Are you from Holland?

Na elf uur vliegen aangekomen op Changi Airport in Singapore. Alles verliep voorsoedig, mischien wel te voorsoedig want nu is het mis. Onze vervolgvlucht naar Manado waar ik op dit moment voor zou moeten inchecken is behoorlijk vertraagd. Natuurlijk wordt dat nergens bekend gemaakt. Op de borden staat de vlucht er gewoon niet meer bij. Zoeken naar een infobalie en ja hoor daar komt de aap uit de mouw. Er is iets met het vliegtuig en de vlucht is Verplaatst naar 14.00 uur. Nu 9.00 uur dus dat wordt rondhangen.

Maar de balie geeft zomaar een gratis maaltje weg voor de wachtenden. Honger heb ik nog niet maar toch even naar het restaurant. Naar aziatisch gebruik een grote kakafonie met een zware noedelwalm. Ik was eigenlijk op zoek naar de medereizigers van Djoser die nu in hetzelfde schuitje zouden zitten. Maar niets hoor. Wellicht is er iets te doen met een vergoeding dus dadelijk naar de balie van Silk Air. Eten kan straks wel, we hebben in het vliegtuig al ontbeten.

En je kunt maar een maal gratis bestellen, dus maar even een euro voor een Kopi Sussu betaald. (Kopje koffie). Internet is drie uur gratis dus dan meer even gaan Peterbazen. Enkele indonesische dames heb ik al gesproken dus het klopt echt wel van die vertraging. Echt veel kun je hier niet doen of je moet Singapore Dollar wisselen. Had ik net op schiphol gewisseld naar Roepia's. Ach er is genoeg te zien hier dus maar even geduldig zijn en weer wat Westerlingen aanspreken.. "Are you from Holland?" Er moet toch zeker wel iemand zijn van Djoser hier...

Manado

De meesten zullen zich afvragen waar dit nu weer ligt. De ouderen herinneren zich in Nederlands-Indie deze plaats wellicht. Vervlochten met de Nederlandse kolonisten op Celebes is deze stad de enige in Indonesie die grotendeels Christelijk is gebleven. Makassar in het zuiden is een belangrijke havenstad, vroeger de doorvoerplek naar Nederland vanaf de Molukken van specerijen. Fort Rotterdam van de VOC spreekt er nog steeds tot de verbeelding over het handelsverleden maar is nu een prachtig gerestaureerd monument. Verder niet de vergeten een tweedaags trekkingbezoek aan de Toraja's in het midden van het merkwaardig eiland links van Kalimantan. Deze stam zet haar doden bij in de grotten en kent vreemde begrafenis- en huwelijksrituelen. Tensotte de tropische Togian-eilanden in de zee der Molukken waar het snorkelparadijs opengaat. Kortom alle ingredienten om in dit voor mij volkomen nieuwe seizoen eens op reis te gaan!

Ditmaal zonder onze Laurens die zich helaas weer over de zoveelste powerpointpresentatie gaat buigen in Vwo 5. De vaste reisgenoot die ik na de vakantie in Nepal even niet zie. Een vakantie die zch kenmerkte door gejatte krentenbollen door een rhesusaap, plotseling opdoemende bergmassieven, landverschuivingen, zeer slechte wegen, loslopende neushoorns en gevaarlijke slangen. Ook de terugvlucht was op zijn zachtst gezegd merkwaardig. Aan boord van de A330 werd een passagier plotseling onwel. Op het verzoek of er een arts in de zaal was werg gelukkig positief gereageerd. Inmiddels had het vliegtuig de route al naar New Delhi verlegd. Na reanimatie, konden we gelukkig weer doorgaan naar Istanbul.

Tja wat zal me nu te wachten staan naar onze oude kolonie? Mijn oud collega Joop raadde me al aan om een witte tropenhelm en korte broek aan te schaffen en enige koelies uit te zoeken voor het bagagetransport. Toch laat ik dit Kuifje-in-Afrka-gevoel maar even wegebben. De wereld is aardig veranderd, maar zeker zullen we overblijfselen van deze Hollandschen Tijd in het oude Indie terug gaan vinden. Daarbij niet te vergeten de heerlijke Indische keuken en de bekende gamalanmuziek. Nog enkele dagen en dan is het zover ! Dwars door Sulawesi van noord naar zuid! Reisbeschrijving hieronder!

Salam Hangat (groeten)

Peterbaas

Dag tot dag

Manado + Tangkoko NP
Dag 1 Amsterdam - Manado
Dag 2 aankomst Manado
Dag 3 Manado, excursie Tangkoko nationaal park

Vanuit Amsterdam vliegen we naar Manado, de hoofdstad van Sulawesi. Hiervandaan maken we een excursie naar Tangkoko nationaal park. Dit bijzondere reservaat met tropisch regenwoud heeft een grootte van 4250 hectare. Het ligt tussen de bergtoppen van de Dua Saudara en de Tangkoko en de zee. Je kunt hier op de zwarte lavastranden een wandelingetje maken naar een visserdorpje.
In de middag gaan we op verkenning onder leiding van een ervaren gids. In de imposante jungle kom je verschillende apensoorten tegen, waaronder de zwarte makaak en het spookaapje(Tasier). Deze aapjes zijn even groot als een handpalm, dus die laten zich niet snel vinden! Ook voor vogelaars heeft het reservaat genoeg te bieden: de roodknobbelige neushoornvogel is slechts één van de vele bijzondere vogelsoorten die alleen in Sulawesi voorkomt. Aan het eind van de middag keren we terug naar Manado.

Tomohon, Gorontalo + Nani Wartebone NP
Dag 4 Manado – Tomohon
Dag 5 Tomohon
Dag 6 Tomohon – Gorontalo
Dag 7 Gorontalo, excursie Nani Wartebone nationaal park – Marissa

We vervolgen onze weg door heuvelachtig gebied en groene rijstvelden naar Tomohon. Onderweg geniet je van een heerlijke lunch met typisch Indonesische gerechten. Tomohon staat bekend als de bloemenstad, vanwege de vele bloemkwekerijen aan huis. Op de lokale markt kijk je je ogen uit: slangen en vleermuizen worden hier verkocht voor consumptie. Ook in de omgeving is genoeg te zien en te beleven. Beklim bijvoorbeeld de Mahawuvulkaan, waar vandaan je een prachtig uitzicht hebt over de omgeving, of maak een fietstocht door het heuvelachtige landschap. In het restaurant bij het Tomohonmeer, dat op palen staat midden in de rivier, eet je de lekkerste verse vis. In het kristalheldere meer kun je een frisse duik nemen tussen de goudvissen die hier nog in het wild leven.

We reizen verder naar Gorontalo, de op een na grootste stad van Noord-Sulawesi. De bevolking doet er alles aan om de stad schoon te houden, het is daardoor een van de aantrekkelijkste steden in de provincie. De stad staat bekend om hun speciale borduurwerk Krawang en de fraaie villa’s uit de koloniale periode, waarvan er nog een aantal goed bewaard is gebleven. Je kunt de stad eenvoudig verkennen in een dokar, een koetsje met paard. We maken een excursie naar het Wartebone nationaal park, waar we op een avontuurlijke tocht door de jungle worden vergezeld door de vriendelijke lokale bevolking. Na afloop kun je afkoelen onder een waterval of je vermoeide spieren tot rust laten komen in de warmwaterbronnen van Lombongo. We rijden verder naar Marissa voor overnachting.

Togian-eilanden
Dag 8 Marissa – Togian-eiland
Dag 9 Togian-eiland
Dag 10 Togian-eiland

VanuitMarissamaken we in een boot de oversteek naar één van de Togian-eilanden in de Golf van Tomini. Op deze eilanden wonen zigeuners die hun houten huizen hebben gebouwd op palen van gedroogd koraal. Op de spierwitte stranden, omgeven door de groene jungle, krijgt je het gevoel volledig aan de bewoonde wereld te zijn ontsnapt. Je kunt hier eindeloos liggen luieren, zwemmen of een wandeling maken. Onder water gaat er een wereld voor je open; al duikend of snorkelend zie je schildpadden, bont gekleurde vissen, blauwe zeesterren die zich vastkleven aan de kleurrijke koraalriffen en zelfs oude scheepswrakken.

Tentena en Pendolo
Dag 11 Togian-eiland – Ampana – Tentena
Dag 12 Tentena
Dag 13 Tentena – Pendolo

We reizen verder, via het vissersdorpje Ampana, naar Tentena, een vredig dorpje met kleine houten huisjes, waar je heerlijk kunt wandelen tussen de plantages. Een aanrader is een bezoek aan de twaalftrapswaterval in Werasalopa, waar het glasheldere water over reusachtige rotsbollen stroomt.

Onze volgende bestemming is Pendolo, gelegen aan het Posomeer. Het heldere turquoise water ziet er uitnodigend uit, maar pas op, volgens de legende woont in het meer een 30 meter lange drakenslang! We verblijven in een eenvoudig hotel, prachtig gelegen aan het meer.

Torajaland
Dag 14 Pendolo – Rantepao
Dag 15 Rantepao
Dag 16 Rantepao, trekking Torajaland
Dag 17 Torajaland trekking – Rantepao

Door sawahs en tabaksplantages trekken we de heuvels in naar Rantepao, het land van de Toraja’s. We overnachten in een comfortabel hotel met zwembad. Een bezoekje aan de lokale markt is een absolute aanrader. Hier wordt fruit, groenten en kleding verhandeld, maar je vindt er ook lokale specialiteiten, zoals palmwijn, waterbuffels en varkens. Vanuit Rantepao maken we een trekking door Torajaland, waar je de typische woningen op palen ziet met prachtig gedecoreerd houtsnijwerk en hoge daken als een omgekeerd zadel. De Toraja’s hebben hun eigen tradities en rituelen, die je goed terugziet in hun voorouderverering en wonderlijke dodencultuur. Met een beetje geluk ben je getuige van een bruiloft of begrafenis. Bijzonder zijn ook de Toraja-graven in rotsen en grotten, versierd met tau tau, levensgrote houten dodenbeelden. Tijdens de tweedaagse trekking overnachten we bij de Toraja’s thuis. Na de tweedaagse trekking door het Torajaland gaan wij weer terug naar Rantepao. Indien je wenst om niet deel te nemen aan de trekking, dan heb je een vrije dag in Rantepao. Hier kun je eventueel een busje met chauffeur huren, om zo nog enkele bezienswaardigheden in de omgeving te bekijken. Indien je ervoor kiest om niet deel te nemen aan de trekking, dan horen wij dit graag ruim van tevoren.

Sengkang, Bira en Makassar
Dag 18 Rantepao – Sengkang
Dag 19 Sengkang – Bira
Dag 20 Bira – Makassar
Dag 21 Makassar
Dag 22 Makassar, vlucht naar Amsterdam
Dag 23 aankomst Amsterdam

De volgende bestemming is Sengkang, waar je met een bootje op het Tempemeer de typisch Buginese drijvende huizen, de zijdekwekerijen en visakkers kunt bezoeken. In Makassar, de hoofdstad van Zuid-Sulawesi en één van de oudste havensteden van het eiland, hebben we nog een laatste dag om bij te komen van de indrukken tijdens de reis.

Onze reis eindigt in Makassar. De herinnering aan de VOC-periode komt hier tot leven tijdens een bezoek aan het intact gebleven Fort Rotterdam. Wie nog een tastbare herinnering aan deze bijzondere reis op de kop wil tikken kan terecht op de Jl Somba Opu Shopping Strip. Vanuit Makassar vliegen we terug naar Amsterdam.

Staatsgeheimen

Gisteren was het een loodzware dag. Vertrek uit Chitwan terug naar Kathmandu. Iets van 140 km waar we in ons de hand niet voor omdraaien. Hier ligt dat iets anders. Onze teruggetrokken chauffeur was dolgelukkig dat hij weer terugkon en zong Nepalesee liedjes. De wegen in de Terrai waren redelijk en het weer geslaagd. Maar na enige tijd begon het. We gingen klimmen en dat betekent bergen. Dat woord houdt ook in: erg slechte wegen en landverschuivingen...

Na enige tijd kletterde de regen eruit en werd de weg erbarmelijk slecht. Tel daarbiij dat dit de hoofdweg naar India is, dan weet je het wel. Dat land helpt Nepal een beetje met de infrastructuur dus werd er ook nog aan die weg gewerkt. Het asfalt had plaatsgemaakt voor grint en kuilen met plassen water die soms erg diep waren. De vele dalen de vrachtwagens ploegden zich daar doorheen zodat er eigenlijk geen sprake meer was van een weg. Stapvoets rijden, zeker in deze luxe wagen en ruitenwissers aan.

Bonkend en stotend reden we omhoog, overal gaatjes vindend om in te halen. Het leek wel of alle trucks van Nepal op deze weg reden. Langzaam verlieten we de bossen aan de zuidzijde om de hoge bergen te betreden Hier werden de wegen smaller en nog slechter. Angstvallig blikte de driver omhoog om eventuele neerstortende stenen of aarde voor te zijn. Dat leek me een utopie omdat je geen kant opkunt tussen de massa's busjes, trucks en Jeeps. Toen Laurens de eerste stenen naar onder zag rollen maakte een lichte panbiek zich van hem meester.

"Bistari bistari", sprak de driver. Rustig aan. Maar wat doe je als er een rotsblok naar onderen tuimelt in dze natte moesson? Ik heb maar wat gefilmd om afleiding. Op een gegeven moment stonden we stil. Het ging niet verder. Er kwamen ook geen tegenliggers wat me deed denken aan een verkeerswissel. Dat klopte Er was slechst doorgang voor een rijstrook vanwege neergestort puin en zand. Dan weer stijgend, dan weer dalend. Verkopers aan de auto die doornat waren kamen langs met in repen gesneden komkommers en stukjes kokosnoot. Brommers die als horzels overal doorheenvlogen

Toen we na uren eindelijk de top bereikten was het beter. De regenwolken kwamen niet over de toppen heen, het werd lichter en de weg beter. We hadden het gehaald! Nu weer dalen tot de vallei waar Kathmandu in ligt op 1600 meter. Het verkeer liep weer gesmeerd maar nu kwamen de gevaarlijke inhaalacties weer. Men haalt hier in totdat de laatste centimeter dit toelaat. Veel klaxonneeren en lichten maakt het nog spectaculairder. De snelste wint hier. Na een tijd maanden we de driver om toch maar eens te stoppen; hij had er al heel wat uurtjes opzitten.

De stop was bijzonder. In dit restaurant met terras op de bergen onthaalde tijdens onze povere lunch een groep zeer luidruchtige Chinezen. Ze hadden gereserveerd want het buffet stond al. klaar. Snel de sigaretten aan, de hemdjes opgestroopt tot het niet verder kon en rochelend de eerste langdradige fluimen over de terraswand werpend. Wee de Nepalees die onder passeerde. Hij zal een extra moesson duchten. Ondertussen schaarden de meest luidruchtigen zich nippend aan hun sigaretje achter het buffet en schepten hun borden vol. De schranspartij begon en de herrie maakte plaats voor een luid gesmak.

Toen het bier kwam en werd geproost versprak ik me en zei " Ganbei" tot Laurens. Dat had ik niet moeten doen. Een en al aandacht van de Aziaten en er werden me zelfs Kwaize (eetstokjes) toegeworpen. Opeens was de schranspartij over. De Chinezen verdwenen als bij toverslag en Lau probeerde nog wat van het buffet. Immers, de honger in hem is amper te stillen. Ook ik probeerde wat kip. Ook dat hadden we moeten laten De scherpte van het gerecht was dusdanig dat de tranen ons in de ogen kwamen. De driver riep ons al dus snel wegwezen.

Uiteindelijk bereikten we Kathmandu Ook hier was India aan de slag gegaan De wegen waren verworden tot enorme stofwolken en de arme huizen daartussen door deden ons aan Allepo of Homs denken, Een klein uur ging dat zo door want we reden stapvoets. We maanden de zingende driver om toch maar even de Airco aan te zetten en de ramen te sluiten

In ons Hotel Potala Gusthouse wachtte Andre ons al op. Hij was naar Kathmandu gevlogen voor 70 dollar Hadden we dat geweten. Snel het stof in een Milkshakebar weggespoeld en 's avonds heerlijk gegeten.

Vandaag een rustige dag. Weer de Capucchinobar en toen de binnenstad in. Nog wat spulletjes gekocht een terug naar Potala. Wat gerust voor morgen want dan gaan we vliegen. In de middag naar het Koninklijk paleis. Een gebouw uit 1969 waar zich begin 2000 een koningsdrama heeft afgespeeld De regerend vorst en zijn familie werd door zijn broer ten paleize vermoord Meteen het einde van het Koninkrijk want nu regeren de Maoisten. Dat dit geen pretje is merkten we alras.

Op weg haar het paleis fotografeerden we een erg druk kruispunt. Zonder stoplichten met twee zwaaiende agenten. Toen ik dat ook nog op film vastlegde was het mooi geweest. Een militair sommerde ons hem te volgen tot politiewachttoren. We hadden niet mogen filmen en fotograferen omdat zich in het verlengde van hen een muur stond. Tja gewoon een muur. zonder iets of wat erbij. Staatsgeheimen? Het bleek dat dit de muur van de VN-ambassade was die niet gefilmd mocht worden. Een hele hoop heisa en een tegensputterende Lau. Gelukkig kwam plots Andre uit het niets opdagen en wist hij beide partijen wat te kalmeren. Ik moest naam en adres in NL opgeven en mijn hotel. Ze zouden alles natrekken. Bij navraag hier aan de balie bleek daar niets van te kloppen. Gewoon het spel meespelen is de boodschap en niet te veel er tegen in...

Het paleis was indrukwekkend. Alles jaren 70 stijl met geweldige ontvangstkamers, tuinen en zalen. Voor Lau wat minder maar hij heeft het prima tot zich laten komen. Daarna eindelijk tot rust komen op de kamer. Laurens is nu echt verslaafd aan de Cappuchino en zit met de laptop in de koffiebar te werken Na een heerlijke milkshake ben ik nu bezig met de laatste woorden van dit relaas in nepal. We hebben het hier voorlopig nu echt wel gezien en zijn blij dat we morgen op een uur of 8 kunnen vertrekken naar Istanbul!

Neushoorn op stap

De laatste hele dag in Chitwan Sauhara. Een bloedhete ochtend en een avondtuurlijke avond gisteren. Na een eetpartijtje bij Palace Inn (dat moet je wel met een korreltje zout nemen) terug naar Village resort. Een kind sprak Laurens aan dat er een neushoorn achter hem liep. Dat leidde natuurlijk tot ongeloof en lachen. Toen ik toch maar even omkeek zag ik een een behoorlijk beest om me afkomen in het donker. Dat best eens kunnen kloppen Achter het beest een menigte mensen en een politiewagen. Er hing wat in de lucht...

Opzij gestapt en ja hoor het beest liep in rustige pas voorbij. De lach van Laurens werd een kreet van opwinding en bezorgdheid. "Niet te dicht Peter, Ohhh wat een beest, dit is te gek, echt chille waar komt hij vandaan? Dit komt in de top 5 van mijn leven." Ondertussen ben ik maar begonnen met het maken van wat foto's en een filmpje Dit is te ongelooflijk voor woorden. Jammer van het donker op straat; hier is geen straatverlichting. De politieauto scheen op de enorme kont van het beest en bij etalages kon ik iets van de zijkant zien.

Opeens stopte het beest toe ik er bijna bovenop stond. Het wendde zijn kop naar rechts en scheen naar een winkel te willen. De hele menigte stope en deinsde terug net als ik, Maar de kraam was niet naar de zin van het beest en langzaam liep het weer midden op de weg. Kennelijk dat de politie de weg al afgezet want er kamen geen tegenliggers meer. Verder ging de vreemde optocht weer. Het beest bleef ontspannen en liep zelfverzekerd. De menigte achter hem groeide en talloze beeldschermpjes van mobieltjes verlichtten de donkere straat.

Na een tijdje vond onze rhino het welletjes en sloeg rechtsaf een donkere steeg in. Tegelijkertijd liet een onwetende winkelier zijn luiken met een klap naar beneden. Het beest stopte abrupt en slaakte een dreigende brul. Snel doken de meesten achter auto's en brommers. Maar het beest liet zich niet van de wijs brengen en sukkelde verder het steegje in. Tijd voor de stroomuitval en alles was nu helemaal donker. De show was over. In de kamer was het noglang onrustig met Laurens en werden foto's uitgewisseld. ook de familie werd ingelicht.

Vanochtend onder een staalblauwwe lucht met iets van 37 graden fietsen gehuurd. Dat bracht wel vat verkoeling voor 2,40 per dag. Maar als je stopt dan is dat toch weer anders. Maar even door de omgeving gefietst en gemaand tot linkshouden. We zijn nog bij een basisschooltje geweest en wat gedronken bij een stalletje. Voor 50 cent een colaflesje. Lau was in een goede bui en tikte 2,40 af voor twee flesjes. De baas was euforisch.

Het zwembad van 7 star hotel was in onderhoud dus op naar het volgende, De Hermitage. De lucht kleurde donkergrijs en in de verte rommelde het al. Snel waren we bij het hotel en voor 400 roepies mochten we zwemmen. De stoom slaat dan van je af. De oppassers in het park zorgen bij Lau weer voor de nodige conversaties. De vele flessen water zorgden toch weer voor een natte mond.. De onweesrbui barsste los maar onder water merk je er weinig van.

Terug bij het hotel de laatste sensatie voor vandaag; bij een boer iets verderop belaagde een Python een kip. Lau was er als de kippen bij en ik liet het van afstand maar even bezinken. De felle boerenvrouw sloeg de slang de kop af met een stok. Lau was onverschrokken getuige. Ik niet.Maar even wachten want hij had de kamersleutel. Eindelijk tijd voor het reisblog.

Kroko

Op veler verzoek maar even het woord chillen uit de doeken doen. Omdat we in dit gezelschapje een jonge baas hebben komt dit woord nog wel eens aan de orde. Ook zijn leerlingen gebruiken dat graag en waar je mee omgaat wordt je mee besmet. Chillen is relaxen en voor de puntenslijpers onder ons in het Nederlands ontspannen. Vroeger bestond dat ook al, kijk maar naar de psychiater in Fawlty Towers die ondanks de capriolen van Cleese volhardde met " I am on holiday"

Vandaag dus een ontspannen dag met weinig excursies. Reden is dat die erg duur zijn hier. Verder zijn we de enige toeristen nu in het resort en men wil toch graag een graantje meepikken. Twintig euro entree voor het park en twintig erbij voor een rondje met gids doen ons anders besluiten. Vanochtend na een heerlijke nacht met volop werkende airco ontbeten en meteen daarop naar het natuurpark gelopen om te zien of er aan de ingang wat te doen was. dat park zou vlakbij zijn maar ook hier weer Nepalese begrippen.

De temeratuur steeg boven de 30 graden en het straffe wandeltempo van Lau heb ik weer wat afgezwakt; onderweg kijken voor mooie foto's is net zo belangrijk. Zo kwamen we boij een olifanteneigenaar die zijn beest voor de tochten gebruikte. We waren welkom. We mochten zelfs foto's maken maar Lau hield gepaste afstand. Ik heb het beest gevoerd met wat zaden die hij als een stofzuiger uit mijn hand met zijn slurf opzoog...

Verder ging het weer met taltijke vriendelijke mensen die onderweg wwaren of in povere huisjes langs de weg wonen. Er leek geen einde aan de tocht te komen. We waren de poorten van het park al lang gepaseerd, maar de entree bleek onvindbaar. De weg vragen helpt wel en elke tijdsindicatie moet je verdubbelen. Net toe ik het wilde opgeven na een uur maande Lau me de bocht om te gaan en daar was het dan.Bedankt Lau. Een aantal hutjes met rieten daken en wat uitgelopen toeristen. De rivier was de grens. Dorpelingen waadden door de rivier. Uiteraard meteen aan de cola en even stoom afblazen. Wat gelachen in het chinees met dames uit Tsintao en Kunming. Waarom spreek je zo goed Chinees? Tja....

Plots kwam de drankjesbaas op ons afrennen. Er was een krokodil gespot aan de overkant. Hij lag met zijn muil open in de zon Duidelijk zichtbaar en prachtig om te zien Geen excursie maar toch wat meegemaakt Ondertussen waadden de dorpelingen iets verder gewoon door. Ze hebben wat groentenen fruit bij zich om indien er eentje komt die af te leiden. Na een tijdje stak een gezelschap toch de rivier over waar de croco zat,ze zijn niet bang hier. De croco wel; hij hield het voor gezien.

Weer dezelfde weg terug en ja hoor om een uur in de middag viel de eerste regen. Na de afstand van 3 km zijn we naar het dorpje geweest met de chauffeur. Gisteren was hij in mineur over zijn slaapplek maar Lau bood hem voedsel aan. De man kikkerde helemaal op. Het restaurant was Chill volgens Lau Popmuziek galmde uit de stoffige luidsprekers en ook wij moesten luid spreken. Terug op det resort barstte de moesson eindelijk los. Niet eentje maar een paar achter elkaar. Tijd om wat te Peterbazen terwijl Lau zich weer tot zijn onderzoek voor school wendt.

Morgen gaan we een fiets huren en naar een hotel in de buurt om te zwemmen!

In de jungle

Vanmiddag aangekomen in Chitwan. 4 uur rijden van de oven Lumbini en meteen een ander klimaat. Lag Lumbini in de laagvlakte nabij India dan zitten we hier weer op een laag plateau in de jungle met. meteen veel regen. De temperatuur is wat lager maar nog steeds boven de 30 graden en vanmiddag viel de regen er met bakken uit. Condensatie door de jungle zo legde onze geograaf dat uit. Een prachtieg junglelodge ver van de toeterende heksenketel.

Gisteren in Lumbini was een relaxdag. Heel de middag zitten chillen op ons balcon Het was gewoon te heet om iets te ondernemen. Door de vele stroomonderbrekingen lag de airco eruit, iets wat je hier wel nodig hebt Wat douches en een flesje Everest waren welkom. In de ochtend zijn we naar het boeddapark geweest. Die schijnt hier te zijn geboren. Een lange laan met een kanaal in het midden en wat bruggen. Vooral in de schaduw blijven Veel bedevaartgangers.

Veel landen hebben hier een tempel geadopteerd waarvan we er een paar hebben bezocht. Die van Duitsland was prachtig. Enkele monikken boden ons water aan. Elke stap dooet je zweten dus na verloop van tijd terug naar de uitgang. De vriendelijke eigenaar van ons vaste restaurantje waar je voor 3 euro een volle maaltijd hebt had ons per brommer gebracht. Nu was het teruglopen geblazen.

Binnendoor gelopen stuitten we op een menigte bedelaars, vooral moeders met babys. Dit vertederde Laurens, maar hij was zijn geld vergeten...Peterbaas was er weer goed voor en in het hoofd dat dit toch allemaal een toneelspel is toch maar wat gegeven. Ze zijn al blij met 50 roepies. De tempel van Boedda leek op een zwembad. Entree 200 roepies; dat hebben we maar overgeslagen. Een bedelende jongeman hield Laurens tot ver buiten de uitgang gezelschap onwetend omtrent zijn karige fortuin op dat moment. "Peter, ik wordt hier h e l e m a a l gek van" zo was zijn reactie.

De avond viel snel en eindelijk wat tijd voor frietjes en pizza bij onze vaste baas. Op de kamer was het eerst lekker; de airco snorde en de TV gonsde met een aandachtige Laurens. De Spelen waren er met hockey. Laurens kent het hele progranma al uit zijn hoofd en appte, internette en keek af en toe TV. De moderne generatie. Negen uur tijd om wat te maffen; de warmte speelde op.

In de nacht viel de airco uit dus de ventilator maar aan. Het werd snel warm, maar gelukkig na een half uur weer strroom. Zo ging dat verder.Toen er in de ochtend ook geen Internet had ging bij Lau het licht uit; een ander soort stroomstoring. Snel aankleden en naar buiten de driver zou om 9 uur vertrekken. Door de straat strompelde een eenzame heilige koe en het rammelende verkeer kwam op gang. De walm was voelbaar.

De rit naar Chtiwan was prachtig. Na de laagvlakte eindelijk weer wat omhoog. De bergen waren weer hoog en mooi Geen lange slingerwegen maar kaarsrechte banen die Lau aan Canada deden denken. Het schijnt dat hij daar familie heeft. Na 5 uur waren we op de bestemming Een prachtige Junglelodge met een olifantenparkeerplaats vlakbij. Andre wachtte ons op en een luch stond klaar. Meteen daarop- brak de moesson los. We hadden al bijna een week niets meer gehad dus het kon dus wel. Wat bijpraten en de kamers gezien. Eindelijk weer een goede airco en veel ruimte Belangrijk voor onze Lau.

In de middag even naar de woning van Andre geweest. 5 Kilometer verderop door de rijstvelden en natte hobbelwegen.. Dat is dus een halfuurtje karren. Andre vangt weeskinderen op en zorgt voor onderwijs. Hij heeft een flinke woning waar er een aantal rondliep. Heel vriendelijke kinderen die goed Engels spreken. Het huis lijkt op een verkeerstoren op een vliegveld, smal, hoog met uitzichtpunten aan de zijkanten. Midden tussen de rijstvelden en de guavabomen.

Uiteindelijk terug naar onze kamer en tijd voor een douche. Er zijn excursiemogelijkheden hier maar erg duur. Je begint al met de entree voor het park (1800 roepies) en dan nog ens 2000 voor de jungletocht. In deze periode is alles nat en zit het vol bloedzuigers. Dat slaan we dus maar over. Morgen naar het dorpje en wat fietsen huren. W#ellicht zien we een neushoorn nabij de rivier.

Inmiddels heeft de baas van ons complex de generator opgestart. De airco kan dus aan. Overdag is er hier nauwelijks stroom en in de avond een beetje. Vandaag dat de meeste hotels een ronkende machine hebben. De olifantentemmer roept in de verte, de beesten beginnen aan hun avondmaal van bruine stro. De regen is opgehouden en om 7 uur is het hier al weer donker.

Bakoventje

Vandaag een lange reisdag van een uur of zes. We hebben de koelte van de bergen verruild voor de hitte van de Terrai op 40 km van de grens met India. De pogingen van Laurens om even het land te bezoeken hebben we laten varen vanweg de rompslomp met visa. Verder is het hier zo' n 40 graden niet meteen een weertje om de grens over te gaan. Normaal zou het hier zwaar bewolkt moeten zijn in de regentijd maar het is licht bewolkt en superheet.

Gisteren hadden we een dag van chillen zoals Lau zegt. Niet veel uitspoken en toch wat uitvoeren. Een vriendelijke baas waar Lau eergisteravond mee aan de praat was geraakt bood ons aan naar het Lake Nass terijden waar je kunt zwemmen. Iets van 15 km Dat doen we omdat het in Pokara de laatste dagen erg warm is, over de 30 graden.

Het meer is typisch aziatisch, geen strand om te zwemmen maar honderden bootjes om te varen op het meer, met een roeier voor 450 roepies, Iets meer dan 4,20 euro. Sommige Nepalezen gaan gewapend met paraplu het water op en proberen een koel windje op te vangen. Dat ik en Lau zich hulden in een zwembroek was een bijzonderheid. Onder luid gegiechel en soms het slaken van een gilletje probeerden we wat koels in het water te vinden. Zinloos want door de temperatuurstijging van de aarde was het water iets clementer dan soep.

Lau besloot wat te wandelen en ik zocht de schaduw op. Bij een fonteintje zag ik een local een slang uit het water halen en zich tegoed doen aan helder water. Kopieergedrag komt niet enkel bij apen voor dus na diens vertrek viste ik de zwarte rubber slang uit de fontein en.. warempel heel koel helder bergwater. Dat maakte mijn hele dag goed. Dat noem ik dius voor het gemaak ook maar chillen.

na een korte luch zijn we nog even op bezoek geweest bij het huis van de gastheer. Lau die zich steeds meer in de Engelse taal hult constateerde dat we een Gate Community inreden, een soort bewaakt dorp dus. Iets wat ik weer door het gebonk van de auto verwarde met Gay community, wat Lau enkel de kreet Nee joh ontlokte. De goede man woont aan de drempel van de startbaan 014 van Pokara airport. Dat zal hem na verloop van tijd wel wat minder rustige nachten opleveren. Verder een prachtig huis met aardige zoon en dochterje dat in een Engels talig boek de functie van het Skelet bestudeerde

Vandaag was het een op en top reisdag, De chauffeur stond om halfacht al klaar met een Skoda Rapid, een erg luxe wagen, voor een rit van 5 tot zes uur. Omdat we vrij hoog zaten en moesten afdalen naar zeeniveau, reden we door een bergachtige omgeving. Omhoog en omlaagging het met de bekende " het kan maar net" inhaacties. Als je maar goed toetert en licht geeft komt het goed. De vele aardverschuivingen zorgen voor zanddekens op de bergwegen en soms nauwe passages tussen enorme omlaaggevallen rotsblokken. Als we er zo eentje op ons dak krijgen..

Na vijf uur zaten we in de Terrai, het laagland van Nepal op de grens met India.De temperatuur stijgt hier tot ongekende waarden en na een heerlijk gekoelde lunchpauze maande de driver ons de ramen te sluiten om de airco aan te zetten. Het landschap deed me ook aan india denken, stoffige wegen en luid getoeter. Na een uur door de Terrai reden we eindelijk Lumbini binnen.

Bij uitstappen loop je hier tegen een zware muur van warmte aan. Niet echt aanlokkelijk om er op uit te trekken; Lumbini is de geboorteplaats van Boedda met een tempelpark vlak bij ons hotel. De airo in de kamer deed het pas vanavond en het was bloedheet; niet erg aanlokkelijk als je van grote hoogte komt. Om 5 uur was er stroom je zit hier midden op het platteland dus de stroom valt vaak uit. De airo deed het maar na een tijdje viel die weer uit. Aan uit aan uit, dit worden lange nachten. Eigenlijk heb ik weinig plannen voor morgen. Gewoon weer rustig aan

Een tip voor de reiziger naar dit soort streken: Handdoek, douche en stoel buiten; de sleutelwoorden om het uit te houden Verder een koele fles London ijsbeer gehaald. Lau is ontzettend aan de hik en toch aan de Cola. Gemaand om wat minder koolzuur te pakken. Verder alles goed hier Een dagje zweten morgen (oh ja en chillen) en dan naar Chitwan waar mijn kennis in Nepal woont.

Geitensprongen

Gisteren rond half elf vanuit ons kraaiennest in de bergen vertrokken naar Pokara, de plaats in Nepal waar de meeste regen valt.Bij ons had zich Merlijn uit Eindhoven aangesloten die onder de Anapurna een trekking wil gaan doen.. Regenjassen paraat een karren maar met de 2 liter Jeep van Mahindra. De weg was niet lang Eerst de smalle bergweg naar beneden en toen weer langs de rivier door de vallei 120 km verder. Een peulenschil voor de Jeep

De wegen hier zijn niet opperbest Soms in dorpen zijn er diagonale geulen van kiezel, zand en grint waar iedereen zijn beste spoor in wil volgen. Zodoende kom je vaak tegeneover elkaar te staan en geldt het recht van de sterkste. Onze chauffeur was daar goed in en vaak tripleerde hij de hele zaak. Het is hier gebruikelijk bij inhalen te klaxoneren.Zodoende doen verkopers van klaxons goede zaken hier. Vee loopt gewoon los en voetgangers zijn er vaak langs de weg te vinden. Fietsen zijn amper te zien.

Opeens moest de driver een zeer snelle ontwijkingsactie uitvoeren. Twee geiten kwamen van links de weg op en vermoedden een voorrangssituatie. De chauffeur zwenkte met gierende banden naar rechts waar op dat moment geen voeruigen waren. Daarna weer meteen terug. Geen geitenvlees vanavond maar wel ietwat geschrokken inzittenden. Na twee uur bereikten we Pokara de tweede grote stad van Nepal. De warmte viel over ons heen.

Pokara is de uitvalsbasis voor tochten,trekkings en adventures zoals raften en parasailen.Het ligt aan een meer dat helemaal bol staat van botulisme en je maar uit de buurt moet blijven. Wel een gezellige boulevard langs het meer met veel winkels en stalletjes. Het hotel is prima op de stroomstoringen na. Met vier man gisteravond Momo's gegeten, een soort gestoomde of gefrituurde deeghapjes.

Vandaag een zware dag. Om 4.00 uur opgestaan om naar Sarankot te gaan. Een pover plaatsje hoog inde bergen waar je de zonsopkomst kon volgen. Even wennen voor Lau maar morgen kan hij weer uitslapen. Snel liep de Jeep in het donker omhoog en kennelijk waren de meesten al wakker. Er wed al gesport en gechilld op straat. De top van de berg stond vol Chinezen en de kleuren waren geweldig in de lucht Van paarsblauw naar grijsblauw. Hellaas geen zon te zien; die verschool zich voor ons.

Terug in de kamer nog maar even wat slapen. Om 9 uur even buiten gekeken en de hele Anapurna lag open; een ongekend iets hier in deze periode. Enorme bakbeesten met pakken sneeuw en wolkenslierten open en bloot. Mooier dan in de vorige plaats Alles is hier vlakbij. De foto's zijn geweldig Ingezoomd tot op de rotsen van de berghellingen. Verder nog een correctie de Christelle moet zijn Fishtail De locals spreken dit zo raar uit dat je zelf maar een woord zoekt.

Verder een dag van chillen. De vriendin was tot verdriet van Lau uit het verhaal en we hadden geen echt doel. De driver stelde voor naar de waterval te gaan Dan denk je aan een enorme sliert water maar dat was slechts een zichtbare val van enkele meters. Naderbij gekomen zag je dat. het water zich in een diepe grot stort. Lau bestudeerde de steensoort en kwam tot schalielijsteen, de driver hield het bij graniet

Terug bij het hotel maar war Momo's gegeten en het lokale Nepal Ice Beer geprobeerd. Voor 2,50 krijg je 360 cl. Ijskoud natuurlijk. Even het stadje ingeweest voor wat kaarten en toen snel terug. Lau werd wat oververhit. Het hotel biedt gelukkig koelte en mooi zicht Wel telkens 72 treden omhoog op de vijfde verdieping. Op het dakterras nog meer stappen maar hier is het lekker op de wind en het landschap omringt je. Morgen wil Lau naar het Museum. Iets met stenen en bergen. Ik hou het wat rustiger want daarna wacht een lange rit naar Lumbini nabij de Indiaase grens.