Weg uit de drukte van Baktapur. Gisteravond moesten we zowat een uur wachten, zittend op de grond van een voordelig restaurantje Er was maar een pitje in de keuken, een flinke tafel vol nepalese schransers voor ons en een nestje mieren dat ons de kriebels bezorgde. Niet duur maar je weet waarom..

Vanochten stond de gids die ik nu al Mr Bistari noem aan de lobby met de chauffeur.We moeten echt zeggen dat Andre alles goed geregeld heeft. We waren vlot de stad uit en mijn halfuurstrekkingkje zou zo beginnen Maar eerst zouden we de Changdutempel bezoeken. Die had ik 5 jaar geleden ook gezien. Een tempel vol met gelovigen, harakrisjnamuziek en toeristen. Nu niets van dit alles. De omtrek lag in puin en de centrale tempel was zwaar gestut. Het was een ghosttempel geworden Niemand op mee te praten,geen hindoegebeuren...

Na een halfuurtje begon de trekking. Mr Bistari stond al in de startblokken. Ach een halfuurtje en dan klaar. Maar ook hier weer zijn Nepalese halfuurtjes anders. De weg klom aardig omhoog en bleef maar klimmen Leemplassen en steenklompen zorgden voor de nodige variatie. We moesten langs een langgerekte bergwand lopen met een behoorlijke stijging. Wat wil je anders in Nepal. Toen we na een uur nog liepen bleek er nog een halfuurtje bij te komen. Nepalees halfuurtje..

De tocht was wel prachtig en in de verte zagen we Changdu verwdwijnen. We liepen een geweldig bos binnen waar stamvolken hun geiten hoedden. Op de weg een behoorlijke zwarte slang, geen black mamba gelukkig. Tijdens de daling weer wat bijgekomen. en inderdaad, na anderhalf uur waren we bij een groezelig eettenje waar de chauffeur van de Tata zich al met zijn handen tegoed deed aan een rijst met curry. De cola was 35 cent dus er werd flink gedronken. Een nepalees met roodgekleurd gepermanent haar hield de wacht en Lou viel in love op knappe nepalese in felroze sari met blauwe band om de buik.

Helaas voor Laurens stond Mr Bistari weer klaar en begon deel twee van hun voettocht. Nu moet er gestegen worden naar 2200 meter. Tijd om de taxi maar eens op te zoeken. Voorin deze keer, best grappig want op mijn plek zou een stuur moeten zitten. De tobbers sleepten zich omhoog en wij reden over gehavende stukken weg met flinke happen eruit naar Nagarkot. Beetje link soms langs de randen zonder veiligheidsrails. In het begin zagen we al een bus die honderden meters naar onder was gestort. Maar de chauffeur was alerter en na een halfuurtje waren we boven.

Hotel Eco doet nog het meest aan een tibetaans klooster denken. Lange gangen met gele wanden en kapjes boven de deuren. Maar eens gedouched met koud water (monikken) en de was gedaan. Daarna lekkere rijst met curry gegeten tegenover in Hotel Dragon Na twee en een half uur kwamen de dampende sporters boven. Bistari ledigde meteen de helft van mijn Everest bier en Lou omarmde mijn resterende curryschotel.

Het uitzicht is prachtig hier maar helaas veel bewolking vanwege de regentijd. In de verte zie je uitgestrekte bergkammen die meestal schuil gaan achter mistgordijnen die uit het niets opdoemen. ook de temperwtuur is hier wat frisser. Gelukkig blijft het droog. Op de kamer is een balkon en je kunt dus lekker buitten zitten. De wifi is wel behelpen hier. We zien het wel Morgen maar eens naar dat schooltje als het niet te veel klimmen is. Vanavond teten in Eco Hotel. We moeten nu al gaan bestellen. Voor 8 euro incl drank ben je hier al lang klaar!