We zitten nu in Bethlehem. Vandaag hebben we eerst Jeruzalem bezocht. De aanblik vanuit de hof van Olijven op de stad is overweldigend. Je ziet de hele stad onder je liggen. In het midden de gouden koepel van de Dome of The Rock. In de hof van olijven staan eeuwen oude olijfbomen. voor je liggen de oude stadsmuren en de Leeuwenpoort daardoor zijn we de stad ingelopen.

We zaten al meteen inde Via Dolorosa of de Kuiswegstraat. Hele smalle straatjes soms overdekt met plafonds en met honderden winkeltjes. Soms zie je op de muren de staties van de kruisweg. Uiteindelijk kwamen we in het centrum uit voor een eetpartijtje metro Falafel of pizza. Daarna naar de kerk van de kruisiging. Dat is een groot spektakel van altaren zo kostbaar mogelijk met zilver en goud. Ook de graftombe van Jezus kon je in, pas nadat je zeker anderhalf uur in de rij had gestaan. Dat liet ik aan anderen over.

vervolgens ging het naar een Joods deel, het graf van Koning David. Mannen en vrouwen werden gescheiden en had je geen petje op droeg je een keppeltje. Joden hingen biddend over het graf van de oude koning heen.ook bezochten we het Cenakel, de plaats van het laatste avondmaal. Alle schilderingen metro Jezus aan tafel kloppen niet. Men lag in die tijd op kussens op de grond te eten. Dus jan, hang maar een ander schilderij op.

verder ging de tocht weer onder redelijke omstandigheden, het is hier veel minder heet dan in de vallei van tiberias. iets van vijfentwintig graden en een lekker briesje. Aangekomen bij de Klaagmuur waren we getuige van een bijzondere schouwspel. Honderden nieuwe rekruten stonden er gereed om hun eerste wapen te krijgen. er was marsmuziek, soldaten in het wit en groen en wat hoge Pieten.

het schouwspel aan de muur was me bekend sinds eind zeventiger jaren. Kennelijk is er nog genoeg te klagen. Knikkend en biddend hingen in net zwart gehulde Joden tegen de muur aan. Ook hier weer mannen en vrouwen gescheiden. In de vete klonk de marsmuziek en die lokte me weer terug vaan het plein voor de muur.

inmiddels lagen ontelbare wapens in rotten op tafels en keken de recruten smachtend naar hun idool. Onze vrij saaie en niet bijster enthousiaste reisleidster vond het spektakel maar niks. Onze kinderen gaan hier de oorlog in was haar relaas..

uiteindelijk zocht de bus ons weer op en reden we via de scheidingsmuur het Palestijns deel in. Laurens wist de vertellen dat we hier nu in aan A gebied met volledig Palestijns gezag onder Israëlisch mandaat. We zitten nu in Bethlehemin hoe kan het ook anders Hotel Nativity, het geboorte hotel. Onze saaie reisleidster is nu weg want die mag hier niet gidsen, we hebben nu een Palestijn Die wel van een grapje houdt.

Het hotel is mooi maar de WiFi slecht. Ik zit hier nu op een stoel in de gang On wat bereik te hebben. Verder alles prima hier en ik ga nu even de berichten lezen.