Dat Marco Polo wifi moest ontberen op zijn Zijderoute is nog tot daaraantoe maar dat in deze tijd deze allang onontsloten stoffige oorden via wifi ontsloten moesten zijn was een handicap voor Peterbaas. Na Samarkand waren de enige plekken waar je kon internetten kleine matig voorziene plekjes waar dan ook iedeeen samendromde en de verbinding nog lager werd dan een slapende kameel. Het is nu eenmaal zo; dan hadden we thuis moeten blijven. Kazachstan is echt een dieptepunt dus... geen nieuwtjes; ik begon het al op te geven. Maar nu zitten we in Bishkek Kirgizie in een luxe hotel met vette internet! DeZe reis laat trouwens ook weinig gelegenheid tot bezinning Elke dag is er weer wat anders en morgenb zijn we hier ook weer weg.

Niet getreurd Wat korte berichten van de reiziger die nu aardig de Chinese grenes begint te naderen. Voorzover ik me nog alles herinner nogeven de draad na Samarkant oppakken. Na veel gehobbel in de bus bereikten we degrens met Kazachstan. Een groot woestijnland met de dorpjes en stadjes aan de rand. Onze culturele missie zit er op en nu wordt het tijd voor de militaire. Maar eerst van de CYM'en afkomen. We hebben pakken vol over en moeten over op Tengen Bij de grenzen weer de bekende chaos waarbij iedereen langs elkaar dringt en niemand je verstaat. Daana weer karren met de bagage tussen beide landen en tenslotte de tollenaarsters. We kunnen enkel de CYM' en wisselen voorbij de grens..

Een vijftal dikke dames staat op- ons te wachten met de Tengen klaar; het leken eerder Tangen. Hier wordt je dus echt genept. Ze berekenen 5 tot 6 euro provisie en ze tellen in hun voordeel. Voormij dus 100.000 CYM'en Iets van tien dolalr op de 650.000. Maar bij Kees probeerde ze hem 1 miljoen afhandig te maken. Ik vroeg haar om opnieuw te tellen en heb dat gefilmd Maar die krengen tellen zo snel! En je moet van die rommel af. Dan maar dat en wegwezen. Ik kreeg een aantal Tengen terug en ben snel naar de bus gegaan Toen ontdekte die oude Tang dat ze zich vergist had Ze gaf me zomaar 400 Tengen te veel. Heee Brat (broertje) riep ze me toe bij de deur van het minibusje. 400 tengen terug ! Maar ik zette mijn oortjes in en luisterde naar Adele. De vrowu heeft een kwartiet staan te roepen maar ik deed alsof ik ze niet hoorde. Palicia riep ze. 5 euro voordeel dus mijn verder verlies heb ik genomen.

Kazachstan is nog verlatener dan Oezbekistan. De velden zijn allemaal geel geworden en strekken zich tot de horizon uit, De wegen zijn verlaten en het weer is prachtig. In twee busjes reden we naar ons volgende punt; een kamp nabij de bergen. . Het is een soort guesthouse met een eetkamer die uitgeeft op de slaapkamers. In het winkeltje is het bier van een halve liter 50 cent en best te drinken Rode wijn is iets meer rond de 1200 Tengen dus 3 euro. In de eetzaaltjes geen gebrek aan plezier. We zitten midden in de binnenlanden. Sommigen hangen bij de wifiplek die het weer niet doet Anderen gaan wat lopen. Buiten schooit de hond om de chips..

We zijn donderdag. Vandaag tijd voor de militaire operatie Zo noem ik het maar. In veldtenue naar de kloof met de moeilijke naam Daarvoor moeten we in busjes een uurlang hobbelen. Buiten is het flink koud, Onze vogelspotter zal al meteen wat rare vogels. Bij een stop keken we uit over de hele zijderoutevallei. Weer de bekende geelbruine velden zonder ook maar een enkel bosje. Het begon aardig te waaien en de kragen gingen op De gids vertelde prachtig over zijn land. Verder weer tot het National Park. Daar kon je kiezen om 300 meter over kiezelpaden naar beneden te gaan of een veldtocht langs de canyon te houden. De Minaret van Samarkant zat nog steeds in mijn benen dus ik koos voor het laatste. In de bossen leven de beren die nu in de droogte bessen zoeken in de velden De rangers waren bewapend. Verder zagen we de uitgedroogde wilde tulpen; nu helemaal goudgeel maar rood of geel in het voorjaar. Dan is dit land op zijn best met diepgroene velden en ontelbare bloemen. In de diepte zagen we de canyon met de groenwitte wilde stroom.

De lunch was in het veld met pakketjes uit het Guesthous. Alles deed me aan mijn militaire diensttijd denken. En het smaakt bovendien erg goed. Daarna weer terug vroeg in de middag. Maar de busjes waren oventjes geworden en de ramen mochten van de rangers niet open vanwege het stof. Ik zat achterin met Daniel onze reisleider die langzamerhand helemaal nat werd en rood aanliep Ook de temperatuur ging richting 40 graden Toen een van de vogelaars een witkopscholekster waarnam en vroeg om een stop Kwam Daniel met de opmerking dat hij onderhand een rode rop wat geworden. We konden doorrijden. Op de verharde weg konden de luiken bovenin open Het leek weel een hemelse lucht die door de bus golfde. We konden ook nog naar het museum maar ik heb me in de plaatstelijkekleine winkelvan koloniale waren me gewijd aan de aankoop van koel bier dat zeer snel verdween in de eetkamers van de guesthouse. De avond valt hier zeer snel en na het wederom gezellige eten van ons 21'en duurde het niet lang of iedereen viel rond half tien in slaap.

Vandaag vrijdag

Door een list konden mijn kamergenoot Eric en ik vooraan in de wel zeer luxe Franse bus plaatsnemen. Ik had voor het eten mijn rugzak alvast op de eerste stoel gelegd; iets wat ik overgenomen heb van Duitsers met hun handdoeken op de stretchers. Eerst weer eten in de smalle eetzaal waar de hond ook binnenkwam tot ergernis van de wat oudere dames. Maar door mijn bezoeken aan Jan wist ik dat honden met koekjes en vleesjes te lijmen zijn Kom maar riepik de hond toe en in luttele tijd stonden we buiten. Daarna de bus in Een kirgizische met alle teksten in het Frans to genoegen van onze hotelman Jacques uit limburg en ik. Geweldige ervaring voorin Enorme vooruit en heerlijk wiegende bus.

We reden de verlaten vallei weer uit en bereikten de hoofdweg. Nu eens vierbaans wegen Wat een luxe Het golvede gele landschap zonder een enkele boom zoefde voorbij. Wel opmerkelijk dat er hier betrekkeijlk veel mensen zijn die pech hebben. Maar vaak zijn de autootjes hier klein en krakekmikkig Op elke parkeerplaats staat een betonnen brug waar je zo met je ladaatje op kunt rijdenom de onderkant te inspecteren. Langs de wegen bijna geen tankstations en af en toe een Toealet met hurkvoorziening en walmende odeuren. De hokjes zijn van kunststof en zeer krakekmikkig. Toen enkel dames zich verstoutten om een wildplasactie in het veld uit te voeren kwam een dikke Rusische opzichte in streepjeshemd uit zijn Datsja gekropen en floot ongeneerd de hurkende dames en staande heren terug. Wat een schande mompelde de oude baas. In Russische tijden was dat een doodzonde..

Lanngs de weg ineens hele hoge wachttorens. We rijden nu langs de Kirgizische grens! Maar verder geen teken van leven in de goudgele velden. Ik moest denken aan mijn oom Piet die wel eens in de goudgele Oekraiensche velden is geweest met de talrijke goudgele korenaren. Geen huisje geen dorpje Niets. In de bus hebbe we ons lunchpakketje maar opgegeten. Er was nergens een stop. De beide chauffeurs beten op kleine zaadjes en wierpen de schillen naar buiten. Na een tankstop eindelijk de grens! Iedereen eruit en uitchecken bij de Oezbeekse douaniers. Dat ging aardig snel Iedereen kon binnen de korste keren door het niemandsland lopen naar de andere grens. Het is me nog steeds een raadsel waarom de voetpaden zo onbegaanbaar mogelijk worden gehouden. Stoep op enaf, geulen en rottig beton.

Ook in Kirgizie ging het vlot. Moets aan de Oezbeekse grens een vrouw haar baby nog aanzetten(in de kont knijpen) om met een jankend kind voor te kunnen kruipen, kon je hier zo langs de ambtenaren lopen. Snel de bus in en op naar Bisjkek. De chauffeurs wisten de weg naar het hotel niet maar mijn Samsumg bood uitkomst Even de tomtom van Maps.me aangezet. Het hotel is van eenongekende luxe Grote kamers en airco kofiie op de kamers en Super Internet. Weinig tijd voor ontspanning. Snel met de taxi de stad in want na het wisselen van dollars in SOM hedden we na half vier niet veel tijd meer. Voor een paar centen in een Mercedes naar de stad Bisjkek is netzoals Kirgizie de russen nog wel wat trouw gebleven Alles is in het Russisch en de vlag is nog steedfs rood zonde hamer ensikkel.

We hebben de belangrijkste dingen zoals het Leninstandbeeld en de oerrussische gebouwen snel gezien en in de parken waren toneelacts van amateurs Wij kwamen Sancho Panza en zijn heer tegen die met zijn lans Eric op de knieen dreef. Na het pompeuse overwinningsmonument werd het tijd voor het avondeten Na lang zeuren van mijnkant konden we naar de chinees. Wat een luxe restaurant! Diepe vloerbedekking engoudkleurige tafelkleding. Het eten was voortreffelijk! we hadden tofu met pittige kipblokjes en gefrituurde en gemarineerde kip. Deze reis nog nooit zo lekker gegeten voor 10 euro pp inculsief het lokale bier. Morgen gaan we de natuur weer in en komen we weer los van de versdlaving van het internet!