peterbaas.reismee.nl

Puerto Madryn

We zijn alweer een flink eind gezakt in Zuid-Amerika. De hele nacht hebben we doorgereisd met een luxe slaapbus naar Puerto Madryn. De temperatuur is hier ook behoorlijk gedaald Van 35 graden naar iets van 15 graden met een koude wind aan zee. Maar de stad had ik wel weer gezien. Met al die drukte moet je daar erg op je tellen passen. Hier is alle anders. We pakken de draad na aankomst in dit land maar weer even op.

De tweede dag in de stad was er een van volop excursies. Er is natuurlijk van alles te zien maar we pakken even de highlights. Het Palazzo del Congresso aan de Avenida se Mayo bijvoorbeeld met zijn protserige beelden en decor Alles ademts Spaanse sfeer en de grote gebouwen de bekende eind 19de eeuwse fin de siecle. We bezochten de haven met daarvoor de Tangowijk met de vele etablissementen Helaas was alles door de weeks gesloten Bij de haven zagen we een beeldje van Ana Frank door Maxima geschonken. In de middag naar de Delta El Tigre aan de westkant Dat is zoiets als de biesbosch maar nu meet allemaaL privevilla's Met de boot zie ja alles Van groot to klein. Van mooi tot lelijk..Daarna naar de Plaza de Mayo waar de dwaze moeders nog steeds demonstreren Er is nog steeds niets bekend over hun zonen omgekomen tijdens het schrikbewind van Videla. De moeders zijn nu allemal ver boven de 90 en hebben hun eigen handelsmerk Er is een stalletje met souvenirs. Bij een monument over de Malvinas kreeg ik het aan de stok met de gids die zei dat ze niet meer de Falklands heten. Dat moet je niet te veel zeggen hier. Daarna naar een enrorme muur aan de baai van de stad waar alle slachtoffers van Isabella Peron en Videla in steen zijn te lezen. Ik heb het maar niet over Julio Poch gehad...

Daarna naar het grote oude kerkhof uit 1822. Dat deed me aan Pere Lachaise denken met die huisjes waar de doden zijn opgebaard. Ook hier de strijd om de mooiste en de grootste. Eentje had zijn entree laten beveiligen met een deur van kogelvrijglas. Er was geen bel om je te melden Verder leek het net een winkel. Het indrukwekkendst vond ik het familiegraf van de famillie Duarte Hier ligt Evita Perron begraven, de echtgenote van een voormalig presdent . Ze sond in dit land in hoog aanzien vanwege haar uitstraling. Na gaar dood veranderde de politie en werd ze in Italie begraven totdat haar schoonbroer een plekje voor haar had in het familiegraf. Peroon was inmiddels al hetrouwd met Isabel die een schrikbewind voerde.

Daarna naar boeknadel Ateneo. Die bevind zich in een theater dat helemaal hetzelfde is gebleven behalve de boekenrekken in het midden waar eerst de toeschouwers zaten. Ook de balcons en de prachige verlichting zijn er nog. In de avond zijn we gaan eten in een Argentijns restaurant uit eind 19e eeuw. Alles nog hetzelfde. De bediende leek aan dewijn te hebben gezeten. Hij zou alle bestellingen uit zijn oofd weten maar na elke bestelling snelde hij naar de bar om deze door te geven. De wijnen waren maar 80 pesos;niet duur in deze stad.

De andere dag is het vertek naar Puerto Madryn. Maar we hebben de ochtenbd vrij Met mijn kamergenoot maar eens even naar het grote station in de buurt met de metro. Ook deze is erg oud en rommelig. Na veel vragen en zoeken kwamen we bij het hoofdstation aan. Het was er niet druk Enkel wat moderne treinen maar de enorme hal die lijkt op het Gare du Nord maakte indruk. Na wat gepraat mochten we het perron op. In de middag terug naar het hotel. Daar stond ons busje al klaar om ons naar het grote busstationb te brengen Treinen spelen hier neit zo'n grote rol dus kregen we een slaapbus om de 1400 km naar Puerto Madryn te overbruggen. Dat zijn echt luxueuse bussen met fauteuils die helemaa naar achter geklapt kunnen worden. Eten en drinken aan boord. Je komt niks te kort

Hier starten dus de grote roadtrains naar het zuiden. Vrachtwagenbs met meerdere aanhangers; de wegen zijn recht en er zijn nauwelijks steden. De stad die we vwerlieten was een mierenhoop. Daarna houdt het ineens op. Nog wat sprtvelden en een vliegveld en dan komen de pampa's. De rit leek eindeloos. Er woont letterlijk niemand meer hier. Het landschap is vlak. Af en toe vee dat van dit land een vleesexporteur maakt. De zonsondergang was prachtig omdat je geen huizen en bomwen hebt; gewoon een groene zee. In de nacht rijdt de bus gewoon door. Pas om 2100 uur komen de biefstukken op tafel en wat wijn dan met vollemaag meteen slapen.. De luxe fauteuilszijn bijna een echt bed. In de nacht komt de tweede chauffeur uit zijn bed en gaat de bus zonder stop verder. De toilet aan boord kent vele bezoekers..De zon is om 8 uur onder

Eindelijk is de dag er weer om 7uur. We stoppen bij een plaatsje dat nog het meest op een stadje uit het wilde westen We zijn in Puerto Maryn. De wind waait als een gek en ondaks de zon is het koud....

Reacties

Reacties

Joan

Mooi verhaal. Op naar de potvissen!

mary

de stad is fijn, maar ik vind het ook altijd weer fijn als we de stad uit zijn.. inderdaad die drukte. Leuk dat ik nu een verhaal heb bij de plaatjes die je me stuurde. Op naar de volgende gebeurtenis.... en je nieuwe verhaal.
Dus dikke kleding in deze reis zeker vereist en dan te weten dat in het in November nog kouder zal zijn... dan toch voor ons overwegen deze in vakantie in februari doen... Kan jij vragen naar de verschillen van februari en november welke periode het beste is.... we kunnen nu al het info bij jou nu vragen...
En laat jij nog sporen na, dat we deze straks kunnen zoeken. Alhoewel op de reis in Namibië die we drie weken na elkaar maakte, hebben we helemaal niets kunnen vinden... hihih

Jan.

Zo te lezen is het allemaal weer prachtig .Maar je kan nog genoeg genieten na die mooie weken die nog komen gaan.Hier is het weer ook prachtig 20 graden.Groetjes.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!