekening is belangrijk.

Eindelijk weg uit deze nare bureaucratische ramp. Op weg naar Miami. Als een bewolkte lappendeken doemde Cuba op, De Caribische Zee was helder, maar op land wolken. Een kwestie van condenseren op een warmer gebied dan de ze zo vermelde onze geoloog.

Miami is helemaal niets. Een betonnen karkas met weer ellendige douanecontroles. Eerst thuis een Esta aanvragen, dan via de computer aanmelden, dan in de rij gaan staan voor een stempel, we waren er zeker een uur mee bezig. En dat voor een tussenlanding. We hadden weer de ellendige pecht dat een Colombiaans paar ons voor was en daar naam de beambte uitgebreid de tijd voor.

Uiteindelijk stonden we even buiten de deuren van het vliegveld. In Miami is het enorm warm nu tot 37 graden. Voor een ritje naar de Dlophins Mall was geen tijd meer. De niewe iPod liet ik maar gaan. Lau zag scheel van de honger In de Amerikaanse vliegtuigen krijg je enkel Coke of Sprite. Zeker niet nemen zou ik zeggen. Bij de Subway schoof Laurens achteloos een enorm lang broodje naar binnen, In een mum was het weg, net een voertuig dat de garage inreed.

Daarna weer inchecken en nu zelfs schoenen uit. Sinds 9-11 is alles anders. we laten het maar over ons heengaan. Eindelijk het vliegtuig van Air Berlin. Geen gesnauw meer van Next! , next ! enz maar vriendlijke duitse stewardessen. De vlucht was redelijk aangenaam. Prima eten en eindelij mwat slapen omdat we nu de nacht ingingen. We werden wakker boven Ierland dus dat schiet op!

Op Dusseldorf was het even spannend. Wat kost onze parkeergarage die we haastig bij vertrek hadden uitgekozen? De prijs viel mee voor 22 dagen: 107 euro gedeeld door twee!

Maar pinnen moet hier nog worden uitgevonden; de stem achter de knop leidde ons naart een Shellstation om daar even geld op te nemen. Eindelijk de auto weer op de negende verdieping. Lau's inderhaast achtergelaten chocolade en chips smaakten na al die dagen nog voortreffelijk en eindelijk konden we aan onze laatste etappe beginnen.

In Someren werden we allerhartelijkst ontvangen voor Lau's ouders met zelfs een ontbijt. Echter Laurensd had haast In de avond zou hij weer vertrekken met een aantal kamaraden naar de Franse Alpen om daar te gaan koersen. Deze beker laat ik even aan me voorbijgaan en verkwikt door het heerlijke ontbijt reed ik weer terug! Deze reis zit er weer op! Nu nog even vakantie vieren!

Rustdagje

het weer is heerlijk vandaag, hier op bijna 2000 meter. De zo'n schijnt en een lekker briesje waait over het Meer van Atilan. Morgen moeten we weg hier. Niet zoals Alex hoopte in de oude chickenbussen maar met een shuttlebusje tot aan het vliegveld. Ik wiel bijn bagage graag niet meer kwijtraken. Vanochtend was het weer uitslapen vanwege onze hanenvrienden beneden. Ze zijn weliswaar vannacht wat later begonnen en legden er wat meer pauzes in. Maar vooral die schorre haan besorgt ons kippenvel.

Vanochtend ontbijt in ons vaste restaurant aan de overkant.voortwintig Quetzaal kun je niet tobben. Nadeel is dat je belaagd wordt door verkopers met kleden, nootjes en prullaria. En ze zijn vasthoudend. Zo maar nee zeggen is er niet bij. Een kind schuift meteen weer honderden armbandjes onder je neus en een ander met zwarte handen wil je sandalen zwartpoetsen. Ook de queztzaaltjes raken op dus we doen het rustig aan.

Laurens zit nu op Wereldwijs en ik loop nog even rond. De patio in het hotel is een zee van rust nu de kippen eindelijk op stok zitten. De huispapagaai die enkel Hola hola spreekt, houdt Laurens nauwlettend in de gaten. Vanmiddag nog even wat eten en vanavond is de grote avond. Dan trakteert Laurens op mijn reis. Ik kan be behoorlijk te buiten gaan volgens hem.

de laatste brief komt dus straks uit Guatemala stad vlak bij het vliegveld. Daarna eerst naar Miami voor een tussenlanding van vier uur en dan de grote oversteek naar Europa!

Haantjesplezier

de dag van gisteren liep niet helemaal zoals ik wilde met het vervoer. Ons bedrijfje waar ik een busje naar Panajachel had geregeld wilde eerst geld zien. Ook een telefoontje bracht geen uitkomst. Het gesprek maar snel beëindigd een aan de baas van chiplilapa een busritten aangevraagd; het zou een zware dag worden. We moesten zeker vijf keer overstappen.

in een hobbeltaxi naar het busstation met vollebepakking. In Antigua is het station een zandvlakte met zeker zestig chickenbussen naast elkaar. Daar moet je even de goede bus uithalen. Op hele kleine bordjes staat de bestemming. Maar er wordt geroepen en een klein woordje van je met je bestemming brengt je meteen bij de juiste bus.

het hele verhaal is weer bekend, bagage op het dak, plaatsje zoeken, en weer de verkopers. We waren al wat laat vanwege het wachten op die eerste ondernemer, maar na wat gereutel startte de chauffeur het vehikel en hoppelens begon de reis over de enorm slechte keien van de stad. het problemem is dat je nu niet meer weet wanneer je er uit moet. In het begin voel dat wel mee. Bij de eerste overstap werd het gemeld, maar daarna moesten we het van de reizigers horen. Soms hadden we amper de tijd om de bagage van het dak te halen.

de chauffeur scheurde als een gek naar Las Encuentras, het derde overstapstation. Op mijn GPS tikte de bus bijna 120 km per uur aan. We reden wel op een snelweg. Gelukkig waaide de bagage net niet van het dak. Aangekomen op het busstation werden we verwelkomd met mini's une zakjes vette friet gelardeerd met een laagje ketchup. Laurens had er geen moeite mee. Vlug weer bagage van het dak en naar de volgende bus. Zo ging het nog wel even verder. Niet zeiken zei Lau, gewoon doorgaan.

Eindelijk aangekomen in Panajachel. Maar waar moeten we er hier weer uit? Ondertussen werd op mijn raam getikt. De bussjouwer wees naar achteren en we maakten aanstalten op er uit te gaan. Inmiddels reed de bus alweer en onze bagage lag langs de weg.... Dat wisten wij niet en we kacheltje voort. Toen iedereen eruitziet wilden we ook maar dat kon niet van de chauffeur. Waarom bleek al snel. We hadden een rondje gemaakt en zagen onze bagage nu links van de weg liggen..

Met de GPS naar ons hotelletje gelopen, iets van 600 meter naar beneden. Panajachel ligt in een dal en we kwamen van 2500 meter af. Het hotel was snel gevonden en bijzonder naar Laurens' zin. Even naar het meer gweest en ja hoor, daar lagen de drie nieuwe vulkanen voor ons. Een prachtig gezicht. Hier gaat Laurens zijn huwelijksnacht doorbrengen, zo voorspelde hij. De reis gaat nu dus naar een 9,5.

Heerlijk gegeten en bijgekomen van de barre tocht. Laurens had twee volle borden op en zat helemaal vol.Ik een flesje wijn gekocht en dat was een gouden vondst. Na nog wat napraten op onze veranda, was het rond tien uur bedtijd. Meteen was je weg, maar.... Om drie uur begon het eerste hanengekraai. kukeleku! Ik sliep er doorheen maar Laurens kon de slaap niet meer pakken. Het is nu half negen en de hanen kraaien nog. Laurens zint nu op een oplossing om de hanen stil te krijgen, ik neem straks mijn wijntje weer ter hand.

vandaag gaan we varen op het meer naar de vulkaan San Pedro. Even een rustige dagje in het verschiet. Morgen ook nog want we blijven hier drie dagen. Terug naar het vliegveld is ook opgelost we hebben hier een minibusje besproken voor 22 dollar.